Morgunblaðið - 08.04.2020, Blaðsíða 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. APRÍL 2020
✝ Guðbjörg Torf-hildur (Bobba)
fæddist á sjúkra-
húsinu á Egils-
stöðum 10. nóvem-
ber 1950. Hún lést
á Landspítalanum
2. apríl 2020.
Foreldrar henn-
ar eru Kristján
Ólason klæðskeri,
f. 4.6. 1926, d.
9.10. 1996, og
Magnhildur Magnúsdóttir, f.
5.9. 1926.
Bræður Guð-
bjargar eru: Magn-
ús, f. 22.1. 1953,
hálfbræður sam-
feðra: Brynjar, f.
18.12. 1966, Ing-
ólfur, f. 28.12.
1969, og Helgi, f.
7.3. 1972.
Útförin fer fram
8. apríl frá Egils-
staðakirkju. At-
höfninni verður
streymt á egilsstadakirkja.is/
youtube.com.
„Elsku besta Bobba okkar
allra, amma á Reyðarfirði númer
tvö, mikið óskaplega er þetta nú
skrítið og sárt allt saman. En við
huggum okkur við það að nú ertu
komin á draumastað þar sem þú
mátt faðma, kyssa og hitta alla
sem þú vilt. Stað þar sem allt
flæðir í „Bobbugosi“, þar sem þú
velur matseðilinn, einskonar
Hvoll okkar systkina. Stað þar
sem þú hjólar um allt í rauðri
kaupfélagsflíspeysu og rekst á
ástvini sem hafa kvatt þennan
veraldlega heim. Stað þar sem
nóg er af hægindastólum sem hef-
ur verið stillt upp fyrir framan
vegg sem hægt er að koma fót-
unum kirfilega fyrir upp við. Þessi
staður er einnig botnlaus upp-
spretta platna, kassetta, geisla-
diska, sjónvarpsefnis og alls kon-
ar föndurs. Enginn mun tuða í þér
um neitt á þessum nýja stað og þú
getur borðað eins mikið af sæl-
gæti og þú getur í þig látið.
Þú varst gædd fjölmörgum
eiginleikum og þá ber einna helst
hversu mannglögg þú varst. Við
skildum aldrei í því hvernig þú
gast munað nöfn á öllu fólki sem
þú hafðir hitt eða heyrt af.
Við eigum þér svo ótal margt
að þakka. Ef ekki væri fyrir þig
hefðum við mögulega farið á mis
við Bakkabræður, allt sem Kaup-
félagið og sjoppan hafði upp á að
bjóða, vitneskju um hin og þessi
skyldmenni, spilakassann í FIS
búðinni hennar Sigrúnar, böggla-
berarúnta um gangstéttir Reyð-
arfjarðar og svo mætti endalaust
lengi telja.
Það sem við erum þó hvað
þakklátust fyrir er að þú gerðir
okkur að betri manneskjum bara
með því að vera þú, alveg eins og
þú varst, elsku besta dásamlega
Bobba.
Þrátt fyrir sorgina og söknuð-
inn er það notaleg tilhugsun að
vita af þér þarna hinum megin að
horfa eftir okkur og börnunum
okkar.
Í mínu minni á ég obba
man þú alltaf sagðir já
Elsku besta góða Bobba
Brennungum þú hvílir hjá
Síðla kvölds og snemma dags
þú snertir okkar hjörtu.
Á hvolfi sast með Pepsi Max
og fótaförin svörtu
Mannkyninu varðst þú missir
en komin ert á betri stað.
Hvar flestallir eru fullvissir,
sé súkkulaðifreyðibað.
Þar til við hittumst næst,
Gríslingarnir þínir, systkinin á
Furuvöllum 7.
Magnhildur Ósk Magnúsdóttir
Hafliði Bjarki Magnússon
Kristján Orri Magnússon
Sveinn Elmar Magnússon.
Við viljum minnast æskuvin-
konu okkar Guðbjargar Torfhild-
ar, Bobbu, með nokkrum orðum.
Við ólumst upp á Búðareyri við
Reyðarfjörð. Við systur lékum við
Bobbu og Magnús, bróður henn-
ar, uppi á lofti í Hvoli, þar sem þau
höfðu stórt leiksvæði. Hvergi var
betra pláss fyrir krakka til að
leika sér. Við lékum okkur líka í
gullabúinu á Tunguhólnum,
sóttum mold í stóran bala og bök-
uðum moldarkökur, sem við punt-
uðum með alls konar fallegum
blómum. Á myndum af okkur
stelpunum í kaffisamsæti á for-
stofupallinum, sem stofnað var til
á góðviðrisdögum, er vinkona
okkar Bobba ævinlega meðal
gesta.
Bobba var skemmtileg í um-
gengni, hún var viðræðugóð og
gaman að spjalla við hana um allt
mögulegt, hún hafði líka gaman af
öllu glensi og gamni og var oft
hnyttin í tilsvörum. Hún hafði
stálminni og rifjaði oft upp fyrir
okkur ýmiss konar atburði, sem
við vorum löngu búnar að gleyma.
Nágrannar okkar á Reyðarfirði
voru margir eftirminnilegir kar-
akterar og var alltaf mikið um
glens og spaug. Bobba var engin
undantekning, gerði grín að öllum
og öllu og vorum við ekki undan-
skilin frá öðrum. Hún lýsti eitt
sinn atburði hjá okkur í Tungu á
svo skemmtilegan hátt að við get-
um endalaust hlegið dátt að.
Þegar ég, Vilborg, flutti til
Neskaupstaðar eftir búsetu í
Reykjavík kom Bobba í heimsókn
og gistingu og síðar hafði hún
uppgötvað að hann Egill í Brú,
sem var orðinn bóndi á Héraði,
hafði auglýst að fólk mætti taka
upp kartöflur, rófur og fleira á bú-
garði hans þar upp frá, gegn
vægu verði. Þetta þurftum við
Bobba að prófa og lögðum land
undir fót þangað upp eftir. Fórum
nokkrum sinnum eftir það og eru
þessar ferðir mér mjög svo minn-
isstæðar. Ekki bara að gott væri
að ná í björg í bú, heldur var svo
gaman hjá okkur Bobbu í þessari
kartöfluupptöku og lá hún ekki á
liði sínu við að koma með alls kon-
ar grín til gera viðburðinn
skemmtilegri.
Bobba fluttist til Egilsstaða
ásamt mömmu sinni Magnhildi,
þar sem bróðir hennar bjó fyrir.
Þar mun henni hafa liðið vel. Sótti
hún m.a. námskeið í keramiki og
postulínsmálun. Ég fékk frá henni
í afmælisgjöf fallegan blómavasa
sem hún hafði málað. Hann hefur
verið til punts hjá mér ætíð síðan.
Ég, Ásta, minnist ferðarinnar
austur á Hornafjörð, þegar við
Hjálmar komum frá Reykjavík og
mæltum okkur mót við Bobbu og
Vilborgu, sem komu að austan.
Þar hittumst við og fórum í öku-
ferðir um nærliggjandi sveitir,
austur að Eystrahorni og ókum
alveg upp að Vatnajökli og upp-
lifðum fegurðina við rætur jökuls-
ins. Við gistum á gömlum bónda-
bæ sem hafði verið gerður upp
sem orlofshús. Þessi bær stóð al-
veg upp við jökul. Þar var alveg
kolsvartamyrkur, engin útiljós.
En það kom ekki í veg fyrir og ýtti
jafnvel undir fjörið hjá okkur
þarna í „moldarkofanum“, eins og
Bobba kallaði bóndabæinn. Þetta
var hin eftirminnilegasta ferð og í
hvert skipti sem við töluðum sam-
an seinna var talað um að end-
urtaka þessa skemmtilegu ferð.
Við þökkum okkar kæru vin-
konu allar ánægjulegar stundir og
sendum aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Ásta og Vilborg.
Elsku Bobba.
Orð fá varla lýst þeim tilfinn-
ingum sem bærast innra með okk-
ur, en þakklæti er okkur efst í
huga fyrir hvað þú varst, hvað þú
vildir öllum vel, máttir ekkert
aumt sjá, umhyggjusemi gagn-
vart börnum okkar og barnabörn-
um, hvað þú gast verið orðheppin,
sagt okkur hispurslaust til synd-
anna þegar svo bar undir, þú
varst alltaf svo sterk þegar eitt-
hvað bjátaði á, hafðir svo gaman
af að ferðast, ljómaðir öll eftir Te-
nerife-ferðina í vetur, varst svo
glöð og ánægð eftir að þú fluttir í
sambýlið í Bláargerði í byrjun
mars. Við spyrjum okkur hér sem
eftir sitjum hvort þig hafi grunað
að eitthvað væri í vændum, þú
hringdir í svo marga rétt fyrir
andlátið til að segja hvað þú værir
glöð og liði vel, það er okkur hugg-
un harmi gegn að frétta af þessum
samtölum, sem kannski segja
okkur að þú hafir kvatt þennan
heim sátt.
Minn friður er á flótta,
mér finnst svo tómt og kalt;
ég geng með innri ótta,
og allt mitt ráð er valt.
Ég veit ei, hvað mig huggi,
og hvergi sé ég skjól;
mér ógnar einhver skuggi,
þótt ég sé beint við sól.
Ég spyr mig: hvert skal halda?
en hvergi flýja má;
ég hrópa: hvað skal gjalda?
því hvergi neitt ég á.
Því stenzt minn styrkur eigi,
sem stormi lostin björk
mitt höfuð þreytt ég hneigi
á hryggðar eyðimörk.
Þó lýsir líknarvonin,
ég lyfti trúar staf;
ég er í ætt við soninn,
sem eta girnist draf.
Ég sé mitt frelsi, faðir,
ég fylgi sveini þeim;
ég þekki ráðið, það er:
til þín að hverfa heim.
Þú breiðir arma bjarta
og barnið faðmar þitt,
ég finn þitt heita hjarta,
og hjartað fagnar mitt.
Ég vil ei við þig skilja,
ég vel þitt náðar-skjól;
mitt veika líf er lilja,
þín líkn er hennar sól.
(Matthías Jochumsson)
Sofðu rótt, góður Guð geymi
þig.
Guðrún María (Nunna Maja)
og Magnús.
Guðbjörg Torfhild-
ur Kristjánsdóttir
✝ Gylfi Þór Þór-hallsson fædd-
ist á Akureyri 23.
maí 1954. Hann lést
á líknardeild Land-
spítalans 29. mars
2020.
Foreldrar Gylfa
eru Þórhallur
Jónasson, f. 3. mars
1909, d. 15. desem-
ber 1985, og Lilja
Guðrún Þórunn
Guðlaugsdóttir, f. 7. september
1919, d. 2. júlí 2008.
Systkini hans eru: Margrét
Guðlaug búsett í Vatnshlíð,
A-Húnavatnssýslu, Þórhalla í
Burlington, útborg Toronto í
Kanada, Valdimar á
Akureyri og Eyþór
er búsettur í Garða-
bæ.
Gylfi var búsettur
á Akureyri til ársins
2009 en þá fluttist
hann suður og bjó í
Kópavogi frá árinu
2012 til dánardags.
Fljótlega á ung-
lingsárum var ljóst
að Gylfi hafði af-
burðatök á skáklistinni. Upp frá
því lá metnaður hans í skákinni
hvort sem um var að ræða
keppni, félagslíf eða skákkennslu
fyrir unga skákiðkendur.
Útförin fer fram í kyrrþey.
Fallinn er frá góður félagi og
mikill lærifaðir í skáklistinni.
Það er erfitt að gera Gylfa skil í
fáum orðum. Ósérhlífinn og harð-
duglegur koma upp í hugann, en
fyrst og síðast var Gylfi einn
mesti öðlingur sem ég mun
nokkru sinni kynnast. Ég minnist
þess raunar aldrei að Gylfi hafi
gert eitthvað fyrir eigin hags-
muni, allt snerist um hvað hann
gæti gert fyrir aðra. Heimurinn
væri sannarlega betri staður ef
sem flestir fylgdu í þau fótspor.
Gylfi var afar skemmtilegur
maður og ósjaldan var kátt í höll-
inni þegar hann var í stuði. Ótelj-
andi sögur koma upp í hugann,
fáar þó þess eðlis að þær komist
til skila svo vel sé á prenti.
Það lýsir Gylfa kannski best að
hann var einn af þeim fyrstu sem
maður sem lítill polli fór að ná
jafntefli gegn í skákinni, sem
gekk auðvitað engan veginn upp
þar sem hann var einn sá al-
sterkasti í bænum. Eftir á að
hyggja er auðvitað afar ljóst að
það var með vilja gert hjá honum,
stappaði í mann stálinu og taldi
manni trú um að allt væri hægt,
fyrst maður gæti náð jafntefli við
Gylfa.
Þannig var Gylfi. Alltaf að
hugsa um aðra, fyrst og síðast.
Blessuð sé minning þín, Gylfi
minn, heimurinn er mun fátækari
fyrir vikið. Hvíl í friði.
Halldór Brynjar Halldórsson.
Kveðja frá Skákfélagi
Akureyrar
Það var heldur feimnislegur
ungur maður sem hóf að venja
komur sínar á skákfundi á Akur-
eyri undir lok sjöunda áratugs
síðustu aldar. Hann sagði fátt en
tefldi af þeim mun meiri hörku og
vakti brátt athygli ráðsettari
skákfélaga fyrir baráttuvilja og
útsjónarsemi við taflborðið. Á
fáum árum haslaði hann sér völl
sem einn helsti meistari Skák-
félags Akureyrar og leiðtogi þess.
Gylfi var þrekmenni. Um það
bar vott glíma hans við langvinn-
an og erfiðan sjúkdóm sem að lok-
um varð hans banamein. Þrek
hans og dugnaður hafði þá um
langt árabil ekki dulist neinum
sem fylgdist með félagsmálum og
tafliðkun í hinum íslenska skák-
heimi. Ekki einasta tefldi hann
mikið sjálfur, heldur voru uppeld-
isstörfin mikilvirk. Gylfi var
óþreytandi við að laða börn að
skákíþróttinni og hafði einstakt
lag á því að mæta hverjum og ein-
um byrjanda þar sem hann var
staddur, hvetja og leiðbeina.
Aldrei var hann svo tímanaumur
að hann hefði ekki stund til að
setjast niður með ungum skákiðk-
anda og kynna fyrir honum ein-
hvern af leyndardómum listar-
innar. Það var ekki síst fyrir
tilverknað Gylfa hversu vel tókst
til við að laða ungt fólk að félaginu
og halda því við efnið – hann var
bæði hvetjandi og kröfuharður
lærimeistari.
Sama þrek einkenndi skákstíl
Gylfa. Hann var sókndjarfur og
áhættusækinn og brá sér hvorki
við sár né bana. Um nokkurra
áratuga skeið tók hann þátt í
öllum helstu mótum á vegum
Skákfélagsins og náði oft frábær-
um árangri. Þannig varð hann
þrettán sinnum skákmeistari
Akureyrar, hafði sigur á Haust-
móti félagsins átta skinnum og
varð níu sinnum skákmeistari
Norðlendinga. Hvergi komu þó
kraftar hans betur í ljós en í
deildakeppninni í skák – Íslands-
móti skákfélaga. Ekki einasta var
hann forystumaður skáksveitar-
innar, heldur tók þátt í öllum
viðureignum félagsins á hverju
einasta ári í rúman aldarfjórðung
frá upphafi keppninnar árið 1974.
Í heilan mannsaldur var Gylfi
við stjórnarstörf hjá félaginu, þar
af formaður í fjórtán ár. Hann var
kjörinn heiðursfélagi Skákfélags
Akureyrar sextugur árið 2014, en
hafði þremur árum áður verið
gerður að heiðursfélaga Skák-
sambands Íslands.
Gylfi Þórhallsson hefur nú teflt
sína síðustu skák. Með honum er
genginn sá eldhugi íslenskrar
skákhreyfingar sem þekktur var
fyrir ljúfmannlegt fas, ástríðu
fyrir skáklistinni og heilladrjúg
störf um áratuga skeið. Hann
skilur því eftir sig stórt skarð.
Við félagar hans úr Skákfélagi
Akureyrar kveðjum gamlan
vopnabróður með þökk og virð-
ingu. Blessuð sé minning Gylfa
Þórhallssonar.
Áskell Örn Kárason.
Margs er að minnast við fráfall
vinar míns Gylfa Þórhallssonar.
Gylfa kynntist ég fyrst fyrir um
45 árum er ég hóf reglulega skák-
iðkun hjá Skákfélagi Akureyrar.
Þá var Gylfi að marka sín spor
sem einn öflugasti skák- og fé-
lagsmálamaður sem félagið hefur
alið. Afrek hans við skákborðið
ætla ég ekki að tíunda hér, en þau
eru mörg. Einnig kom Gylfi mikið
að skákþjálfun ungra drengja og
stúlkna sem voru að byrja að
tefla. Ég veit að mörg þeirra eiga
honum mikið að þakka. Gylfa
kynntist ég enn betur þegar ég
kom fyrst í stjórn félagsins um
1980 og störfuðum við meira og
minna saman á þeim vettvangi,
eða í um 30 ár. Eldmóður hans og
dugnaður var mikill svo að eftir
var tekið. Hann ætlaðist til mikils
af þeim sem störfuðu með honum
og hann gat alveg látið menn vita
af því ef þeir voru ekki með hug-
ann við efnið.
Nokkrar ferðir fórum við til út-
landa að tefla og eru þær minn-
isstæðar. Minnisstæðust er þó
ferðin til Gausdal í Noregi 1992,
en þar tefldi Gylfi eina af sínum
bestu skákum, við stórmeistar-
ann Tomas Ernst, sem hann lagði
að velli glæsilega.
Gylfi bjó nánast alla tíð í inn-
bænum á Akureyri, í Hafnar-
stræti 33. Þar ólst hann upp hjá
foreldrum sínum Lilju Guðlaugs-
dóttur og Þórhalli Jónassyni, en
faðir hans lést 1985. Eftir að Þór-
hallur féll frá hélt Gylfi heimili
með móður sinni. Það var ekki í
kot vísað að heimsækja þau
mæðgin, rjúkandi kaffi, smurt
með kindakæfu og uppvafðar
pönnukökur voru aðalsmerki
Lilju. Oft vorum við feðgar búnir
að njóta þeirra heimsókna. Gylfi
vann ýmsa verkamannavinnu, við
lagningu malbiks hjá Vegagerð-
inni, múrverk og byggingar-
vinnu. Vafalaust hafa þessi störf
haft þau áhrif að Gylfi fór að
kenna sér meins í lungum. Það
mein átti eftir að draga mikinn
þrótt úr honum og að lokum varð
hann að játa sig sigraðan. Aldrei
heyrði ég Gylfa kvarta, það var
ekki hans stíll. Eftir að Gylfi flutti
til Reykjavíkur árið 2010 urðu
samverustundirnar færri, en oft
leit ég inn og mikið var spjallað
og rifjað upp. Eitt af síðustu
skákmótum sem Gylfi tók þátt í
var 100 ára afmælismót Skák-
félags Akureyrar í maí í fyrra.
Þar duldist engum að Gylfi gekk
ekki heill til skógar, en það veit
ég að það var honum mikið
kappsmál að vera með, því Skák-
félag Akureyrar var honum mikið
hjartans mál. Það vita allir og á
félagið honum mikið að þakka. Að
lokum vil ég senda ættingjum og
vinum innilegar samúðarkveðjur.
Minningin um góðan dreng lifir
og hafðu þökk fyrir allt.
Smári Ólafsson.
Fallinn er frá einn helsti klett-
ur skákhreyfingarinnar síðustu
áratugi, langt um aldur fram.
Gylfi Þórhallsson var frum-
kvöðull. Hann var klettur í norð-
lensku skáklífi og á mikinn þátt í
því hversu öflugt það hefur verið.
Var hann í stjórn Skákfélags
Akureyrar í um 30 ár á þeim 100
árum sem félagið hefur starfað.
Fyrstu minningar mínar um
Gylfa eru frá Grensásveginum
þar sem Deildakeppnin í skák var
haldin á níunda áratugnum. Þá
voru Gylfi og Áskell Örn Kárason
að tefla hraðskákir í bókasafninu
á meðan þeir biðu eftir flugi
norður. Við ungu mennirnir
horfðum dolfallnir á þessa snill-
inga.
Síðar áttum við Gylfi gott sam-
starf þegar ég var skákstjóri á
nokkrum Norðurlandsmótum í
kringum aldamótin, meðal ann-
ars á Húsavík og í Grímsey. Gylfa
munaði ekki um að fara með mót-
ið hingað og þangað um Norður-
landið. Keyrði mig á milli Akur-
eyrar og Húsavíkur þar sem
maður komst varla fyrir í bílnum
vegna skákbúnaðar sem flytja
þurfti á milli sveitarfélaga.
Skáksamband Íslands gerði
Gylfa að heiðursfélaga árið 2011.
Það var óvenjulegt að skákmaður
sem hafði aldrei setið í stjórn
sambandsins væri heiðraður með
slíkum hætti en Gylfi þótti vel að
því kominn enda hafði hann unnið
ómetanlegt starf innan grasrót-
arinnar.
Gylfi var kátur og skemmti-
legur. Gat verið alvarlegur þegar
svo bar undir og bar ávallt hags-
muni landsbyggðarinnar fyrir
brjósti á aðalfundum SÍ. Eftir að
hann flutti suður var hann reglu-
legur gestur á mótum á höfuð-
borgarsvæðinu. Gylfi var grjót-
harður skákmaður sem gat unnið
hvern sem er á góðum degi og
hefur sigurskák hans gegn
sænska stórmeistaranum Thom-
asi Ernst farið víða.
Ég hitta Gylfa síðast á Íslands-
mótinu í skák (Icelandic Open) á
100 ára afmælishátíð félagsins á
Akureyri síðasta sumar. Þá tefldi
hann á síðasta skákmóti sínu en
lét ekki súrefnisvélina trufla sig
of mikið frá því að sýna gamla
sóknartakta. Meðal annars knúði
hann fram vinningsstöðu gegn
einum fremsta stórmeistara
þjóðarinnar.
Gylfa verður sárt saknað.
Skákhreyfing hefur misst einn
sinn besta mann. Blessuð sé
minning Gylfa.
Aðstandendum votta ég samúð
mína.
Gunnar Björnsson,
forseti Skáksambands
Íslands.
Gylfi Þór
Þórhallsson
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir,
sambýlismaður og afi,
JÓHANN ÞÓRÐUR GUÐMUNDSSON
húsasmíðameistari,
Brekkugötu 1, Garðabæ,
lést sunnudaginn 5. apríl á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Vegna aðstæðna verður jarðarförin auglýst síðar.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknardeildarinnar fyrir
hlýju og góða umönnun.
Sigurður Jóhannsson Hildur Sigurjónsdóttir
Guðmundur Jóhannsson Unnur Ósk Björgvinsdóttir
Ólöf Dómhildur Jóhannsd. Atli Þór Jakobsson
Þórunn Ólafsdóttir
barnabörn