Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2016, Qupperneq 5

stefnu og aðgerðaáætlun í geðheilbrigðismálum til næstu fjögurra
ára. Meginmarkmið stefnunnar er aukin vellíðan og betri geðheilsa
landsmanna og virkari samfélagsþátttaka einstaklinga, sem glíma við
geðröskun í skemmri eða lengri tíma, óháð búsetu þeirra. Ánægjulegt,
og jafnframt athyglisvert, er að samhljómur er í áhersluatriðum
þessarar nýju stefnu í geðheilbrigðismálum við stefnu fagdeildar
geðhjúkrunarfræðinga. Þar segir meðal annars að „... geðhjúkrun
byggist að miklu leyti á samstarfi og samvinnu við aðrar heilbrigð-
isstéttir til að tryggja samfellda og
samhæfða umönnun og eftirmeðferð
...“ Aðgerðaáætlun í geðheilbrigðismál-
um var kynnt af velferðarráðuneytinu
á málþinginu og kom fram í erindi
mínu þar að nauðsynlegt er fyrir
framþróun íslenskra heilbrigðismála að
rödd hjúkrunarfræðinga heyrist skýrt
og greinilega og á hana sé hlustað.
Hjúkrunarfræðingar hafa góða þekk-
ingu á málefninu og nú þarf að leggja
áherslu á að þeir hafi áhrif og komist
að borðinu þar sem ákvarðanirnar eru
teknar til að greiða frekar götu þeirra
sem þurfa á geðheilbrigðisþjónustu að
halda.
Ljóst er að fleiri hjúkrunarfræðinga þarf til starfa í heilbrigðiskerf-
inu. Kjarasvið Fíh vinnur nú að gerð nýrrar skýrslu um hvernig stöður
hjúkrunarfræðinga eru mannaðar á heilbrigðisstofnunum á Íslandi.
Sú skýrsla mun nýtast í baráttu fyrir breytingum á vinnuumhverfi,
launakjörum og betri nýtingu á þekkingu og færni hjúkrunarfræðinga
í starfi. Það er greinilegt að nokkur órói er hjá hjúkrunarfræðingum
vegna kjaramála. Úrskurður gerðardóms um laun hjúkrunarfræðinga
hjá hinu opinbera gildir til 2019 og því takmarkað svigrúm til
launahækkana nema vegna bókunar 3 (sjá nánar í grein Gunnars
Helgasonar, sviðsstjóra kjarasviðs í þessu tölublaði). Enn þá er ríkj-
andi óútskýrður launamunur á hjúkrunarfræðingum og stéttum með
sambærilega menntun og ábyrgð sem erfitt er að skýra nema verið sé
að borga konum lægri laun en körlum hjá hinu opinbera. Í haust sleit
„Enn þá er ríkjandi
óútskýrður launamunur
á hjúkrunarfræðingum
og stéttum með sam-
bærilega menntun og
ábyrgð sem erfitt er
að skýra nema verið sé
að borga konum lægri
laun en körlum hjá hinu
opinbera.“
Formannspistill03/04