Morgunblaðið - 21.11.2019, Page 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. NÓVEMBER 2019
Elsku Dóra systir
mín. Takk fyrir að
hafa verið til staðar
fyrir mig frá fyrsta degi. Það eru
bara þrjú ár á milli okkar og við
vorum mjög nánar systur. Við
brölluðum margt saman þegar við
vorum litlar. Vorum alltaf að selja
blöð og fórum svo út í sjoppu og
keyptum nammi. Ég man að ég
sagði um þig, að ef þú ættir fimm
kúlur og værir með fimm mann-
eskjum, þá fengju allir kúlu nema
þú. Svona varstu, ósérhlífin og
gædd mikilli mannelsku. Enginn
mátti vera út undan.
Við áttum erfiða tíma eftir að
mamma dó. Nýtt líf, nýjar reglur
og nýtt umhverfi. Það var oft erf-
itt og ég veit ekki hve oft við vild-
um fara að heiman, en við eign-
uðumst þessa lífsreynslu saman.
Man eftir fyrstu ástarsorginni
minni, þá varst þú til staðar, þol-
inmóð og komst mér í gott skap.
Þú hafðir gott lag á að koma fólki í
gott skap, hláturinn þinn var svo
smitandi þannig að vandamálin
urðu minni og áföllin smærri. Það
var svo spennandi að vera nálægt
þér, fannst ég alltaf vera örugg.
Við hjálpuðumst að við þvo upp,
þrífa, taka upp kartöflur og pússa
skó. Man eftir okkur úti í bílskúr
með haug af kartöflum sem við
áttum að taka spírur af. Þá sung-
um við skátasöngva, hlógum og
allt varð einfalt. Þú varst svo
félagslynd og áttir marga vini, ég
var alltaf velkomin með.
Missirinn er svo sár fyrir
marga. Systkinabörnin þín, sem
þér þótti svo vænt um, eru í sár-
um. Þú varst alltaf svo góð við
börnin mín og fylgdist mjög vel
með þeim. Þú varst alltaf vel áttuð
og vildir ekki missa af neinu sem
tengdist þeirra lífi. Þú komst í
heimsókn til mín í Danmörku og
skildir að hlutirnir voru ekki í lagi,
varst næm á slíka hluti. Þú gafst
lífinu mikinn lit og ég verð að
halda áfram án þín. Það þykir mér
hart.
Sá þig fara allt of fljótt og þeg-
ar yfir lauk reyndi ég að segja þér
að opna augun, bara smástund, en
Halldóra
Kristjánsdóttir
✝ Halldóra Krist-jánsdóttir
fæddist 22. apríl
1965. Hún lést 28.
september 2019.
Útförin fór fram
3. október 2019 í
kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
ljósið var farið. Þú
varst farin.
Takk fyrir að vera
mér svona góð syst-
ir. Megi allir englar
taka fagnandi á móti
þér.
Ég bið Guð að gæta
mín,
góða anda að hugga
mig.
Sama ósk er eins til
þín:
Almættið það sjái um þig.
(Leifur Eiríksson)
Litla systir þín,
Helga.
Elsku Dóra mín er farin allt of
fljótt. Það er mikill missir. Dóra
var alltaf svo kát, vildi fylgjast
með öllum. Hún var alltaf fyrst að
heimsækja þegar eitthvað var að.
Ég kynntist Dóru fyrst þegar
við Geiri, bróðir hennar, byrjuð-
um saman árið 1979. Því fékk ég
skamman tíma til að kynnast
móður þeirra en hún lést árið
1980. Hún náði þó að verða amma
þegar við Geiri eignuðumst okkar
fyrsta barn, Kristján. Fjölskylda
Geira, þá sérstaklega amman, sá
ekki sólina fyrir honum. Dóra
varð fljótt hinn besta barnapía
enda mjög barngóð og börn
hændust að henni.
Hún passaði mikið fyrir mig og
ég minnist alltaf hláturs hennar
sem var smitandi því Dóra var
hláturmild og hlý manneskja. Við
Geiri eignuðumst fjögur börn og
var Dóra hin besta og skemmti-
legasta frænka fyrir þau, allir
dýrkuðu hana og hændust að
henni og eins var því farið með
Hjördísi systur þeirra, báðar
svona barngóðar.
Ég vék ekki frá þér alla sjúkra-
leguna á gjörgæslu og gat ekki
farið frá þér fyrr en ég vissi að þú
þyrftir að hvíla þig. Þú varst ekki
ein því öll fjölskyldan hafði verið
mikið hjá þér alveg undir hið síð-
asta.
Bið að heilsa öllum uppi hjá þér
í draumalandinu.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Þín mágkona,
Ingibjörg Haraldsdóttir
(Inga).
Elsku fallegi engillinn minn,
rosalega á ég erfitt með að geta
ekki séð þig aftur og geta ekki
knúsað þig. Þú varst mér rosalega
góð frænka og vinkona líka. Ég
gat alltaf hringt í þig ef mér leið
illa eða ég þurfti á einhverjum
góðum og traustum að halda.
Þegar þú fórst á gjörgæslu bað ég
alltaf fyrir þér og óskaði að allt
færi á góðan veg og þú myndir ná
þér.
Fyrstu dagana varstu rosa veik
og ég hélt alltaf í vonina en samt
sá ég hversu veik þú varst. Ég var
mjög mikið hjá þér og vonaði allt-
af að þú myndir opna augun og
koma til baka til okkar. En svo áð-
ur en þú varst færð yfir á aðra
deild þá sat ég hjá þér til klukkan
tíu um kvöldið og mér fannst þú
vera orðin miklu betri. Ég hélt að
þú værir að koma öll til baka,
varst vöknuð og reyndir að tala
við okkur en við skildum ekki allt.
Við heyrðum sumt og þú hlóst
og það var bara gaman hjá okkur.
Þú vildir ekki að við færum frá
þér. Um nóttina fór allt úr bönd-
unum og þá var komið að kveðju-
stund. Ég get ekki lýst því með
orðum hversu mikið þetta kom
manni á óvart og hversu erfið
stund þetta var, að þurfa að knúsa
þig og kyssa þig í síðasta skipti og
segja þér hversu vænt mér þykir
um þig.
Ég gleymi aldrei okkar stund-
um saman, ég vildi mjög oft vera
hjá þér þegar ég var lítil og gista
hjá þér, sem ég mátti alltaf, var
alltaf velkomin. Þú kenndir mér
margt um lífið og við fórum
nokkrum sinnum í sumarbústað
og það var alltaf mjög gaman. Við
spiluðum og spjölluðum og höfð-
um bara gaman. Þú varst alltaf
fyrst til að hringja ef einhver átti
afmæli til að óska til hamingju.
Ég veit ekki hvernig ég á að
geta kvatt þig, sit hér með tárin í
augunum að skrifa þessa grein
um þig. Þetta er svo erfiður tími
og rosalegur missir. Elska þig
endalaust mikið. Við sem vorum
byrjuð með spilakvöld loksins eft-
ir mikla bið og þú hlakkaðir svo til
að koma aftur að spila. Ég er
rosalega ánægð að við náðum að
minnsta kosti einu spilakvöldi áð-
ur en þú kvaddir okkur.
Ég vona að þú hafir hitt pabba
minn, mömmu þína og systur. Ég
bið innilega að heilsa þeim, knús
og kossar.
Sjáumst þegar minn tími
kemur.
Bryndís Ósk Oddgeirsdóttir.
Elsku Dóra mín, það var sárt
að missa þig.
Þú varst alltaf hress og mjög
góð og fyndin kona. Þú fékkst allt-
af alla til að hlæja. Ég og amma
komum stundum til ykkar Hann-
esar og sátum í góðan tíma að
spjalla við ykkur.
Þegar ég frétti að þú fórst upp
á gjörgæslu fékk ég sting í hjart-
að.
Ég kom með ömmu og Bryn-
dísi og við sátum hjá þér í góðan
tíma. Þú spjallaðir við okkur og
hlóst og hlóst og þú reyndir að
tala við mig en ég skildi ekki hvað
þú varst að segja en ég hefði viljað
vita hvað þú varst að reyna að
segja við mig.
Síðan næsta dag varstu farin
frá okkur.
Ég mun aldrei gleyma spila-
kvöldinu heima hjá ömmu með
þér og öllum.
Elsku Dóra mín, þín verður
sárt saknað.
Afi tekur vel á móti þér
Lilja Dís Hólmarsdóttir.
Það er mér erfið-
ara en ég hélt að
þurfa að skrifa þessi
orð núna, aldrei er
maður einhvern veginn tilbúinn
til þess að þurfa að kveðja sína
nánustu.
Ég hef verið lánsöm að fá að
hafa þig í mínu lífi í heil 34 ár. Afi
Sverrir var sá allra besti afi sem
til var og ekki skemmdi það fyrir
að Sara Dís fékk að kynnast lang-
afa sínum.
Alltaf var stutt í húmorinn,
kvartaði aldrei sama hversu erf-
itt var hjá honum eða hversu
kvalinn hann var búinn að vera,
aldrei heyrðist neitt væl yfir því
hvað væri að hjá honum.
Afi Sverrir var mjög um-
hyggjusamur og hlýr, var alltaf
að spyrjast fyrir hvernig maður
hefði það eða hvernig lífið gengi
og hvort það væri ekki allt í góðu
hjá manni, þannig var afi Sverrir.
Ég get staðfest það hér að afi
Sverrir var sá allra hreinskilnasti
maður sem ég hef kynnst, hann
var ekkert að skafa af hlutunum
hvort sem það var í formi hróss
eða segja manni til syndanna.
En það kunni ég vel að meta
frá honum, aldrei neitt kjaftæði.
Svo má nú ekki taka af honum
hversu tæknivæddur hann var
þrátt fyrir að hafa fæðst á fyrri
hluta síðustu aldar sem telst vel
gert.
Hann var ekkert að gefa neitt
eftir þar og hélt fast í okkur ung-
mennin hvað varðar öll öpp og
annað slíkt. Hann stóð sig með
prýði þar.
Ekki er hægt að taka það af
honum að hann var alltaf með
Sverrir
Guðvarðsson
✝ Sverrir Guð-varðsson fædd-
ist 30. september
1930. Hann lést 22.
október 2019.
Útför Sverris fór
fram 1. nóvember
2019.
góðar sögur fyrir
okkur systurnar, við
nutum góðs af því.
Einnig var hann
duglegur að syngja
með okkur systrum.
Sérstaklega þegar
við vorum á ferðinni
í bílnum eftir að afi
og amma Sigga
höfðu sótt mig í leik-
skólann og Siggu í
skólann.
Eitt er mér mjög ofarlega í
minni, það er þegar afi Sverrir
bað okkur um að segja þríbrotin
þríkringla og áttum við að segja
þetta mjög hratt, þetta reyndist
okkur erfitt en við reyndum og
reyndum þangað til við öll skelli-
hlógum.
Ekki má heldur gleyma því að
afi Sverrir var skipstjóri og við
systurnar vorum alltaf svo
spenntar þegar afi var að koma í
land því þá fengum við að fara um
borð og setjast í skipstjórasætið,
það gleymist aldrei. Það var alltaf
svo gaman í kringum afa og eru
þær ansi margar minningarnar
sem rifjast upp hér við þessi skrif
en það er bara ekki pláss fyrir
þær hér og því ætla ég að geyma
þær hjá mér.
Það var nú gott spjallið sem
við áttum á Landakoti fyrir ekki
svo löngu þar sem þú sagðir mér
frá því að þetta væri komið gott
og að þú værir búinn að lifa góðu
lífi og nú væri kominn tími til
þess að kveðja þessa veröld og
koma sér á betri stað þar sem þú
myndir hætta að finna til.
Eins og það er nú sárt að þurfa
að kveðja þig, elsku afi Sverrir,
þá er það ákveðin sárabót að vita
af því að þú ert án allra verkja.
Það var líka löngu orðið tíma-
bært að þeir hyrfu á braut og nú
ertu kominn þangað sem þú vildir
fara og munum við sem eftir lif-
um halda minningu þinni á lífi.
Hvíldu í friði, elsku afi Sverrir.
Soffía Rut.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð
vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
SIGMARS JÖRGENSSONAR,
Naustabryggju 33,
Reykjavík.
Jónheiður Björnsdóttir
Ólafur K. Sigmarsson Aðalheiður Stefánsdóttir
Sigfríður Birna Sigmarsd.
Hrafnhildur Sigmarsdóttir
Sigmar Freyr, Kristinn Björn, Lilja Katrín,
Jenný Sif og Steinar Óli
Ástkær eiginmaður minn, faðir minn,
tengdafaðir og afi,
KRISTINN GÍSLASON ÁLFGEIRSSON
múrari,
Þorláksgeisla 12,
lést á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu í
Reykjavík föstudaginn 15. nóvember.
Ólafía Kolbrún Tryggvadóttir
Guðrún Kristinsdóttir Guðbrandur V. Guðgeirsson
og barnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og einlægur vinur,
ÁRNI Þ. ÞORGRÍMSSON,
fv. flugumferðarstjóri,
lést í faðmi fjölskyldunnar á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja 18. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Helga Árnadóttir Árni Árnason
Þorgrímur St. Árnason Ásdís María Óskarsdóttir
Eiríka G. Árnadóttir Þórður M. Kjartansson
Ragnheiður Elín Árnadóttir Guðjón Ingi Guðjónsson
barnabörn og barnabarnabörn
Emilía Ósk Guðjónsdóttir
Ástkær og elskulegur eiginmaður minn,
sonur, faðir, fósturfaðir, bróðir, tengdafaðir
og afi,
JÚLÍUS HÓLMGEIRSSON,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 14. nóvember.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sveinrún Bjarnadóttir
Kristjana Björg Þorsteinsdóttir
systkini, börn, barnabörn,
barnabarnabarn og makar
Við þökkum auðsýnda samúð, hlýhug
og stuðning vegna andláts og útfarar
ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
STEINUNNAR GÍSLADÓTTUR,
Sunnuhlíð, áður Gullsmára 7.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Sunnuhlíðar fyrir hlýtt viðmót, virðingu og góða umönnun.
Hulda Leifsdóttir Bjarni Pálsson
Hafdís Leifsdóttir Sigurbjörn Sigurðsson
Ingibergur Sigurðsson Ingibjörg Magnúsdóttir
ömmubörn og langömmubörn
KRISTJÁN KRISTJÁNSSON,
Ásgerði 6, Reyðarfirði,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í
Fossvogi mánudaginn 18. nóvember.
Útför verður auglýst síðar.
Álfheiður Hjaltadóttir
Aðalheiður E. Kristjánsdóttir Björgvin Ingvason
Margrét Rósa Kristjánsdóttir Þórir Þórisson
Kolbrún Kristjánsdóttir Þórður Geir Jónasson
Lára Valdís Kristjánsdóttir Benedikt Gunnarsson
Kristján Óli Pascalsson Johanna Wagner
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar,
JÓNA HÓLMFRÍÐUR
GUÐJÓNSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Lundi, Hellu,
föstudaginn 8. nóvember.
Fríða Á. Björnsdóttir
Víðir Ásgeirsson
Ómar Ásgeirsson
Björk Ásgeirsdóttir
og aðrir aðstandendur
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir
og amma,
MAGNEA S. SIGMARSDÓTTIR
sjúkraliði,
lést á Hrafnistu, Boðaþingi, fimmtudaginn
14. nóvember.
Marteinn Karlsson Esther Gerður Högnadóttir
Sigmar Örn Karlsson
Egill Karlsson Katrín Guðjónsdóttir
Anna Eygló Karlsdóttir Jóhannes Níels Sigurðsson
Guðlaug Sigmarsdóttir Hafliði Baldursson
og barnabörn