Heimsmynd - 01.04.1993, Blaðsíða 14

Bonni ljósmyndari sem hitti Clapton á þeim tíma sem hann
starfaði í New York tók eftir hinum sérstaka stíl hins vel klædda
poppara. „Hann var látlaus, virkaði feiminn og yfirlætislaus. Hann
er greinilega mjög rólegur maður. En það fór ekki framhjá manni
hvað hann var vel til fara. Clapton er þessi týpa sem er alltaf
glæsilegur. Hann leggur mikið upp úr útliti sínu, er pottþéttur í
tauinu og alltaf vel klipptur. Eg myndi segja að það væri alveg
sérstakur Eric Clapton-stíll. Það eru fleiri popparar sem hafa tekið
þetta upp eftir honum. Hann er með fatadellu. Það er vitað mál. Á
síð-hippatímanum var hann byrjaður að klæða sig svona. David
Bowie og Robert Palmer tóku þetta upp eftir honum. Phil Collins
hefur reynt það án árangurs. Ekta Clapton er í fatnaði úr
vönduðum skoskum efnum. Hann gengur með þverslaufu og er
yfirleitt í jarðarlitunum. Armani myndi segja að hann væri best
klæddi maðurinn enda klæðist Clapton yfirleitt fatnaði frá
Armani. Það er enginn annar poppari sem gengur með þver-
slaufu. Þótt hárið sé úfið er hann alltaf vel klipptur. Og sé hann
órakaður er hann samt snyrtilegur. Utan jarðarlitanna gengur hann
í dökkbláum jakkafötum.“
Eric Clapton er aðallega frægur fyrir þrennt; hvemig hann spil-
ar á gítarinn, stífa sviðsframkomu og loks hvemig hann kemst í
gegnum erfiðleikana í lífi sínu en stærsta áfallið er náttúrlega
óhugnanlegur dauðdagi fjögurra ára einkasonar hans fyrir
tveimur árum. Lagið Tears in Heaven er hans Sonartorrek. í sjón-
varpsviðtali nýverið var Clapton spurður að því hvort hann hefði
nýtt sér þessa miklu sorg sér til framdráttar. Popparinn glæsilegi
hallaði sér aftur í sófanum og varð hugsandi á svipinn þegar hann
svaraði konunni sem spurði. Hann viðurkenndi að hann hefði velt
því fyrir sér hvort svo væri og jafnframt að á vissan hátt væri eitt-
hvað til í þeim hugleiðingum.
Eric Clapton er ekki bara vel klæddur. Hann er einnig vel
greindur. Og hann er allur annar maður eftir að að hann lét af fyrra
lífemi drykkju og dóps. Holningin hefur breyst og fasið allt, segja
þeir sem til þekkja. Honum er lýst sem fáguðum sakleysingja.
Hann viðurkennir menntunarskort sinn, er laus við allan hroka og
fyrir vikið líður fólki vel í návist hans.
Þann 30. mars síðastliðinn hélt hann upp á 48 ára afmælið sitt,
en þann dag fæddist hann árið 1945, óskilgetinn sonur kanadísks
hermanns að nafni Edward Fryer. Hann ólst upp hjá ömmu sinni
Rose og seinni manni hennar Jack Clapp. Þetta var verkafólk,
snautt af veraldlegum efnum þótt þau hefðu nóg að bíta og brenna
eins og hann lýsir því í ævisögu sinni, Survivor. Hann hóf feril
sinn sem gítarleikari sautján ára og tróð upp með öðrum óþekktum
ungum manni að nafni Mick Jagger. Hann varð þekktur undir
viðumefninu Slowhand eftir að hann gekk til liðs við hljómsveit-
ina Yardbirds árið 1963. Frægðarferill hans hófst þegar hann
stofnaði hljómsveitina Cream 1966. Hann aðstoðaði Bítlana 1968
í laginu While My Guitar Gently Weaps. Árið 1969 stofnaði hann
Blind Faith ásamt Steve Winwood og gaf hljómsveitin út eina
plötu sama ár. Af þeim mörgu frægu tónlistarmönnum sem
Clapton var í upphafi samferða er hann einn þeirra fáu sem enn
stendur á toppnum. Hann nýtur ekki síst vinsælda í hópi miðaldra
poppunnenda sem dást að því hvernig honum hefur tekist að
þrauka en þeir eru fáir á hans aldri sem geta fyllt Albert Hall
vikum saman. En þótt Clapton hafi lifað af ýmsa erfiðleika hefur
hann ekki staðið stöðugt á tindinum. Uppgangur hans á nýjan leik
hófst 1986 eftir margra ára lægð. Þá kom út plata hans August sem
öllum að óvörum seldist í 450 þúsund eintökum. Árið 1989 seldist
29 Nights and Journeyman í tveimur milljónum eintaka.
Geisladiskar með gömlum lögum hans hafa einnig selst vel þar
sem aðdáendur hans eru vel flestir komnir á miðjan aldur og í hópi
þeirra fyrstu sem festu kaup á geislaspilara. Hann hefur því grætt
á tá og fingri undanfarin ár. Hann er með fast aðsetur á Manhattan
þar sem sonur hans Conor lést af slysförum veturinn 1991. Conor
litli féll út um glugga á íbúð móður sinnar, ítalskrar leikkonu, og
sambýlismanns hennar, í íbúð á 53. hæð á Manhattan. Clapton
hefur lýst því í viðtölum hvem hug hann bar til þessa einkasonar
síns sem var aðeins fjögurra ára gamall þegar hann dó. „Hann átti
í mér hvert bein, þessi litli kútur.“ Hann lýsti því einnig þegar
móðirin hringdi í hann og sagði honum tíðindin en þá var Clapton
einmitt að búa sig undir að fara út að hitta Conor. „Hún var tryllt í
símanum, grét og æpti að Conor hefði lent í slysi. Ég vildi ekki
trúa þessu, hljóp út úr íbúðinni minni og gekk af stað heim til
hennar. Ég gekk hægt og í leiðslu. Ég vildi forðast þessa
hræðilegu stund í lengstu lög.“
Haustið 1991 samdi hann Tears in Heaven til minningar um
litla son sinn. I kjölfarið festi hann kaup á húsi í Chelsea í London.
„Eftir litla drenginn ... Þurfti ég að breyta til og keypti þetta hús.
Ég keypti næstum annað, hálfgerða höll rétt hjá Oxford en þar sem
ég á annað sveitasetur á Englandi hvarf ég frá því.“ En einhvem
veginn þurfti hann að fá útrás fyrir eyðsluþörf sína og ákvað að
„Ég vildi forðast þessa hræðilegu stund
í lengstu lög."
festa kaup á listaverkum. „Ég hafði þénað svo vel á löngum og
ströngum hljómleikaferðalögum og ákvað að kaupa verk eftir
Matisse og Degas sem höfðu fallið í verði í kreppunni.“
Clapton er þeirrar gerðar að verða heltekinn af áráttum sínum.
Kaupæðið hefur tekið við af eiturlyfjaneyslu og drykkju. Hendrix,
Joplin og Morrison urðu sömu fíknum að bráð en Clapton náði í
tæka tíð að bjarga sér. Hann fékk aðstoð frá hjónum sem beittu
hann nálarstungum og heilun. Hann Iosnaði við heróínið en fór í
stað þess að drekka. Þessi fíngerði karlmaður gat drukkið heil
reiðinnar ósköp af Courvoisier og víni þangað til hann ákvað að
leita til AA og hefur verið laus við Bakkus frá því að hann fór í
meðferð fyrir rúmum áratug. Hann freistast þó einstöku sinnum til
að fá sér hvítvínsglas en drekkur yfirleitt vatn.
Amma hans og afi gáfu honum fyrsta gítarinn. Hann æfði sig
látlaust eins og hans var von og vísa. Þegar hann varð ástfanginn
af Patti Boyd, þáverandi eiginkonu vinar síns George Harrisons,
gafst hann ekki upp fyrr en hún varð hans. Hann samdi lagið Layla
til hennar eftir að þau voru gift en þau skildu 1985.
Núorðið segist hann fara varlega í sakimar varðandi konur og er
ekki í föstu sambandi. Þessi rólegi og yfirvegaði poppari heldur
sínu striki á sviðinu og utan þess. Hann hlær manna hæst að
kaupáráttu sinni sem þó á sér djúpar rætur eða allt til æsku hans sem
fátæks og hálf munaðarlauss unglings. „Ég fór ásamt skólafélögum
mínum á British Museum þegar ég var við nám í listaskóla. Þá varð
á vegi mínum maður með kúluhatt. Sá var enginn venjulegur
bankamaður. Hann var öfgafullur í sígildum röndóttum jakkafötum
nema klaufimar náðu næstum upp að herðum og buxumar voru
níðþröngar. Ég gleymi aldrei hughrifunum af þessum manni. Ég
hafði aldrei séð nokkurn honum líkan, svo spjátrungslegan né
glæsilegan!“ Nema þegar hann lítur í spegil sjálfur þrjátíu árum
síðar með hálfbros þess sem þekkir sjálfan sig. ■
14 MYND
HEIMS