Morgunblaðið - 20.04.2020, Blaðsíða 21

ömmu og afa á Maríubakka með
hundinn okkar Simba og kíkja í
vöfflukaffi. Þá hringdum við
alltaf í afa eða ömmu og spurð-
um hvort við mættum kíkja í
heimsókn og þau voru alltaf
mjög glöð og spennt yfir því að
fá okkur til sín. Amma var alltaf
með nóg að borða fyrir alla og
sérstaklega hann Simba. Þau
voru í sérstöku uppáhaldi hjá
hvort öðru, en hann sat alltaf við
lappirnar á henni og beið eftir
að hún dekraði við sig. Það
mætti segja að maður hefði ekki
getað verið svangur heima hjá
afa og ömmu þó svo að maður
hefði reynt það því hún raðaði
alltaf veitingunum í okkur. Við
vorum mjög sáttir við það að fá
hjá henni allt það sem mamma
var alltaf að passa að við borð-
uðum bara spari, eins og kökur,
sleikjó og Pepsi, en amma sagði
bara við mömmu þegar hún var
að kvarta undan óhollustunni að
heima hjá ömmu mætti maður
allt.
Amma var allaf sterk, bjart-
sýn og flott og við sáum það al-
mennilega þegar hún veiktist.
Við sáum hvað hún barðist hart
fyrir lífi sínu og hversu glöð hún
var alltaf þegar við komum að
heimsækja hana upp á spítala,
maður hefði jafnvel getað haldið
að hún væri ekki veik því hún
var alltaf svo jákvæð og hress.
Amma kenndi okkur margt
og eitt af því sem við lærðum af
henni er að maður á alltaf að
vera góð manneskja. Eftir að
hún dó sjáum við það enn betur
hvað það borgar sig að vera góð
manneskja því við sjáum hvað
það er margt fólk sem þótti
vænt um hana vegna þess hve
góð hún var og saknar hennar
þess vegna mjög mikið núna.
Það finnst okkur bræðrunum
dýrmætt.
Okkur finnst gott að vita að
amma dó kvalalaus hjá fólkinu
sínu sem elskar hana og við er-
um mjög þakklátir fyrir að við
náðum að tala aðeins við hana í
síma og kveðja hana áður en hún
fór frá okkur. Amma er kannski
farin frá okkur núna en minn-
ingin um hana lifir alltaf í hjart-
anu.
Takk fyrir að vera svona góð
amma, við munum aldrei gleyma
þér og lofum að hugsa vel um
afa fyrir þig.
Alvin Smári og
Elmar Sölvi.
Elsku amma, það var yndis-
legt að sjá hversu ánægð þú
varst þegar ég sagði þér þær
fréttir að þú værir að verða
langamma. Lofaði ég því að eiga
ekki fyrr en þið afi kæmuð heim
úr siglingu og að sjálfsögðu beið
langömmugullið. Ég er svo
ánægð að þú fékkst að kynnast
Jasmín Theu, langa mín eins og
hún segir.
Þú varst alltaf til staðar hvort
sem það var aðstoð við handa-
vinnu, að passa Jasmín, skutla á
milli staða og margt fleira sem
ég er þakklát fyrir.
Alltaf stutt í brosið í kringum
þig.
Takk fyrir allar þær minning-
ar sem við eigum saman.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Ilmur Eir.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar með ömmu. Ein þeirra er
þegar ég fór með henni og afa til
Danmerkur. Við fórum í
skemmtigarða og hún fór með
mér í nokkur tæki og gaf mér
mjög skemmtilegar myndir sem
voru teknar af okkur í tækjum.
Þær myndir eru mér mjög dýr-
mætar. Amma var dugleg að
fara með mér í sund og fór alltaf
með okkur afa þegar hann var
að kenna mér að synda.
Amma var indæl, ljúf og góð.
Minningin um ömmu mun
ávallt lifa í hjörtum okkar.
Otri Reyr.
Amma mín á bakka bjó,
oft á tíðum með mér hló.
Við ótal margt saman gerðum,
nú aldrei aftur við saman verðum.
Amma mín hún margt mér kenndi,
oftast nær með spil á hendi.
Það var oftast mikið fjör,
við spiluðum með bros á vör.
Hjá ömmu var alltaf gott að vera,
þar var ávallt nóg að gera.
Síðan þegar fór að kvelda,
fór amma eitthvað gott að elda.
Þegar kvöldbæninni amma lauk,
hún ávallt á mér ennið strauk.
En nú er komin kveðjustund,
því amma er lögst í helgan blund.
(Hnikarr Bjarmi Franklínsson)
Hnikarr Bjarmi.
Elsku amma, ég sakna þess
þegar ég fékk að gista hjá þér.
Þú varst alltaf svo góð. Þú lit-
aðir með mér, spilaðir og fórst
með mér í sund. Áður en ég fór
að sofa gillaðir þú andlitið á mér
og fórst með bæn fyrir mig.
Ég elska þig og sakna þín.
Góða nótt, elsku amma. Núna
ætla ég að fara með bænina fyr-
ir þig og við signum okkur svo
saman í restina.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Amen.
Tíbrá Ynja.
Elsku amma, okkur langar að
senda þér kveðju og þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar sem
við höfum átt í gegnum tíðina
hjá þér við bræðurnir. Það eru
svo margar yndislegar, notaleg-
ar og þægilegar stundir með þér
og afa á Maríubakkanum. Það er
svo skrítið að hugsa til allra
minninganna því þær eru svo
margar og alveg frá því maður
var lítill. Að fá að horfa á spólur
inni í herbergi sem var alltaf svo
spennandi við það að fá að koma
til þín. Þú varst alltaf í góðu
skapi, dekraðir við okkur og
gafst okkur skittles eða eitt-
hvert annað gott nammi í litlu
hvítu plastboxunum.
Það var svo gott að vera hjá
ykkur á sumrin þegar ég kom í
heimsókn til Íslands þegar við
bjuggum í Danmörku. Þú settir
alltaf álpappír fyrir gluggann
svo ég gæti sofið fyrir birtunni á
næturnar. Mér fannst líka svo
gaman að þú nenntir alltaf að
spila við mig og kenna mér ný
spil þó ég gæti verið tapsár.
Takk fyrir allar góðu stund-
irnar, amma mín, og það er svo
gaman að eiga bollann og allt
flotta dótið sem þú gerðir fyrir
okkur barnabörnin, fallegu
peysurnar sem þú prjónaðir.
Það var alltaf auðvelt að þekkja
pakkana frá þér því þeir voru
alltaf svo flott pakkaðir inn og
flottustu kortin sem ég á flest
ennþá.
Elsku amma, þakka þér fyrir
allt, við gleymum þér aldrei.
Elskum þig, þínir ömmu-
strákar,
Grétar Þór og
Hrannar Páll.
Elsku Kristín vinkona okkar
er látin eftir hetjulega baráttu
við illvígan sjúkdóm. Við minn-
umst Kristínar sem yndislegrar
lífsglaðrar og kátrar vinkonu
sem var svo margt til lista lagt.
Hún hafði mjög fallega rithönd,
málaði á postulín einstaklega
fallega hluti sem við nutum góðs
af og prýða heimili okkar. Eins
var hún mikil prjónakona.
Við áttum margar góðar og
ánægjulegar stundir sem
spanna yfir 63 ár. Má þar nefna
gönguferðir, matarboð, kaffihús,
ferðalög og sumarbústaðferðir.
Við vorum búnar að vera
saman í saumaklúbb yfir 60 ár
og kölluðum við okkur Evu-
dætur. Við vorum 12 saman til
að byrja með en nú erum við að-
eins 6 eftir.
Saumaklúbburinn fór með
mökum í siglingu um Karíbahaf-
ið árið 2001 sem var ógleyman-
leg ferð. Eins ferðuðumst við
fjögur Kristín, Gretar og við
Svenni bæði innanlands og til
útlanda. Má þar helst nefna,
London sem var okkar uppá-
haldsborg ásamt Glasgow, Par-
ís, Róm og Gdansk. Allar voru
þessar ferðir ógleymanlegar og
einstaklega skemmtilegar, mik-
ið hlegið hvort sem það var að
kónguló eða rifnum jakka sem
allt fiðrið fauk úr út um allt.
Ótal ljúfar minningar eftir
rúmlega 63 ára vináttu sem
aldrei hefur borið skugga á eru
dýrmætar sem við eigum og
geymum í okkar hjörtum. Krist-
ínar verður sárt saknað.
Elsku Gretar, Kristinn, Stein-
unn, Franklín og fjölskyldur,
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Arnbjörg og Sveinbjörn.
Hún Kristín okkar er látin
eftir þungbær veikindi. Við er-
um óendanlega þakklát fyrir
vináttu sem hvergi bar skugga
á, fyrir öll þau skipti sem við
hittumst, spjölluðum saman og
nutum samveru hvert annars.
Kristín var alltaf svo kát og glöð
og gaman var þegar hlátur
hennar fyllti stofuna. Hún gat
líka verið föst fyrir og lét sínar
skoðanir óspart í ljós. Við vorum
í kærleikshópi og hittumst eins
oft og við gátum yfir vetrartím-
ann. Til að ljúka góðum og kær-
leiksríkum vetri höfðum við það
fyrir sið að fara í óvissuferðir
sem við skiptumst á að skipu-
leggja og þær gátu leitt okkur
vítt og breitt um höfuðborgar-
svæðið og nærsveitir. Alltaf var
spennandi að vita hvert farið
yrði þegar sól hækkaði á lofti og
fuglasöngur ómaði. Við skipt-
umst líka á jólagjöfum og upp úr
pakka Kristínar og Gretars
komu oftar en ekki nytjahlutir
úr postulíni, handmálaðir af list-
fengi, snilldarverk okkar kæru
vinkonu.
En nú er skarð fyrir skildi.
Eftir sitjum við hnípin og minn-
umst vinkonu okkar og þökkum
henni yndislega nærveru og
kærleik. Svo er bara að brosa
gegnum tárin og minnast allra
skemmtilegu stundanna sem við
áttum saman, við nutum þess að
hlusta á hana segja okkur af for-
eldrum sínum og systkinum, að
ógleymdum börnum, barnabörn-
um og barnabarnabörnum. Allt
sem viðkom fjölskyldunni var
henni svo hugleikið. Hún breiddi
velvild sína og ást yfir alla í
kringum sig.
Elsku Gretar hefur misst ást-
kæran lífsförunaut sinn og af-
komendur sakna mömmu,
ömmu og langömmu. Kæru vin-
ir, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur sendum við ykkur og við
biðjum algóðan Guð að styðja
ykkur og styrkja á þessum erf-
iðu stundum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valdimar Briem)
Við óskum vinkonu okkar
góðrar ferðar inn í sumarlandið
eilífa. Megi minning hennar lifa.
Brynja, Kristján,
Halldóra og Kristinn.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. APRÍL 2020
✝ Elín KlaraDavíðsdóttir
fæddist í Reykjavík
29. október 1936.
Hún lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Grund 9. apríl
2020.
Faðir hennar
var Davíð J. Gísla-
son (1891-1945),
skipstjóri og stýri-
maður, síðast á
skipum Eimskipafélagsins og
fórst hann með Dettifossi, sem
grandað var af þýskum kafbáti
úti fyrir Belfast á Norður-Ír-
landi 23. febrúar 1945. Davíð
ólst upp á Hamri í Múlasveit í
Austur-Barðastrandarsýslu.
Móðir Elínar var Svava Ásdís
Jónsdóttir, (1905-1992), fædd og
uppalin á Eskifirði, húsmóðir
og saumakona í Kaupmanna-
höfn og í Reykjavík eftir að þau
hjón fluttu heim þaðan 1934.
Davíð og Svava keyptu sér
4 uns hún fluttist á Minni-Grund
í byrjun árs 2017.
Börn Elínar og Sigurðar eru:
1)Svava Ásdís Sigurðardóttir, f.
1963, gift Oddi R. Oddssyni.
Börn þeirra eru: Eiríkur, f.
1993, og Arnar Logi, f. 1998.
2) Kristín Ragnhildur
Sigurðardóttir, f. 1968. Börn
hennar og Jóns Högna Ísleifs-
sonar eru: Sigurður Rúnar, f.
1990, og Ísleifur Unnar, f. 1991.
Sonur Kristínar og Sigurðar H.
Sigurðssonar er Kristján Davíð,
f. 2004.
3) Davíð Logi Sigurðsson, f.
1972, kvæntur Sigrúnu Erlu
Egilsdóttur og eru börn þeirra:
Agla Elín, f. 2005, og Kjartan
Logi, f. 2010.
Elín bjó eitt ár á Vancouver-
eyju í Kanada áður en hún
kynntist Sigurði. Hún starfaði
síðar í Landsbanka Íslands en
svo lengst í Búnaðarbanka Ís-
lands, fyrst í útibúi bankans við
Hlemm, svo í höfuðstöðvum við
Lækjartorg og loks á rekstrar-
skrifstofu í Kópavogi.
Elín verður jarðsungin í dag,
20. apríl 2020, frá Fossvogs-
kapellu að viðstöddum afkom-
endum sínum, í ljósi aðstæðna í
þjóðfélaginu.
íbúð á Njarðar-
götu 35 í Reykja-
vík og þar ólst El-
ín upp, þriðja í röð
fimm systra en
þær eru: Lísabet
Sigurlín (1932-
2008), Margrét
Sjöfn, Sísí (1934-
2014), Svava Ásdís
(f. 1939) og Björg
(1941-2013). Tvo
hálfbræður átti El-
ín (syni Davíðs og Karólínu
Runólfsdóttur, 1889-1924), þá
Harald (1918-1941) og Sigurð
(1920-1950).
Elín giftist 16. nóvember
1963 Sigurði Eiríkssyni, for-
stöðumanni í Landsbanka Ís-
lands, f. 16. nóvember 1930, d.
23. janúar 1993. Þau bjuggu
fyrst á Kaplaskjólsvegi 31 og
um tíma í Drekavogi 8 en síðan
lengst við Vesturberg 151 í
efra Breiðholti. Eftir andlát
Sigurðar bjó Elín í Flétturima
Mamma missti móður sína og
maka með þriggja mánaða milli-
bili. Rétt eins og mamma hennar,
Svava Jónsdóttir, hafði misst
sinn maka, Davíð J. Gíslason, og
föður sinn, Jón Kr. Jónsson á
sama árinu, 1945. Báðar lifðu
þær mæðgur maka sína um ára-
tuga skeið – mamma í tuttugu og
sjö ár, amma fjörutíu og sjö. Það
er langur tími og einhver áhrif
hefur svona nokkuð á fólk og lífs-
viðhorf.
Nítján ára gamall, þegar
pabbi dó, gerði ég mér samt ekki
grein fyrir þessu samhengi í lífi
mömmu. En ég geri það nú.
Ég ímynda mér stundum sen-
una á Njarðargötu 35 þegar
mamma var ung, ein af fimm
glæsilegum systrum sem þar
bjuggu. Amma naut góðs af því,
eftir að afi féll frá, að á neðri
hæðinni bjó systir hennar, Anna
Kr. Hansen, ásamt sínum manni,
Martin Hansen, og tveimur
börnum þeirra, Jóni Kr. og
Gyðu. Það var samhentur sjö
barna hópur og við afkomend-
urnir nutum góðs af þeirri gest-
risni og hlýju sem umlukti það
hús.
Samdráttur foreldra minna er
sá atburður sem markar upphaf
mitt og systra minna. En
mamma hefði getað átt annað líf,
annars staðar. Það hugsa ég
stundum um – hvernig einstakar
ákvarðanir móta líf okkar. Hún
eyddi ári í Kanada, á Vancouver-
eyju á vesturströndinni, og þar
bjuggu bæði föðursystir hennar
og tvær ömmusystur. Hún hafði
því stuðning ef það hefði hvarflað
að henni að ílengjast þar. En hún
kom heim, hitti pabba minn, Sig-
urð Eiríksson, og svo fór sem
fór. Auðvitað get ég ekki litið
öðru vísi á þann ástarfund en
sem gæfuspor en mestu skiptir
að mamma gerði það líka. Sem
gerði missinn svo mikinn, svo
erfiðan, þegar krabbinn tók
pabba í janúar 1993.
Það er margs að minnast.
Mamma var kjölfestan í fjöl-
skyldunni alla tíð. Stóð sum-
partinn á mörkum tveggja tíma.
Það var ekki algilt að konur ynnu
úti en smátt og smátt jókst at-
vinnuþátttaka hennar. Mig rám-
ar í að hafa haft hana heima hálf-
an daginn en svo var hún komin í
fulla vinnu þegar leið á áttunda
áratuginn, fulltrúi í Búnaðar-
banka Íslands. Pabbi vann í
Landsbankanum, þau hófu sinn
dag saman, fyrst heima og svo
með bílferðinni niður í bæ, þar
sem þau bókstaflega unnu í sömu
byggingunni, við Austurstræti/
Hafnarstræti. Ég man hvað mér
fannst spennandi að fá að koma
til þeirra og raunar stundum líka
til Lillu föðursystur minnar yfir í
Skipaútgerð ríkisins hinum meg-
in við Hafnarstrætið. Sextán ára
fór ég sjálfur í sumarvinnu sem
sendill í Útvegsbankanum, úti
við Lækjartorg, þá hafði mamma
að vísu sótt um fyrir mig í Bún-
aðarbankanum en starfsmanna-
stjórinn þar með hennar leyfi
sent umsóknina áfram. Það þætti
líklega óvenjulegt samráð eða
samstarf í dag.
Út af fyrir sig er engin sann-
girni í því að mamma – og við –
skyldum ekki fá að njóta sam-
vista við pabba lengur en raunin
varð. En þannig var það. Áfram
gat hún treyst á félagsskap
systra sinna, uns þær tóku að
kveðja líka. Og nú er mamma
farin og aðeins ein glæsistúlkn-
anna af Njarðargötu eftir, Svava
frænka. Undanfarin þrjú ár bjó
mamma á Minni-Grund og ég
veit ég tala fyrir hönd aðstand-
enda þegar ég sendi starfsfólki
þar allar mínar bestu þakkir.
Davíð Logi Sigurðsson.
Elsku góða mamma
og barna minna amma.
Ég þakka af öllu hjarta þér
fyŕallt það góða er gafstu mér.
Þau gullnu gildi ávallt geymi,
í hjarta mér, ég aldrei gleymi
Elsku fagra mamma
þú yndislega amma.
Ég veit að nú guðs englateymi
leiði þig í ljóssins heimi.
Í hjarta geyḿeg ásýnd þína
og kærleikann í eilífðina.
Elsku hjartans mamma
og heimsins besta amma.
Ég veganesti allt það ber
sem gafst þú þínum börnum hér.
Þú vildir okkur allt svo vel.
Í drottins faðm ég þig nú fel.
(Kristín Ragnhildur Sigurðar)
Kristín R. Sigurðardóttir.
Á vegamótum þegar æskan endar
og æskudraumar hverfa bak við ský.
Hve margar gamlar myndir eru
brenndar,
hve margt sem aldrei vaknar upp á ný.
Þeir heiðu morgnar hárra sólardaga
þau hljóðu kvöld, er sáu nýjan dag.
Það blóm, hvar geymist lítið ljóð og
saga,
það lauf sem féll í haust við sólarlag.
(H.K.)
Þegar við minnumst móður-
systur okkar, Elínar Klöru
Davíðsdóttur, eða Ellu frænku
eins og við kölluðum hana, koma
þessar ljóðlínur upp í hugann.
Einstakur vinskapur var alla tíð
á milli foreldra okkar, Sísíar og
Kolla, og Ellu og Sigga og sam-
gangur milli heimila mikill. Öll
höfðu þau yndi af því að hittast
og oft var sungið, annaðhvort á
Melabrautinni eða í Vesturberg-
inu. Við systkinin áttum líka allt-
af hauka í horni þar sem Ella og
Siggi voru annars vegar, alltaf
var gaman að koma til þeirra og
hugsum við til þeirra tíma með
hlýju.
Okkur systkinum var ljóst frá
fyrstu tíð hversu nátengdar syst-
urnar voru. Ella var ein af fimm
systrum af Njarðargötunni sú
þriðja elsta í röðinni á eftir Lísu
og Sísí (mömmu). Lísa, Sísí,
Björg og nú Ella eru allar farnar.
Svava lifir systur sínar. Glæsileg,
yfirveguð og sterk eru þau orð
sem koma upp í hugann þegar
Ellu frænku er lýst og alltaf var
gott að leita til hennar.
Mamma og Ella voru miklar
vinkonur og töluðu daglega sam-
an í síma á meðan heilsa beggja
leyfði. Þær misstu báðar menn
sína fyrir aldur fram og studdu
hvor aðra í gegnum súrt og sætt.
Þær fóru í ferðir saman innan-
lands og utan. Myndir úr ferð
þeirra til Bandaríkjanna til að
heimsækja Kollu, vinkonu Ellu,
sýna hversu ótrúlega duglegar
og samstíga þær voru.
Okkur systrum eru einnig
minnisstæðir blaðapakkarnir
(Morgunblaðið) sem Ella sendi
okkur reglulega þegar við vorum
að læra í Bandaríkjunum.
Nú er komið að vegamótum
hjá Ellu og munum við sakna
hennar. Við viljum þakka Ellu
frænku okkar fyrir samfylgdina í
gegnum árin því það var mann-
bætandi að þekkja hana. Við
sendum, Svövu Ásdísi, Kristínu
Ragnhildi, Davíð Loga og fjöl-
skyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur því þeirra
er missirinn mestur.
Svava Kristín,
Rannveig Björk og
Gísli Þór
Þorkelsbörn.
Elín Klara
Davíðsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja
mynd skal senda hana með æviá-
gripi í innsendikerfinu. Hafi
æviágrip þegar verið sent er ráð-
legt að senda myndina á net-
fangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar