Íþróttablaðið - 01.06.1978, Síða 11

Reykjavíkurmeistarar í sundknattleik
1955, og héldum þeim titli óslitið í sex
ár, til ársins 1960. Á þessum árum lék ég
einnig knattspyrnu með KR og var í
marki - yfirleitt sem varamarkvörður,
en hætti svo alveg 1957 og helgaði mig
handknattleiksmarkinu í KR eftir það.
Það var svolítið merkileg tilviljun sem
réði því að ég lenti í handknattleiks-
markinu. Félagi minn og stórvinur um
áraraðir, sem varði KR-markið í 2.
flokki slasaðist á auga í miðju íslands-
móti og bað mig að standa í markinu í
hans stað. Því hefst handknattleiksferill
minn inni á Hálogalandi, þar sem ég
varði markið í leik á móti Ármenning-
um, án þess að hafa nokkurn tíma mætt
á handknattleiksæfingu. Þetta varð
óskaleikur hjá okkur KR-ingum, og við
unnum hann með 10 mörkum gegn 2.
Þetta ár urðum við íslandsmeistarar í
2. flokki. Upp úr þessum öðrum flokki
fórum við svo fjórir yfir í meistaraflokk
KR, sem er KR-liðið sem var og hét -
þetta fræknasta KR-lið í handknattleik,
sem lék svo oft til úrslita við Hafnfirð-
ingana. Þetta lið var stanzlaust Reykja-
víkurmeistari frá 1955—1960, og á sömu
árum lékum við alltaf til úrslita í ís-
landsmótinu við FH en hlutum þó tit-
ilinn aðeins einu sinni, en það var eftir
jafnteflisleik við FH. Þessir úrslitaleik-
ir, og þá ekki hvað sízt jafnteflisleikur-
inn eru mér það minnisstæðasta frá
handknattleiksferli mínumm
— En hvað um landsliðið?
— Jú, ég lék 7 landsleiki fyrir Island,
— Ekki hef ég orðið vör við að skól-
inn yrði út undan. Ég var í 8. bekk í
Langholtsskóla í vetur og gekk það á-
gætlega. Óneitanlega þá verður lítill
tími aflögu fyrir önnur áhugamál.
Dagskráin er fullskipuð með sundi og
skóla. Þó kemst ég nokkrum sinnum
yfir veturinn á skíði, og hef mjög gaman
af. Mér finnst allt í lagi að lítill tími sé
aflögu fyrir önnur mál, því ánægjan af
sundinu er svo mikil að ég sakna
einskis. Að vísu koma stundum tímabil
þegar ég fæ léið á þessu öllu saman, en
það er sem betur fer sjaldgæft. í heild-
Framhald á bls. 65
Guðjón, Guðný og Ágústa láta fara vel um sig þegar næði gefst frá önnum starfs og
æfinga.
Guðjón, Guðný og Ágústa í lauginni. Bæði eru þau Guðjón og Ágústa sundþjálfarar hjá
Ármanni.
og það má geta þess hér til gamans að
ég var í marki íslenzka liðsins þegar það
vann sinn fyrsta sigur í innanhúss-
landsleik. Það var í heimsmeistara-
keppninni 1957, þegar ísland vann
Rúmeníu 15—13.
Meðan við vorum að spjalla við
Guðjón kom yngsti fjölskyldumeðlim-
urinn heim. Þorsteinn, 9 ára. Hann
segist hvorki vera sundkaþpi né hand-
knattleiksmaður, en mamma hans segir
að hann eigi örugglega eftir að koma til,
hann fari bara svona rólega af stað. Þó
segist Þorsteinn halda með Ármanni í
sundi og KR í handknattleik og hann
hlýtur að launum viðurkenningar-
augnaráð frá föður sínum.
Heimasætan, Guðný, er ung að ár-
um, aðeins 15 ára síðan í marz, en þrátt
fyrir það hefur hún nú þegar náð
frækilegum árangri í sundi og sett
fjölda telpnameta.
— Ég hóf sundæfingar þegar ég var
10 ára, sagði hún. — Að vísu þá byrjaði
ég einnig í öðrum íþróttagreinum, svo
sem í handknattleik og frjálsum íþrótt-
um, en fljótlega kom í ljós, að það var
sundið sem átti hug minn. Þetta er lík-
lega í ættinni, því mín aðalsundgrein er
líka 100 metra skriðsund.
— Hvað ert þú búin að setja mörg
met?
— Núna á ég metin í 50, 100 og 200
metra skriðsundi fyrir 14 ára og yngri
og metið í 200 metra fjórsundi. Ég hef.
sett fleiri met, bæði í 400 metra fjór-
sundi og 50 metra baksundi, en þau
hafa nú verið slegin.
— Hvernig gengur að sinna skólan-
um og öðrum áhugamálum, jafnhliða
öllum þessum sundæfingum?
11