Fjölrit RALA - 10.11.1992, Qupperneq 35

-27-
meðaltali 11,1 teg./smáreit tíu árum eftir sáningu. Fjölgun tegunda var einnig misjöfn
á svæðunum. Milli mælinga fjölgaði háplöntutegundum á Holtavörðuheiði t.d. að
meðaltali um 0,6 teg./smáreit á ári en á Öxnadalsheiði um 1,3 teg./smáreit á ári.
Mosar. Fjöldi mosategunda var svipaður á öllum svæðunum og breyttist hann lítið
með tíma (3. mynd) eða hæð yfir sjó. Nokkur aukning varð þó á öllum svæðunum,
en hún var lítil. í Borgarfirði fjölgaði mosategundum að meðaltali úr 5,2 í 7,3
teg./smáreit á þremur árum. Á Holtavörðuheiði fjölgaði þeim úr 5,6 teg./smáreit 1987 í
6,3 teg./smáreit 1991. Á Öxnadalsheiði voru að meðaltali 5,7 teg./smáreit 1987 en
tegundir voru orðnar 6,6/smáreit 1991.
Fléttur. Fjöldi fléttutegunda var breytilegur milli reita og svæða en hann jókst í öllum
reitum með tíma (3. mynd). Fæstar voru fléttutegundir í reitunum í Borgarfirði, en þar
fundust aðeins 0,2 teg./smáreit þremur til fimm árum eftir að uppgræðsla hófst.
Þremur árum seinna hafði þeim fjölgað í 1,3 teg./smáreit. í reitunum á Holtavörðuheiði
voru fléttur fleiri, ,en þar voru að meðaltali 1,2 teg./smáreit, fimm árum eftir að
uppgræðsla byijaði. Á Öxnadalsheiði var fjöldi fléttutegunda mestur og mun meiri en
á Holtavörðuheiði. Á Holtavörðuheiði var fjöldinn að meðaltali kominn upp í 1,9
teg./smáreit níu árum eftir sáningu, en á Öxnadalsheiði var hann aftur á móti orðinn
3,5 teg./smáreit tíu árum eftir að uppgræðsla hófst. Ekki kom fram neinn verulegur
munur á fjölda fléttutegunda með vaxandi hæð yfir sjó á þeim svæðum sem slíkur
samanburður var mögulegur, þ.e. á Holtavörðuheiði og Öxnadalsheiði.
Flokkun og hnitun og gróðurgagna
Tíðni tegunda, tegundasamsetning. Við flokkun reitasafnsins, þar sem byggt var á
tíðni allra tegunda í reitunum, fengust alls sex flokkar eftir fyrstu þijú skiptiþrepin (4.
mynd). Á fyrsta þrepi skiptust reitimir upp í tvo hópa. I öðrum hópnum voru reitimir
af Öxnadalsheiði ásamt tveimur reitum úr Borgarfirði (Ll, Þ2). Einkennistegundir
fyrir þennan hóp vora krækilyng (Empetrum nigrum), hvítmaðra (Galium normanii)
og langkrækill (Sagina saginoiedes). Einkennistegund fyrir hinn hópinn var
Racomitrium lanuginosum, en í þeim hópi lentu allir reitimir af Holtavörðuheiði og
einn reitur úr Borgarfirði (Þl). Hvor þessara hópa skiptist síðan upp í þijá undirhópa.
Allir reitir flokkuðust á sama hátt, hvort sem mælingar byggðust á fyrri (1987 eða
1988) eða seinni gróðurmælingu (1991).
Allmargar tegundir tilheyrðu aðeins einum hópi eða vora bundnar við fáa þeirra.
Nokkrar tegundir höfðu þó mikla útbreiðslu og fundust í flestum reitum, í þessum
hópi voru mosar af ættkvíslinni Bryum, Ceratodon purpureus, Drepanocladus
uncinatus og Racomitrium ericoides, sem fundust í öllum reitum í bæði skiptin sem
mælingar vora gerðar. Aðrar mjög algengar tegundir vora háplöntumar vegarfi
(Cerastium fontanum) og axhæra (Luzula spicata), mosamir Pogonatum urnigerum
og Racomitrium lanuginosum ásamt fléttutegundinni Peltigera didactyla, en þessar
tegundir fundust allar í fleiri en 12 reitum í annaðhvort eða bæði skiptin sem mælingar
vora gerðar.