Morgunblaðið - 20.07.2019, Blaðsíða 30

Morgunblaðið - 20.07.2019, Blaðsíða 30
30 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. JÚLÍ 2019 ✝ BrynhildurGarðarsdóttir fæddist 31. október 1927 á Patreks- firði. Hún lést 29. maí 2019 á Hrafn- istu í Hafnarfirði. Foreldrar henn- ar voru Laura Hild- ur Proppé, f. 1905, d. 1992, og Garðar Ó. Jóhannesson, f. 1900, d. 1970. Systkini Brynhildar eru: Drífa, f. 1931, Edda, f. 1934, Hanna, f. 1940, og Ólafur, f. 1947. Brynhildur ólst upp á Pat- reksfirði. Hún var einn vetur í Verslunarskóla Íslands en hætti námi og fór 1946 til náms í Wy- lombe Abbey School í Englandi. essyni, f. 1950, þau eiga tvo syni, Jakob og Eyþór. Laura Hildur Jakobsdóttir, f. 1960, gift Jónasi Þór Ragnarssyni, f. 1955, þau eiga þrjár dætur, Brynhildi, Kristbjörgu og Bergrúnu. Fóstursonur Bryn- hildar og Jakobs er Helgi Ein- arsson, f. 1942, kvæntur Guð- rúnu Þórðardóttur, f. 1945. Þau eiga þrjú börn, Jakob, Einar og Örnu. Barnabörn Brynhildar og Jakobs eru 18. Á Patreksfirði tóku þau hjón virkan þátt í félagslífi staðarins og var Brynhildur í stjórn Kvenfélagsins Sifjar um árabil og formaður þess félags 1973- 1979 og um tíma sat hún í sókn- arnefnd Patreksfjarðarsóknar. Þau hjón voru búsett í Garða- bæ eftir að þau fluttu frá Pat- reksfirði og síðar á Hraunvangi í Hafnarfirði. Síðustu árin eftir að Jakob lést bjó hún á Hrafn- istu í Hafnarfirði. Útför hennar fór fram í kyrr- þey frá Garðakirkju 5. júlí 2019. Brynhildur gift- ist 28. apríl 1950 Jakobi Helgasyni, f. 23.3. 1925, d. 11.7. 2012. For- eldrar hans voru Soffía Jakobsdótt- ir, f. 1893, d. 1984, og Helgi Einarsson, f. 1887, d. 1940. Brynhildur og Jakob stofnuðu heimili á Patreks- firði og bjuggu þar til ársins 1982. Börn þeirra: Soffía, f. 1951, d. 1951, Brynj- ar Jakobsson, f. 1953, kvæntur Hafdísi Ósk Sigurðardóttur, f. 1955, þau eiga þrjú börn, Sig- urð William, Hildi Ósk og Guð- mund. Soffía Jakobsdóttir, f. 1958, gift Rögnvaldi Jóhann- Elsku mamma. Ég veit að þú ert komin á góð- an stað til pabba.og þið vakið yfir okkur. Ég þakka Guði löngu liðinn dag sem lét mig eignast þig að ævivin. Og öll þau blóm sem uxu á þinni leið með ilm og fegurð hresstu og glöddu mig. Og birtan sem þú breiddir yfir allt sló bjarma á lífið allt í kringum þig. Svo líða dagar, ár og ævitíð og ýmsum blikum slær á loftin blá. Í sorg og gleði alltaf varstu eins og enginn skuggi féll á þína brá. Svo brast á élið, langt og kólgukalt og krafan mikla um allt sem gjalda má. Og fljótið niðar enn sem áður fyrr og ennþá flúðin strýkur næman streng. Við blæþýtt ljóð, um blóm og sumaryl og bjarta kyrrð – í minningu um þig. (Oddný Kristjánsdóttir.) Minning þín er ljós í lífi okkar. Þín dóttir Laura Hildur. Það er alltaf skrýtin tilfinning þegar ástvinir kveðja, einkenni- legt tómarúm sem eftir verður í hjartanu. Þannig leið mér þegar tengdamamma kvaddi okkur 29. maí síðastliðinn. Hugurinn leitar nú til baka þegar ég kynntist henni fyrst á Patreksfirði þegar ég sem ung kona kom fyrst í heimsókn úr Reykjavík nýbúin að kynnast syni hennar. Þvílík yndisleg móttaka sem ég fékk frá þeim hjónum þessa helgi sem ég stoppaði og var alla þá tíð sem ég þekkti þau. Binsý var afskaplega listræn kona, það lék allt í höndunum á henni hvort sem það voru hann- yrðir eða matseld en hún eldaði einstaklega góðan mat sem við nutum vel í hvert sinn sem við borðuðum hjá þeim. Heimilið bar líka smekkvísi hennar vitni, fal- legir munir út um allt og öllu komið smekklega fyrir enda var hún fagurkeri fram í fingurgóma. Binsý var ákveðin kona, vel gefin, stjórnsöm, dugleg og fylgin sér. Hún var vel að sér í hinum ýmsu málum og hafði einstaklega gaman af ættfræði og átti gott safn ættfræðibóka og maður kom aldrei að tómum kofa ef hinar ýmsu spurningar vöknuðu varð- andi ættfræðina. Þau fluttu frá Patreksfirði til Garðabæjar 1982 og bjuggu sér glæsilegt heimili í Þrastarlundin- um og þangað var alltaf gott að koma, þegar árin færðust yfir fluttu þau úr Garðabænum og í íbúðir fyrir eldri borgara í Hraunvangi Hafnarfirði. Það voru mikil viðbrigði að fara úr stóru einbýlishúsi í tveggja herbergja íbúð en þau voru svo sátt við það og sögðu að þau væru nú bara tvö og þyrftu ekki stærra pláss. Eftir að Jakob dó fékk hún fljótlega inni á Hrafnistu í Hafn- arfirði gott herbergi þar sem henni leið vel og fékk þá góðu þjónustu sem hún þurfti en þá var heilsan farin að gefa sig. Tengdamömmu minni þakka ég samfylgdina gegnum árin og mun alltaf minnast hennar með ást og þakklæti fyrir allt sem hún gerði fyrir okkur og hefur gefið okkur í veganesti. Nú er hún komin í sumarland- ið þar sem hún nýtur samvista við tengdapabba og Soffíu litlu. Kær kveðja Hafdís Ósk. Elsku amma mín, það er svo sárt að sakna. Maður fyllist ákveðnu tómarúmi við kveðju- stund sem þessa þegar maður veit að við fáum ekki að njóta samvistar þinnar meira. Sem bet- ur fer þá eru minningarnar æði margar sem glæða manni yl í hjarta og fá bros til að læðast fram á varir. Þú varst einstak- lega smekkvís kona og bar heim- ili ykkar afa þess merki að það var nostrað við hvern hlut og stað. Það var allt úthugsað og snyrtilega uppraðað á þinn ein- staka máta. Þú hafðir líka einstakan hæfi- leika til að töfra fram þvílíkar kræsingar þegar maður kom í heimsókn, alveg sama á hvaða tíma dagsins það var, alltaf var passað upp á að allt sem manni þætti gott væri til. Ég man vel eftir því eitt sinn þegar við pabbi vorum að koma að vestan og suð- ur til ykkar afa í Garðabæinn, klukkan var að nálgast miðnætti þegar við komum í bæinn, þá tókstu á móti okkur með hlýjan faðminn og hlaðborð af kótelett- um og öllu meðlæti. Ég á líka margar góðar minningar þegar við vorum að stússast í eldhúsinu og hafa til hádegis- og kvöldmat fyrir afa, alltaf passaðir þú upp á að dekka borðið fallega upp, al- veg sama þó við værum bara þrjú í mat. Þér fannst það heldur verra síðustu ár að traktering- arnar eins og þú kallaðir það, væru ekki jafn miklar og þú hefð- ir viljað þegar við komum í heim- sókn til þín. En það skipti okkur engu því það var félagsskapurinn þinn sem við sóttumst eftir. Þú varst svo ótrúlega flink í höndunum og lék heklunálin í höndunum á þér þar sem þú töfr- aðir fram hverja dúlluna á fætur annarri. Þegar ég byrjaði að búa þá lagðir þú mikla áherslu á að ég myndi velja mér fallegt matar- stell svo ég gæti dekkað upp fal- legt matar- og kaffiborð. Þegar ég var loksins búin að finna mér rétta stellið þá varstu tilbúin með heklaðar dúllur til að hafa á milli diskanna og servéttuhringi til að skreyta með. Ég hef alltaf haldið mikið upp á þetta og nýt þess að dekka borðið upp með fíneríinu frá þér. Þú varst ótrúlega jafnlynd, umhyggjusöm og fróðleiksfús kona. Þú varst ofboðslega þakk- lát og þakkaðir alltaf vel fyrir allt og varst svo ótrúlega ánægð með hvað við barnabörnin og börnin þín vorum dugleg að heimsækja þig. Þér fannst það ekki sjálf- sagður hlutur og þakkaðir alltaf innilega fyrir hverja heimsókn og símtal. Elsku amma mín, þakka þér fyrir alla umhyggjuna og ást- ina sem þú gafst okkur. Þín er sárt saknað. Þín Hildur. Það var sólríkur og fallegur dagur að kveldi kominn þegar þú kvaddir okkur, elsku amma, og hélst þína leið í sumarlandið til móts við afa. Í dag er komið að kveðjustund. Mér finnst það bæði sárt og erfitt þar sem maður upplifir nánustu fjölskyldu sína sem ódauðlega og fyrir mér varst þú það. En á sama tíma er ég glöð og þakklát fyrir að hafa átt þig að og fengið að njóta samveru þinnar í svo mörg ár, það er ekki sjálfgefið. Síðast- liðið ár fór að halla undan fæti og maður fann að þér leið ekki alltaf vel. Þú varst oft meðvituð um að það var ekki allt eins og það átti að vera. Þrátt fyrir það heyrði maður þig aldrei kvarta, þú varst alltaf glöð og ánægð. Amma var glæsileg kona, smekk kona. Alltaf fín og vildi hafa fallegt í kringum sig. Hún átti mikið af fallegum hlutum, silfri, öll matar og kaffistellin, hvert öðru fallegra. Henni þótti líka gaman að bera fram mat og kaffi og það skipti máli hvernig og á hverju það var borið fram. Afi gat stundum fussað þegar þú snerir honum við og baðst hann að setja bakkelsið á hinn diskinn en ekki þennan. Amma var fróð- leiksfús og fylgdist vel með. Hún var líka safnari, úrklippur og bréfsnifs inni í hinum ýmsu bók- um. Ég man ekki eftir ömmu öðruvísi en rólegri og yfirvegaðri. Amma var góð fyrirmynd sem kenndi manni margt og fylgdist vel með sínu fólki. Margt kemur upp í hugann á skilnaðarstundu. Þær stundir þegar ég sat hjá þér og þú svafst svo vært, fletti ég gömlum al- búmum og lét hugann reika. Við það komu fram ótal minningar, svo margar að ekki er hægt að telja þær allar. Heimili ykkar afa var fallegt og notalegt og til ykk- ar var alltaf gott að koma. Mínar fyrstu minningar eru af heimili ykkar í Þrastalundinum. Spaug- stofan, Nonna og Manna gláp, spilastundir við eldhúsborðið, skrifstofuleikir, kaffi og matar- boð sem og annað stúss með þér elsku amma eru mér minnisstæð. Næst fluttuð þið afi á Hraun- vang, þar áttu þið notalegt heim- ili með fallegt útsýni út á sjóinn. Það var oftar en ekki þegar mað- ur var að koma í heimsókn að þið sátuð úti á svölum og nutuð út- sýnisins. Ári eftir að afi dó fluttir þú á Hrafnistu í Hafnarfirði. Þar leið þér vel og þú naust þín. Þú varst dugleg að taka þátt í fé- lagslífinu þar og yfirleitt ekki hægt að koma og heimsækja þig fyrr en eftir kaffi þar sem dag- skráin gat verið ansi þétt – en það var gaman og þannig á það að vera. Þú áttir yndislegan vin- konuhóp á Hrafnistu og það var svo sannarlega gaman að fylgjast með ykkur. Þið voruð duglegar að hittast, bjóða í kaffi og Baileys og tókuð virkan þátt í öllu fé- lagslífi. Slíkur vinskapur er dýr- mætur. Allar samverustundir mínar með þér, elsku amma, og ykkur afa eru mér svo dýrmætar og gáfu mér svo mikið. Þér þótti það oft mikið kvabb að biðja um að- stoð, að skutla þér til læknis, í búð eða í hárgreiðslu en það var það síður en svo, mér þótti svo vænt um þessar stundir og naut hverrar einustu. Elsku amma, þín verður sárt saknað og hafa síðustu vikur ver- ið eilítið tómlegar. Engar fréttir af ömmu og engar heimsóknir til þín. Elmar spyr um langömmu sína og biður um að kíkja í heim- sókn, honum þótti alltaf gott að koma til þín. Við erum þakklát fyrir allar minningarnar með þér og munum ylja okkur við þær. Ég veit að þú ert komin á betri stað og afi hefur tekið vel á móti þér. Takk fyrir allt, elsku amma, við sjáumst síðar. Þín Brynhildur. Látin er vinkona mín og ein- stök kona, Brynhildur Garðars- dóttir frá Patreksfirði. Hún hafði um árabil átt við erfið veikindi að stríða og bjó síðustu árin á Hrafnistu í Hafnarfirði. Með heimsóknum til hennar endur- nýjuðum við vinskap okkar og áttum þar margar ánægjulegar samverustundir. Við vorum bæði Patreksfirðingar, en segja má að kynni okkar yrðu ekki fyrr en ár- ið hennar í Verslunarskólanum, 1942-1943, þar sem hún eignaðist ágætis vinkonur. Eftir heimkom- una gerðist hún einkaritari föður síns, Garðars Jóhannessonar, framkvæmdastjóra Ó. Jóhannes- son og Co., þ.e. Vatneyrarbræðra á Patreksfirði. Í júní árið 1946 fór Brynhildur til Englands og hóf nám í virtum kvennaskóla, Wylombe Abby School í Eng- landi. Í Englandi dvaldi hún í tvö ár og öðlaðist mikla reynslu og góða menntun. Svo vildi til að ég tók við starfi hennar á skrifstofu Garðars vorið 1946 og átti þar ánægjulegar samverustundir með föður hennar. Eiginmaður Brynhildar var kær vinur minn, Jakob Helgason frá Patreksfirði. Haustið 1947 höfðu örlögin hagað því svo, að forystumenn áður- nefnds fyrirtækis sendu okkur Jakob til Grimsby til dvalar í eitt ár til að kynnast nýjungum í rekstri togaraútgerðar og læra enskuna til fullnustu. Þórarinn Olgeirsson ræðismaður tók á móti okkur í Grimsby og kom okkur fyrir, Jakobi hjá Rinoviu og mér hjá Grimsby Steam Ves- sels Insurance Co., sem vá- tryggði 250 togara. Þarna lærð- um við margt og mikið og fórum að vinna hjá Ó. Jóhannesson & Co. þegar heim kom. Í lok dval- arinnar kom Garðar með bíl sinn til Englands ásamt eiginkonu sinni Láru Proppé, systur hennar Síu og Brynhildi og kom til Grimsby til að taka okkur Jakob með í bílferð um England. Fyrst var farið til London til að sjá Ól- ympíuleikana, en þetta var í júlí 1948. Þar sáum við í leikhúsi í London tvo víðfræga ameríska söngleiki, Oklahoma og Annie Get your Gun. Þessi ferð okkar var einstaklega ánægjuleg og ógleymanlegt að eiga samleið með alveg einstöku úrvalsfólki. Um þetta leyti hafði myndast kærleikssamband milli Jakobs og Brynhildar, sem endaði með ást- ríku hjónabandi árið l950. Þau áttu heimili á Patreksfirði til árs- ins 1982, en fluttu þá til Reykja- víkur. Brynhildur var einstök kona, einlæg og aðlaðandi og elskuleg. Hún var hógvær og lít- illát, einbeitt og viljasterk. Þau hjónin eignuðust þrjú mannvæn- leg börn og ólu upp fósturson, Helga Einarsson, sem var bróð- ursonur Jakobs. Ég sendi þeim ásamt systrum Brynhildar mínar innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Brynhildar Garðarsdóttur. Þórhallur Arason. Brynhildur Garðarsdóttir Með þakklæti kveðjum við í dag fé- lagar í Skálafélaginu öðlinginn Árna Sverri Erlingsson. Árni var einn aðalhvatamaður að stofnun Skála- félagsins, en tilgangur félagsins var að endurbyggja Tryggvaskála á Selfossi. Þáttur Árna verður aldrei metinn til fjár. Hann lagði líf og sál í þetta verkefni. Bar mikla ástríðu fyrir því að sem best og faglegast skyldi standa að upp- byggingunni. Hann lagðist í rann- sóknarvinnu á sögu hússins og marga aðra þætti rannsakaði hann og deildi með okkur hinum. Árni Sverrir Erlingsson ✝ Árni SverrirErlingsson fæddist 3. júlí 1935. Hann lést 2. júlí 2019. Útför Árna Sverris fór fram 16. júlí 2019. Hans leiðarljós var að allt yrði fært til uppruna síns; gluggar, hurðir, litir á veggi, allt ætti að vera eins og það var í gamla daga. Þegar ráðist er í svona stórvirki eins og að endurbyggja Tryggvaskála, elsta hús Selfossbæjar, þá er það ómetanlegt að hafa slíkan fagmann eins og Árna og þá bræður báða, Árna og Sigurjón, í broddi fylkingar. Ástríða, hvatning, fagmennska og eljusemi, allt þetta gaf Árni af sér í þetta verkefni. Það voru forrétt- indi og raunar upplifun að kynn- ast öllum þessum eiginleikum hjá sama manninum. Verða vitni að því að einstaklingur er tilbúinn að leggja allt þetta í verkefni sem er ekki til hagsbóta fyrir hann sjálf- an heldur til hagsbóta fyrir sam- félag okkar, söguna og raunar landsmenn alla. Tryggvaskáli er staðarprýði á Selfossi og þar er hlutur Árna ómetanlegur. Falleg minning þín lifir í verk- um þínum. Við vottum fjölskyldu hans okkar dýpstu samúð. F.h. Skálafélagsins, Bryndís Brynjólfsdóttir. Maður stendur fyrir framan hóp af fólki. Hann bendir í allar áttir, þekkir hverja einustu þúfu og segir skemmtilegar sögur sem tengjast staðháttum. Þannig minnast örugglega margir sam- starfsmenn úr Fjölbrautaskóla Suðurlands Árna Sverris Erlings- sonar sem við kveðjum í dag. Árni hóf störf við Fjölbrauta- skóla Suðurlands við stofnun hans 1981. Hann tók að sér kennslu í tréiðnaðardeildinni og sinnti henni allt þar til hann lét af störf- um fyrir aldurs sakir. Fag- mennska var honum í blóð borin og fengu margir væntanlegir tré- smiðir að njóta frábærrar leið- sagnar hans í gegnum tíðina. Ávallt var vel látið af kennslu hans og var hreint til fyrirmyndar hvernig hann kom fram við unga fólkið, kenndi því grunnatriði iðn- arinnar og lagði áherslu á snyrti- mennsku á verkstæðum og vinnu- stöðum. Við sem fengum að njóta þess að kenna með Árna fengum að kynnast heiðarlegum og jákvæð- um einstaklingi sem hafði gaman af að segja sögur og hafði áhuga á að kynna sér ýmislegt sem tengd- ist sögu og staðháttum. Þegar óskað var eftir sjálfboðaliðum til ýmissa starfa í tengslum við starfsmannafélag skólans var hann ásamt Sirrí sinni ávallt reiðubúinn til að rétta hjálpar- hönd. Ekki var verið að velta fyrir sér greiðslu fyrir störfin heldur frekar hvernig hægt væri að vinna þau þannig að allir nytu góðs af. Að leiðarlokum eru okkur sam- ferðamönnum í FSu þakkir í huga fyrir þá góðu tíma sem við áttum saman við stofnunina. Árna verð- ur ávallt minnst með hlýju í huga. Elsku Sirrí, við sendum þér og fjölskyldunni allri innilegustu samúðarkveðjur. Þórarinn Ingólfsson, aðstoðarskólameistari FSu. Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber- ist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein- ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand- endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs- ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningar- greinunum. Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn- arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina vita. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.