Skessuhorn - 04.07.2007, Blaðsíða 6

MIÐVIKUDAGUR 4. JULI2007
SaÉSSlíHÖBH
Kvótaálag á gámafisk fellt niður
íslensk stjómvöld hafa ákveðið
að þann 1. september næstkomandi
falli úr gildi 10% kvótaálag sem
þýtt hefur að 10% kvótans er tek-
inn af viðkomandi útgerð af þeim
fiski sem sendur er slægður en að
öðm leyti óunninn á markaði er-
lendis. Skiptar skoðanir hafa verið
um þessa ákvörðtm meðal hags-
munaaðila. Jafnframt hefur sjávar-
útvegsráðherra skipað þriggja
manna nefiid sem á að skila tillög-
um um hvernig innlendum fisk-
kaupendum verði best tryggður
möguleiki á að bjóða í þennan fisk.
Þarna togast á hagsmunir útgerðar
sem telur að betri framlegð fáist úr
ákveðnum fisktegundum með því
að flytja þær óunnar úr landi og
hinsvegar verkalýðshreyfingarinnar
sem telur brýnt að halda í sem
mesta fullvinnslu hér heima fýrir.
Skessuhorn ræddi við fulltrúa
beggja sjónarmið, þau Sigríði Fin-
sen, forseta bæjarstjómar Grundar-
fjarðar en hún tengist einnig fisk-
verkun Soffaníasar Cecilssonar í
Grundarfirði, og Vilhjálm Birgis-
son, formann Verkalýðsfélags
Akraness.
Mikil hagræðing og
réttlætísmál
Gmndarfjörður og Vestmanna-
eyjar skera sig nokkuð úr þeim út-
gerðarstöðum hérlendis sem selja
fisk í gámum beint á markaði er-
lendis. I Gnmdarfirði var landað
18.300 tonnum á árinu 2006, þar af
fóm 6.615 tonn í gámaútflutning.
Þar nam því kvótaskerðing rúmum
sexhundruð og sextíu tonnum. Sig-
ríður Finsen, forseti bæjarstjórnar
Grundarfjarðar fagnar ákvörðun
stjórnvalda að afnema 10% álags-
regluna. „Þetta er réttlætisspor og
mikið hagsmunamál fýrir byggðar-
lagið. Margir þeirra sem stunda
gámaútflutning era einnig með öfl-
uga fiskvinnslu,“ sagði Sigríður í
samtali við Skessuhorn og bætti
við: „Fiskvinnslan hefur sérhæft sig
í vinnslu ákveðinna tegunda og aðr-
ar tegundir em fluttar ferskar út.
Utgerðarmenn hafa reynt að sér-
hæfa sig í veiðum og til dæmis reynt
að veiða flatfisk og steinbít og sá
fiskur er fluttur út ferskur. Þetta
hefur því mikla þýðingu fýrir sjó-
menn. Þeir fá hærra verð til skipt-
anna og útflutningurinn lyftdr upp
tekjum þeirra. Auk þess aukast tekj-
ur hafnarinnar, en útgerðir borga
ákveðna prósentu af aflaverðmæti í
aflagjöld. Það má segja að sérhæfð
vinna fari fram um borð í skipum
sem stunda gámaútflutning. Fisk-
urinn er slægður, honum raðað sér-
staklega í körin og ísaður með tilliti
til þess að flytja eigi fiskinn út. Eg
get ekki séð að það sé skynsemi að
vinna þennan afla í landi ef fiskverð
er lægra en í útflutningnum og
verðmætið eykst ekki sem nemur
vinnulaununum,“ sagði Sigríður
Finsen.
Hún bætir við að fýrir átta áram
hafi Samkeppnisráð kveðið upp sitt
álit á því að þessi ffamkvæmd fæli í
sér mismunun milli innlendra út-
gerðarfýrirtækja og raski sam-
keppnisstöðu þeirra innbyrðis.
Alagið hafi verið réttlætt með því
að afli vigtist verr upp úr skipi
vegna rýrnunar þegar komið væri á
markað erlendis. Hins vegar sýndu
nýjar rannsóknir að það væri óvera-
legur munur á því.
Vinnan flutt úr landi
Vilhjálmur Birgisson, formaður
Verkalýðsfélag Akranes er á annarri
skoðun en Sigríður Finsen. Hann
sagði í samtali við Skessuhorn að
álagið þurfi að vera áfram þótt það
rýri kjör sjómanna. „Við verðum að
tryggja að fiskvinnslufólkið hafi
nægt hráefni til vinnslu. A síðasta
ári vom flutt út 56 þúsund tonn af
fiski í gámum og að mínu mati á að
vinna meira af honum hér heima.
Ef íslensk stjórnvöld vilja skapa
okkar fólki atvinnu er nauðsynlegt
að ná þessum fiski í innlenda
vinnslu. Við eigum skýlaust að
vinna allan fisk hér heima,“ segir
Vilhjálmur Birgisson. Hann bendir
á að fram komi á fréttavefnum
www.fishupdate.com að mikil gleði
sé nú meðal þeirra sem starfa í sjáv-
arútvegi í Hull og Grimsby, vegna
þessa samnings við íslensk stjórn-
völd. Menn sjá fram á betri tíma
vegna bættra möguleika á að keppa
á markaði um íslenskan fisk. Þar
kemur ennffemtu- fram að hags-
munaaðilar í Bretlandi hafi þrýst á
um þessa breytingu ásamt íslensk-
um fiskútflytjendum og eigendum
íslenskra togara. „Miðað við þessar
yfirlýsingar verður þetta stórt
vandamál ef tekið er tdllit til 30%
skerðingar á þorskveiðum sem
Hafrannsóknarstofnun er að leggja
til. Þá blasir við að stóraukinn út-
flutningur verður á gámafiski,“
Vilhjálmur að lokum.
af
Rauðar tölur í
fimmtán metrum
Víða um land em skilti Vega-
gerðarinnar sem sýna hitastig og
vindhraða. A þeim sömu skiltum
getur einnig að líta hvað vindhvið-
ur em miklar á tilteknu svæði. Ef
hraði vindsins fer yfir ákveðna
metra á sekúndu verður talan rauð.
Fram að þessu hefur hún roðnað í
tuttugu metram en nú bregður svo
við að rauða talan birtist þegar
vindhraðinn verður fimmtán metr-
ar á sekúndu. Magnús V. Jóhanns-
son, svæðisstjóri Vegagerðarinnar á
Vesturlandi, sagði í samtali við
Skessuhorn að með þessu væri ver-
ið að bæta þjónustu við vegfarend-
ur og íbúana. „Við geram þetta
mest vegna hjólhýsanna sem dregin
em um alla vegi. Þau þola ekki
miklar vindhviður og við eram að
bregðast við því. Þetta verður alla
vega svona í sumar en ég veit ekki
hvort markið verður aftur sett
hærra er líður á haustið," sagði
Magnús.
Fyrir allmörgum áram var mikið
af hljólhýsum á íslenskum vegum
sem síðar var mörgum hverjum
plantað í græna laut sem ígildi
sumarhúsa. Þau hafa vart sést síðan
á vegum landsins fýrr en fýrir einu
til tveimur árum, er þeim tók að
fjölga aftur. Menn hafa e.t.v.
gleymt af hverju brottfall þeirra
stafaði á sínum tíma. Þá voru þau
hvorki gerð fýrir íslenska vegi né
íslenskan vind. Vegirnir hafa að
sönnu batnað, en rokið hefur ekki
farið neitt.
bgk
SlökkviliSsmaöur sprautar vatni yfir moldarsvœðið við Eyrarflöt til að koma vegjýrir að
eldur nteði að blossa upp.
Eldglæður á Akranesi
Slökkvilið Akraness var kallað út
á þriðjudagskvöld í liðinni viku þar
sem tilkynning barst um að reyk
legði ffá mold við Eyrarflöt á Akra-
nesi. Eldur náði ekki að breiðast út
en þó kraumaði í glóð í þurrum
jarðveginum. Slökkviliðsmenn áttu
ekki í erfiðleikum með að drepa
niður þær glæður sem þar voru.
Ekki er vitað um upptök en mikill
þurrkur hafði verið í marga daga
áður og því jarðvegur afar þurr.
kóó
Pistill Gísla

Margmiðlun
Mig langar að byrja á því að
óska ungfirú Anderson, henni
Pamelu, hjartanlega til
hamingum með daginn en líkt
og allir vita varð hún fertug á
laugardaginn. Það vill nefnilega
svo skemmtilega til að við
eigum bæði aldurinn og fallegt
útlit sameiginlegt við Pamela.
Munurinn er hinsvegar sá að
hennar fegurð er handverk
færustu skurðlækna í
Bandaríkjahreppi en mín er
lífrænt ræktuð í
Lundarreykjadalnum. Það
breytir engu um það að ef fólk
vissi það ekki almennt að það er
tæplega hálft ár á milli okkar
Pamelu þá myndi það sjálfsagt
halda að við værum tvíburar.
Mér finnsta það meira að segja
stundum sjálfum. I öllu falli
veit ég meira um Pamelu en
væri hún raunveruleg systir
mín. Þökk sé svokölluðum
glanstímaritum.
I dag er það að vísu þannig
að maður getur fengið að vita
allt um alla. Þökk sé
bloggsíðunum á
veraldarvefnum. Mun meira en
maður vill vita í mörgum
tilfellum. Má segja það að jaðri
á köflum við ákveðna
strípihneigð þegar fólk
opinberar alla sína leyndustu
leyndardóma fýrir allra augum
á netinu. Það er hinsvegar
einkamál hvers og eins hvort
hann vill yfir höfuð eiga
einkamál eða bera allt sitt á
torg. Það sem er hinsvegar
ámælisvert, svo ekki sé meira
sagt, er þegar menn nota
þennan óritskoðaða miðil sem
vefurinn er til að ausa aðra auri
og það jafnvel í skjóli
nafnleyndar. Eg tek það fram
að sjálfur hef ég ekki orðið fýrir
því svo ég viti til þótt ég eigi
það vafalítið skilið. Ég hef
hinsvegar lagst svo lágt að lesa
um nafngreindar persónur
ótrúlegasta óhróður og viðbjóð
sem skrifaður er undir
dulnefni.
Líkt og oft áður kasta ég
grjóti úr glerhúsi en það er ekki
óalgengt að glerbrotunum rigni
yfir mig af þeim sökum. Ég
blogga reyndar ekki og af
alþekktum hroka mínum lít ég
svo á að það sé langt neðan við
mína virðingu. Ég þarf
hinsvegar ekki að blogga því ég
kemst upp með að bulla
vikulega í Skessuhorn og þó að
blaðið lúti strangari
siðferðisreglum en
veraldarvefurinn þá er ekki þar
með sagt ég sé neitt skárri í
mínum skrifum en þeir sem ég
er að sldta út hér að framan.
Það viðurkenni ég hinsvegar
aldrei. Ég hef það hinsvegar
mér til málsbóta að ég skrifa
undir eigin nafni. Nema
náttúrulega að Gísli Einarsson
sé dulnefni og ég heiti í raun og
veru Jón eða Gunna. Þið fáið
aldrei að komast að því fýrir
víst!
Gísli Einarsson (eða það haldið þið)