Skessuhorn - 29.07.2015, Blaðsíða 17

MIÐVIKUDAGUR 29. JÚLÍ 2015 17
Íslenski presturinn hefur aðstöðu
hér fyrir fermingarfræðslu og svo
er sunnudagaskóli einu sinni í mán-
uði. Það er eitthvað um að vera hér
á hverjum degi og miðað við félags-
starf almennt eins og maður þekkir
á Íslandi þá er þetta vel sótt. Mið-
að við það að hér er einn starfsmað-
ur þá er mikil starfsemi hérna.“ Jón
segir alls konar erindi berast til sín
frá Íslendingum í Danmörku en
það hafi þó breyst mikið í seinni tíð
eftir að farsímar og tölvutenging-
ar komu. Fólk þurfi ekki að spyrja
um eins mikið og áður. Svo hefur
ferðatíðnin milli Íslands og Dan-
merkur aukist mikið sem breytir
miklu frá því áður var. Annars var
engin nákvæm starfslýsing til fyrir
þetta starf enda allt mögulegt sem
getur komið upp.
Hvet unglingana
til að taka eftir í
dönskutímum
Talið berst að fjölmörgum Íslending-
um sem stundað hafi framhaldsnám
í Danmörku og Jón og Inga segja
bæði að það sé gott að vera íslenskur
námsmaður í Danmörku. „Ég hvet
íslenska unglinga til að taka vel eft-
ir í dönskutímunum því þeirra bíða
ótal möguleikar á framhaldsnámi
hér. Umhverfið hér í Danmörku er
allt annað en í Íslandi. Áður var það
þannig að íslenskur námsmaður gat
fengið námsstyrk hér ef hann hafði
unnið í Danmörku eða þá ef for-
eldrar hans höfðu búið í Danmörku.
Nú er þetta þannig að styrkur fæst ef
viðkomandi hefur unnið hér í Dan-
mörku eða þá að hann vinnur með
námi. Hann þarf að skila ákveðnum
vinnutíma á mánuði með námi og
þá fær námsmaðurinn hvorki meira
né minna en styrk í 70 mánuði og
þetta eru styrkir sem munar um.
Ég held að það séu á annað hundr-
að þúsund krónur íslenskar á mán-
uði. Það eru gerðar námskröfur en í
raun miklu minni kröfur en með ís-
lensk vísitölutryggð námslán.“ Inga
tekur undir og bætir við. „Ég hef oft
spurt íslenska námsmenn hér hvort
þeir geri sér grein fyrir því hvað þeir
hafi það gott hér. Þeir þurfa ekki að
borga skólagjöld hér í mjög virtum
háskólum þaðan sem þeir geta lok-
ið hæstu námsgráðum. Þeir fá styrki
eins og innfæddir. Það er alveg
ótrúlegt hve Danir eru mildir við
Íslendinga í þessum efnum. Marg-
ir Íslendingar hafa sótt nám hing-
að til Kaupmannahafnar og út um
allt land. Það er svo víða í boði og
það er bara eins gott að þessir krakk-
ar heima taki vel eftir í dönskutím-
unum því þá hafa þau forskot þegar
þau koma hingað. Það er bara nauð-
synlegt að kunna eitthvað af Norð-
urlandamálunum,“ segir Inga. Hún
segist einmitt nýlega hafa verið að
lesa í Politiken grein eftir Dana sem
sagði hve slæmt það væri að Norð-
urlandaþjóðirnar gætu ekki talað
saman á norrænu máli. Norðmenn,
Danir og Svíar skildu t.d. ekki hvor-
ir aðra. „Hann sagði í greininni að
nú þyftu þjóðirnar að taka sig á og
reyna að skilja hver aðra. Þetta væri
orðið eitt atvinnusvæði og Svíar og
Danir skutluðust sitt á hvað yfir Eyr-
arsundsbrúna. Það þyrfti ekki meira
en slá aðeins af hraðanum í tali eða
breyta áherslum þá væru þetta sömu
tungumálin. Svipað gæti átt við um
Íslendinga,“ segir Inga og bætir við
að gallinn sé að ef fólk skilji ekki
hvort annað í fyrstu sé strax skipt
yfir í ensku.
Sagan er í Jónshúsi
og nágrenni
Jónshúsi hefur verið haldið mjög vel
við síðustu ár og alltaf eitthvað ver-
ið að bæta og lagfæra. „Það var ým-
islegt sem þurfti viðhald þegar við
komum hingað. Lengst af bjugg-
um við á efstu hæðinni í húsinu,
þeirri fjórðu, en síðan fyrir tveimur
árum var tekin sú ákvörðun að selja
fræðimannsíbúð sem íslenska ríkið
átti hér í næstu götu. Andvirðið var
notað til að innrétta háaloftið hér í
Jónshúsi. Við fluttum þá upp í háa-
loftið sem er þá fimmta hæð. Það er
engin lyfta svo þetta er ágætis lík-
amsrækt að fara upp og niður stig-
ana. Fræðimannsíbúðin, sem var í
St. Pálsgötu, er nú á fjórðu hæðinni
og svo er önnur fræðimannsíbúð á
annarri hæðinni. Þessum tveimur
fræðimannsíbuðum er svo úthlutað
til íslenskra fræðimanna og þær eru
aldrei tómar. Þar er skipt um ábú-
endur á 4-8 vikna fresti og við verð-
um sennilega með eina 16 fræði-
menn þetta árið. Eina skilyrðið sem
í raun er sett fyrir veru þar er að þú
sýnir fram á þörfina við að vera í
Kaupmannahöfn. Þetta eru mjög oft
sagnfræðingar enda er mikill sögu-
brunnur fyrir Íslendinga hér í borg-
inni. Svo er mikill fræðabrunnur hér
fyrir þá sem vinna að náttúruvísind-
um, t.d. er danska Jarðfræðistofnun-
in hér rétt hjá. Þar er jarðfræðisaga
Íslands í kjallaranum og meira af ís-
lensku grjóti þar en víða á íslenskum
söfnum. T.d. er allt steinasafn Jón-
asar Hallgrímssonar þarna í kjallar-
anum. Saga silfurbergsnámunnar á
Eskifirði er þarna geymd, hver ein-
asti reikningur og allt bókhald um
berg sem fannst þar. Kaupmanna-
höfn var auðvitað höfuðborg Ís-
lendinga í fjögur hundruð ár þannig
að það er margt sem tengist. Svo er
nú orðið hægt að fræðast svo mikið
um sambandslit Íslendinga og Dana
því nú hafa verið opnaðar ýmsar
bækur og skjöl, sem áður voru ekki
aðgengileg eins og t.d. dagbækur
Kristjáns tíunda. Þetta er í rauninni
óþrjótandi sögubrunnur hér.“
Á heimleið en
þó ekki á Skagann
Síðasti vinnudagur Jóns Runólfs-
sonar í húsi nafna síns er 31. ágúst
en Jón verður sjötugur í september.
Þau eru samt ekki að flytja á Akranes.
Vesturbærinn í Reykjavík hefur orð-
ið fyrir valinu en þar hafa þau fengið
leigða íbúð á Framnesveginum, vin-
um Jóns í KR til mikillar gleði. Þeir
hafa gefið þessum fyrrum formanni
ÍA fyrirheit um frímiða á KR-völlinn
að því er Jón segir. Inga segir mikil-
vægt að sjá Snæfellsjökulinn en hann
blasi við í bjartviðri úr væntanlegri
íbúð. Þau Jón og Inga keyptu fyrir
nokkrum árum sumarbústað í landi
Fitja í Skorradal og þar eru þau með
bát sem þau keyptu í Danmörku og
fluttu heim. Þau segjast mjög spennt
fyrir að geta verið meira í Skorra-
dalnum en hingað til hafi þau bara
getað verið þar í sumarfríum. Jón
segist svo viss um að hann komi til
með að skipta sér talsvert af félags-
málum eins og alltaf hefði verið.
Tvö barna þeirra búa í Kaupmanna-
höfn með fimm barnabörn en Þór-
hildur sú yngsta býr í Reykjavík með
manni sínum og tveimur börnum.
Jón er enn í mannvirkjanefnd Knatt-
spyrnusambands Íslands og fundir í
þeirri nefnd hafa verið haldnir þeg-
ar Jón hefur verið staddur á Íslandi.
Búið er að ráða nýjan forstöðumann
Jónshúss úr röðum 175 umsækj-
enda. Það er Hallfríður Benedikts-
dóttir sem er Keflvíkingur að upp-
runa og hefur búið í Kaupmanna-
höfn í nokkur ár. Undir lok spjalls-
ins lítur Jón út um gluggann og seg-
ir að hugsanlega séu Íslendingar að
koma þarna eftir götunni. Þetta seg-
ir hann eitt helsta sportið, að horfa
út um gluggann og ráða af göngu-
laginu hvort viðkomandi séu Íslend-
ingar. hb
Inga og Jón þegar þau voru viðstödd opnun sýningar á verkum Steinunnar Þórarinsdóttur í Kaupmannahöfn nýlega.
Jón Runólfsson á yngri árum á
Akranesi með ljósmyndavél milli
handanna.
Ljósm. Ljósmyndasafn Akraness
Inga á Skagaárunum þegar hún starf-
aði sem íþróttakennari.
Ljósm. Ljósmyndasafn Akraness
Jón Runólfsson við mótauppslátt árið 1985, fyrir 30 árum, þegar íþróttamið-
stöðin var reist að Jaðarsbökkum á Akranesi. Nær á myndinni er Þröstur Stefáns-
son knattspyrnukappi. Ljósm. Árni S. Árnason/Ljósmyndasafn Akraness.
HD 6/16-4 M
HD 6/16-4 MX
HD 10/25-4 S
K Ä R C H E R S Ö L U M E N N
V E R T U Á Ö R U G G U M S T A Ð
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
5
Laus störf hjá Akraneskaupstað
Eftirfarandi störf eru laus til umsóknar:
• Störf þroskaþjálfa í búsetuþjónustu.
• Starf í Leikskólanum Garðaseli.
• Starf skólaliða í Brekkubæjarskóla.
Sótt er um rafrænt á heimasíðu Akraneskaupstaðar
á þar til gerðu eyðublaði.
Nánari upplýsingar er að finna á www.akranes.is