Framblaðið - 01.02.1958, Qupperneq 32

mannaeyjaför, sem líka var í alla staði vel
heppnuð.
Að lokum vil ég svo fá að bæta við, þótt
ég sé nú búinn að segja allt of mikið, og
því miður mest um sjálfan mig, svo lesand-
inn fer að hugsa sem svo: — Nú, er hann
orðinn þetta gamall; ekkert nema karlagrobb.
Já, en það var aðeins þetta: Eg hef alla
tíð verið heilsuhraustur og þakka ég það m. a.
íþróttunum. Ég hef eignast, og á enn marga
ágæta vini og kunningja rneðal knattspyrnu-
manna og þakka ég það starfi mínu í okkar
ágæta fimmtuga félagi, Fram. Því vil ég ljúka
máli mínu með ósk um bjarta og gifturíka
framtíð félagi okkar til handa; það dafni og
blómgist og vinni marga sigra næstu 50 ár!
Þetta samtal við Brynjólf gat ekki orðið
lengra að þessu sinni, því að hann þurfti að
mæta í leikhúsinu á réttum tíma.
Kormákr. (Axel Sigurðsson)
Margan knáan
drenginn fékk ég
úr Pólunum ...
Hver voru fyrstu kynni þín af knattspyrnu-
íþróttinni? spurði ég Guðmund Halldórsson.
Við Njálsgötuna, þar sem ég bjó, var mikill
áhugi fyrir knattspyrnu. Notaður hver auður
blettur. Aðallega var þó verið á gömlu ösku-
haugunum, þar sem nú er Heilsuverndarstöðin.
Hvenær gerðst þú félagi í Fram?
Það mun hafa verið nálægt 1919. Mér varð
gengið suður á gamla íþróttavöllinn við Hring-
braut. Fram var þá þar á æfingu. Bað ég um
að fá að vera með. Fékk það og hef síðan ver-
ið í Fram.
Þú sinnir fyrst í stað eingöngu iðkun knatt-
spyrnunnar, en snýrð þér ekki fyrr en síðar
að félagsmálunum?
Það má segja, að ég sé óslitið í kappliðinu
frá því 1919 fram undir 1930. Endurminning-
arnar eru margar, einkum vil ég þó minnast
góðrar samheldni og félagsanda, jafnt í blíðu
sem stríðu. Um 1927 er Fram komið niður í
mikinn öldudal. Félagslíf allt, fundir jafnt sem
æfingar liggja að mestu niðri. Tókst mér þá
að hefja vakningu meðal unglinga, aðallega í
næsta nágrenni Njálsgötunnar. Og margan
knáan drenginn fékk ég úr Pólunum.
Þú stjórnaðir æfingum sjálfur?
Já, ég stjórnaði öllum æfingum sjálfur og
lagði til knetti, því að enginn var félagssjóður-
inn. Annaðist ég og allan undirbúning æfing-
anna sjálfur. Síðar barst mér ómetanleg hjálp
bræðranna Kjartans Þorvarðssonar og Ólafs
Kalstað Þorvarðssonar. Sátum við um langt
árabil saman í stjórn félagsins. Um alla sam-
vinnu við þá bræður leikur blær kærra endur-
minninga. Annaðist Kjartan t. d. allar bréfa-
skriftir fyrir okkur og færði fundargerðarbæk-
ur, því að allir stjórnarfundir voru haldnir
heima hjá honum. En eins og kunnugt er var
hann lengi rúmfastur, en sinnti engu að síður
stjórnarstörfum, oft þó sársjúkur. Um störf
Ólafs er fleirum kunnugt, enda í fersku minni,
því að hann vann um langt árabil af sínum
eldlega áhuga, sem form. félagsins og þjálfari.
Þú gafst ekki kost á þér sem formannsefni
um þetta leyti?
Nei, ég átti þó lengi sæti í stjórninni og
gegndi formennsku í forföllum Ólafs K. Þor-
varðssonar, meðan hann dvaldist við nám er-
lendis. Hefi ég síðan gegnt formannsstörfum
tvisvar sinnum fram til ársins 1947.
Gjaldkerastörfin, voru þau ekki erfið á þess-
um tíma?
Fjárhagurinn var lengst af mjög erfiður.
Félagsgjöld innheimtust ekki og tekjur af mót-
um þekktust ekki. Allt var því undir öðrum
tekjum komið. Aðallega voru það hlutaveltur
og þ. u. 1. sem gaf arð. A tímabili voru hluta-
30 i'KAMBLAÐIÐ