Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1989, Blaðsíða 18

Fundurinn á Selfossi 6. maí
Enginn dregur í efa brýna nauðsyn
góðra tengsla á milli stjóma samtaka
fatlaðra og fulltrúa þeirra í svæðis-
stjómum og stjómamefnd.
Þau verða ekki með öðru betur efld
en árlegum fundum, þar sem farið er
yfir það sem efst er á baugi, bomar
saman bækur og reynt að skyggnast
lengra fram.
Einnig er þetta kjörinn fræðsluvett-
vangur.
Að þessu sinni var þingað á Suð-
urlandi - á Selfossi, enda samþykkt í
fyrra að næsti fundur skyldi haldinn
utan Stór-Reykjavíkursvæðisins.
Auk fulltrúanna, sem samtökin eiga
í svæðisstjómum og stjómamefnd, var
öðmm fulltrúum stjómamefndarinnar
boðið svo og framkvæmdastjórum
svæðisstjóma.
Alls mættu til þessa fundar 6. maí sl.
nálægt 60 fulltrúar og gestir. Ekki er
hér ætlan ritstjóra að rekja hin ágætu
erindi er þama voru flutt né heldur að
tíunda líflegar umræður um fatlaða
almennt. Hins vegar verður hér á eftir
getið þeirra sem framsögu höfðu, tæpt
á helstu atriðum í máli þeirra og greint
frá því að öðru leyti hversu deginum
var eytt hjá þeim Sunnlendingum.
Er þá máske fyrst að nefna af-
bragðsheimsókn í sambýli þeirra og
þjónustuíbúðir sem var ugglaust há-
punktur dagsins, en áður hefur verið
greint frá því ánægjulega samstarfi
sem þar tókst á milli Svæðisstjómar
Suðurlands og Öryrkjabandalags
Islands. En sannkallaður sæmdarbrag-
urer þamaáöllu.
En aftur að fundinum sjálfum.
Hann hófst kl. 9.20 árdegis og voru
fundarstjórar Jón Sævar Alfonsson og
Sigurfinnur Sigurðsson, en fundarrit-
arar Ólöf Ríkarðsdóttir og Kristján
Sigurmundsson. Náðu þau hvoru
tveggja, því að hafa ágæta stjóm á öllu
og halda til haga því sem kom fram.
Það var svo Amþór Helgason, sem
setti fundinn, bauð gesti velkomna, en
þó sér í lagi heiðursformann Öryrkja-
bandalagsins, sem varð áttræður fyrir
skömmu. Fundarmenn risu á fætur að
ósk formanns og hylltu Odd innilega.
Oddur þakkaði sér sýndan varman
vinarhug og kvaðst vonast til að mega
enn um sinn starfa með okkur.
Amþór minnti á það, að nú virtust
ákveðin tímahvörf í íslensku sam-
félagi, viss kreppueinkenni af manna-
völdum, sem varast yrði að kæmi niður
á málefnum fatlaðra, þar sem svo ótal
margt væri óunnið og krefðist úrlausn-
ar. Hann þakkaði framkvæmdastjóra
Svæðisstjómar Suðurlands, Eggert
Jóhannessyni fyrir ágætan undirbún-
ing.
Sigurfinnur Sigurðsson bauð fund-
armenn velkomna sem heimamaður.
Fyrsta málefnið sem fyrir var tekið
var: Heimaþjónusta og hjálparhellur
og höfðu þau Jóhann Pétur Sveinsson
og Ásta B. Þorsteinsdóttir þar fram-
sögu, Jóhann Pétur ræddi sér í lagi
ástand mála í dag í þessum efnum.
Verkefnið tvíþætt: Heimahjúkrun
annars vegar frá heilsugæslustöðvum
með reglugerðarstoð í heilsugæslu-
lögum og hins vegar heimilishjálp af
hálfu einstakra sveitarfélaga.
Veik stoð og ófullkomin í lögum og
reglugerðum. Reynslan mjög misjöfn
einkanlega eftir því hvar er á landinu.
Brýnna úrbóta er þörf sem tryggir bet-
ur réttarstöðu einstaklingsins og meira
jafnræði eftir því hvar hver býr. Ein-
ungis með nýjum lagagrundvelli yrði
hægt að þróa þessi mál eðlilega. Rakti
síðan raunverulega stöðu í Reykjavík -
sína eigin sögu um leið. Benti síðast á
þá þjóðhagslegu hagkvæmni sem fæl-
ist í því að fólk búi sjálfstætt með
ákveðinni aðstoð í stað dýrrar stofn-
unarvistunar.
Ásta B. Þorsteinsdóttir reifaði nýja
möguleika. Áhersla nú um sinn á
sambýli, heimili - en þróunin héldi
áfram. Rakti löggjöf Svía og Dana
varðandi aðstoð við fatlaða. Megin-
áhersla á sjálfstæði hins fatlaða við að
fá eðlilega aðstoð og fá hana greidda -
fá eigin „hjálparhellur“. Hún greindi
nánar frá fyrirkomulagi þessa í
Danmörku og Svíþjóð. Nær í raun til
allra þarfa hins fatlaða. Starf hjálp-
arhellu er krefjandi og erfitt en gefandi
um leið.
Sýndi skemmtilegar glærur til skýr-
ingar. Kvaðst fullviss þess, að þegar
allt er skoðað þá er hjálparhellulausnin
síður en svo dýr kostur. Dró niðurstöð-
ur sínar saman á mjög skýran og
skemmtilegan hátt.
Þá flutti Margrét Margeirsdóttir
deildarstjóri framsögu um málið:
Sambýli á Islandi.
Af máli hennar varð fyrst og fremst
dagljóst hversu ör og dýrmæt þróunin
hefur orðið á undraskömmum tíma, þó
oft finnist okkur ekki nægilega hratt og
vel ganga. En það sem byggt er upp í
dag kann að þykja úrelt á morgun. Saga
sambýlanna hefst 1976 og Styrktar-
félag vangefinna ruddi þá brautina.
Viðhorfsbreytingin nú frá því 1976 er
því gífurleg í raun. Lagaþróunin einn-
ig. Sambýlin eru nú alls 37 og eru í
öllum landshlutum. Auk þess eru svo
önnur heimili, sem mjög eru í ætt við
Frá fundarstjóraborði. Margrét Margeirsdóttir í ræðustól.
18