Framblaðið - 01.02.1958, Síða 42

Litið til baka
— um 3000 mílur og nokkur ár
Á þessum tímamótum Fram stanzar maður
og lítur til baka. Fimmtíu ár eru liðin síðan
nokkrir ungir menn hófu starfsemi þessa í
þeim tilgangi að þreyta knattspyrnu við Fót-
boltafélag Reykjavíkur (KR).
Ég býst ekki við því, að þeir hafi gert sér
ljóst, hve umfangsmikið starf þeir voru að
hefja, né hve snar þáttur í uppeldisstarfi þjóð-
arinnar það átti eftir að verða. Yil ég nota
þetta tækifæri og færa þeim beztu þakkir
fyrir brautryðjendastarfið.
Endurminningar mínar sem eins af mörg-
um starfskröftum, er þátt eiga í því, að Fram
hefur náð þessum tímamótum, hefjast á ár-
inu 1929. Ég gekk kvöld eitt suður á íþrótta-
völl, nýfluttur tii Reykjavíkur. Hittist svo
á, að Framarar voru þar á æfingu. Ég stóð
þarna og horfði á heldur fámennan hóp
hraustlegra unglinga undirbúa sig til baráttu
við hin félögin, sem á þessum tíma voru
Fram talsvert ofurefli. Guðmundur Halldórs-
son kom þá til mín og bauð mér að æfa með.
Ég svaraði með því að fara úr jakkanum og
bretta upp buxnaskálmarnar og þar með hófst
20 ára starf mitt, sem ein taug í þessu fimm-
tíu ára starfi Fram.
Fyrsta staða mín í liði Fram var staða
bakvarðar og stóð ég þar við hlið Ólafs heit-
ins Kalstað, sem var stoð og stytta liðsins.
Sumarið eftir var ég fluttur eitt skref aftur
á bak, í markið. Skipaði ég nú eina ábyrgðar-
mestu stöðu liðsins og undi hag mínum vel
með ágætismenn fyrir framan mig. En stund-
um reyndist bilið milli marksúlnanna of langt.
Það sem veitti mér mesta ánægju þau níu
ár, sem ég var markvörður og við köllum
„viðreisnartímabilið“ var, að mörkunum fækk-
aði með ári hverju og árið eftir að ég hætti
vinnur Fram Islandsmótið (íslandsmeistara-
titilinn) eftir 13 ára strit.
Þessi ár verða mér ávallt minnistæð og er
ég þakklátur forsjóninni fyrir, að mér gafst
tækifæri til iðkunar heilbrigðra íþrótta með
svo góðum vinum, sem síðar sýndu mér það
traust að trúa mér fyrir forustu félagsins, fyrst
sem þjálfara meistaraflokks og síðar sem for-
manns á árunum 1944—1948. Þá fyrst fann
ég, hve mikið og óeigingjarnt starf fyrirrenn-
arar mínir í forustu félagsins höfðu unnið
til þess að þeir yngri gætu áhyggjulaust iðkað
Akureyrarferð 19S\
40 FRAMBLAÐIÐ