Dagblaðið Vísir - DV - 24.07.2020, Blaðsíða 12

legri að deila upplýsingum sín
á milli, svo sem upplýsingum
um réttindi á vinnumarkaði.
Hún segir að í raun sé það fólk
frá öðrum löndum sem þurfi
að hafa meiri áhyggjur af
þegar kemur að upplýsingum
um réttindi, svo sem Rúmena
og Ungverja, sem hafi hér
lítið tengslanet. Þetta rímar
vel við það sem kemur fram
í nýrri skýrslu Rannsóknar-
miðstöðvar ferðamála um að-
búnað erlends starfsfólks þar
sem segir að ýmis fyrirtæki
leiti nú síður eftir starfskröft-
um Pólverja því þeir þekki al-
mennt rétt sinn. Ótrúlegt en
satt. Drífa segir að á síðustu
árum hafi hingað komið mikið
af ungu og vel menntuðu fólki
frá Póllandi sem jafnvel hafi
tekið þátt í verkalýðsbaráttu
í heimalandinu. „Mér finnst
vera orðin vakning meðal
fólks af erlendum uppruna
þegar kemur að verkalýðs-
málum og ég verð að hrósa
Eflingu fyrir að lyfta þar
grettistaki. Stór hluti þessa
hóps er félagsfólk þar og Efl-
ing hefur virkjað það í starfi
félagsins.“
Umræðan um erlent verka-
fólk hér á landi teygir sig
einnig inn á slóðir vinnuman-
sals en Drífa kynntist man-
sali strax þegar hún starfaði
hjá Kvennaatvarfinu, og hjá
Starfsgreinasambandinu sá
hún um að mennta fólk í fram-
línunni til að bera kennsl á
einkenni þolenda mansals.
Þessi mál séu þó afar erfið
og flókin enda haga þolendur
mansals sér ekki á einn hátt
frekar en þolendur annars
konar ofbeldis eða óréttlætis,
það þarf að sníða aðstoðina
eftir einstaklingunum. Hún
segir verkalýðshreyfinguna
lengi hafa þrýst á stjórnvöld
að koma með aðgerðaáætlun
gegn mansali en það gengið
illa. Fyrr í þessum mánuði var
tilkynnt að Bjarkarhlíð, mið-
stöð fyrir þolendur ofbeldis,
hafi verið falið að hafa um-
sjón með framkvæmdarteymi
um mansal og halda utan um
tölfræði um mansal á Íslandi.
Um er að ræða eins árs til-
raunaverkefni. Drífa fagnar
þessu sannarlega en segir að
mun meira þurfi að koma til
og engin heildstæð aðgerða-
áætlun sé enn til staðar. En
hvernig gengur það upp að
Ísland sé ekki með neina
aðgerðaáætlun gegn man-
sali? „Það bara gengur alls
ekki upp. Við erum að brjóta
alþjóðasamninga og fáum
ítrekað skömm í hattinn frá
umheiminum fyrir að standa
okkur ekki. Það hefur einfald-
lega skort pólitískan vilja, sér-
staklega af hálfu þeirra sem
hafa setið í dómsmálaráðu-
neytinu,“ segir Drífa. Það er
hins vegar svo að til að gera
þessa áætlun þarf að koma
til forsætisráðuneytið, dóms-
málaráðuneytið og félags-
málaráðuneytið. Í þessum
ráðuneytum sitja nú ráðherrar
Vinstri grænna, Sjálfstæðis-
flokks og Framsóknarflokks.
„Það virðist vera lenska hér
á landi að þegar fleiri en
eitt ráðuneyti þurfa að koma
saman að málum þá verður
einhver stífla. Það er óþolandi
að verða vitni að slíku í jafn
mikilvægum og aðkallandi
málum og mansali. Við höfum
verið að ýta á eftir þessu en
þetta er greinilega ekki ofar-
lega í bunkanum. Þetta sendir
út þau skilaboð að við látum
líðast að hér sé fólk misnotað
í starfi eða öðrum tilgangi.
Þetta er birtingarmynd á
fyrirlitningu í garð þolenda
mansals.“
Búið að „neutralisera“
Vinstri græna
Drífa hafði verið í Vinstri
grænum í 18 ár, verið vara-
þingmaður og framkvæmda-
stjóri flokksins, þegar hún
sagði sig úr honum eftir
síðustu alþingiskosningar og
sagði ríkisstjórnarsamstarf
með Sjálfstæðisflokknum
„eins og að éta skít“. Hún er
enn mjög sátt við þá ákvörðun.
„Já, ég er sátt og get í fullri
hreinskilni sagt að ég veit ekki
hvað ég mun kjósa í næstu al-
þingiskosningum. Mér finnst
alvarleg pólitísk staða að vera
ekki með neinn róttækan
vinstri flokk sem getur togað
pólitíkina til vinstri. Það er
búið að „neutralisera“ Vinstri
græna að einhverju leyti með
því að flokkurinn sé í ríkis-
stjórn. Þar er verið að gera
ýmsar málamiðlanir sem
maður sér ekki á yfirborð-
inu. Það á aldrei að vanmeta
stjórnarandstöðuflokka sem
geta dregið umræðuna í rétta
átt. Mér finnst stjórnarand-
staðan á þingi nú heldur ekki
vera beysin. Mér líður vel að
vera utan flokka,“ segir hún.
Reglulega kemur upp um-
ræða um hvort verkalýðs-
hreyfingin ætti ekki að stofna
nýjan stjórnmálaflokk en
Drífa er ekki á þeirri línu.
„Af þeirri einföldu ástæðu
að ég veit hvernig flokka-
pólitík getur farið með fólk
og farið með samstöðu. Ég
held að slíkt myndi draga úr
samstöðu innan verkalýðs-
hreyfingarinnar Auðvitað eru
margir innan hreyfingarinnar
flokksbundnir hinum ýmsu
flokkum og það þarf ekkert
að vera verra.“
Ábyrgðin getur
verið þrúgandi
Hún segir margt til að vera
stolt af í starfi forseta ASÍ.
„Þegar gengið er frá kjara-
samningum er maður yfir-
leitt aldrei ánægður með þá en
þegar það er komin smá fjar-
lægð finnst mér okkur hafa
gengið vel með þá samninga
sem ég hef tekið þátt í að ná.
Ég er líka mjög ánægð með að
hafa haldið áfram uppbygg-
ingu íbúðafélagsins Bjargs,
þar sem fólki í lág- og milli-
tekjuhópum gefst kostur á að
fá öruggt húsnæði og lækka
leiguna sína. Það er stórkost-
legt að taka þátt í því. Þá stofn-
uðum við rannsóknarmiðstöð-
ina Vörðu sem sérhæfir sig í
rannsóknum á vinnumarkaði.
Þannig aukum við þekkingu
okkar og fáum fleiri vopn í
hendur til að berjast fyrir
bættu samfélagi. Við erum
líka dugleg að leita þekkingar
utan landsteinanna, enda eiga
þau mál sem stranda erlendis
einnig til að stranda hér.“
ASÍ er stærsta fjöldahreyf-
ing landsins þar sem félags-
menn eru um 130 þúsund og
um 60% af íslenskum vinnu-
markaði undir. „Það hefur
komið mér skemmtilega á
óvart hvað verkalýðshreyf-
ingin býr yfir mikilli þekk-
ingu og hvað hér er mikið af
virku fólki. Oft hefur hins
vegar verið erfitt að ná saman
um ákveðin málefni, sem ætti
þó ekki að koma á óvart þegar
um jafn stóra hreyfingu er
að ræða. Það sem hefur gefið
mér mest er að ná áþreifan-
legum árangri til að bæta
lífskjör fólks, sérstaklega
þeirra sem verst hafa það. Í
starfi hef ég þurft að eiga við
stærstu persónuleika lands-
ins, hvort sem er í pólitík eða
verkalýðsmálum. Það er ekk-
ert alltaf auðvelt. Ábyrgðin
sem fylgir starfinu getur
verið þrúgandi á köflum og
ég þarf þá stundum að hafa
fyrir því að halda í gleðina
og léttleikann. Það á sérstak-
lega við þegar mér finnst ég
vera að bregðast einhverjum
eða hafa getað gert betur,“
segir hún en slíkt sé óneitan-
lega fylgifiskur þess að gegna
jafn mikilvægu starfi. „Það
eru svo miklir hagsmunir í
húfi fyrir vinnandi fólk. Þetta
snýst ekki bara um kaup og
kjör heldur um lífsgæði og
hvernig samfélagi við viljum
búa í.“
Drífa hefur gríðarlega
ástríðu fyrir starfinu og
veit ekkert skemmtilegra en
verkalýðsbaráttuna, jafnvel
þótt hún þurfi að tala við fjöl-
miðla í sumarfríinu.
En sumarfríið er alls ekki
búið. Drífa er nýkomin frá
Hrísey, sem er fastur við-
komustaður hennar og vin-
kvennanna. „Ég er í sterkum
vinkvennahópi og við förum
árlega til Hríseyjar. Þetta er
fimmta árið mitt. Þetta er
fjögurra kvenna kjarni en
ýmsar sem hafa komið með
í gegnum tíðina. Við höfum
enga sérstaka tengingu við
eyjuna, heldur tókum bara
ástfóstri við hana. Þarna
býr gott fólk sem við höfum
verið að kynnast og ég hlakka
til að verja meiri tíma þar,“
segir Drífa, sem ætlar aftur
til Hríseyjar áður en fríið –
„fríið“ – er úti. n
„Fólk getur haft meiri áhrif á samfélagið með því að sitja í stjórn ASÍ en að vera þingmaður í
stjórnarandstöðu,” segir Drífa. MYND/ERNIR
Þetta er birtingarmynd á
fyrirlitningu í garð þolenda
mansals.
12 FRÉTTIR 24. JÚLÍ 2020 DV