Framblaðið - 01.02.1958, Qupperneq 40

6:2. Leikur þessi var skemmtilegur og vel
leikinn af beggja hálfu. Styrkleikamunur á
liðunum var ekki eins mikill og mörkin gefa
til kynna. Þó var þýzka liðið jafnara og meiri
léttleiki yfir leik þeirra. Eftir leikinn sátum
við boð knattspyrnusambandsins og var setið
þar í góðum fagnaði við söng og ræðuhöld
lengi kvölds.
Annar kappleikurinn fór fram í Neuwied,
fimmtudaginn 20. ágúst. Lékum við þá gegn
atvinnuliði úr II. deild. Leikur þessi var frem-
ur daufur. Nokkur harka færðist í hann í
síðari hálfleik. Töpuðum við þessum leik með
1:2.
Þriðja leikinn háðum við í borginni Prum,
sem er rétt við belgisku landamærin, og fór
hann fram sunnudaginn 23. ágúst. Við lögð-
um upp frá Koblenz snemma morguns og
komum þangað um miðjan dag. Leikurinn
hófst kl. 3 og lékum við nú, eins og í fyrsta
leiknum, við úrvalslið frá Efri-Rín. í þessu
liði voru flestir sömu leikmenn og í fvrsta
leiknum, eða sex. Leikurinn var frá upphafi
mjög jafn og spennandi og lauk honum með
sigri okkar 3:2. Við glöddumst mjög yfir sigri
þessum, þar eð hann var sá fyrsti, er íslenzkir
knattspyrnumenn vinna í Þýzkalandi. í Prum
var okkur fagnað af sérstæðum hlýhug og
innileik, bæði af þeim, er stóðu fyrir móttök-
unum og eins af áhorfendum. Eftir leikinn
sátum við þar í góðum fagnaði fram á rauða
nótt. Til Koblenz komum við svo ekki fyrr, en
farið var að lýsa af degi.
Meðan dvalizt var í Koblcnz, fórum við í
margar mjög skemmtilegar ferðir um hið und-
urfagra nágrenni. Einn daginn sigldum við
upp Rín til Rúdesheim og til baka. Á leið
þessari sáum við hina sögufrægu Loreleikletta.
Einnig þótti okkur mikið til um hina æva-
gömlu og mikilúðlegu kastala, sem standa
meðfram Rín og allir hátt uppi í hlíðunum.
Aðra skemmtiferð fórum við til Bad Ems,
þangað sem auðkýfingar hvaðanæva úr heim-
inum koma, til þess að njóta hins heilnæma
loftslags og baða sig í heilsusamlegum laug-
um.
Kvöld nokkurt var okkur boðið til sýningar
á óperettunni „Florentinische Náchte“ í Kob-
lenz og var henni þannig fyrir komið, að áhorf-
endur sátu á árbakkanum, en leiksviðið flaut
úti á ánni. Var sýning þessi mjög nýstárleg
fyrir okkur og höfðum við hina mestu skemmt-
an af.
Föstudaginn 21. ág'úst hafði yfirborgarstjór-
inn í Ivoblenz móttöku fyrir okkur í aðal-
gistihúsinu. Var boð þetta hið ánægjulegasta.
Þriðjudaginn 25. ágúst vorum við kvaddir
í Koblenz af stjórn knattspyrnusambands-
ins og leystir út með gjöfum. Um kvöldið
héldum við síðan til Kölnar, en þar átti síð-
asti leikurinn að fara fram daginn eftir.
Miðvikudagurinn 26. ágúst rann upp
drungalegur og var rigningarsuddi úti. Ekki
var laust við að nokkur skjálfti og kvíði væri
í leikmönnum, en einkum og sér í lagi farar-
stjórunum. Allir vorum við minnugir ófaranna
í Diisseldorf og Koblenz 1951, þótt þær ættu
sínar sérstöku og skiljanlegu orsakir, sem ekki
verða raktar hér. Við slíkar kringumstæður
er áreiðanlega létt að vera leikmaður hjá þvi
að vera fararstjóri og sitja hjá og horfa á.
Liðið, sem við áttum að leika við í Kö!n var
úrval áhugamanna úr borginni og frá Mið-
Rín. Við höfðum fengið þær fréttir af liði
38 FRAMBLAÐIÐ