Fjölrit RALA - 15.01.2001, Síða 15

2. tafla. Algengustu plöntutegundir sem fundust á svæðunum. Fjöldri reita sem hver tegund fannst í er
sýndur aftan við heiti, heildarfjöldi reita var 93. Aðeins eru taldar tegundir sem íundust í a.m.k. 10
reitum. Varðandi nafngiftir á plönmm er vísað til eftirfarandi heimilda: Lid (1998) fyrir háplöntur,
Bergþór Jóhannsson (1998) fyrir mosa og Hörð Kristinsson (1997) fyrir fléttur.
Table 2. The most common plant species recorded at the sites. The number of plots with species is
shown after species name, total number of plots was 93. Only species found in 10 or more plots are
listed. Nomenclature for vascular plants follows Lid (1998), for mosses Jóhannsson (1998) and for
lichens Kristinsson (1997).
Háplöntur
Alaskalúpína Lupinus nootkatensis 87 Skriðlíngresi Agrostis stolonifera 14
Túnvingull Festuca richardsonii 62 Lógresi Trisetum spicatum 14
Blásveifgras Poa glauca 59 Beitilyng Calluna vulgaris 14
Blávingull Festuca vivipara 49 Blábeijalyng Vaccinium uliginosum 14
Blóðberg Thymus praecox 44 Grávorblóm Draba incana 13
Týtulíngresi Agrostis vinealis 38 Skeggsandi Arenaria norvegica 12
Hvítmaðra Galium normanii 38 Augnfró Euphrasia frigida 12
Krækilyng Empetrum nigrum 33 Melanóra Minuartia rubella 12
Túnsúra Rumex acetosa 33 Holurt Silene uniflora 12
Axhæra Luzula spicata 27 Hálíngresi Agrostis capillaris 11
Vallarsveifgras Poa pratensis 27 Þursaskegg Kobresia myosuroides 11
Túnfífíll Taraxacum 26 Mosar
Músareyra Cerastium alpinum 25 Móasigð Sanionia uncinata 50
Vegarfi Cerastium fontana 25 Engjaskraut Rhytidiadelphus squarrosu 44
Komsúra Bistorta vivipara 24 Lokkmosar Brachythecium spp. 28
Fjallasveifgras Poa alpina 23 Tildurmosi Hylocomium splendens 28
Holtasóley Dryas octopetala 21 Hlaðmosi Ceratodon purpureus 24
Lambagras Silene acaulis 21 Melagambri Racomitrium ericoides 24
Vallelfting Equisetum pratense 19 Hraungambri R. lanuginosum 18
Melablóm Arabis petraea 18 Gljúfrahnokki Bryum pallescens 13
Gulmaðra Galium verum 18 Sniðmosi Plagiochila porelloides 13
Birki Betula pubescens 17 Urðaskart Pohlia cruda 13
Snarrótarpuntur Deschampsia caespitosa 16 Fjallhaddur Polytrichum alpinum 10
Bugðupuntur Deschampsia jlexuosa 16 Fléttur
Klóelfting Equisetum arvense 16 Melakræða Cetraria aculeata 16
Vallhæra Luzula multiflora 15 Álfabikar Cladonia chlorophaea 10
Bijóstagras Thalictrum alpinum 15
En hvað má lesa út úr þessari skipan reitanna (3. mynd)? í íyrsta lagi er munur á
milli landshluta. Reitir frá svæðum sunnan heiða eru mjög dreifðir eftir 1. ás en
mynda margir þétta og aðskylda þyrpingu lengst til vinstri á ásnum. Reitir frá svæðum
norðan heiða hafa hins vegar minni dreifingu á 1. ás en eru dreifðari á 2. ás. Reitimir
frá Norðurlandi mynda heldur ekki viðlíka þyrpingu og reitir frá sunnanverðu landinu
(3. mynd). Hvað hér liggur að baki má fmna með því að líta á hvaða breytingar verða
á umhverfi og gróðri á milli reita. ínn á myndina hafa verið teiknaðar örvar sem sýna
tengsl einstakra umhverfisþátta við breytileika í gróðurfari, samkvæmt útreikningum
CANOCO-forritsins. Lengd örva gefur til kynna hversu sterk tengslin eru, en stefria
þeirra í hvaða átt meginbreyting verður. Jarðvegsþættimir köfhunarefni (N), kolefhi
(C) og sýmstig (pH) ásamt aldri lúpínu höfðu sterkust tengsl við gróðurfarið. Tengsl
við veðurfarsþættina, hita og úrkomu, er nokkra minni og langminnst er hún við hæð
reita yfir sjávarmáli. Stefna veðurfarsþáttanna fer saman við 1. ásinn og aldur lúpínu
víkur þar ekki langt frá. Breyting á jarðvegsþáttunum tengist hins vegar báðum
ásunum (3. mynd). Bein fylgni á milli reitahnita og umhverfisþátta, sem reiknuð var,
13