Hvöt - 01.02.1950, Page 18

16
H V Ö T
fvrir þau, en ekki nema í hófi. Stiilkur
meS fallega liúð og fallegar rauðar varir
eiga ekki að nota fegurðarlyf. Þau geta
þá ekki lengur heitið fegurðarlyf, því að
þau liafa engin fegurðaráhrif, ef þeim er
ofaukið.
Ólöf Jónsdóltir,
Kvennaskólanum:
1. Svar mitt við fyrstu spurningu
er hiklausl nei. Ég tel, að til þ ess að
góð kennsla geti farið fram í skólum,
þurfi hæði samvinna og bróðurþel að
eiga sér stað milli nemanda og kennara.
f þannig andrúmslofti finnst mér þér-
ingar ekki vera heppilegar. Þéringar
gera nemandann þvingaðri í viðmóti
við kennara sinn.
Skoðun margra kennara, sem halda
fram rétti þéringa í skólum, er senni-
lega sú, að þeim þykir það bera votl
um virðingarleysi hjá nemendum, ef
þeir þúa kennara sína. Ég held þetta
sé rangt. Því alþýðlegar og frjálsmann-
legar, sem kennari kemur fram, þeim
mun vinsælli er liann af öllum þorra
nemenda sinna. Að líkindum hefur notk-
un þéringa verið mest, þegar stétta-
rígur var áberandi. Hér á Islandi eim-
ir lítt eftir af slíkum kenningum, og er
það vel farið. Æska landsins er á móti
þéringum, og trú mín er sú, að notkun
þeirra muni smátt og smátt hverfa úr
skólum landsins og þjóðlífinu yfirleitt.
2. Ég tel leikfimiskyldu í framlialds-
skólum réttmæta. Skólaahlur nemenda
í framhaldsskólum hefur sífellt farið
lækkandi ár frá ári. Á þeim árum
(þ. e. skólaárunum) þroskast nemand-
inn bæði líkamlega og andlega. Yinnan
er aðallega við bóknám, og kyrrsetur
miklar. Leikfimin, sem er holl og hressi-
leg íþrótt, hlýtur að hafa góð áhrif á
nemendur, auk ánægjunnar, sem hún
veitir mörgum þeirra.
3. í flestum tilfellum finnst mér fara
vel á því, að stúlkur noti fegurðarmeðul.
Kvenfólk er misjafnlega andlitsfrítt, rétt
eins og karlmennirnir, og það getur
enginn láð ungri stúlku, þótt liún vilji
líta sem bezt út. Með varalit, andlits-
kremum og fleiru þess konar er hægt
að dylja, eða að minnsta kosti draga
úr ýmsum andlitslýtum. Það er þess
vegna, en ekki sökum tildurs og tízku,
að margar stúlkur nota fegurðarmeðul.
Þær finna, sbr. spegilinn og augnatillit
karlmanna, að snyrtingin ber í mörg-
um tilfellum árangur.
Karlmennirnir segja: Við viljum
hafa konuna, eins og hún er af guðt
gerð. Ja, gott og vel, en freistumsl við
ekki til að halda slík ummæli meira
í orði en á borði?
Sækjast karlmenn yfirleitt meir eftir
félagsskap stúlkna, sem nota ekki feg-
urðarmeðul, en hinna? Síður en svo.
Hvað er með hárvötnin karlmann-
anna, rakvötnin og fleira þess háttar?
Skyldi ekki vera líkur tilgangur og ár-
angur lijá báðum kynjum? Því miður
hefur andlitssnyrting kvenna laiið út
í öfgar. Þráðmjóar augnabrúnir, þykkt
púðurlag o. s. frv. ber ekki fegurðar-
smekk kvenna jákvætt vitni. En hæfi-
leg notkun fegurðarmeðala er rétlmæt
og ber iðulega undraverðan árangur.
Tómas B. Sturlaugsson,
Gagnfra'ðaskó>la Austurb.:
I. Ég held, að ekki sé heppilegt, að
kennarar í framhaldsskólum þéri nem-
endur sína. Ég er sannfærður um, að
þannig verða kvnni kennara og nem-