Morgunblaðið - 21.11.2019, Blaðsíða 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. NÓVEMBER 2019
✝ Guðrún Krist-insdóttir,
Njarðarvöllum 6 í
Njarðvík, fæddist í
Ósgerði í Ölfusi 17.
maí 1932. Hún lést
á Hjúkrunarheimili
Hrafnistu á Nes-
völlum í Reykja-
nesbæ 12. nóvem-
ber 2019.
Hún var dóttir
hjónanna Þóru
Lilju Jónsdóttur, f. 8. apíl 1905,
d. 26. desember 1970, og Eyjólfs
Kristins Eyjólfssonar, f. 28. júlí
1888, d. ágúst 1970. Systkini
Guðrúnar voru: Sigurjón, f. 20.
júní 1944, d. 26. október 2018,
Sólveig, f. 21. nóvember 1945, d.
21. október 2019, og Valdís
Markús Vilbergsson, saman
eiga þau þrjár dætur. 2) Eiríkur,
f. 11.1. 1958, d. 8.1. 2018, maki
Aðalheiður Héðinsdóttir, f. 23.4.
1958. Börn þeirra eru: a) Andr-
ea, maki Hafþór Ægir Sigur-
jónsson og sama eiga þau tvö
börn, b) Héðinn, maki Kristrún
Aradóttir, f. 30. 5.1989 og sam-
an eiga þau eina dóttur, c) Berg-
þóra sem á einn son. 3) Hörður,
f. 3.10. 1964, maki Guðrún
Finnsdóttir, f. 9. október 1965.
Börn þeirra eru: a) Þór, sam-
býliskona Hekla Jónsdóttir, b)
Hrund, sambýlismaður Þórodd-
ur Björn Þorkelsson og saman
eiga þau þrjár dætur.
Guðrún flutti ung í Keflavík
og bjó nær alla tíð að Mávabraut
10b. Á yngri árum vann hún ým-
is almenn störf, á ritsímanum,
skrifstofustörf en lengst af var
hún verslunarkona hjá Kaupfé-
lagi Suðurnesja.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 21.
nóvember 2019, klukkan 13.
Petrína Halldórs-
dóttir, f. 25. janúar
1922, d. 26. ágúst
1935.
Guðrún giftist 5.
febrúar 1955 Hilm-
ari Péturssyni, f.
12. september
1931. Foreldrar
hans voru Elin-
björg Geirsdóttir, f.
22. apríl 1908, og
Pétur Friðrik Jór-
amsson, f. 18. október 1906.
Börn Guðrúnar og Hilmars eru:
1) Kristinn, f. 24.10. 1955, maki
Sara Bertha Þorsteinsdóttir, f.
31.12. 1955. Börn þeirra eru: a)
Hilmar, sambýliskona Erla Rut
Káradóttir, saman eiga þau tvö
börn, b) Hildigunnur, maki Rafn
Ég er stödd í vaskahúsinu á
Mávabraut 10b í Keflavík.
Þvottavélin er nýbúin að vinda
og ég ætla að hjálpa Gunnu að
hengja upp á innisnúrurnar.
„Svona teygir maður úr skyrtu-
ermunum og sléttar boðungana,
já og teygja vel á buxnaskálm-
unum svo þetta þorni fljótt og
vel og þá þarf ekki nema rétt að
renna yfir með straujárninu,“
segir Gunna. Þessi minning hef-
ur fylgt mér í rúm 40 ár. Í hvert
skipti sem ég tek úr þvottavél-
inni kemur þessi minning og til-
finningin um góða stund saman.
Ró og notalegheit fylgja minn-
ingunni og kannski er það
ástæða fyrir því að mér hefur
alltaf þótt gott og gaman að
sýsla í þvotti. Svona geta einföld
verk haft áhrif á mann út lífið.
Að hengja upp á snúru, hús-
móðir af bestu gerð og tilvon-
andi tengdadóttir að sýsla sam-
an, tala um alla heima og geima
og í rauninni að kynnast. Við
vissum ekki þá að við yrðum
góðar vinkonur út ævina. Gunna
sagði að hana hefði alltaf langað
að eignast dóttur og þannig tók
hún mér. Lét mig finna að ég
væri hluti af hennar lífi og sagði
mér líka til ef á þurfti að halda.
Ég skildi það ekki þá og fannst
hún stundum of afskiptasöm en
hún kom fram við mig eins og
strákana sína og gerði ekki
greinarmun á tengdadóttur og
syni. Þannig var hennar vænt-
umþykja og elska til mín.
Ég var ekki nema 17 ára þeg-
ar ég fór að sofa á dýnu hjá Ei-
ríki syni þeirra hjóna Guðrúnar
og Hilmars. Oft var komið heim
síðla kvölds eða jafnvel um
miðjar nætur og alltaf þurfti að
stoppa í eldhúsinu. Fá sér ristað
brauð og kökur með mjólk. Í
eldhúsinu hennar Gunnu komum
við aldrei að tómum ísskáp eða
kökuskúffum. Hún vissi að bit-
inn hafði aðdráttarafl sem tog-
aði á móti víni og djammi. Já,
hún vissi hvernig best væri að
eiga við villta stráka og kær-
ustur.
Gunna var létt og skemmtileg
kona, ákveðin, samviskusöm,
smekkleg og dugleg en umfram
allt með stórt hjarta, góð
mamma, tengdamamma og
amma. Hún fylgdist með öllu
sem strákarnir hennar voru að
gera og var umhugað um þeirra
velferð og þeirra fjölskyldur.
Við eldhúsborðið á Máva-
brautinni voru oft læti og gam-
an þegar rætt var um pólitík
eða málefni líðandi stundar.
Gunna lá ekki á skoðun sinni og
gaf ekkert eftir strákunum sín-
um þremur og Hilla í rök-
ræðum.
Það er ekki hægt að minnast
Gunnu án þess að nefna hana og
samskipti hennar við barna-
börnin sem vildu alltaf fara til
Gunnu ömmu. Gista hjá henni
og láta hana passa sig. Hlýjan
og væntumþykjan var allt um
lykjandi og alltaf til eitthvað
gott að borða. Ekki skemmdi
heldur fyrir að hún var örlátari
á sykurinn í skyrið en foreldr-
arnir og eins var rjómaís oft til
í frystikistunni.
Þegar barnabörnin voru í
Fjölbrautaskóla Suðurnesja var
farið til ömmu í hádeginu til að
fá sér bita í rólegheitum. Alltaf
hafði hún áhuga á að fylgjast
með þeim og gera þeim gott.
Þegar komið er að leiðarlok-
um er það jú það sem mestu
máli skiptir; að hafa átt góða
ævi og geta notið þess að börn-
unum vegnaði vel.
Elsku Gunna, hafðu þökk
fyrir allt og allt, minning þín
mun lifa í hjarta okkar.
Þín tengdadóttir,
Aðalheiður Héðinsdóttir.
Það er komið að því að
kveðja Gunnu ömmu. Í mínum
huga var amma eins og ömmur
gerast bestar. Amma var mjög
áhugasöm um barnabörnin sín
og fylgdist vel með því sem við
tókum okkur fyrir hendur. Hún
sagði oft að það væri mikilvægt
að leyfa barnabörnunum að
koma til sín þegar þau væru
ung því þá vildu þau koma í
heimsókn þegar þau yrðu full-
orðin. Í mínu tilviki stóðst þetta
alveg, ég elskaði að heimsækja
ömmu og afa, borða kökur og
spjalla um daginn og veginn.
Þegar ég var rétt rúmlega
tvítug flutti ég að heiman með
núverandi eiginmanni mínum
og lítilli dóttur okkar. Ég byrj-
aði á sama tíma í háskólanámi
og á þessum tíma hringdi amma
mjög reglulega til að athuga
hvernig gengi í náminu og
hvernig litla langömmustelpan
braggaðist. Stundum kom mér
á óvart hvað amma fylgdist vel
með, ég hafði rétt nefnt mik-
ilvægt próf og næsta sem ég
vissi var að amma hringdi til að
athuga hvernig prófið hefði
gengið. Þegar amma missti
smátt og smátt getuna til að
spjalla og hringja fann ég hvað
þessi áhugi var mikilvægur og
hvað ég saknaði þess mikið að
heyra í ömmu.
Amma var fyrirmyndar-
húsmóðir og hún reyndi í gegn-
um árin að kenna mér ýmislegt
nytsamlegt. Við brutum saman
sængurver og hengdum upp
þvott saman og þá reyndi hún
að leiðbeina mér með réttu
handtökin. Ég var ekki alltaf
áhugasöm en þetta voru góðar
og eftirminnilegar samveru-
stundir sem mér þykir vænt
um.
Það eru forréttindi að alast
upp í nágrenni við ömmu sína
og afa og vera alltaf velkominn
í heimsókn. Ég er þakklát
ömmu fyrir allan kærleikann og
áhugann sem hún sýndi mér.
Ég mun sakna ömmu, sakna
þess að spjalla við hana og deila
gleðiviðburðum með henni.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Hildigunnur
Kristinsdóttir.
Það er sárt að kveðja ömmu
en nú er komið að því, mig
langar að kveðja hana með
nokkrum orðum.
Okkur barnabörnunum leið
alltaf vel og fundum okkur vel-
komin á Mávabrautinni. Amma
átti alltaf til kökur og kex og
við rötuðum öll í réttu skúff-
una. Við vorum alltaf velkomin
og það var heppilegt hvað
Holtaskóli var nálægt ömmu og
afa þar sem var alltaf hægt að
fá eitthvað gott að borða í há-
deginu.
Aðeins einu sinni var ég ekki
boðinn velkominn inn. Þegar ég
var þriggja ára gamall hjólaði
ég einn á þríhjólinu mínu með-
fram Hringbrautinni heim til
ömmu. Þó að henni þætti það
erfitt gat hún ekki verðlaunað
barnið með kökum í það sinn
og hringdi í foreldrana til að
sækja barnið.
Þar sem ég var í tvísetnum
skóla eftir hádegi fékk ég að
koma til ömmu á morgnana áð-
ur en skólinn byrjaði. Amma
þurfti ekki að fara strax á fæt-
ur svo ég sat við rúmstokkinn
og las fyrir hana. Að loknum
hverjum kafla lét ég vita að ég
væri búinn. Hún bað mig þá að
lesa einn enn, þar til ég svaraði
„en amma, ég er búinn með
bókina“.
Þessar sögur og margar
fleiri þreyttist hún ekki á að
rifja upp, ekki síst með okkur
sjálfum. Hún var sífellt að
passa afkomendurna og ráða
okkur heilt. Sem börnum var
okkur sagt að passa okkur á
bílunum og þegar á unglings-
árin kom áttum við að passa
okkur á stelpunum eða strák-
unum eftir því sem við átti.
Hún þoldi engum að gera á hlut
síns fólks og fyndist henni á
einhverjum brotið eða hann
beittur órétti hikaði hún ekki
við að láta í sér heyra.
Eftir að við uxum úr grasi og
dreifðumst og amma komst
sjálf ekki eins mikið um var
hún samt alltaf vel með á nót-
unum um það sem við vorum að
gera. Ef hún vissi af einhverju
okkar einu var hún strax búin
að hringja og bjóða í mat. Það
var aldrei að tómum kofunum
komið hjá ömmu og hún pass-
aði upp á að við værum vel
haldin. Hún hringdi reglulega
og spurði frétta og fylgdist vel
með. Hún vildi vera viss um að
við værum óhult og ef fréttist
af slysi nálægt okkur máttum
við búast við símtali. Þannig
var amma.
Elsku amma mín, sofðu rótt.
Hilmar Kristinsson.
Þegar ég hugsa um Gunnu
ömmu fyllist ég af hlýjum
minningum. Ég er einstaklega
heppin að hafa átt svona góða
ömmu. Ástin hennar hjálpaði
við að móta mig og hafði mikil
áhrif á mig. Að eiga svona ein-
læga klappstýru lyftir manni
upp og hjálpar á erfiðum
tímum.
Það vakna ótal minningar
þegar ég hugsa um þig, elsku
besta amma. Mér er efst í huga
hvað það var notalegt að koma
í heimsókn á Mávabrautina og
hvað mér þótti gaman að gista
hjá ykkur afa. Þá var spilað
rommí og uppi í skáp áttir þú
allaf kandísmola handa okkur.
Svo þegar komið var að hátta-
tíma söngstu vögguvísur
þangað til ég sofnaði. Seinna á
unglingsárunum komum við
barnabörnin alltaf í hádegis-
hléinu úr FS heim til þín og
þar beið okkar súrmjólk með
kornfleksi eða hið fullkomna
hrærða skyr eins og þér einni
var lagið.
Mér er einnig umhugsað um
þann tíma þegar ég var ung
kona og hvað þið afi hjálpuðuð
mér mikið. Miklu meira en ég
get nokkurn tímann komið í
orð. Hlýjasta minning mín frá
þessum tíma er þegar þið afi
pössuðuð Eiríku Ýri mína áður
hún komst inn á leikskóla. All-
ar götur síðan hafið þið afi ver-
ið í miklu uppáhaldi hjá henni
og var fátt skemmtilegra en að
fá Skype-símtal frá ykkur þeg-
ar við fjölskyldan bjuggum í
Danmörku.
Nú þegar við erum að
kveðja þig, amma, þá er ég svo
þakklát fyrir allt sem þú hefur
gefið mér og fjölskyldunni
minni. Ég finn líka fyrir sökn-
uði og sorg yfir því að nýfædda
stelpan mín, sem þú óskaðir
svo lengi að ég myndi eignast
með Hafþóri mínum, muni ekki
fá að kynnast þér og ást þinni
á strákunum þínum, barna-
börnunum og barnabarna-
börnum.
En við fjölskyldan munum
geyma dýrmætar minningar
um kraftmikla og ástríka
ömmu í brjósti okkar og ég
mun syngja vögguvísurnar þín-
ar fyrir þá minnstu með hlýju í
hjarta. Hvíldu í friði, elsku
amma.
Andrea Eiríksdóttir.
Guðrún
Kristinsdóttir
Sálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.
Veist þú hvert eignir þínar renna eftir þinn dag?
Kynntu þér málið á heimasíðu okkar, www.útför.is.
Þar getur þú m.a. sett inn þínar forsendur
í reiknivél. Við aðstoðum þig við gerð
erfðaskrár, kaupmála og við dánarbússkipti.
Katla Þorsteinsdóttir,
lögfræðingur
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HJÖRTUR J. HJARTAR
lést sunnudaginn 17. nóvember.
Útförin fer fram frá Neskirkju laugardaginn
23. nóvember klukkan 14. Þeim sem vilja
minnast hans er bent á MND félagið eða önnur líknarfélög.
Jakobína Sigtryggsdóttir
Sigtryggur Klemenz Hjartar Ragnheiður Guðmundsdóttir
Ragna Hjartar Simon Reher
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANN KÁRASON,
Engjavegi 8, Ísafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Eyri mánudaginn
18. nóvember. Útförin fer fram frá
Ísafjarðarkirkju laugardaginn 23. nóvember klukkan 11.
Ragnheiður Guðbjartsdóttir
Gunnar Árnason Kristjana Helga Jónasdóttir
Jón G. Árnason Ingibjörg Guðrún Heiðarsd.
Kári Þór Jóhannsson Jennifer Smith
Helga Björk Jóhannsdóttir Júlíus Ólafsson
Sigríður Ragna Jóhannsd. Guðmundur Hrafnsson
afabörn og langafabörn
Okkar ástkæri faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR TH ÓLAFSSON,
kennari og myndlistarmaður,
lést 16. nóvember á hjúkrunarheimilinu Ási.
Hann verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
mánudaginn 25. nóvember klukkan 14.
Elín Vigdís Ólafsdóttir
Hrund Ólafsdóttir
Bragi Ólafsson
Sigrún Sól Ólafsdóttir
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁRNI GUÐMUNDSSON,
frá Böðmóðsstöðum,
Lækjarbrún 29, Hveragerði,
lést 18. nóvember.
Útförin fer fram frá Skálholtskirkju laugardaginn
23. nóvember klukkan 13.
Garðar R. Árnason Gunnvör Kolbeinsdóttir
Kárólína Árnadóttir
Auðunn Árnason Maria C. Wang
og afabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SVERRIR GUÐMUNDSSON,
Kópavogsbraut 1a,
Kópavogi,
lést 14. nóvember.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju mánudaginn 25. nóvember
klukkan 13.
Guðlaug Sverrisdóttir
Aðalsteinn Sverrisson Rannveig Ragnarsdóttir
Guðmundur Sverrisson Björk Berlind Arnljótsdóttir
og afabörn