Skessuhorn - 17.01.2018, Blaðsíða 22

MIÐVIKUDAGUR 17. jANúAR 201822
Gróa Dagmar Gunnarsdóttir er ung
og efnileg listakona á Akranesi. Hún
fæddist 2001 og flutti á Akranes
þegar hún var fjögurra ára gömul og
hefur búið þar síðan. Hún hóf nám
á náttúrufræðibraut við Fjölbrauta-
skóla Vesturlands síðastliðið haust,
vinnur í Lindex samhliða námi og
stefnir í listaháskóla í Bandaríkjun-
um þegar hún hefur lokið stúdents-
prófi. Gróa hefur málað og teiknað
myndir frá því hún hafði fyrst tök á
að beita penslinum. „Ég lék mér ekki
mikið með leikföng sem barn heldur
fór ég að lita og mála myndir þeg-
ar ég var pínulítil. Einnig lék ég mér
mikið með leir og hafði í raun allt-
af gaman að því að skapa eitthvað.
Ég fékk nýjan leir í hverjum mán-
uði og það var alltaf til nóg af blöð-
um fyrir mig til að mála á, þó það
hafi ekki alltaf dugað til og ég stund-
um gert listaverk á veggina,“ segir
Gróa og hlær. „Ég hafði alltaf frelsi
til að gera nákvæmlega það sem ég
vildi og er ég afskaplega þakklát fyr-
ir það. Ég er ekki viss um að ég væri
að gera það sem ég elska í dag ef ég
hefði ekki haft þennan stuðning sem
barn,“ bætir hún við.
„Eitt lítið ljós“
Aðspurð hvort listahæfileikarnir
liggi í fjölskyldunni hlær Gróa og
segist í það minnsta ekki hafa erft
þá frá foreldrum sínum. „Mamma
og pabbi mála ekki en lengra aftur
í ættir má finna mjög færa mynd-
listarmenn. Mamma mín hefur
listahæfileika á öðrum sviðum, hún
syngur og er mjög fær að sauma og
prjóna. Amma mín var mjög fær að
teikna og mála og kenndi hún mér
mikið af því sem ég kann, sérstak-
lega hvað varðar tæknilega hluti
eins og hvernig á að beita penslin-
um. Hún er minn helsti innblást-
ur í dag,“ segir Gróa. „Mér þykir
skemmtilegast að vinna með olíu-
málningu og vatnsliti vegna þess að
með málninguna er maður frjálsara
en með blýantinn. Ég geri samt líka
stundum blýantsteikningar og hef
alltaf gaman að því að prófa eitthvað
nýtt,“ segir Gróa aðspurð hvernig
myndir henni þykir skemmtilegast
að gera. „Teikningar krefjast mikill-
ar nákvæmni og oftast fer lengri tími
í að teikna á rissblað heldur en að
teikna verkið sjálft. Ég byrja í raun á
að teikna á rissblað til að sjá hvort ég
kunni yfir höfuð að teikna það sem
ég hef í huga,“ segir Gróa og hlær.
„Hlutföll og önnur smáatriði þurfa
að vera mun nákvæmari í teikning-
um en málverkum, Það er erfiðara
að leiðrétta teikningarnar, þær geri
ég bara einu sinni en þegar ég mála
get ég farið margar umferðir yfir og
breytt myndinni þar til ég er sátt,“
segir Gróa.
Gróa hélt sína fyrstu myndlistar-
sýningu síðastliðið haust á Vökudög-
um þar sem hún sýndi bæði olíumál-
verk og vatnslitaverk. Sýningin var í
Akranesvita og bar nafnið Eitt lítið
ljós. „Myndirnar sem ég var með á
sýningunni voru allar frekar dökk-
ar og drungalegar myndir af lands-
lagi. Fyrir miðju hverrar myndar
setti ég smá gull sem átti að tákna
ljósið í myrkrinu. Boðskapurinn var
að sama hversu mikið myrkrið virð-
ist stundum vera er alltaf hægt að
finna smá ljós,“ segir Gróa og bætir
því við að hún noti listina gjarnan til
að koma tilfinningum sínum frá sér.
„Sýningin heppnaðist mjög vel og
ég er glöð og þakklát fyrir viðbrögð-
in sem ég fékk.“ Aðspurð hvort hún
ætli að halda fleiri sýningar á næst-
unni segir hún það ekki liggja fyrir.
„Vonandi held ég sýningu aftur en
það er ekki búið að skipuleggja neitt
eins og er. Þetta er töluverð vinna og
mikill tími sem fer í að halda svona
sýningu. Ég var margar klukku-
stundir á hverjum degi í skúrnum að
mála dagana fyrir sýninguna.“
Horfði bara á vel teikn-
aðar teiknimyndir
„Ég hef alltaf haft mikinn áhuga á
teiknimyndum og þegar ég var yngri
horfði ég aðeins á þær teiknimynd-
ir sem voru vel teiknaðar að mínu
mati. Ef myndin var illa teiknuð
fannst mér hún leiðinleg og skipti
söguþráðurinn þar engu máli,“ seg-
ir Gróa og brosir. „Það var mik-
il sorg hjá henni þegar fyrstu tölvu-
teiknuðu myndirnar komu,“ bætir
Hulda Gestsdóttir, mamma Gróu,
við. „Mér fannst bara svo magn-
að að hugsa til þess að hver teikni-
mynd væri samspil fjölmargra mjög
nákvæmra teikninga og fannst því
mjög leitt þegar farið var að teikna
í tölvu. Það er minn stærsti draum-
ur þegar ég verð eldri að læra að
teikna teiknimyndir og vinna við
það,“ segir Gróa. „Teiknimyndir
geta glatt svo mikið, ég gleymi því
aldrei þegar litli bróðir minn horfði
fyrst á myndina „Frozen“ og ég sá
hvað myndin gerði hann hamingju-
saman. Mig langar líka að geta gert
þetta fyrir lítil börn.“
Aðspurð hverjar séu hennar uppá-
halds teiknimyndir er hún fljót að
svara því að Fríða og Dýrið og Litla
hafmeyjan hafi alltaf verið í miklu
uppáhaldi. „Þessar tvær myndir eru
að mínu mati virkilega vel teiknaðar,
svona eins og mig langar að teikna
í framtíðinni. Þó eflaust verði ekki
farið að handteikna teiknimyndir
aftur,“ segir hún og hlær. „Þegar ég
hef lokið stúdentsprófi stefni ég á að
fara til Bandaríkjanna í listaháskóla
þar sem teiknarar fyrir Disney hafa
lært. Það væri algjör draumur fyrir
mig að fara í þann skóla, en það er
erfitt að komast inn og maður þarf
að hafa góðar einkunnir og góða
möppu sem sýnir hvað í manni býr.
Hér í Fjölbrautaskóla Vesturlands er
enginn listaáfangi kenndur, sem er
mjög leiðinlegt. Ég get vel skilið að
það sé erfitt að bjóða upp á verklega
áfanga en það væri kannski hægt að
bjóða upp á bóklega listaáfanga, eins
og listasögu,“ segir Gróa.
Vill sjá raunverulegri
teiknimyndapersónur
Að eigin sögn er Gróa mikill fem-
ínisti og vill sjá líkamsform teikni-
myndapersóna breytast. „Mér finnst
líkamsform teiknimyndapersóna oft
mjög óraunhæf og sjaldnast í rétt-
um hlutföllum miða við alvöru fólk.
Persónur í teiknimyndum eru raun-
verulegar fyrirmyndir ungra barna
og ég held þetta geti haft skaðleg
áhrif á sjálfsálit þeirra. Það skiptir
máli að teiknimyndapersónur end-
urspegli raunverulegt fólk eins og
hægt er,“ segir Gróa. „Þetta hef-
ur sem betur fer verið að þróast í
rétta átt en við eigum enn töluvert
langt í land myndi ég segja. Ég man
hvað ég var glöð þegar ég sá mynd-
ina Lilo og Stitch og ein kvenkyns
persónan var með nokkuð eðlilegan
líkamsvöxt. Eftir að þessi mynd kom
út hefur mér fundist fleiri teikni-
myndapersónur hafa raunveru-
legt vaxtarlag. Það eru samt enn of
margar persónur sem samsvara sér
ekkert. Ég held að þetta gæti breyst
ef fleiri konur myndu taka þátt í
að teikna þessar myndir. Fyrir rétt
rúmu ári skoðaði ég hverjir væru að
teikna fyrir Disney og gat ekki bet-
ur séð en að í hópi 56 teiknara hafi
aðeins verið ein kona. Mér þótti það
svo fáránlegt og fann þá að þetta er
það sem mig langar að gera. Það
þarf fleiri konur á þessu sviði eins og
svo mörgum öðrum.“
arg
Langar að teikna myndir fyrir
Disney teiknimyndaframleiðandann
Rætt við Gróu Dagmar Gunnarsdóttur, unga og upprennandi listakonu á Akranesi
Gróa Dagmar Gunnarsdóttir hélt listasýninguna „Eitt lítið ljós“ síðastliðið haust.
Á myndinni er Gróa með eitt af listaverkunum af sýningunni.
Gróa teiknaði þessa mynd af hundinum Nóra og gaf tengdamömmu sinni í jólagjöf. Myndin er teiknuð með hvítu koli á
svartan pappír.
Tölvuteikning sem Gróa teiknaði með teikniborði og tölvuforriti.
Ljósm. Gróa Dagmar Gunnarsdóttir.
Málverk af sýningunni „Eitt lítið ljós“ sem Gróa hélt í Akranesvita síðastliðið haust.