Morgunblaðið - 20.04.2020, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 20.04.2020, Blaðsíða 20
20 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. APRÍL 2020 ✝ Kristín Gunn-laugsdóttir fæddist í Reykja- vík 21. febrúar 1945. Hún lést á líknardeild Land- spítalans í Kópa- vogi 11. apríl 2020 eftir erfið veik- indi. Foreldrar Krist- ínar voru Gunn- laugur Kristinsson múrarameistari, f. 18. júlí 1910, d. 3. júní 1994 og Stein- unn Ólafsdóttir Thorlacius húsfreyja, f. 26. júlí 1911, d. 8. ágúst 1998. Systur Kristínar eru Elísabet Gunnlaugsdóttir, f. 25. maí 1933 og Margrét Gunnlaugsdóttir, f. 11. mars 1938. Hinn 17. júlí 1965 giftist Kristín eftirlifandi eiginmanni sínum, Gretari Franklínssyni, áður verslunarmanni og síðar starfsmanni utanríkisþjónust- unnar, f. 2. febrúar 1944, og eignuðust þau þrjú börn. For- 2002 og Elmar Sölva, f. 9. maí 2005. Yngstur er Franklín, f. 5. júní 1975, hann er kvæntur Jóhönnu Fríði Bjarnadóttur, f. 20. nóvember 1976 og eiga þau fjögur börn, Ilmi Eiri, f. 15. júní 1997, dóttir hennar er Jasmín Thea, f. 29. nóvember 2017 og sambýlismaður Berg- steinn Máni, f. 21. ágúst 1997, Hnikar Bjarma, f. 6. október 1999, Otra Reyr, f. 16. nóv- ember 2005 og Tíbrá Ynju, f. 6. apríl 2010. Að loknu námi við Gagn- fræðaskóla verknáms starfaði Kristín í London dömudeild, en ákvað að helga sig heimili og börnum þegar þau komu í heiminn. Um fertugt hóf hún störf í hverfisversluninni í Breiðholti samhliða heim- ilishaldinu og réð sig síðan sem aðstoðarkonu tannlæknis og sinnti því starfi af alúð í 24 ár uns hún hætti þátttöku á vinnumarkaði 72 ára gömul. Kristín var Reykvíkingur í húð og hár, en flutti í Kópavog í apríl á síðasta ári. Útför Kristínar verður gerð að viðstöddum nánustu ætt- ingjum og vinum 20. apríl 2020 kl. 15 frá Bústaðakirkju. Minningarathöfn verður hald- in og auglýst síðar. eldrar hans voru Franklín Stein- dórsson bifreið- arstjóri, f. 16. febrúar 1914, d. 25. janúar 1967 og Kristín Hansdóttir húsfreyja, f. 1. september 1922, d. 15. mars 2005. Elstur barna Kristínar og Gret- ars er Kristinn, f. 26. september 1967, hann er kvæntur Valgerði Vigfús- ardóttur, f. 22. janúar 1968, stjúpsonur hans frá fyrra hjónabandi er Hrannar Páll, f. 16. september 1987, sonur hans er Grétar Þór, f. 21. maí 1997, dóttir Valgerðar frá fyrra hjónabandi er Sigrún Mist, f. 29. apríl 1995, dóttir hennar er Elín Líf, f. 8. janúar 2016. Næstelst er Steinunn, f. 13. ágúst 1970, hún er gift Steinari Geir Agnarssyni, f. 3. apríl 1970 og eiga þau tvo syni, Alvin Smára, f. 31. maí Bros og glaðværð, það var það sem einkenndi þig. Þegar skóladegi lauk varstu heima til að taka á móti okkur systkinun- um með bros á vör og tilbúin með eitthvað að borða. Það voru mikil forréttindi að koma heim og vita að þú beiðst eftir okkur. Þegar við vorum yngri varstu ávallt tilbúin að leika við okkur og búa til leiki ef svo bar undir. Þegar við urðum eldri var oft gripið í spil, stund- um púslað og voru vinir okkar alltaf velkomnir á heimilið. Þú varst ævinlega tilbúin að hjálpa, það var t.d. alltaf hægt að koma og plata þig til að pakka inn gjöfum og þá kom ég oftar en ekki með flottustu pakkana. Er ég eignaðist börn varstu tilbúin að dekra við þau. Gefa þeim eitthvað gott að borða, leika við þau og er þau urðu eldri spila við þau. Fyrir þetta verð ég ævinlega þakklátur. Þegar ég fer yfir farinn veg eru góðu stundirnar svo margar að ekki er hægt að telja þær upp hér. Mig langar að minnast á nokkrar tengdar ferðalögum. Fyrsta ferðalagið með ykkur pabba var til Mallorca þegar ég var fimm ára. Minni mitt af þeirri ferð er gloppótt en þú hef- ur nokkrum sinnum sagt mér söguna af því þegar ég klifraði upp á barstól með nokkra peseta og bað um „una orange með ís“. Önnur Mallorca-ferð kemur upp í hugann er við fórum fimm sam- an þegar ég var 15 ára gamall. Í þeirri ferð pantaði ég ostborg- ara á einum stað. Þegar mat- urinn kom var þetta þurr óg- irnilegur borgari og með honum fylgdi ágætis oststykki því ekki gat þetta verið ostborgari án ostsins. Þetta fannst ykkur pabba fyndið en mér var enginn hlátur í huga. Í dag finnst mér þetta hins vegar fyndið enda ekki annað hægt. Við fórum til Spánar fyrir þrettán árum. Þá vorum við fleiri því að þá höfðu bæst við makar og börn. Þar átt- um við góða tíma saman. Við áttum svo góðar stundir þegar þið pabbi komuð og heimsóttuð okkur til Danmerkur. T.d. þegar við keyrðum til Þýskalands og fórum í skemmtigarð rétt hjá Hamborg. Þar tókst Grétari að plata þig í tæki sem virtist sak- laust við fyrstu sýn en var það svo ekki. Síðan höfum við farið í tvær ferðir til Flórída þar sem við leigðum saman hús og áttum góðar stundir. Einnig er minn- isstæð ferð í Þórsmörk fyrir nokkrum árum. Er ég flutti heim frá Dan- mörku tókuð þið mér opnum örmum og hýstuð mig á meðan ég fann mér íbúð. Það var ekki slæmt að komast aftur í kynni við hótel mömmu. Sem betur fer gat ég hjálpað ykkur í fram- kvæmdunum sem stóðu fyrir dyrum og þannig borgað ykkur örlítið til baka. Er ég flutti varst þú mætt að aðstoða og auðvitað varstu búin að kaupa eitthvað fallegt til að gefa mér á heimilið. Ég er óendanlega þakklátur fyrir það að þú gast verið með okkur Valgerði er við giftum okkur síðasta haust, en þá var smá hlé á meðferðinni og við gripum tækifærið til að gifta okkur. Það var ekki annað hægt en að dást að þér í veikindunum. Hvernig þú tókst á við þau með jákvæðni og æðruleysi að vopni og var ég sannfærður um að þér tækist að sigrast á þeim, en allt kom fyrir ekki. Ég kveð þig með söknuði mamma mín, þú mun ávallt vera í mínu hjarta. Kristinn. Dýpsta sæla og sorgin þunga svífa hljóðlaust yfir storð. Þeirra mál ei talar tunga, tárin eru beggja orð. (Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum) Hvernig kveður maður mömmu sína? Ég hreinlega veit það ekki. Ég veit bara að ég finn mig knúna til að setja örfá orð á blað í veikburða viðleitni til þess að rita henni mömmu verðug kveðjuorð. Mamma sagði alltaf að nafla- strengurinn slitnaði aldrei, hann færi úr föstu formi yfir í ósýni- legt og að það teygðist bara á honum eftir því sem börnin elt- ust. Ég held að hún hafi haft rétt fyrir sér í þessu því við vor- um svo sannarlega bundnar órofa böndum þó svo að stund- um hafi teygst vel á þeim. Þegar presturinn settist nið- ur með okkur í liðinni viku til að undirbúa útförina bað hann okk- ur að segja honum hvaða orð okkur þættu lýsandi fyrir mömmu. Við kepptumst við að kasta á hann orðum eins og: „Hlý, styðjandi, skilningsrík, góð, glöð, brosmild, fórnfús, glaðlynd, jákvæð, óbugandi, orkurík, sterk, nagli og blíð.“ Þessi orð fanga að mínu viti kjarnann í mömmu. Hún var allt í senn svo undurblíð og ljúf, létt í lund og óttalegur prakkari á köflum og eitilharður nagli sem aldrei bugaðist í erfiðum veik- indum heldur hélt áfram að ausa yfir okkur hin úr bjartsýnis- og blíðubrunni sínum, sem virtist ótæmandi allt fram á síðustu stundu. Mamma ákvað snemma að hlutverk hennar í lífinu væri að vera til staðar fyrir fólkið sitt og það var hún svo um munaði. Stundum þegar ég yngri kunni ég ekki nógu vel að meta þessa ákvörðun hennar. Einlægur áhugi mömmu á mér var stund- um meiri en ég gat með góðu móti umborið og umleitanir hennar við að hafa mig, að því er henni fannst, sómasamlega útlít- andi féllu oft í grýttan jarðveg. Ég tók út fyrir allar stundirnar á stólnum inni á baði þar sem hún reyndi að temja óstýrilátan krullukollinn og fannst fátt verra en að vera unglingur í straujuðum gallabuxum og pússuðum skóm. Þegar ég lít til baka get ég ekki annað en bros- að yfir því hvað þessar raunir mínar, sem ég barmaði mér oft yfir, voru ótrúlega léttvægar og það að þetta hafi verið mitt mesta böl í uppvextinum er ólýs- anlega mikil forréttindi. Þegar ég eignaðist mín eigin börn náði ég loks að tengja bet- ur við þessa hlið mömmu og þá fyrst held ég að ég hafi lært að meta hana til fulls. Já, svona er ég nú seinþroska og takmörkuð. Mamma fyrirgaf mér þetta samt allt, enda bað hún aldrei um neitt á móti öllu því góða sem hún gaf, mér til heilla, annað en að ég væri góð manneskja sem væri sönn og hugulsöm við aðra. Þessa arfleifð mömmu tek ég með mér út í lífið og hef lagt mig fram við það að kenna mínum drengjum það sem mamma lagði svo ríka áherslu á, að vera góðar manneskjur. Mamma mín var einstök manneskja og án hennar erum við öll fátækari af ást, blíðu og brosum. Einhver sagði einhvern tímann að sorgin væri gjaldið sem við greiddum fyrir kærleik- ann og það gjald greiði ég með glöðu geði fyrir allan þann kær- leika og alla þá ást sem mamma sýndi mér allt fram á síðustu stundu. Hvíldu í friði elsku mamma, ég mun muna þig til minnar síð- ustu stundar. Þín Steinunn (Steina). Ég er þakklát fyrir að hafa fengið að kynnast þér, elsku Kristín. Þú varst ávallt svo létt og kát. Alltaf svo iðin og alltaf að. Við vorum varla búin að sleppa fingri af dyrabjöllunni þegar við duttum í heimsókn til ykkar Gretars, þegar þú varst farin að draga fram kræsingar. Osta og lemon curd, Oreo-kök- ur, kókostoppa eða eplasafa og allt það sem hverjum og einum fannst best. Þú þekktir nefni- lega séróskir allra, þekktir fólk- ið þitt svo vel. Það var takmarkalaust stoltið sem skein úr röddinni þegar þú talaðir um alla afkomendur þína og dugleg varstu að segja sögur af þeim frá öllum aldri og ljóm- aðir eins og sólin í hverri og einni þeirra. Ég fékk að heyra söguna af því þegar Kristinn beit í stóru tána á afa sínum, sem var sennilega sú síðasta sem þú sagðir mér uppi á spítala áður en lokað var á allar heim- sóknir til þín. Margar sögur fékk ég að heyra frá ferðalögum ykkar hjóna í gegnum árin og oftar en ekki var síminn á lofti svo hægt væri að skoða myndir frá síðasta ævintýri. Þú varst svo mikil sögumanneskja. Man þegar ég sagði eitt sinn „mér finnst svo leitt að þú hafir ekki fengið að kynnast mömmu minni“, varstu fljót að segja að ég ætti að vera dugleg að segja af henni sögur svo þú fengir að kynnast henni í gegnum þær. Þú varst ekki eingöngu glöð og kærleiksrík heldur vel gefin og einstaklega minnug. Lista- kona í höndunum og fengu ekki eingöngu börn og barnabörn að njóta þess heldur einnig Kven- félagið Hringurinn, sem gat selt húfur, borðtuskur og fleira sem datt af prjónunum þínum. Ég hef aldrei séð jafn fallega skreytta gjafapakka og pakkana þína. Núna er ég enn þakklátari fyrir að við Kristinn ákváðum að gifta okkur þegar örlítið hlé var á læknismeðferðinni svo þú gæt- ir verið viðstödd og tekið þátt í stóra deginum okkar. Við eigum svo fallegar myndir sem voru teknar á þeim sólríka degi, myndir sem ylja. Það er ekki laust við að ég fyllist auðmýkt þegar ég hugsa til þess hvernig þú fórst í gegn- um veikindin undanfarna mán- uði. Aðdáunarvert æðruleysi og glaðværð hefur verið leiðarljósið þitt alla þessa mánuði, allt til loka. Elsku Gretar minn, missir þinn er mikill og söknuðurinn sár, núna þegar þú kveður klett- inn í lífi þínu. Elsku Kristinn minn, Steina og Franklín, ég samhryggist ykkur innilega. Ég veit að þið verðið dugleg ásamt öðrum fjölskyldumeðlimum að halda minningu einstakrar konu á lofti og á lífi. Þið eruð sam- stíga fjölskylda og eigið hvert annað að á þessum erfiðu tímum og ég bið Guð að blessa ykkur og styrkja. Ég er þakklát fyrir að geta átt fallegar minningar um þig Kristín mín, þakka samfylgdina þennan tíma sem við þekktumst, þakka fyrir gæsku og hversu rausnarleg þú varst í minn garð og stelpnanna minna. Þín elskandi tengdadóttir, Valgerður Vigfúsardóttir. Elskuleg tengdamóðir mín Kristín Gunnlaugsdóttir kvaddi þennan heim að kveldi laugar- dags 11. apríl síðastliðinn. Ég kynntist þeim hjónum Kristínu og Gretari þegar við Steinunn tókum að stinga sam- an nefjum undir lok síðustu ald- ar. Það er mikill fengur í góðu tengdafólki og mér var það ljóst mjög snemma að ég hafði alls ekki dregið stutta stráið í þeim efnum. Mér var einstaklega vel tekið og öll samskipti voru eins og best verður á kosið. Strax við fyrstu kynni kom í ljós að Kristín var einstaklega hlý, brosmild og góð manneskja sem öllum vildi vel. Kristín hafði fjölskylduna ávallt í forgrunni og því var ánægjulegt að geta glatt hana með tveimur barnabörnum þeg- ar fram liðu stundir. Kristín var frábær amma barnanna okkar og gaf sig að þeim full af ást og kærleika eins og hennar var hátturinn. Drengirnir okkar áttu alltaf vísan stað hjá afa og ömmu á Maríubakka og nutu þess óspart að fara í dekur til ömmu. Kristín og Gretar voru reglu- legir gestir á okkar heimili, sem og við hjá þeim, en við eyddum einnig dýrmætum tíma saman á hátíðarstundum sem og á ferða- lögum innanlands og utan. Þró- uðust þar með okkur sterk fjöl- skyldubönd samhliða því sem fjölmargar góðar minningar urðu til. Minningar sem þessar er sérlega gott að eiga nú þegar hjörtu okkar eru brostin og sorgin knýr að dyrum. Kristín tók upp á því eftir að við Steinunn gengum í hjóna- band að kalla mig „uppáhalds- tengdason sinn“. Þetta gerði hún þegar hún talaði um mig í 3. persónu, var að spyrja um mig, eða jafnvel þegar hún ávarpaði mig beint. Þrátt fyrir að það væri frekar auðvelt að vera uppáhaldstengdasonurinn, þar sem ég var auðvitað hennar eini tengdasonur, þá þótti mér ótta- lega vænt um þetta viðurnefni þar sem það kom frá góðum stað. Það var mér, og öðrum, mikið reiðarslag þegar þegar hennar veikindi gerðu vart við sig fyrir um ári. Kristín var ávallt gríð- arlega reglusöm og heilsuhraust og kenndi sér sjaldan meins. Það voru því fáir sem gátu séð fyrir þá miklu og erfiðu baráttu sem fyrir henni lá. Kristín tókst á við veikindi sín eins og allt annað, með brosi, bjartsýni og hlýju. Svo mikilli hlýju og bjartsýni að eftir var tekið af starfsfólki LSH sem hún bast sumu kærleiksböndum. Einnig kom í ljós, í raunum þessum, að Kristín bjó yfir gríð- arlegum andlegum styrk, æðru- leysi og hugrekki, sem jafnvel hennar nánustu höfðu ekki gert sér grein fyrir að hún byggi yfir. Oft er sagt að raunir dragi fram hið rétta andlit manna. Líklega eru það orð að sönnu. Elsku Kristín, takk fyrir hlýjuna, kærleikann og allar góðu stundirnar. Þín verður sárt saknað og það skarð sem þú skilur eftir verður ekki fyllt. Þú ert og verður alltaf uppá- haldstengdamamma mín. Steinar Geir Agnarsson. Gullfalleg, brosmild, hjarta- hlý, umhyggjusöm, elskuleg og yndisleg mamma, amma, langamma og tengdamamma eru nokkur orð af mörgum sem lýsa Kristínu tengdamömmu mjög vel. Hún var alltaf til stað- ar fyrir fólkið sitt. Mætti á tón- listar- og íþróttaviðburði barna- barna sinna og var þeirra helsti aðdáandi og stuðningsmaður. Alltaf var hún glæsilegust allra hvert sem hún kom, hvar sem hún var og hverju sem hún klæddist, jafnvel þótt hún væri komin í málningargallann þá var glæsileikinn enn til staðar. Hún átti stað í hjarta mínu og á hann enn og þakka ég fyrir all- ar þær stundir sem við áttum saman. Minning um einstaka konu lif- ir áfram í hjörtum okkar. Jóhanna Fríður. Hugur einn það veit, er býr hjarta nær einn er hann sér um sefa; öng er sótt verri hveim snotrum manni er sér engu að una. (Úr Hávamálum) Amma Kristín var yndisleg kona og frábær amma. Hún var alltaf með bros á vör þegar mað- ur sá hana og alltaf til í að gera allt fyrir mann. Eitt af því sem var í miklu uppáhaldi hjá okkur bræðrunum var að labba upp í Breiðholtið til Kristín Gunnlaugsdóttir Ég kynntist Ey- steini þegar ég hóf störf í Sambandi ís- lenskra samvinnu- félaga en þá var hann blaðamaður hjá tímaritinu Samvinnan. Hann var ætíð hress og sérlega hjálplegur þegar kom að því að yfirfara textaskrif. Einnig mikill félagsmálamaður og við störfuðum m.a. saman að félagsmálum starfsmanna um skeið. Eysteinn var mikill íslensku- fræðingur og úrræðagóður varð- andi nýyrðasmíði, en svo háttaði til að ég þurfti stundum slíka að- stoð í starfi mínu sem verslunar- ráðunautur. Hann átti þátt í því að koma heitunum dagvöruversl- un, dagvörur, sérvöruverslun og Eysteinn Sigurðsson ✝ Eysteinn Sig-urðsson fædd- ist 11. nóvember 1939. Hann lést 21. mars 2020. Útför hans fór fram í kyrrþey. sérvörur í almenna notkun. Svona hlut- ir geta virst einfald- ir en eru það ekki. Það þarf að fá þá sem þurfa að nota þessi nöfn í ræðu og riti til að nota þau ætíð þannig að þau festist í málinu. Þetta tókst með því að hamra á þeim og koma að leiðrétt- ingu ef önnur heiti voru notuð. Á sama tíma var ákveðið að útrýma orðinu nýlenduvörur og nýlendu- vöruverslun sem höfðu áður verið töluvert notuð en heyrast ekki lengur enda út í hött. Einhverjir spaugarar spurðu hvað væru þá næturvörur úr því að dagvörur væru til. Mér er líka minnisstætt þegar ég var að vinna við að setja upp verslun Kaupfélags Héraðs- búa á Egilsstöðum, þá vantaði texta á ljósaskyggni þar sem blöð, tóbak, sælgæti og fleira var til sölu yfir afgreiðsluborð. Þá leitaði ég til Eysteins og sagði sem var, að ég hefði ekki pláss fyrir langan texta. Þá kom Ey- steinn með orðið kjóskur, sem vísar til hins þekkta heitis kiosk í nágrannalöndunum. Þetta orð féll vel að málinu og var þjált. Ég lét útbúa plaststafi með þessum texta og setja upp í versluninni. Þetta vakti nokkra athygli en var því miður fjarlægt nokkrum ár- um síðar og eitthvað annað sett upp í staðinn. Ég reyndi að koma þessu nafni víðar en hafði því miður ekki árangur. Hef ætíð séð dálítið eftir þessu. Miklu síðar þegar ég átti þess kost að hafa áhrif á málfar varðandi opinber innkaup ríkisins ásamt fleirum, þá var ákveðið að nota orðið út- vistun og Útvistunarstefna ríkis- ins, en ekki orðið úthýsing sem svo oft hafði heyrst og verið ritað. Eysteinn var ánægður með þetta enda ljóst að nánari skoðun sýnir verulegan mun á þessum heitum þar sem hið fyrra er ráðstöfun einhvers en hitt brottvísun. Við Eysteinn vorum ekki í sambandi síðari árin eins og stundum gerist, en ég á mjög góðar minningar um þennan glaðsinna og góða félaga og kveð hann því með trega og virðingu. Fjölskyldu hans eru færðar sam- úðarkveðjur. Sigurður Jónsson.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.