Rit Búvísindadeildar - 15.10.1996, Qupperneq 20

Æmar létu yfirleitt mjög vel við rúlluheyinu eins og meðaltölur heyátsins bera með
sér. Sérlega reyndist háin étast vel þó hafa verði í huga að f þeim tilraunaflokki vom eldri
ær en í hinum flokkunum fveimur (sjá 2. töflu). Fram kom að fullorðnu æmar gerðu öllu
meiri mismun á heyátinu eftir tilraunaliðum en veturgömlu ærnar (tilr. 1990/1991).
Þessara aldursáhrifa virðist einnig gæta í viðbrögðum ánna við hánni.
Halda átti sömu fóðron ánna miðsvetrar, en þá fengu þær súgþurrkaða töðu
skammtaða eftir áætlaðri þörf. Hins vegar fór svo að nokkur munur varð á þurrefnisáti
ánna fyrra tilraunaárið en óreglulegur eftir aldursflokkum þeirra.
3.5 Þungabreytingar ánna
í ó.töflu eru skráðar meðaltölur þunga ánna á ýmsum tímum innistöðu - frá hýsingu og
fram undir burð. Miðað er við svipaðar dagsetningar bæði tilraunaárin. Á þeim munar
hvergi meira en níu dögum á milli ára. Desember-vigtunin er bæði árin tekin eftir að æmar
höfðu verið um það bil fimm vikur á tilraunaheyinu. Þvf miður glötuðust frumtölur um
byijunarþunga ánna 1991-1992 en hann var hinn sami í báðum hópum (a og b) beggja
flokka. Apríl-vigtunin er bæði árin frá síðustu dögum mánaðarins.
6. tafla. Þungi ánna á ýmsum tímum innistöðu, kg
1990-1991 nóv. des. febr. mars apríl
a - þvalt rúlluhey 58,9 61,7 64,7 64,9 71,1
b - þurrlegt - 58,9 63,1 64,4 64,5 71,1
1991-1992 (fyrri slægja)
a - þvalt rúlluhey - 66,4 70,9 73,1 72,3
b - þurrlegt - 66,9 71,8 74,7 75,3
1991-1992 (há)
a - þvalt rúlluhey - 69,2 74,3 77,4 79,5
b-þurrlegt - - 67,6 71,5 75,4 79,1
Þungabreytingar ánna, sem fengu fyrri sláttar heyið, fylgja svipaðri reglu bæði árin. Þær
ær, sem fengu þurrlega rúlluheyið, þyngdust heldur meira en hinar sem fengu það þvala
(a-lið). Misjafnt er eftir árum hvenær mismunurinn kom einkum fram: fyrra árið kom hann
í ljós á fyrstu 4-5 vikum innistöðu en hvarf síðan. Seinna árið kom mismunurinn fyrst
fram er leið fram á vetur líkt og um uppsöfnuð áhrif væri að ræða, því á tímabilinu 15.
janúar - 31. mars voro æmar á sömu heyfóðron. Aftur á móti fylgdu hópamir, sem hána
fengu, annarri reglu. Þar þyngdust æmar, sem þvala heyið fengu, meira en hinar. Varð
mismunurinn mestur miðsvetrar en var horfinn er kom fram undir burð.
Sáralítill munur kom fram á holdafari ánna á milli hópa. Á fyrri sláttar heyinu hlutu
æmar, sem fengu a-heyið, ívið oftar hærri holdaeinkunn en hinar sem fengu þurrlega
heyið. Á hánni snerist þessi regla við. Munurinn á holdastigi a- og b-hópa var þó hvergi
tölfræðilega marktækur.
14