Fjölrit RALA - 15.01.2001, Qupperneq 25

landi sem hún hafði hörfað af og var þar minni munur á gróðri (11. mynd). Lúpína var
með mikla þekju og ríkjandi í elsta hlutanum í annarri breiðunni (II) en hafði hörfað í
hinni (IV), (4. tafla). I þessum breiðum hafði einnig myndast graslendi þar sem vallar-
sveifgras var ríkjandi (4. tafla). Aðrar tegundir með umstalsverða þekju voru túnvin-
gull, blávingull, týtulíngresi og túnflfíll. í báðum breiðunum var einnig nokkuð um
brennisóley og talsvert var af snarrót í annarri þeirra. Þétt mosalag var í sverði og
helstu tegundir þar hinar sömu og í hinum breiðunum.
I Skorradal hafði lúpína fyllt skriður og melabletti í hlíðinni fyrir ofan
Stálpastaði þar sem mælingamar fóru fram. Allir reitir voru innan lúpínubreiða og var
fremur lítill munur á gróðri í þeim flestum (11. mynd). í báðum breiðum var lúpína
ríkjandi. Hafði hún fulla þekju í yngri breiðunni (I), en hafði svolítið gisnað þar sem
hún hafði vaxið lengur (4. tafla). Einn reitur (1-1) var nokkuð frábrugðinn hinum en
þar voru gróðurbreytingar skemmst á veg komnar (11. mynd). Þar var enn slæðingur
af mela- og mólendistegundum undir lúpínunni, en helstar þeirra voru túnvingull,
blávinglull, klóelfting, komsúra, bijóstagras og blábeijalyng. I Skorradal fannst sigur-
skúfur í öllum reitum. Náði hann nær 20% þekju og var ríkjandi undir lúpínunni þar
sem hún hafði vaxið lengst (4. tafla). Af öðmm háplöntum var mest um vallelftingu,
brennisóley, túnvingul og blávingul í breiðunum í Skorradal. Þéttleiki grasa var þar
miklu minni en á öðmm svæðum sunnan heiða og einnig var þar minna um mosa (4.
tafla). I eldri breiðunni vom engjaskraut og lokkmosarríkjandi í mosalagi.
Á Norðurlandi vom áhrif lúpínu mjög misjöfn milli svæða. Þar sem hún breiddist
út á mela urðu almennt minni breytingar en fyrir sunnan. Þéttleiki lúpínu var víðast
hvar minni og land greri ekki jafn vel upp (4. tafla). Á nokkmm melasvæðum fyrir
norðan var áberandi að lúpína myndaði þéttan, nokkurra metra breiðan kraga rétta
innan við jaðar breiða og vom plöntur þar stærstar og í mestum blóma. Innan við
kragann var lúpínan miklu gisnari. Minnti þetta, þótt stærra væri í sniðum, á hvít-
smárabreiðu sem er þéttust og blómstrar mest við jaðarinn. Það virðist því sem lúpína
haldi þrótti sínum og þéttleika mun skemur fyrir norðan en sunnan heiða. Á nokkmm
svæðum norðanlands hafði lúpínan breiðst inn á lyngmóa og valdið þar miklum um-
skiptum á gróðri.
í Varmahlíð urðu litlar gróðurbreytingar í breiðunni sem könnuð var. Reitur úr
elsta hluta hennar greindi sig lítið ffá viðmiðunarreit utan við. Meira frávik var á reit
sem staðsettur var í þéttum lúpínukraga rétt ínnan við jaðarinn. I Varmahlíð hafði
lúpína breiðst um flagmóa sem var gróinn að tveimur þriðju utan við breiðuna.
Ríkjandi tegundir þar vom holtasóley, blóðberg en einnig var talsvert af krækilyngi,
snarrót, túnvingli og komsúm. í elsta hluta breiðunnar var lúpína orðin mjög gisin en
ríkjandi háplöntur með henni vom sömu tegundir utan við breiðuna, þ.e. holtasóley og
blóðberg, auk blásveifgrass (4. tafla). Nokkurt landnám var af birki í reitnum og nam
þekja þess um 4%. Lítilsháttar þétting varð á mosum í breiðunni og kvað þar mest að
móasigð og lokkmosum.
23