Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1997, Qupperneq 27

Ingólfur Örn Birgisson ritstj.:
Þarfir og möguleikar á samruna
ungs fatlaðs fólks í ungliðastarfi
(haldið í Þýskalandi 10. -14. september 1997)
s
g og aðstoðarmaður minn,
Karl Sæberg Júlísson, höfð-
um komið deginum áður svo
við vorum úthvfldir og í fínu formi
þegar ráðstefnan byrjaði klukkan sjö
síðdegis, mið-
vikudaginn 10.
september. Þau
sem sáu um þessa
ráðstefnu, voru
Gerd Meister,
Susan O'Flaherty
og Pat McKeever
sem erfráírlandi.
Hann flutti ræðu
Birgisson. um samtökin sem
—hann vinnur hjá á
Norður - írlandi, en þau heita Phab
og voru stofnuð 1957. Við vorum tólf
með leiðbeinendunum, og fyrsta
kvöldið var okkur skipt í hópa, tvö og
tvö saman og áttum að kynnast inn-
byrðis. Ég lenti með einum Ungverja,
en þeir voru fjórir. I hléinu á milli var
okkur boðið upp á ávaxtasafa til að
setja ráðstefnuna og bjóða okkur
velkomin. Ég var dálítið undrandi
fyrst þegar við mættum í matsalinn
því borðin voru númeruð, en svo
komst ég að því að það er til að
hóparnir haldi meira saman.
Morguninn eftir fórum við með
rútu til Wolfenbuttel sem er
bær þarna rétt hjá. Þangað fórum við
með hópi sem var líka á ráðstefnu
þarna á sama tíma og við og auðvitað
var bara töluð enska. Þama var rætt
um ungliðastarf í bænum og þar voru
nokkrir sem fluttu ræður og auðvitað
var allt sem sagt var þýtt yfir á ensku.
Nú var komið að löndunum þremur
að kynnna sig og sína starfsemi. Ung-
verjaland átti að byrja, svo Island og
þá Finnland, en Ungverjarnir voru
ekki alveg tilbúnir svo ísland átti að
byrja. Ég byrjaði á því að dreifa
gögnum um allt sem ég vildi segja svo
ég gæti farið hratt yfir. Ég byrjaði á
því að segja frá Öryrkjabandalagi
íslands og að þau væru með 24 félög
innan sinna vébanda. I staðinn fyrir
að lesa um hvert einasta félag innan
þeirra samtaka las ég bara um mitt
félag, sem er Sjálfsbjörg, landssam-
band fatlaðra og markmið þess og
stefnu. Svo sagði ég frá Ný-ung, ung-
liðahreyfingu Sjálfsbjargar, las um
átaksdaga þeirra, markmið og tilgang
og stofnun þess og kom með nokkur
dæmi um átaksdagana. Svo var komið
að Finnlandi að lesa upp sína skýrslu,
þær létu bara gögnin liggja frammi þar
sem allir gátu náð sér í eintak. Hún
sagði að samtökin sem hún kæmi frá,
hétu Landssamband fatlaðra í Finn-
landi og í þeim væru 152 félög í öllu
Finnlandi. Landssambandið hefði
verið stofnað 1938 og væri með
40.000 félagsmenn; 30 fundarstaði og
skrifstofur og þúsund starfsmenn. Svo
sagði hún að kröfumar sem landssam-
bandið gerði innanlands væru m.a.
réttur fyrir fatlað fólk að vinna og að
þjónustan sem landssambandið veitti
sínum félagsmönnum væri ráðgjöf og
upplýsingar varðandi félagatalið og
aðra útgáfustarfsemi.
Eftir hádegið fórum við í St.
Andreasberg að skoða og for-
vitnast dálítið um sögu bæjarins. Svo
eftir kvöldmatinn var komið að Ung-
verjalandi að flytja sitt mál. Sú sem
las upp fyrir Ungverjaland sagði að
Ungverjaland hefði fyrst verið kynnt
fyrir landssambandi fatlaðra í Buda-
pest þegar félagið fékk inngöngu í
landssambandið fyrir milligöngu
Mobility Intemational árið 1990. Síð-
an 1991 hefði það starfað sem stofn-
un. Það tók mjög stuttan tíma og eftir
það var bara skrifstofuvinna með flug-
miðana og því um líkt. Daginn eftir
var svo hópvinna um hvernig ætti að
örva ungt fatlað fólk til samstarfs á
sveitarfélags-, þjóðar- og Evrópuvett-
vangi. Okkur var skipt í þrjá hópa og
áttum síðan að lesa útkomuna fyrir
hin. Um kvöldið var svo samkoma í
kjallaranum þar sem allir hittust, líka
af hinni ráðstefnunni og þar var
skemmt sér fram eftir nóttu.
Ingólfur Örn Birgisson
ritstjóri Klifurs.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
27