Íþróttablaðið - 01.08.1977, Page 51

TfrMA Watew/
nema eðlilegt að hann væri vinsæll meðal
skólafélaga sinna og kennara. Alvarlega
slettist þó upp á vinskapinn með honum og
skólastjóranum, er sá síðarnefndi varð einu
sinni var við það að Tom Watson var að
gefa ungri skólasystur sinni sígarettu á
skólalóðinni, en þar var tóbaksnotkun með
öllu bönnuð. Kallaði skólastjórinn piltinn
og stúlkuna fyrir sig og hélt yfir þeim
þrumandi skammarræðu og hótaði þeim
brottrekstri úr skólanum. Bæði stóðu þau
sneypt undir reiðilestrinum, en þegar þau
fóru sá skólastjórinn að þau leiddust hönd í
hönd. Stúlka þessi hét Linda og er nú eig-
inkona Tom Watsons og ferðast með hon-
um hvert sem hann fer.
Þegar skyldunámi var lokið lögðu bæði
Tom og Linda stund á sálfræðinám og
vegnaði vel, sérstaklega þó henni. Tom var
hins vegar farinn að eyða æ meiri tíma í
golfleikinn og eðlilega stal sá mikli tími sem
hann þurfti til æfinga og þátttöku í mótum,
miklum tíma frá náminu.
— Ég man að hann vildi ólmur kvænast
mér meðan við vorum enn í gagnfræða-
skóla, sagði Linda Watson, — ég vildi hins
vegar bíða unz við höfðum lokið námi og lét
hann sér það vel líka. Hefði mig hins vegar
grunað hvað framtíðin bæri í skauti sínu
hefði ég gifzt honum á stundinni. Ég get
ekki hugsað mér skemmtilegra og fjöl-
breyttara líf en við lifum. Við ferðumst um
víða veröld og kynnumst nýju og nýju
ágætisfólki. Ég skemmti mér jafnan kon-
unglega að fylgjast með mótunum sem Tom
keppir í og ef hann vinnur sigur verð ég
jafnvel enn glaðari en hann. Ég er oft að því
spurð hvort ekki sé erfitt að vera kona svo
frægs íþróttamanns, en svara því alltaf á
sama veg. — Það er þvert á móti bæði auð-
velt og skemmtilegt. Við höfum alltaf fengið
að vera í friði með einkalíf okkar og ein-
hvem veginn er það þannig að Tom hefur
aldrei lent á milli tannanna á kjaftakerling-
unum. Við reynum að haga okkur eins
eðlilega og við getum. Við búum t.d. ekki á
dýrustu hótelum borganna sem við gistum.
Reyndum heldur að finna okkur lítil og
þægileg hótel, þar sem við getum verið í
friði. Við bjóðum oft fólki til okkar, og oft
safnast margt manna, sérstaklega þó ungl-
'ngar kringum okkur, en Tom hefur haft
það fyrir reglu að halda þeim í hæfilegri
fjarlægð og gefur t.d. ekki eiginhandarárit-
anir við matborðið.
En líf Tom og Lindu Watson hefur ekki
alla tíð verið dans á rósum. Enginn getur
hnyndað sér hversu gífurlega vinnu Tom
lagði á sig þegar hann var að vinna sig upp í
að verða í fremstu röð golfleikara. Hann var
við æfingar á golfvöllunum frá morgni til
kvöld. Hann keypti sér allar kennslumyndir
sem til voru um golfíþróttina og athugaði
gaumgæfilega hverja hreyfingu meistar-
anna, hvert högg þeirra og hvernig þeir
höguðu sér og breyttu við hinar mismun-
andi aðstæður. Á kvöldin þegar hann kom
heim frá æfingunum var hann svo þreyttur
að ekki var um það að ræða að þau hjóna-
komin brygðu sér á bíó eða á ball, eins og
títt er um ung hjón.
— Við vorum bæði afskaplega spennt
þegar hann var að byrja að taka þátt í stór-
mótum, sagði Linda. — Við lágum ef til vill
andvaka og ræddum um keppinauta hans
og golfvellina sem leika átti á. Það sem
gladdi mig mest var að Tom varð aldrei
ergilegur þótt hann tapaði eða honum gengi
illa. Hann varð bara ákveðnari að gera bet-
ur næst. — Ég get ekki alltaf unnið, sagði
Tom stundum, — það getur enginn. Ég hef
heldur ekki áhuga á því; það sem mig
dreymir um er að verða það góður golfleik-
ari að eftir mér verði munað löngu eftir að
ég hef lagt skóna á hilluna, og svo verður
auðvitað ekki nema að mér takist oft að
sigra og það í stórmótum.
Tom Watson var þegar farinn að vekja
athygli á stórmótum árið 1970, en sinn
fyrsta stórsigur vann hann þó ekki fyrr en
árið 1975 er hann sigraði í „British open“ á
Caraoustie. Það var eftir þá keppni sem
Jack Nicklaus sagði um hann að hann hefði
hæfileika, sjálfstraust og ótakmarkaða
framagirni. — Hann er ekki komandi
stjarna, hann er þegar orðinn stórstjarna,
sagði Nicklaus.
Það reyndist Tom Watson engan veginn
auðvelt að standa udnir þessum sigri sínum.
Árið 1976 átti hann stöðugt 1 erfiðleikum
með upphafshögg sín, og varð aldrei í
fremstu röð á stórmótum. Eftir frammi-
stöðu sína árið 1975 hafði hann verið talinn
Tom Watson
hampar hinum
eftirsóknarverða
verðlaunagrip í
,,Brithis open“
keppninni.
51