Hugrún - 01.08.1923, Blaðsíða 19

17
— — — Læknirinn lyfti glasinu.— — — _ — —
— — aVelkominn til litla sjávarþorpsins, — þú sem kemur
með gust frá framandi ströndum. Við þurfum fellibyl til að
sópa brott rykinu hérna úr þorpinu, þar sem smáborgarstæri-
lætið er orðið klafi á hverjum manni með heilbrigða skynsemi,
þar sem flónskan og fáfræðin haldast í hendur við kotungs-
braginn. — Velkominn, gamli félagi, — hikk!« —
F*að var auðséð að læknirinn hafði átt hluttöku í, að sjötta
Whisky-flaskan var tæmd.
Hann hélt áfram:
»Við bjóðum þig velkominn, — þessi fámenni hópur, sem
hér er saman kominn af frjálslyndum mönnum, sem eru ofur-
lítið víðsýnni en fjöldinn, — hikk. — Pað gleður okkur að
hingað er kominn n.aður með hressandi frjálsræðisblæ stórborg-
anna, — hikk, — Maður, sern ekki heldur sér dauðahaldi í eld-
gömul steintöflu-boðorð, — þúsrmd ára þvingunar- og fáfræðis-
kreddur, — hikk. — Við erum menn, sem viljum lifa, — hikk
— njóta lífsins, en ekki grafa okkur í ösku þtöngsýnis og fávisku
Hann hætti.
Ritstjórinn, gullsmiðurinn (frá Rvk.), guðfræðisneminn og
yngsti kaupmaður þorpsins klöppuðu.
Sjöunda flaskan var sett á borðið.
Árni var ungur rithöfundur, nýkominn frá útlöndum. Gamall
skólabróðir unga læknisins.
Samræðurnar urðu fjörugri eftir því sem lækkaði f flöskunni.
Læknirinn talaði enn:
— — — »Fre!sið á að vera ótakmarkað. — Menn og
konur eru aðeins skapaðar til að njóta, og alt er leyfilegt í