Íþróttablaðið - 01.06.1978, Síða 9

íþróttafjölskyldan...
keppnisárum sínum.
Guðný
Guðjónsdóttir
— er þegar komin í
hóp beztu
sundkvenna
landsins.
og dregur hvergi af sér, enda andstæðingurinn
spumingum fyrst beint til hennar, og
hún beðin að greina lítillega frá sund-
ferli sínum.
— Ég var sjö ára, þegar ég byrjaði að
synda, en ég fór ekki að æfa sund með
keppni fyrir augum fyrr en ég var að
verða fimmtán ára, og þá kunni ég
ekkert nema bringusund. Síðar á sama
ári hóf ég einnig æfingar með landslið-
inu. Mín aðalsundgrein var alltaf 100
metra skriðsund. Þó keppti ég í öðrum
sundgreinum einnig.
— Hvað getur þú sagt okkur um met
og meistaratitla?
— Á árunum 1955—1961 varð ég 19
sinnum Islandsmeistari og setti á þessu
tímabili 52 íslandsmet, sem voru ekki
öll í skriðsundi, heldur einnig í bringu-
sundi — baksundi og flugsundi. Tvö ár í
röð 1956« og 1957 hlotnaðist mér gull-
merki ISÍ. Þetta voru heiðursmerki sem
veitt voru því íþróttafólki sem setti tíu
íslandsmet eða fleiri á árinu.
Ég held að ég hafi það fyrir satt, að ég
sé fyrsta íslenzka konan sem steig á
verðlaunapall á Norðurlandameistara-
móti. Þrjú Norðurlandameistaramót í
röð, 1957—1959, tókst mér að ná í silfrið
fyrir 100 metra skriðsund og bronsið
fyrir 400 metra skriðsund.
— Þú kepptir einu sinni á Olympíu-
leikunum?
— Jú, það var 1960 í Róm og þar
keppti ég að sjálfsögðu í 100 metra
skriðsundi.
Eins og sést af þeirri stuttu sögu sem
Ágústa segir hér á eftir, þá er ástæðan
fyrir góðum árangri ekki alltaf af mjög
hátíðlegum toga spunnin:
— Á Norðurlandameistaramótinu í
Kalmar í Svíþjóð 1957 kepptum við í
sjó. Mér er afar minnisstætt að í braut-
inni fyrir framan mig synti fjöldinn all-
ur af sílum eða einhverskonar smáfisk-
um og ég hugsaði: „Drottinn minn dýri,
ef ég fengi þetta nú ofan í bolinn!“ Ég
held, að ég hafi aldrei hvorki fyrr né
síðar flýtt mér jafnmikið í sundi, enda
tókst mér líka að ná öðru sætinu!
Þá sneri íþróttablaðið sér að hús-
bóndanum, Guðjóni Ólafssyni og
spurðist fyrir um íþróttaferil hans:
— Nú, það er víst varla í frásögur
færandi, að ég hóf sundæfingar hjá Ár-
manni í kringum 1948, en þá var ég 12
ára. Ég varð aldrei afreksmaður í sundi,
keppti að vísu eitthvað í drengjaflokki
en ég var latur við að æfa. Fljótlega upp
úr þessu fór ég yfir í sundknattleikinn,
einnig hjá Ármanni, og urðum við
9