Hugrún - 01.08.1923, Blaðsíða 18

16
Kraftur og eggjan
í kveðjum og svörum.
Rándýrið blundar
á brosandi vörum.
Nautnaheit þrá
er í nóttinni dökkri,
þegjandi fyllir hún
fjörðinn af rökkri.
Kristmann Guðmundsson.
II.
SÓLRÚNIR.
Frá vöggu til grafar er lífsfarans leið,
leikur við bjarma og skugga,
því oft er þó sólrún í sárustu neyð
og sólskin á kotungsins gtugga.
í bjarmeldum vakir vöggunnar þrá
svo viðkvæm og heit eins og brosin,
er leika sér kærleikans kossvörutn á.
Undir kvöld er hún stirðnuð og frosin.
En þýða má kaldasta klaka,
og hver sem vill líta til baka
sér sólrún í sérhverjutn skugga.
Leiftur frá liðnum árum
eru lækning við dýpstu sárum.
— Hvert einasta hjarta má hugga.
Steindór Sigurðsson.
\