Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1989, Blaðsíða 31

bótagreiðslumar að bakhjarli skuli
vera láglaunahópur, skuli vera á botn-
inum - jákvæðasta viðmiðun þar eru
lágmarkslaunin - strípuðu taxtamir
margumtöluðu - og ef bætur em við
þau mörk - sultarmörkin - þá er sem
alltof mörgum þyki allt í lagi.
Hagsmunabarátta fatlaðra snertir
vissulega marga þætti mannlegs lífs:
jafnan rétt til náms og starfa - aðgengi
hvar sem er - hjálpartæki sem óhjá-
kvæmileg eru - ákveðin sérhagsmuna-
mál einstakra hópa sem sköpum skipta
hjá þeim og svo mætti lengi áfram
telja. Stundum finnst mér eins og
sjálfar grunnþarfimar - lífskjaragrunn-
urinn hafi nokkuð vikið til hliðar vegna
ýmissa réttindaatriða annarra sem
hvergi skulu vanmetin - og stolt flestra
fatlaða er slíkt að ósjálfrátt verður
kjarabaráttan sjálf útundan.
Þó er þar grundvöllur þess að njóta
og nýta sér þau réttindi sem lífið og
þjóðfélagið á að bjóða þegnum sínum.
Það fer heldur ekki milli mála hver
er í raun gmnntónn þeirra erinda, sem
hingað berast á borð, ónóg efni til þess
einfaldlega að lifa mannsæmandi lífi.
Sá sem situr hér og hlustar á erindi
fólks, vandkvæði þess og vanmátt til
alltof margra sjálfsagðra hluta, hann
hlýtur æ og ævinlega að komast að
sömu niðurstöðunni. Kjaragrunnur
þessa fólks er einfaldlega alltof lágur.
Og sá sem sannreynir þetta, hefur lif-
andi dæmi þessa daglega fyrir
augunum hann getur ekki þagað um
þetta, þegar hann á að skrifa í Frétta-
bréf Öryrkjabandalagsins, hvað sé í
raun í brennidepli hjá félögunum, hin-
um almenna félagsmanni einstakra fé-
laga. Hagsmunasamtök fatlaðra eiga
nefnilega ekkert brýnna erindi við
stjómvöld í dag en að reisa þá kröfu af
fullri einurð og sanngimi um leið, að
fatlaðir megi lifa við mannsæmandi
kjör - ekkert minna en það er unandi í
okkar annars allsnægta þjóðfélagi.
Nýir kraftar - ný andlit
í fyrsta tölublaði Frétta-
bréfsins 1988 var í pistli
nokkrum greint frá því fólki,
sem starfandi er hér hjá
Öiyrkjabandalagi íslands. En
umsvif aukast og einn kemur
þá annar fer, eins og gengur. Því
þykir rétt nú að rifja upp og
reyna að bæta þar við, sem þörf
er á.
Eiginleg kynning er þetta
ekki, en rétt er að félagar okkar
um allt land viti hveijir hér eru
í forsvari og séu á það minntir.
Kvennaveldið er hér blessunar-
lega, enn í algleymingi. Fram-
kvæmdastjórinn hjá bandalag-
inu er Ásgerður Ingimarsdóttir
og framkvæmdastjóri Hússjóðs
Ö.B.Í. er Anna Ingvarsdóttir.
Daglegt amstur á skrifstof-
unni er í höndum Guðríðar
Gísladóttur og starfsmaður
Hússjóðs og íbúanna hér um
leið er Kristín Jónsdótir.
Fyrir Örtæknivinnustof-
unni fer svo Einar Aðalsteins-
son. Og undirrritaður er svo
hinn helmingur karlpeningsins
hér.
Nú áður hefur verið um það
getið að hér eru tveir karlar í
hlutastarfi, formaðurinn
Ester Adolfsdóttir.
Amþór Helgason er hér tvisvar í
viku fast, og svo eftir því sem
þörf krefur og Jóhann Pétur
Sveinsson hdl. sinnir hér
vikulega lögfræðiþjónustu. En
þá er að breytingum komið: Á
saumastofunni hafa orðið
skipti á forstöðukonu, því
Guðrún okkar Ólafsdóttir hefur
ráðist í að fjölga mannkyninu. í
hennar stað er ráðin hér Hafdís
Hafdís Snót Yaldimarsdóttir.
Snót Valdimarsdóttir og er hún
boðin velkomin til starfa. Þá
hefur Ester Adolfsdóttir verið
ráðinn bókari hér og starfar
raunar við hvaðeina einnig,
sem að höndum ber. Henni
fylgja velfamaðar óskir í starfi.
Við kynnum þessi nýju
andlit Öryrkjabandalagsins og
fögnum liðsinni þeirra í
fjölþættu starfi. „ „
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
31