Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.2020, Blaðsíða 13

Ólafur með hundinum Samson sem var klónaður úr erfðaefni Sáms heitins. MYND/VALLI
Mitt svar var:
Kæru embættis-
menn, þau eru
vinir mínir.
Upphaflega fór ég síðan að
hlaupa en hlaupin hafa breyst
í kraftgöngur. Mörgum á Sel­
tjarnarnesinu fannst skrýtið
að sjá mig í myrkrinu á vet­
urna birtast milli húsa eða á
Valhúsahæðinni, svo ég tali
nú ekki um þegar ég fór til
Bessastaða og íbúar fóru allt
í einu að sjá einhvern mann
við Bessastaði í myrkrinu og
veltu fyrir sér hvaða flæking­
ur þetta væri í morgunsárið.
Ég fer í göngu alla morgna,
allt árið um kring. Það geri
ég líka á ferðalögum, á nýárs­
dag og á jóladag. Ég tek einn
og hálfan tíma í æfingar og
kraftgöngu, og náttúran hér
í Mosfellsbænum hentar ein­
staklega vel til þess.“
Eftir útivistina tekur venju­
lega við fimm til sex tíma
vinna, og síðdegis les Ólafur
mikið og hefur samband við
vini og vandamenn. „Menn
spyrja oft hvort ég sé með
skrifstofu hér heima en skrif­
stofan er bara í iPadnum mín­
um. Tæknin gerir mér kleift
að lifa áfram athafnasömu lífi
hvar sem ég er í veröldinni.“
Gríðarleg fagnaðarlæti
Og oftar en ekki fær hund­
urinn Samson að fara með í
gönguferðirnar. Eins og alþjóð
veit var Samson klónaður úr
erfðaefni hundsins Sáms sem
hélt á vit feðra sinna í árs­
byrjun 2019. Samson kom í
heiminn í Bandaríkjunum og
þau fengu hann þegar hann
var tveggja mánaða en hann
varð að ná ákveðnum aldri til
að mega fara úr landi og til
þeirra Ólafs og Dorritar.
„Þegar við fengum Sám
á sínum tíma var hann árs
gamall og við höfðum því
aldrei haft hvolp saman. Það
var mjög skemmtilegt en líka
áhugavert að fylgjast með
honum út frá vísindalegu sjón­
armiði, að sjá hvað Samson er
líkur Sámi, ekki bara í útliti
heldur líka í lyndi og háttum.“
Sjónvarpsfréttamenn RÚV
voru á staðnum þegar Samson
losnaði úr einangrunarstöð­
inni í júlí og hitti þau hjónin
aftur. Fagnaðarfundirnir voru
þvílíkir og datt Dorrit um koll
þegar Samson flaðraði upp
um hana, vart mátti sjá hvort
var glaðara. Ólafur segir hins
vegar enn merkilegra hvað
Samson var glaður að hitta
Dorrit í fyrsta skipti.
„Við tókum á móti honum
á flugstöðinni í Aspen. Hann
kemur í fangið á Dorrit og það
linnir ekki fagnaðarlátunum.
Hann var þá bara tveggja
mánaða og hafði aldrei hitt
Dorrit áður. Þetta vekur upp
spurningu um kjarnann í
erfðavísindum – erfist minn­
ið? Flestir vísindamenn segja
nei, en hvernig stendur þá á
því að þessi litli hvolpur fagn­
aði svona ógurlega þessari
ókunnugu konu sem var með
hann í fanginu á flugstöðinni í
Aspen? Móttökurnar sem Dor­
rit fékk voru svipaðar þegar
hann var kominn hingað en þá
hafði hann auðvitað hitt hana
áður.“
Jólamánuðurinn er genginn
í garð en hann, eins og allt
annað, ber keim af kórónu­
veirunni. Ólafur reiknar með
að jólahaldið verði með afar
breyttu sniði hjá fjölskyld­
unni og vonar að þannig verði
það hjá flestum. „Ég segi
vonandi því ég held að það sé
nauðsynlegt að þjóðin breyti
öll sínum jólavenjum. Við í
fjölskyldunni höfum haft það
sem sið að hittast öll; dætur
mínar, dætur Guðrúnar Katr­
ínar og börnin þeirra sem er
nokkuð fjölmenn sveit. Það
verður ekkert slíkt boð um
þessar hátíðir í ár. Það er
ekki einu sinni víst að þær
systur hittist allar um jólin.
Þó það sé kannski sérkenni­
legt að segja það þá vona ég
að hvorki hjá minni fjölskyldu
né öðrum verði hefðbundin
jólaboð. Ég held að það sé
einfaldlega hinn harði veru­
leiki þessa faraldurs að við
verðum að finna okkur nýjar
leiðir til að halda jól og bíða
með samkomur í þeim stíl
þar til næstu jól. Það verður
ekkert hefðbundið á næst­
unni, hvorki jól né áramót.
Við verðum að hafa aga og
sannfæringu til að breyta til
og gleðjast án þess að stofna
heilsu og lífi í hættu, því það
er það sem þetta snýst um –
lífið.“ n
FRÉTTIR 13DV 4. DESEMBER 2020