Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1997, Page 37

Berglind Hanna Ólafsdóttir nemi:
FRÁ SPÁNARFERÐ
Eins og hendi væri veifað vissi
ég ekki fyrr en ég var á leið
til Sevilla á Spáni á ráðstefnu,
staðráðin í að kynna mér hvað hægt
er að gera fyrir fólk sem hlotið hefur
heilaskaða og eins
að kynna mér
hvað gert er fyrir
fólk í öðrum lönd-
um sem hlotið
hefur heilaskaða.
Mér fannst ég
sjálfkjörin, hafði
sjálf farið í gegn-
Berglind Hanna um þvílíkt, lifað
Ólafsdóttir. það af og með nóg
““Vj|ja tj| aQ yjjja
miðla fróðleik hér heima á Islandi.
Ráðstefnan Second World Con-
gress on Brain Injury var svo haldin
10.-14. maí sl. Hugurinn bar mig hálfa
leið, var orðin dauðþreytt á að vera á
eigin vegum eftir höfuðaðgerð mína.
Stanslaust að sanna fyrir umhverfinu
að heilsan væri ekki nógu góð. Svo
nú kom stóra tækifærið, að fara á ráð-
stefnu þar sem nóg var af fræðimönn-
um, aðstandendum heilaskaðaðra og
okkur hinum sem höfðum reynsluna.
Það var nú eiginlega bekkjarsyst-
kinum mínum og kennurum úr Hring-
sjá, Starfsþjálfun fatlaðra að þakka að
ég sló til í alvöru að fara. I þeim skóla
hafði ég fengið sjálfsöryggið aftur
eftir að hafa upplifað fyrir þá skóla-
göngu að ég gæti aldrei lært eða unnið
aftur. En fyrr má nú rota en dauðrota,
sjálfsöryggið var sannarlega komið í
gott lag. Aðeins þyrfti að dusta rykið
af landsprófsenskunni minni, auk
viðbótarkennslu í ensku í Hringsjá í
5 mánuði, og ég var tilbúin í slaginn
að fara á ráðstefnu.
✓
Iraun bar þetta frekar fljótt að.
María ensku- og stærðfræðikenn-
ari minn í Hringsjá átti nú hugmynd-
ina að skella sér, fannst ekki nógu
sniðugt að fara ein svo ég bauðst til
að fara með henni. Bara svona. Svo
var allt sett af stað. Ferðin þarfnaðist
“smá” undirbúnings. Og með hjálp
góðra manna og kvenna hafðist þetta.
Og meðan á undirbúningi stóð gafst
okkur Maríu lítill tími til samræðna,
báðar afar uppteknar konur. Það mál
leystist í flugvélinni á leiðinni út til
Sevilla. Við María urðum loks eins
og partur af hvor annarri. Enda var
það nauðsynlegt því þegar til Sevilla
var komið var ljóst að ekki veitti af
okkur tveimur frá okkar landi, því
oftast voru fyrirlestrar í tveimur sölum
í einu. Og þarna sátum við dag eftir
dag, gleyptum í okkur fróðleik frá
morgni til kvölds. Þarna var fólk
samankomið frá yfir 50 löndum,
margir með kynningarplaköt og bækl-
inga um störf sín heimafyrir í þágu
þessa málefnis og eins var kynning á
ýmiss konar rannsóknum sem gerðar
höfðu verið. Það nánast flæddi út um
eyrun á mér um hádegisbil á hverjum
degi af að hlusta stanslaust á enskar
ræður um kannanir og rannsóknir.
Svo ég sá mér leik á borði og ákvað
að lesa brot af efninu í garðinum og
sló þar með tvær flugur í einu höggi.
María var óstöðvandi á milli hæða og
á milli ræða í leit að fróðleik, taldi sér
trú um að það væri frekar óhollt að
vera í sólbaði.
En þrátt fyrir ótæmandi fróðleik
sem var þarna á sveimi náðum
við að skoða smávegis, fórum í eins
og einn kastala, þar sem veggir voru
4 metrar á þykkt, þar sem soldánar
bjugguáðurmeðallarsínarkonur. Þá
óskaði ég þess að ég væri búin að
kynna mér allt um þessa þjóð, hvernig
hún lifði og hrærðist fyrir svona 900
árum og fram til okkar tíma, því þarna
vom mörg sögubrot samankomin bara
í einum kastala, sem haldið hafði ver-
ið við og skreyttur að hætti hvers og
eins soldáns hvaðan sem þeir komu.
Einnig áttum við yndislegt kvöld við
ána Kvadalakívííír, eins og Spánverj-
arnir segja það, fengum okkur grill-
aðar blóðpylsur og fleira sem við
vorum ekki alveg vissar hvað var.
Við kynntumst fólki sem við
ákváðum að skrifa bréf og fá upplýs-
ingar frá, því á daginn kom að útlend-
ingum þótti við íslendingar vera hálf
aftarlega á merinni hvað varðar að-
stoð við heilaskaðaða og aðstandend-
urþeirra. Og saman komum við heim
hlaðnar af bókum og pappírum, end-
urnærðar af óvæntum uppákomum
sem minntu okkur á að ekkert er sjálf-
sagt í þessu lífi. Svo verður tíminn
að leiða í ljós hvað okkur Maríu verð-
ur ágengt varðandi þessa ævintýra-
ferð okkar, því málefnið er óþrjótandi
og afar spennandi verður að fá bækur
og bæklinga í póstinum á næstu
vikum.
Eg vil þakka öllum þeim sem
hvöttu mig til fararinnar og liðsinntu
mér á einn eða annan hátt og vona að
það verði fleirum en mér til góðs.
Berglind H.Ólafsdóttir
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
37