Hugrún - 01.08.1923, Blaðsíða 20

18
ástum. Þetta eru þau boðorð, sem við eigum að tigna, — hikk
— Hjónabandið er hættulegasta ílónsku kredda fáíræðinganna —
— elskaðu, — iiikk — njóttu, — hikk — alls. — Ve!kominn!«
Læknirinn valt undir borðið. — Tveir komust hjálparlaust heim.
Arni settist að hjá læknir.um um tíma.
Læknirinn var nýgiftur. — Konan var ung og fögur. — —
Hálfutn mánuði síðar: — Klukkan 7 að morgni dags.
Engin flaska á borðinu.
Læknirinn, nýkominu úr ferðalagi, stendur frammi fyrir Arna
Arni er snögglæddur. — Hárið úfíð.
Kæfður grátur í næsta herbergi.
Læknirinn talar:
— — — » . . . Óþokki! Þú kemur hingað með lesti
og svívirðingar-taumleysi stórborganna til að eyðileggja heimili
gamals félaga þíns. í kyrláta, hreinlífa smáþorpinu okkar eitrar
þú andrúmsloftíð með spillingu og ólifnaði. ...» — — —
Arni fór brott.
Arni var rauðhærður.
Fyrsta barn ungu læknisfiúarinnar var rauðhært. — — —
Steindór Sigurðsson
■
Við vorum leiksystkin. Hún var fimtán ára, ég fjórtán.
Hún fór um voriö til frænda síns, sem bjó uppi í sveit, til
sumardvalar, en ég varð eftir í kaupstaðnum.
Ég saknaði hennar ósköp mikið. Við höfðum verið saman
alla daga, svo lengi sem ég mundi eftir mér, leikið okkur saman,
lesið saman og verið saman í skólanum.
LITÍL SA6A
i