Morgunblaðið - 18.04.2019, Qupperneq 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. APRÍL 2019
Elsku afi.
Mikið var erfitt
að geta ekki verið
hjá þér síðustu
dagana, en það var
hlýtt að hugsa til þess að þú
varst umvafinn fjölskyldunni
sem elskaði þig svo mikið. Þessi
veikindi áttu nú alls ekki við
þig, því þú vildir helst af öllu
vera með hendurnar í fram-
kvæmdum uppi á Þingvöllum
með ömmu að gera bústaðinn.
Elsku afi, mikið er ég þakklát
fyrir að hafa átt ykkur ömmu
að alla tíð og í raun sem for-
eldra nánast líka. Þið tvö eigið
alltaf sérstakan stað í hjarta
mínu. Minningarnar um allar
heimsóknirnar í Vaglaskóg, þar
sem þið tókuð alltaf á móti okk-
ur með veisluhöldum og gleði,
minningarnar þegar ég var að
koma í heimsókn með vinum
norður til Akureyrar og þið
Karl V.
Stefánsson
✝ Karl V. Stef-ánsson fæddist
6. ágúst 1940. Hann
lést 16. mars 2019.
Útför hefur farið
fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
voruð búin að setja
út á tertu fyrir
okkur, baka klein-
ur og snúða, og
strauja nýþvegin
rúmföt á rúmið
fyrir mig. Minning-
arnar um Kleifar-
gerði og bestar af
öllu minningarnar
þar sem við sátum
öll saman í rauða
sófasettinu að
spjalla um lífið og tilveruna.
Mikið vona ég að þú sért á góð-
um stað í gleðinni með Stjána
frænda og fleirum. Verkjalaus
og glaður. Sakna þín mikið og
mun alltaf elska þig.
Öll við færum, elsku vinur,
ástar þökk á kveðjustund.
Gleði veitir grátnu hjarta
guðleg von um eftirfund.
Drottinn Jesú, sólin sanna,
sigrað hefur dauða og gröf.
Að hafa átt þig ætíð verður,
okkur dýrmæt lífsins gjöf.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíldu í friði, elsku afi
Við pössum ömmu fyrir þig.
Þín afastelpa
Unnur María.
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Emilía Jónsdóttir,
félagsráðgjafi
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Vesturhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og vináttu við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
INGIBERGS J. HANNESSONAR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Sóltúns fyrir einstaka umönnun, alúð og
umhyggju.
Helga Steinarsdóttir
Birkir Ingibergsson Sigurveig Þóra Guðjónsdóttir
Þorsteinn H. Ingibergsson Marelie Nacilla Rubio
Bragi J. Ingibergsson Stefanía Ólafsdóttir
Sólrún H. Ingibergsdóttir Pétur Fannar Hjaltason
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona, móðir, stjúpmóðir,
amma og tengdamóðir okkar,
SIGRÚN PÁLÍNA INGVARSDÓTTIR,
Valbyvej 73, Helsinge,
lést á líknardeild Frederikssund-spítala
í Danmörku þriðjudaginn 2. apríl.
Útför hennar mun fara fram frá Vídalínskirkju miðvikudaginn
24. apríl klukkan 15. Blóm eru vinsamlegast afþökkuð en þeim
sem vilja minnast Pálu er velkomið að leggja inn á reikning
0114-05-062999, kt. 111183-2959, til að styrkja fjölskylduna við
útfarar- og ferðakostnað svo að Pála fái sína hinstu ósk
uppfyllta að hvíla í móðurjörð sinni. Einnig er hægt að styrkja
Stígamót í nafni hennar.
Alfred-Wolfgang Gunnarsson
Elísabet Ósk Sigurðardóttir
Bjarki Blöndal
Sólveig Hrönn Sigurðardóttir
Árni Reynir Alfreðsson
Guðrún Lára Alfredsdóttir
barnabörn og tengdabörn
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
hluttekningu við andlát og útför okkar
ástkæru eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
KARENAR JÚLÍU MAGNÚSDÓTTUR,
DIDDU,
sem lést 19. mars.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á Heiðmörk og Snæfelli
á hjúkrunarheimilinu Ísafold fyrir góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Víðir Finnbogason
Anna Jóna Víðisdóttir
Stella K. Víðisdóttir
Berglind Víðisdóttir Knútur Þórhallsson
Harpa Víðisdóttir Oddur Ingason
barnabörn og barnabarnabörn
✝ Anna ElínSvavarsdóttir
fæddist í Reykjavík
6. ágúst 1961. Hún
lést 24. mars 2019 á
krabbameinsdeild
Landspítalans.
Hún var dóttir
Kristínar Pálma-
dóttur, f. 18. maí
1941, og Svavars
Markússonar, f. 31.
maí 1935, d. 28.
október 1976.
Systir hennar er Berglind
Svavarsdóttir, f. 21. október
1971, sambýlismaður hennar er
Matteo Mornata, f. 6. nóvember
1976. Sambýlismaður Kristínar
er Kristinn Þór Bjarnason, f. 24.
desember 1940, og börn hans
frá fyrra hjónabandi eru Snorri
október 1992. Sambýlismaður
Kristínar Ninju er Hilmar
Gunnarsson, f. 20. október 1981,
og börn þeirra eru Anna Katrín,
f. 11. mars 2007, Jón Gunnar, f.
21. júní 2016, og Ari, f. 7. mars
2018. Sonur Hilmars og stjúp-
sonur Kristínar er Viktor Máni,
f. 8. september 2001.
Systir Kristínar, móður
Önnu, var Sigrún Pálmadóttir,
f. 29. apríl 1939, d. 6. september
1980, börn hennar eru Pálmi
Guðmundsson, Inga Kolbeins-
dóttir og Sigurður Kolbeinsson.
Anna ólst upp í Reykjavík og
lauk stúdentsprófi frá Fjöl-
brautaskólanum í Ármúla. Hún
lærði ljósmyndun hjá Leifi Þor-
steinssyni, útskrifaðist árið
1987 og starfaði sem ljósmynd-
ari upp frá því. Árið 2004 hóf
hún nám í þroskaþjálfun við
Kennaraháskólann og útskrif-
aðist þaðan árið 2007. Hún
stofnaði fyrirtækið Lífsögu
haustið 2011.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kristinsson, f. 10.
maí 1960, og Þóra
Kristinsdóttir, f. 19.
ágúst 1961. Sam-
býlismaður Þóru er
Arnar Eiríkur
Gunnarsson, f. 14
apríl 1956, og börn
þeirra eru Sólveig
Björg, f. 17. desem-
ber 1987, Helga
Dagný, f. 22. janúar
1990, og Ólöf Mar-
grét, f. 10. nóvember 1995.
Eiginmaður Önnu er Franço-
is Heenen, f. 24. janúar 1957.
Börn þeirra eru Kristín Ninja, f.
5. desember 1983, Sóley Isa-
belle, f. 8. júní 1995, og Emilía
Madeleine, f. 28. ágúst 1996.
Sambýlismaður Sóleyjar er
Bjarki Þór Ingason, f. 20.
Það er andstætt lögmálum lífs-
ins að sjá á eftir barninu sínu.
Minningar eru margvíslegar,
gleði og sársauki. Gleðin að sjá
hana dafna og þroskast. Sjá hana
sem elskaða móður og eiginkonu,
dáða af ættingjum og vinum.
Sorgin setti mark sitt á líf okk-
ar þegar Svavar lést eftir stutt en
erfið veikindi.
Það er nú huggun á þessum
erfiðu tímum að vera viss um að
Anna nær aftur heilsu á æðri veg-
um.
Ég veit að það hefði verið vilji
Önnu að við sem syrgjum hana
óendanlega mikið höldum áfram
með hennar kraft að leiðarljósi.
Mamma.
Elsku Anna æskuvinkona okk-
ar er látin. Það er óendanlega
sárt að kveðja hana. Anna var á
margan hátt límið í vinkvenn-
ahópnum. Hópi sem fylgdist að
frá æskuárum, sumar alla leið úr
Breiðagerðisskóla þótt hópurinn
hafi ekki verið fylltur fyrr en á
fyrstu metrunum í Réttarholts-
skóla.
Undanfarnar vikur höfum við
rifjað upp fjölda fallegra minn-
inga af vinkonu okkar. Af hlýju
æskuheimili Önnu í Goðalandinu,
sem var framandi og listrænt –
og sá staður sem við fengum fyrst
að smakka hvítlauk, minningar af
ferðalögum og gleðistundum.
Þakklæti er ofarlega í huga þegar
við minnumst Önnu. Samfylgd
okkar og vinátta er þroskasaga
okkar allra, frá barnæsku til full-
orðinsára. Vinátta þar sem engu
skipti þótt langt liði milli sam-
verustunda.
Anna hafði svo mikið að gefa
og frá mörgu að segja; hún var
trygg vinkona og sérlega næm og
hafði þann einstaka eiginleika að
geta með nærveru sinni einni
saman umvafið mann hlýju og
gleði. Hún tókst á við erfið veik-
indi af æðruleysi og þeirri reisn
sem einkenndi Önnu alla tíð. Við
sem fylgdumst með henni heyja
baráttu við krabbamein dáðumst
að þeim styrk og þeim baráttu-
anda sem hún hafði yfir að búa.
Veikindin stöðvuðu hana ekki í
því að vera sú sem hélt hópnum
okkar saman, skipulagði ferðir og
vinafundi. Hún hafði einsett sér
að njóta hvers dags og naut sín
hvergi betur en í faðmi fjölskyldu
sinnar og með sínum nánustu.
Það er huggun harmi gegn að
Anna kunni sannarlega að lifa líf-
inu.
Síðasta ferðin sem við vinkon-
urnar lögðum í saman norður á
Hof í Skagafirði mun lifa í minn-
ingunni. Anna skrásetti þá ferð,
með sínu næma auga, í gegnum
ljósmyndir sem okkur þykir sér-
staklega vænt um, nú eftir að hún
er fallin frá. Á Hofi áttum við
dásamlegar samverustundir,
hlógum og rifjuðum upp
bernskubrek. Það var ekki ætl-
unin að sú ferð yrði sú síðasta
sem við færum í með Önnu, en því
dýrmætari er hún.
Anna var margt. Hún var list-
fengin og afburðagreind. Hún
hafði einlægan áhuga á öðru fólki,
sem skilaði sér í öllu því sem hún
fékkst við, í leik eða í starfi, í sam-
skiptum við fólk, í listsköpun eða
því sem átti hug hennar í seinni
tíð, fyrirtækið hennar Lífssaga.
Þar skrásetti hún minningar ann-
arra í máli og myndum og gaf út í
bók. Með Lífssögu tókst henni að
sameina einlægan áhuga sinn á
fólki, ljósmyndum og sögum.
Hún var nefnilega haldin óseðj-
andi söguþrá því sjálf var hún
einstakur sögumaður, húmoristi
og hláturmild. Hún var hrókur
alls fagnaðar hvert sem hún kom.
Að vera með Önnu var einfald-
lega svo skemmtilegt.
Það eru forréttindi að hafa átt
Önnu sem vinkonu og sárt að
hugsa til þess að hún sé farin.
Hugurinn leitar á þessum erfiðu
tímum til fjölskyldu Önnu, sem
hafa misst eiginkonu, móður,
ömmu, dóttur, systur og einstaka
manneskju. Þeirra missir er sár-
astur. Skarðið sem fráfall vin-
konu okkar skilur eftir sig verður
ekki fyllt.
Lífssaga Önnu er sannarlega
merkileg og okkur ómetanleg.
Við vinkonurnar munum ylja
okkur við minningarnar um
ókomna tíð.
Já blessuð vertu, vina mín,
og vertu sæl um skeið.
Svo vitja ég þín um þungan veg,
um þúsund mílna leið.
(Robert Burns í þýðingu
Þorsteins Gylfasonar)
Laufey, Unnur, Sigrún,
Ingibjörg og Sigríður.
Elskulega vinkona okkar,
Anna Elín, er fallin frá. Eftir sitj-
um við ríkari því við nutum þess
að vera samferða henni stóran
hluta lífs okkar. Anna var einstök
kona, umburðarlynd, glaðvær og
hláturmild. Frásagnargleði
hennar var einstaklega skemmti-
leg, hún var gefandi, fordómalaus
og aðlaðandi. Allt varð svo miklu
skemmtilegra þegar hún var
með.
Anna Elín var heimskona með
fágaða framkomu. Hún ferðaðist
víða, þekkti marga og áhugasvið-
ið var vítt en þar má nefna kvik-
myndir, bókmenntir og matar-
menningu. Hún hafði sterkan
áhuga á fólki og fann auðveldlega
til samkenndar með öðrum.
Öllum leið vel nálægt Önnu.
Anna Elín var listakona, hafði
næmt auga fyrir umhverfi sínu,
góður ljósmyndari og starfaði við
fjölbreytt verkefni. Í fyrirtæki
sínu, Lífssögu, sameinaði hún
frásagnargleðina, ljósmyndunina
og einlægan áhuga á mannlífi og
setti saman bækur um lífshlaup
fólks.
Þegar Anna var lítil stelpa í
Fossvoginum átti hún sér þann
draum að vera hluti af stórri og
litríkri sígaunafjölskyldu. Á
bernskuheimilinu var Anna
reyndar lengi eina barnið og fékk
þar gott atlæti sem hefur eflaust
orðið henni innblástur í að veita
dætrum sínum alla tíð það besta.
Hjá Önnu var fjölskyldulífið í
fyrsta sæti og naut hún þess að
eiga kærleiksríkt fólk í kringum
sig.
Anna kynntist Francois fyrir
ríflega 30 árum. Saman bjuggu
þau sér fallegt heimili í Sörla-
skjólinu með dætrunum þremur,
Kristínu, Sóleyju og Emilíu. Á
heimili þeirra voru allir velkomn-
ir, vinir, kunningjar og fjölskylda
og ekki síður vinir dætranna.
Síðustu árin voru Önnu erfið.
Samt sem áður átti hún inni-
haldsríkt og fallegt líf og glettnin
og húmorinn voru alltaf skammt
undan. Jákvætt viðhorf og bar-
áttuvilji eru sterk öfl sem Anna
beitti óspart.
Skarðið er stórt í vinahópnum.
Söknuðurinn er mikill en við
munum ylja okkur við fallegar
minningar um okkar einstöku
vinkonu sem við hefðum sannar-
lega viljað fá að njóta miklu fleiri
samverustunda með. Við munum
leggja okkur fram um að miðla
áfram hennar góðu kostum, glað-
værðinni, fordómaleysinu og um-
burðarlyndinu.
Hjartkærar samúðarkveðjur
sendum við vini okkar Francois,
dætrunum Kristínu, Sóleyju og
Emilíu, Kristínu móður Önnu og
manni hennar Kristni, Berglindi
systur hennar, tengdasonum,
barnabörnum og öllum sem
tengdust henni fjölskyldu-
böndum.
Gerður, Inga, Kristína,
Sigríður Anna, Sigrún
og Steinunn.
Fyrir liðlega 35 árum síðan
lágu leiðir okkar Önnu Elínar
fyrst saman. Fljótt tókst með
okkur mikil vinátta, sem aldrei
bar skugga á. Annella var ein-
staklega töfrandi manneskja með
mikla útgeislun. Ég held hún
hljóti að hafa heillað alla sem á
vegi hennar urðu; með glæsileika
sínum, glettni og góðri nærveru.
Annella var afskaplega gef-
andi persóna og alltaf fór maður
glaður í bragði af hennar fundi.
Ósjaldan fór ég full angistar að
vitja hennar, en ávallt tókst henni
að fylla mig bjartsýni og von.
Viljastyrkur og ákveðni voru
meðal aðalsmerkja hennar og
hún lét aldrei bilbug á sér finna í
stríðinu við meinið illvíga.
Anna Elín hafði til að bera
innsæi og næmi listamannsins og
birtist það glöggt í ljósmyndun-
um hennar. Sérstaklega eru mér
minnisstæðar uppstillingar af
bollapörum sem urðu í meðförum
Önnu eins og ljóðrænn óður til
hversdagsins.
Það er mikil gæfa fólgin í því
að hafa átt samfylgd með
Önnellu, en grimmt að þurfa að
kveðja hana svona snemma.
Sársaukinn er nístandi og til-
hugsunin um að samfylgdinni sé
lokið er nánast óbærileg því ég á
eftir að sakna hennar óskaplega,
en ég treysti því að við hittumst
aftur í sumarlandinu. Þar munum
við skála í sólskinsdrykkjum og
fagna nýrri tilveru.
Valdís.
Anna Elín
Svavarsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um for-
eldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar