Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2016, Qupperneq 36

Fólkið15/15
sem við höfum tileinkað okkur. Ef viðkomandi vill aftur á móti ræða
við okkur tökum við samtalið,“ segir Aðalsteinn og bætir við: „Fólkið
veit að trúnaðurinn er alger hjá okkur.“ Hluti af trúnaði við skjól-
stæðingana er að þeir þurfa ekki að gefa upp eigið nafn. Fæðingarár
þeirra er skráð og það nafn sem þeir kjósa að nota. Aðalsteinn segir
þessar forsendur vera hluta af þeim trúnaði. „Fólk væri tregara að
leita til okkar ef það þyrfti að gefa upp fullt nafn og kennitölu. Það
skiptir öllu til að ávinna sér traust þessara einstaklinga að þeir séu
ósýnileg andlit á blaði.“
Aðalsteinn segir að verkefnið hafi stundum verið gagnrýnt á þeim
forsendum að verið sé að stuðla að neyslu með því að gefa nálar. Það
sé ekki rétt. „Við erum ekki að stuðla að neyslu heldur erum við að
tryggja öryggi þeirra sem sprauta vímuefnum í æð. Ef fólk hefur ekki
aðgang að hreinum nálum notar það búnað frá öðrum. Við drögum
verulega úr skaða sem þessu gæti fylgt. Það sem skiptir einnig miklu
máli gagnvart samfélaginu er að fleiri skila óhreinum búnaði, sem við
förgum, í stað þess að henda honum úti á víðavangi því það skapar
öðrum hættu. Ávinningurinn sést því miður ekki svart á hvítu en
skaðaminnkun sparar samfélaginu mikla fjármuni.“
Hann segir starfið hjá Frúnni vera afar gefandi. Skjólstæðingarnir
eru jaðarsettir í samfélaginu og þeir þekki vel til fordóma. „Það er
alltaf horft á fíkilinn en ekki einstaklinginn og þar af leiðandi fær
hann oft lakari þjónustu. Í það minnsta er það reynsla margra okkar
skjólstæðinga. Viðhorfið er stundum það slæmt að þeir geta ekki
hugsað sér að leita sér aðstoðar. Það er búið að heyra frá svo mörgum
að það eigi sér ekki viðreisnar von, sé aumingjar sem ekkert geti, og
fer að lokum að trúa því sjálft. Þetta viðhorf breytist ekki nema með
fræðslu,“ segir Aðalsteinn. „Það eiga sér allir viðreisnar von. Ég þekki
dæmi til þess í starfi mínu hjá Frúnni.“