Dagblaðið Vísir - DV - 18.10.2019, Blaðsíða 60

60 FÓKUS 18. október 2019
Á SUÐUPUNKTI Á SKAGANUM
n Agnes Joy stendur fyrir sínu n Reynið að koma auga á Garðar Gunnlaugsson
A
gnes Joy Einarsdóttir er
óskaplega venjuleg nítján
ára stúlka á Akranesi.
Lífið á Skaganum er við-
burðalítið, draumarnir eru ýmsir
og fjarlægir og eitthvað gengur
illa að ná sambandi við foreld-
rana. Dæmigerðari verða vanda-
málin ekki.
Skemmst er þó frá því að
segja að myndin snýst í raun
og veru ekki um hina týndu en
umburðarlyndu Agnesi, heldur
móður hennar, Rannveigu, sem
er einnig stödd í sinni eigin til-
vistarkreppu. Hjónabandið er á
síðasta snúningi, vinnan hjá fjöl-
skyldufyrirtækinu er íþyngjandi
og einsleit og einkennist sam-
band þremenninganna á heim-
ilinu af stjórnsemi, spennu og
uppreisn Agnesar. Lífið fer þó
á hliðina þegar Hreinn nokkur,
myndarlegur sjónvarpsleikari,
flytur í næsta hús og blandar geði
við fjölskylduna. Annaðhvort er
hrein martröð í uppsiglingu eða
nákvæmlega þau tímamót sem
fjölskyldan þarfnast til að hægt sé
að brjóta skelina.
Það sést þarna strax á upp-
stillingu vesældarformúlunnar
að Agnes Joy fer ekki beinlínis
ótroðnar slóðir í tengslum við
umfjöllunarefnið. Einmana-
leika, stöðnun, langanir á gráum
svæðum og ekki síður undar-
lega ástarþríhyrninga (ekki síst
innan fjölskyldunnar) hefur verið
unnið með áður, með kómískum
og dramatískum hætti. En þótt
Agnes Joy búi ekki yfir sama biti
og ferskleika og til dæmis 101
Reykjavík tekst myndinni að
finna sinn eigin stíl í frásögn-
inni og komast hjá því að verða
þessi klassíska íslenska „kvóta-
mynd.“ Kostirnir skrifast á mátu-
lega hnyttið handrit, sannfærandi
sögu og lágstemmdan stórleik hjá
flestu fólki sem prýðir tjaldið.
Eins og ásættanlegu drama
sæmir býr ýmislegt meira undir
yfirborði persónanna en upphaf-
lega kemst til skila. Myndin fjallar
um stjórn, þrá og tengingarleysi í
tærri, grátbroslegri mynd. Sagan
heldur góðum dampi og rennslið
er algjörlega fitusnautt. Persónur
eru í heildina vel teiknaðar upp
en þó mætti segja að titilpersón-
an sjálf komi síst vel frá sínu og
líður hún fyrir það að handritið
setji dýpri fókus á móður hennar.
Frá tæknilegum hliðum er fátt
út á myndina að setja. Myndin er
faglega unnin en öðlast aukinn
sjarma í gegnum leikstjórn Silju
Hauksdóttur og einlæg tök henn-
ar á persónudeilum jafnt sem
framvindu myndarinnar. Áhorf-
andinn finnur fyrir suðupunktin-
um í samskiptum fjölskyldunn-
ar í hverri senu og magnast upp
grátbrosleg spenna í kringum
þær. Afraksturinn rís svolítið og
fellur á leikurunum sem gæða lífi
hversdagslegar og trúverðugar
persónur og í því samhengi fer
ekki á milli mála að Katla Margrét
Þorgeirsdóttir eigi þessa mynd
skuldlaust í hlutverki Rannveigar.
Það er auðvelt að afskrifa
Rannveigu sem stjórnsama, stífa
og erfiða en áhorfandinn finnur
hægt og rólega fyrir þeim óséða
þrýstingi sem hún verður fyrir
– og ekki skánar andlega líðan-
in mikið með sífelldri umsjón á
hennar eigin móður. Donna Cruz
gerir allt og meira við Agnesi en
handritið býður í rauninni upp á
og fer hvergi sena með henni til
spillis. Anna Kristín Arngríms-
dóttir er einnig óborganleg sem
amma hennar og móðir Rann-
veigar.
Björn Hlynur Haraldsson fer
létt með að gera leikarann Hrein
að fjöllaga persónu og Þorsteinn
Bachmann sýnir enn og aftur að
hann hefur náð fullkomnum tök-
um á öllum stillingum sem fylgja
dæmigerðum, íslenskum milli-
stéttarföður. Kristinn Óli Haralds-
son (Króli) dúkkar þarna líka upp
en handritshöfundar eru eitt-
hvað úti á túni með hvað eigi að
gera við þá persónu. Á tímabili er
eins og hann hafi mikið vægi í frá-
sögninni, en það leysist fljótt upp.
En verr má nú gera með rauðu
síldina, jafnvel þótt hún sé eilítil
klisja.
Undir lokin eru nokkrar ódýr-
ar lausnir í handritinu notaðar til
að binda endi á ákveðna þræði
og má segja að hið ósagða sé ekki
alltaf betra. Myndin hefur í raun
engan fullnægjandi endi og fell-
ur handritið svolítið um sjálft sig
þegar þemunum er skellt undir
smásjána. En burtséð frá því öllu
er Agnes Joy hugguleg, fyndin,
listilega vel leikin og ánægjulega
mannleg án þess að vera eitthvað
stórlega grípandi í frásögninni
eða frumleg. Stundum er ágætt
bara best og ágæti Agnesar verð-
ur svo sannarlega ekki rifið frá
henni. n
Tómas Valgeirsson
tomas@dv.is
Í stuttu máli: Ein-
föld og vel gerð mynd
sem leikur sér að
mannlega þættinum
og hlær að honum
um leið. Katla Margrét
hefur aldrei verið betri.
Sjáðu þessa ef þú
kannt að meta:
10
1 R
ey
kj
av
ík
Pa
rís
n
or
ðu
rs
in
s
A
nd
ið
e
ðl
ile
ga
U
nd
ir
tr
én
u
Th
e
D
ia
ry
o
f a
T
ee
na
ge
G
irl