Dagblaðið Vísir - DV - 01.03.2019, Blaðsíða 42

42 FÓKUS - VIÐTAL 1. mars 2019
láta hann inn á mig til þess að láta
líta út fyrir að ég væri með „gæja“
framan á mér. Þetta var í sjötta eða
sjöunda bekk. Ég sagði engum frá
þessu og fór afskaplega leynt með
þetta. Þegar púðinn var tilbúinn
þá hljóp ég beint inn á bað og lét
hann inn á mig, leit í spegilinn og
hugsaði með mér að þetta væri
eitthvað sem mér líkaði við. Ég
vissi ekki hvað þetta var, en ég vissi
að þetta var eitthvað sem hentaði
mér.“
Að vera trans stangaðist á við
uppeldistrúna
Sævar ánetjaðist fíkniefnum
snemma á lífsleiðinni og háði
margar glímur við fíkniefnadjöf­
ulinn áður en hann fann sína
lausn á síðasta ári.
„Þegar ég fór í meðferð árið 2015
þá kom ég út sem Sævar, í miðri
meðferð, og mér leið betur. Þegar
ég talaði um mig sem hann í fyrstu
skiptin … það var svo gott, mér
fannst ég svo frjáls. Í meðferðinni
hitti ég annan transeinstakling og
fór aðeins að hugsa út í þetta. Gæti
þetta verið ég? Þarna hafði ég ekki
mikið heyrt um trans og vissi ekki
um hvað það snerist, en mér leið
samt alltaf eins og ég væri ekki ég.
Þegar ég horfði í spegilinn hataði
ég að sjá sjálfan mig. Í fyrsta skipt­
ið sem ég kom út sem Sævar tók
það alveg rosalega á mig og fleiri.
Ég tilkynnti mínum nánustu það
með bréfsendingu því ég vildi
ekki hringja í þau. Vegna alls þess
sem gengið hafði á þá spurðu mig
margir hvað ég væri að bulla, sem
ég skil mjög vel.“
Meðferðina kláraði hann sem
Sævar og eftir hana fór hann heim
til sín á Akureyri, þar sem hann bjó
og hafði alist upp.
„Ég kom heim og þetta var ekki
alveg samþykkt. Þar kemur líka
vanþekkingin og allt það inn. Ég
var líka búinn að svíkja fólk, bú­
inn að vera í neyslu og það skipti
auðvitað miklu máli hvað ég hafði
verið að gera af mér á undan. Það
var ekki alveg tekið mark á mér.
Ég varð að vinna aftur traust fólks.
Það voru þónokkrir einstaklingar
sem sögðu við mig að þeir hefðu
vitað þetta allan tímann. Ég man
ekki nákvæmlega hvað það var
sem kom upp á, en líklega var það
mikil höfnun frá samfélaginu í
heild sinni sem ýtti undir að ég fór
aftur inn í skápinn. Ég var líklega
ekki tilbúinn til þess að taka af­
leiðingunum eða að standa á mín­
um rétti. Þetta tímabil varði í viku.
Á síðasta ári fór ég aftur í meðferð,
og með allri þeirri sporavinnu sem
ég hef lagt á mig kom ég aftur út
sem Sævar og hef ekki snúið við
síðan.“
Að sögn Sævars hefur uppeldi
hans, trú og gildi fjölskyldunn­
ar einnig flækt stöðu hans tölu­
vert. Fjölskylda hans hefur ávallt
verið trúuð og það sem hann er að
ganga í gegnum í dag rúmast illa í
þeirra heimsmynd.
„Ég var í sunnudagaskóla í
nokkur ár, var í kirkjukór og safn­
aði Jesúmyndum. Þetta er því svo­
lítið flókið þar sem þetta stangast
á við trúna hjá fólkinu mínu. Þau
eru að gera allt sem þau geta til
þess að reyna að samþykkja mig,
en það sem ég hef lært á þessu eina
ári edrú, og þessum átta til níu
mánuðum sem ég hef verið Sævar,
er að þetta hefur gríðarlega mikil
áhrif á þau. Þau syrgja litlu systur
sína, dóttur sína og frænku sína og
því hef ég reynt að gefa þeim tíma.
Það sem ég vil koma á framfæri er,
að þrátt fyrir að ég kalli mig hann
og þótt ég fari í þessa kynskipta­
aðgerð þá er ég samt alltaf sami
einstaklingurinn. Burtséð frá kyn­
inu. Ég er ekki að fara að umturn­
ast. Ég vil bara fá að vera í mínum
rétta líkama og vera kallaður það
sem ég vil vera kallaður.“
Grét af gleði þegar hann kom út
á fundi
Þann 9. febrúar síðastliðinn fagn­
aði Sævar eins árs edrúafmæli. Í
gegnum sporavinnu sína komst
Sævar að því að allt hann líf hafi
hann verið gramur vegna þeirrar
staðreyndar að hann væri fastur í
kvenmannslíkama. Trúnaðarmað­
ur Sævars ræddi við hann um hvort
sá möguleiki væri í stöðunni að
hann væri transeinstaklingur.
„Þá var ég búinn að loka á það
allt og sagði bara við hana að það
gæti ekki verið. Hún bað mig að
skoða sjálfan mig alveg inn að beini.
Ég hélt áfram minni sporavinnu og
ég man ekki alveg hvað leið langur
tími þangað til að ég kom út á fundi.
Þá kynnti ég mig sem Sævar og það
var klappað fyrir mér að vera kom­
inn út. Það var þvílíkur léttir. Trún­
aðarmaðurinn minn var á þessum
fundi. Hún vissi ekki að ég væri að
fara að koma út þetta kvöld, ég vissi
það eiginlega ekki sjálfur, en stuðn­
ingurinn var gríðarlegur. Það er svo
frábært af því að ég hef aldrei pass­
að neins staðar inn nema í þess­
um tólf spora samtökum. Það sem
mér finnst skipta svo miklu máli er
að það er alls staðar hægt að finna
stuðning. Þegar það var klappað
fyrir mér á fundinum fór ég að há­
gráta. Ég er ótrúlega mikil tilfinn­
ingavera og þetta var besta upplif­
un í heimi, bara það að geta farið út
úr þessari skel minni. Farið út fyr­
ir þægindarammann og geta verið
ég sjálfur. Það táruðust alveg fleiri
þarna inni,“ segir Sævar og glittir í
tár á hvarmi hans við þessa endur­
minningu.
Systirin gekk honum í
móðurstað
Viðbrögð fjölskyldu Sævars voru
öðruvísi í annað skiptið sem hann
kom út úr skápnum og segir hann
systur sína vera hans helsta stuðn­
ingsaðila í dag. Þegar Sævar var
á táningsaldri fékk móðir hans
heilablóðfall og í kjölfar þess gekk
systir hans honum í móðurstað.
„Ég er ævinlega þakklátur fyr­
ir hana, hún er búin að hjálpa mér
bæði með transferlið og líka með
minn fíknivanda. Hún hefur geng­
ið með mér í gegnum hreint helvíti
og komið hefur til árekstra okkar á
milli. Sumir hafa verið mjög ljótir
en einhvern veginn náum við alltaf
að sættast. Þrátt fyrir alla erfið­
leika þá er hún alltaf til staðar. Hún
hefur kastað lífi sínu til hliðar til
þess að skutla mér í meðferðir og
sömuleiðis pabbi minn. Þau hafa
þurft tíma alveg eins og ég, þetta
kemur bara smám saman. Systir
mín á tvö börn og þetta tekur líka
mjög mikið á þau. Vegna þeirra er
ég ennþá kölluð hún þegar ég fer
norður. Þau skilja ekki að ég hafi
verið stóra frænka þeirra og ávallt
kölluð hinu nafninu, það er ekkert
hlaupið að því að breyta því og allt
tekur tíma,“ segir Sævar.
Tveimur dögum fyrir síðastliðið
gamlárskvöld afhenti systir hans
honum bréf sem snart hann djúpt.
„Í því ávarpaði hún mig sem litlu
systur sína en í lok bréfsins skrifaði
hún, að þegar klukkan myndi slá
tólf á miðnætti myndi hún fagna
nýju ári með litla bróður sínum.
Þrátt fyrir allt var hún tilbúin til
þess að viðurkenna mig.“
Hefur þráð að deyja alla ævi
Sævar er nú í hormónameðferð og
hann kvíðir fyrir því að þurfa að fara
í blóðprufur og þurfa að sprauta sig
sjálfur.
„Ég var í þannig neyslu að ég
notaði áhöld sem eru ekkert fyrir
Ráin er alhliða veitingahús
í hjarta Reykjanesbæjar
MATSÖLUSTAÐUR
SKEMMTISTAÐUR
RÁÐSTEFNUR
ÁRSHÁTÍÐIR
VEISLUR
Framhald á síðu 44
„Tek bara einn
dag í einu