Morgunblaðið - 16.04.2019, Side 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. APRÍL 2019
✝ Ólafur Björg-vin Valgeirs-
son fæddist 20.
janúar 1955 á
Akureyri. Hann
andaðist á heimili
sínu 6. apríl 2019.
Ólafur var son-
ur Helgu Bjargar
Jónsdóttur frá
Þorvaldsstöðum í
Breiðdal, d. 1.
apríl 2010, og Val-
geirs Eiríkssonar frá Gests-
stöðum í Fáskrúðsfirði, d. 20.
október 1973. Helga Björg og
Valgeir slitu samvistum.
Systkini Ólafs voru sjö tals-
ins: Hafliði Már, látinn, Mar-
grét Jenný, látin, Guðjón
Smári, Valgerður Heba, óskírð-
ur, látinn, óskírður, látinn, og
Karólína Ósk, úr síðara hjóna-
bandi Valgeirs.
Ólafur lætur eftir sig eigin-
konu, Jónu Benediktu Júlíus-
dóttur. Þau kynntust haustið
1977 og gengu í hjónaband
1983. Börn þeirra eru: 1) Júlí-
anna Þórbjörg, f. 10. apríl
1981, maki Thorberg Einars-
son. Börn þeirra eru Benedikt
Blær Guðjónsson, Einar Ólafur
Thorbergsson, Ísabella Eir
Thorbergsdóttir og Aron Daði
gegndi formannsstörfum og
sat í ýmsum nefndum. Mörg ár
var hann m.a. formaður Sjó-
mannafélags Vopnafjarðar,
formaður Sjálfsbjargar
Vopnafirði, formaður Rauða
krossdeildar Vopnafjarðar, sat
í stjórn og gegndi formennsku
stjórnar Héraðsskjalasafns
Austurlands og var formaður
sóknarnefndar Vopnafjarðar-
kirkju og kirkjuþingsmaður.
Ólafur var góður söng-
maður og var virkur í öflugu
kórastarfi á Vopnafirði alla
tíð.
Ólafur var fjölmenntaður.
Auk búfræðimenntunar frá
Hólaskóla útskrifaðist Ólafur
með BA- og Uni-gráður í
ferðamálafræði frá Háskól-
anum á Hólum árið 2012.
Hann hlaut einnig kennslu-
réttindi frá Kennararháskóla
Íslands. Þá sótti Ólafur sér í
gegnum árin ýmiss konar rétt-
indi og menntun, m.a. í
Menntaskólanum í Hamrahlíð,
Menntaskólanum á Egils-
stöðum, Fjölbrautaskólanum
við Ármúla og Verkmennta-
skólanum á Akureyri, svo fátt
eitt sé nefnt. Tungumál voru
alla tíð sérstakt áhugamál
Ólafs og var hann sjálfmennt-
aður í ensku, dönsku og
þýsku, auk þess sem hann var
byrjaður að grúska í frönsku.
Útför Ólafs Björgvins fer
fram frá Vopnafjarðarkirkju í
dag, 16. apríl 2019, og hefst
athöfnin klukkan 13.
Thorbergsson. 2)
Rannveig Hrund
Ólafsdóttir, f. 26.
september 1985,
maki er Ómar
Magnússon. Börn
þeirra eru Heiðdís
Líf Fannarsdóttir
og Alexía Líf Óm-
arsdóttir. 3) Hafliði
Freyr, f. 16. októ-
ber 1990.
Eftir fermingu
fluttist Ólafur með móður sinni
og yngri systur að Geithellum í
Álftafirði. Þar kynnist móðir
Ólafs seinni eiginmanni sínum,
Þórfinni Jóhannssyni, d. 29.
apríl 1981. Þórfinnur brá búi á
Geithellum árið 1979. Árið
1980 flytja Ólafur og Bene-
dikta til Vopnafjarðar, þar
hafa þau síðan búið. Ólafur
vann ýmis störf til sjós og
lands. Árið 1991 söðlaði hann
um og tók við sem sundlaugar-
vörður við Sundlaugina í Selár-
dal. Þar var hann öll sumur og
vann í Jónsveri á veturna.
Ólafur hætti hjá Jónsveri.
Starfaði síðan eingöngu við
Sundlaugina í Selárdal allt til
dauðadags.
Ólafur lét sig flest varða í
nærsamfélagi sínu. Hann
Heill og sæll, kæri bróðir.
Þannig heilsaði ég alltaf ást-
kærum bróður mínum þegar ég
hringdi í hann eða hitti hann.
Hann svaraði alltaf: Sæll ljúf-
urinn minn. Þannig var sam-
band okkar bræðra; traust og
innilegt og styrktist með hverju
árinu sem leið. Hann búsettur á
Vopnafirði og ég í Mosfellsbæ.
Það leið ekki sú vika að við
heyrðum ekki hvor í öðrum.
Ólafur Björgvin bróðir minn
var fimm árum yngri en ég,
fæddur 20. janúar 1955. Hann
var augasteinn móður okkar,
eins og algengt er með yngsta
barn. Við áttum heima á Akur-
eyri og þegar hann var á
fimmta ári og ég á tíunda ári
skildu foreldrar okkar og móðir
okkar sat eftir, ein með fjögur
börn, það elsta á fjórtánda ári.
Lífsbaráttan var ekki auðveld
og þurfti verulega að hafa fyrir
hlutunum. Þegar móðir okkar
var að vinna kom það mest í
minn hlut að gæta bróður míns.
Mér þótti það ekki alltaf auð-
velt, en gerði það samt og til-
finningaböndin á milli okkar
styrktust sífellt. Það var mér að
mæta ef abbast var upp á litla
bróður minn.
Við brölluðum margt og
uppátækin mættu ekki alltaf
skilningi móður okkar.
Alltaf þegar við komumst í
vandræði, sem var ósjaldan,
fórum við sjaldnast heim fyrr
en við höfðum sammælst um
söguna sem við létum móður
okkar hafa varðandi málsatvik.
Eins og við var að búast sner-
ust sögurnar okkar um það að
sleppa sem best frá öllu saman.
Og alltaf bakkaði Óli bróðir upp
söguna, sama hversu fáránleg
og ótrúleg hún var. Enda hefur
Óli bróðir alltaf talist til betri
sögumanna og lét sjaldan góða
sögu gjalda fyrir sannleikann.
Við bjuggum lengi á Bergl-
andi uppi á brekku, sem var lít-
ið hús, rétt fyrir ofan Grísaból.
Einn vinsælasti leikvangur okk-
ar þá var öskuhaugarnir uppi í
fjalli hjá Glerárgljúfri, fyrir of-
an sveitabæinn Lund. Virkilegt
ævintýraland. Fullt af rottum
sem skutust um allt og enda-
laust hægt að finna skemmti-
lega hluti í snarbröttu ruslastál-
inu sem logaði í hér og þar. Við
drösluðum oft heim með okkur
hinum sérkennilegustu hlutum
sem við notuðum í búinu okkar
úti í klettum, rétt hjá Bergl-
andi.
Eins var bryggjan og fjaran
heillandi, enda karl faðir okkar
lengst af sjómaður. Við stál-
umst oft niður á bryggju þegar
móðir okkar var að vinna. Ég
kunni nokkur skil á skipum og
bátum, enda oft fengið að fara
um borð í togarann með pabba.
Hann svalaði alltaf forvitni
minni ljúfmannlega. Ég gat því
oftast svarað spurningum sem
forvitinn litli bróðir dældi á
mig.
Kæri bróðir. Það er mér ekki
auðvelt að sitja hér og skrifa
þessi fátæklegu kveðjuorð til
þín. Ég finn til mikils söknuðar
og sársauka. Ég finn líka til
óendanlegs þakklætis fyrir að
fá að vera þér samferða í gegn-
um þessi rúmlega 64 ár lífs
þíns. Ég vildi að samferðin
hefði orðið lengri. Ég mun þó
einhvern tíma ná að sætta mig
við orðinn hlut, þó ég sjái það
ekki núna.
Elsku Benna mín, kæra mág-
kona. Elsku börnin hans Óla;
Júlíanna Þórbjörg, Rannveig
Hrund og Hafliði Freyr. Elsku
tengdabörn og barnabörn. Ég
votta ykkur mína dýpstu sam-
úð. Guð almáttugur gefi ykkur
öllum styrk í sorginni.
Guðjón Smári Valgeirsson.
Fallinn er frá góður maður –
Ólafur Valgeirsson. Óli var
traustur hlekkur í vopnfirsku
samfélagi í áratugi. Alla tíð var
hann þessi skemmtilegi gamli
karl – þótt hann hafi alls ekki
verið gamall. Það var viðmót
hans sem minnti á eldri mann;
hvernig hann sveipaði skipanir
og spurningar góðmennsku-
ljóma með því að ljúka máli
sínu á orðunum gæskur eða vin-
ur. Það var Óli Valgeirs.
Ég á margar góðar minning-
ar um Óla. Ætli fyrstu kynnin
hafi ekki verið þegar hann brá
sér í gervi jólasveins. Alla mína
æsku var Óli hinn eini sanni
jólasveinn enda enginn sem lék
það hlutverk jafnvel og hann.
Blítt viðmót Óla birtist best í
litla móttökuskýlinu í Selárdals-
laug, þar sem hann og Benna,
kona hans, glöddu unga sund-
kappa með vanillukremkexi að
sundferð lokinni. Og í skóla-
sundi að hausti og vori sinnti
Óli eftirlits- og uppeldishlut-
verki. Í klefanum var hann
ákveðinn en þýður; rak á eftir
okkur, brýndi fyrir okkur gildi
hreinlætis og sagði okkur
brandara og sögur. Eftir sund-
kennslu reyndum við að væla út
eins og eina kexköku á mann en
það var ekki í boði. Hann gauk-
aði þó oft að okkur köku í ann-
arlok. Sundlaugin í Selárdal
verður í mínum huga, og
margra Vopnfirðinga, ætíð
tengd þeim hjónum, Óla og
Bennu.
Utan Selárdals lágu leiðir
okkar Óla saman á ýmsum vett-
vangi. Þegar ég var í grunn-
skóla vann hann um tíma sem
bókavörður og héngum við
strákarnir mikið yfir honum á
safninu. Hann átti alltaf stund
fyrir spjall og kynnti okkur fyr-
ir kór- og óperusöng með því að
spila fyrir okkur lög í tölvunni.
Seinna vöndum við strákarnir
komur okkar í Jónsver, þar sem
Óli var framleiðslustjóri. Þang-
að fórum við til að skoða verk-
stæðið, fá hjálp við skóviðgerðir
en fyrst og fremst til að spjalla
við Óla.
Hann var sérlega snjall sögu-
maður og upplesari og sat í
dómnefnd fyrir upplestrar-
keppni í Vopnafjarðarskóla þeg-
ar ég tók þátt. Það er eftir-
minnilegt hvernig hann
tilkynnti með leikrænum til-
burðum að ég hefði unnið.
Þannig var Óli.
Hann var kraftmikill í fé-
lagsstarfi og var lengi formaður
sóknarnefndar Vopnafjarðar-
kirkju. Eitt sumarið, á grunn-
skólaárum mínum, réð hann
mig og tvo vini mína til að slá
grasið í kirkjugarðinum. Ég
man sérstaklega eftir því hve
vel hann treysti okkur, ungum
drengjunum, fyrir verkinu.
Kirkjustarfið var honum hug-
leikið. Ár hvert hringdi Óli heim
á Lónabrautina og biðlaði til
okkar bræðra að lesa Passíu-
sálma í Hofskirkju á föstudag-
inn langa. Með tímanum skap-
aðist hefð fyrir þessu og má
þakka Óla mikinn áhuga minn á
Passíusálmunum í dag.
Óli var söngelskur og fróður
um sögu og menningu. Með frá-
falli hans er skarð fyrir skildi í
kórum Vopnafjarðar og starfi
kirkjunnar.
Mesta tómið skilur hann þó
eftir hjá fjölskyldu og vinum
sem elskuðu hann af alúð. Ég
minnist Óla sem þess ljúfa og
skemmtilega manns sem hann
var.
Elsku Benna og fjölskylda.
Guð varðveitir góða sál. Megi
allir Guðs englar vaka yfir ykk-
ur á þessum erfiðu tímum.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson)
Bjartur Aðalbjörnsson.
Ólafur Björgvin
Valgeirsson
✝ Magnús GeorgSiguroddsson
fæddist í Reykjavík
1. desember 1941.
Hann lést 9. apríl,
2019 á Landspítal-
anum.
Foreldrar hans
voru Fanney Long
Einarsdóttir frá
Seyðisfirði, f. 4.7.
1919, d. 13.11.
2002, og Sigur-
oddur Magnússon, f. í Reykjavík
27.8. 1918, d. 29.10. 2003. Systk-
ini Magnúsar eru Einar Long
Siguroddsson, f. 2.11. 1944, gift-
ur Sólveigu Helgu Jónasdóttur,
f. 12.4. 1945, Pétur Rúnar Sigur-
oddsson, f. 23.10. 1947, giftur
Guðnýju Margréti Magnús-
dóttur, f. 22.2. 1948, Sólrún Ól-
ína Siguroddsdóttir, f. 6. sept-
ember 1953, og Bogi Þór
Siguroddsson, f. 19.11. 1959,
giftur Lindu Björk Ólafsdóttur,
f. 9.4. 1966.
Magnús giftist 9. október
1965 Guðrúnu R. Þorvalds-
dóttur, f. 1. desember 1941. For-
eldrar hennar voru Þorvaldur
Þorsteinsson, f. 6. 12. 1917, d.
22.1. 1998, og Guðrún Tómas-
dóttir, f. 10.10. 1918, d. 25.6.
2000.
Magnús og Guðrún eignuðust
þrjár dætur. Þær eru: 1) Guðrún
Anna Magnúsdóttir, f. 4.3. 1962,
fyrrv. eiginmaður Stefán Árna-
son, börn þeirra eru: a) Ólafur
Karl Stefánsson, f. 27.7. 1988, b)
Anna Laufey Stefánsdóttir, f.
13.3. 1992. 2) Fanney Magnús-
dóttir, f. 3.6. 1966, fyrrv. eigin-
maður Hólmar Ingi Guðmunds-
son, þau áttu tvö börn.
Þau eru: a) Guðrún Rósa
Hólmarsdóttir, f. 26.9. 1984,
sambýlismaður
hennar er Gunnar
Ingi Widnes Frið-
riksson, dætur
þeirra eru Hjördís
Lóa Widnes Gunn-
arsdóttir og Lilja
Snædís Widnes
Gunnarsdóttir, en
fyrir átti hún Stef-
aníu Dís Bragadótt-
ur. b) Bjarni Magn-
ús Hólmarsson, f.
28.3. 1989. 3) Ragnheiður
Hrefna Magnúsdóttir, f. 27.7.
1974, gift Magnúsi Loga Magn-
ússyni, f. 4.6. 1971. Þau eiga
eina dóttur, Sigrúnu Magnús-
dóttur, f. 21.11. 2009.
Eftir gagnfræðapróf lærði
Magnús rafvirkjun og útskrif-
aðist sem rafvirki 1962 og í kjöl-
farið fór hann til Danmerkur og
nam rafmagnstæknifræði í
Odense Teknikum og útskrif-
aðist árið 1967. Hann fékk rétt-
indi bæði sem rafvirkjameistari
og löggildur raflagnahönnuður.
Eftir útskrift flutti hann heim
og hóf störf sem rafmagns-
tæknifræðingur hjá Lands-
virkjun á árunum 1967-1971, þá
starfaði hann sem fulltrúi
Brunamálastjóra á árunum
1971-1973, en árið 1973 stofnaði
hann teiknistofuna Ljóstækni og
vann við ráðgjöf og hönnun raf-
lagnateikninga til ársins 2010.
Hann starfaði einnig um skeið
sem kennari við Iðnskólann í
Reykjavík á árunum 1991-2009
og sinnti hlutastarfi hjá Verk-
fræðistofu Sigurðar Thorodd-
sen á árunum 2000-2003.
Útför Magnúsar Georgs fer
fram frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík í dag, 16. apríl 2019, klukkan
13.
Það er bæði erfitt og auðvelt að
minnast Magga bróður, mágs, í
stuttri grein. Hann tók snemma
ábyrgð á okkur bræðrunum og
þurfti gjarnan að draslast með
okkur upp á róló á Freyjugötunni,
til ömmu á Urðarstígnum, í sund-
höllina, í þrjúbíó í Austurbæjar-
bíói að horfa á Roy Rogers eða í
Gamla bíó að sjá Tarzan. Hann
sinnti þessu skylduverki sínu af
ótrúlegri þolinmæði og hlýju.
Hann naut óskoraðs trausts okkar
í þessum ferðum og var okkur
skjöldur í þeim ógnum sem gátu
mætt okkur. Þannig var hann
reyndar alla tíð, lagði okkur lið og
var tilbúinn að hjálpa af hógværð
og yfirvegun ef eftir því var leitað.
Ég tel að þessi góða nærvera
og umhyggja hans hafi orðið mér
drjúgt veganesti í störfum mínum
sem kennari. Maggi lék því stór
hlutverk á þessu tímabili ævi
minnar og æ síðan.
Þessi samstaða okkar hefur bú-
ið með okkur alla ævi og vænt-
umþykjan hefur alla tíð lifað og
dafnað. Okkur var mjög eiginlegt
að vinna saman og njóta samveru
og fjölskyldulífs sem verið hefur
okkur mjög mikilvægt.
Við Helga nutum þess að eiga
margar og ánægjulegar stundir
með Rúnu og Magga við ýmis
tækifæri. Sumarbústaðaferðir
með Lóu að Heiðarbæ og páska-
ferðir í Munaðarnes og víðar. Þær
eru líka alltaf lifandi og minnis-
stæðar móttökurnar í hinu fallega
sumarhúsi sem þau byggðu í
Stráksmýrinni sem Maggi skipu-
lagði og reisti af mikilli handlagni
og hugkvæmni.
Margs er að minnast og þakka
á þessum tímamótum. Tryggur og
góður bróðir og vinur er kært
kvaddur og þökkuð samfylgdin.
Blessuð sé minning hans.
Einar Long og Sólveig Helga.
Minningin um ljúfan frænda er
efst í huga á þessari kveðjustund.
Við Maggi vorum systkinabörn.
Móðir mín, Petrína Margrét
Magnúsdóttir, og faðir Magnúsar,
Siguroddur Magnússon, ólust upp
að Urðarstíg 10 í Reykjavík ásamt
systrum sínum Sólveigu og Úlf-
hildi.
Afi okkar og amma, Magnús
Pétursson og Pálína Þorfinnsdótt-
ir, voru bæði fædd og uppalin í
Kjósinni en fluttust til Reykjavík-
ur og byggðu húsið Urðarstíg 10
árið 1920 sem varð heimili og sam-
komustaður fyrir ættingja, vini og
vandamenn.
Urðarstígur 10 var mikilvægur
þáttur í lífi okkar barnabarnanna
enda fæddust sum okkar þar og
önnur vöndu komu sínar þangað.
Afi og amma, börn og barnabörn
skiptust á skoðunum við aðra ætt-
ingja, skáld og stjórnmálamenn.
Verkalýðsmálin voru rædd af hug-
sjón og ástríðu enda öll komin af
alþýðufólki. Skáldskapur, rímur
og vísur voru í hávegum höfð á
heimilinu. Seinna á lífsleiðinni
ræddum við Maggi oft um þennan
skemmtilega tíma í lífi okkar sem
átti sér stað í beinu framhaldi ann-
arrar heimsstyrjaldarinnar sem
aftur hafði mótandi áhrif á æsku
okkar og lífsviðhorf.
Í starfi hans sem rafmagns-
tæknifræðingur kom vel í ljós
kunnátta hans og útsjónarsemi.
Maggi var drífandi einstaklingur
og smitaði aðra með áhuga sínum
og leiðtogahæfileikum. Hann var í
sérstöku dálæti hjá foreldrum
mínum vegna góðmennsku sinnar
og drengskapar.
Veikindum sínum mætti Maggi
með miklu æðruleysi og þá kom
sterkt í ljós hversu heilsteyptan
mann hann hafði að geyma.
Að leiðarlokum vil ég þakka
frænda mínum samfylgdina og
senda Rúnu, dætrum og allri fjöl-
skyldunni, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Sigríður Bogadóttir
og fjölskylda.
Magnús Georg
Siguroddsson
 Fleiri minningargreinar
um Magnús Georg Sigurodds-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Yndislegur sambýlismaður og vinur, stjúpi
og afi,
GUNNAR B. JOHANSEN
múrarameistari,
lést að kvöldi 10. apríl á Hrafnistu,
Hafnarfirði. Jarðarförin auglýst síðar.
Viktoría Skúladóttir
Jens Guðbjörnsson Valgerður Júlíusdóttir
Daði Guðbjörnsson Soffía Þorsteinsdóttir
Guðbjörn Guðbjörnsson
Gunnar Guðbjörnsson Ólöf Breiðfjörð
og afabörn
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA ÁRNADÓTTIR
frá Miðgili,
lést að heimili sínu, Flúðabakka 3 á
Blönduósi, fimmtudaginn 11. apríl.
Útför hennar fer fram frá Blönduóskirkju
laugardaginn 20. apríl klukkan 14.
Vilborg Árný Valgarðsdóttir
Hrönn Valgarðsdóttir Emil Þorbjörnsson
Arndís Valgarðsdóttir Þorsteinn Ú. Björnsson
Anna Valgarðsdóttir Halldór Þór Jónsson
Hrafn Valgarðsson
Ásgeir Valgarðsson Hrund A. Guðmundsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
 Fleiri minningargreinar
um Ólaf Björgvin Val-
geirsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.