Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.2020, Blaðsíða 20

COVID-lífið í einangrun:
LISTAVERKIN Á
MATARDISKNUM
BJÖRGUÐU
GEÐHEILSUNNI
Hjúkrunarfræðingurinn og einkaþjálfarinn
Ásthildur Björnsdóttir losnaði nýverið úr
27 daga einangrun eftir að hafa smitast
við vinnu sína á Reykjalundi. Hún varð ekki
mikið lasin en einangrunin tók svo sannar-
lega á. Feðginin „frammi“ töfruðu daglega
fram listaverk til að gleðja sína konu.
É g starfa sem hjúkrunar-fræðingur á Reykja-lundi og smitaðist í
vinnunni,“ segir Ásthildur að-
spurð út í aðdraganda lengsta
mánaðar lífs síns.
„Fór strax í sóttkví eftir að
vinnu lauk á sunnudagskvöld-
inu og fyrstu einkenni komu
fram á miðvikudeginum. Fór
í skimun á fimmtudeginum og
fékk COVID-símtalið seinni-
partinn þarna á fimmtudeg-
inum þar sem staðfest var
að ég væri smituð – en ég
átti alveg von á því þar sem
ég hafði verið mjög útsett
þarna nokkrum dögum fyrr í
vinnunni. Fyrst í stað átti ég
að vera í tvær vikur í einangr-
un sem svo var framlengt þar
sem ég var enn með einkenni
– endaði að lokum í 27 dögum
í einangrun.“
Fjölskyldan leitaði skjóls
„Heimilið fer algjörlega á
hliðina þegar einn á heimil-
inu er smitaður en hinir ekki.
Þetta þýddi einnig að allir aðr-
ir fóru í sóttkví með tilheyr-
andi reglum og kvöðum tengd-
um því. Það sem bjargaði því
að ég fékk að vera heima er
að við erum með gestasalerni
sem ég ein var með aðgang að.
Þegar ég þurfti að komast á
snyrtinguna krafðist það ein-
mitt skipulags og undirbúning
áður en ég fór út úr herberg-
inu sem byrjaði á að haldinn
var örfundur á FaceTime þar
sem ég lét fjölskyldumeðlimi
vita að ég væri væntanleg
fram og þau settu upp grímur
og leituðu skjóls,“ segir Ást-
hildur sem er með eindæmum
jákvæð.
Daglegar baðferðir voru
hins vegar ekki í boði þar sem
engin sturta er inni á gesta-
salerninu. „Úr varð að þau
notuðu sturtuna en ég fékk
aðgang að baðkarinu en það
þýddi mikil þrif þegar ég fór í
baðið því að það varð að sótt-
hreinsa allt herbergið, bæði
af mér og svo þurftu þau að
koma inn og spritta aftur yfir
alla snertifleti.“
Ásthildur vandaði til verka
og þekkir í gegnum starf sitt
hve mikilvægt er að gæta ýtr-
ustu varkárni við smitvarnir.
„Svona aðstæður krefjast
mikilla smitvarna og hrein-
lætis upp á 10 frá öllum á
heimilinu til að forðast frek-
ara smit, sem við náðum að
gera en þau sluppu við smit.“
Fékk lítinn hita
Ásthildur segist ekki hafa
orðið mikið veik og fékk til
að mynda aðeins 37,9 stiga
hita í nokkrar klukkustundir
daginn sem fyrstu einkenni
komu fram en alla hina dag-
ana var hún hitalaus. „Ég fékk
samt sem áður ýmis einkenni
sem komu fram á mismunandi
tímabilum í þessu ferli. Ein-
kenni eins og til dæmis háls-
særindi, hósta, kvefeinkenni
eins og nefrennsli í tíma og
ótíma, hellu fyrir eyrun, mis-
slæman höfuðverk, ógleði,
svima, mikinn slappleika og
þreytu, mæði við minnstu
áreynslu, augnsýkingu, niður-
gang, mikinn hroll, beinverki
Þorbjörg
Marinósdóttir
tobba@dv.is
og húðverki, þrátt fyrir að
vera ekki með neinn hita,“
en venjulega eru eymsli í húð
fylgikvilli hita.
„Svo brenglaðist bragð- og
lyktarskyn þannig að fyrst
fann ég eingöngu hryllilega
vont bragð af öllu og fann
bara megna bensínlykt. Það
breyttist svo sem betur fer
yfir í að finna ekkert bragð né
lykt sem er skárra en að finna
ógeðslyktina og svo fór það
yfir í – og er enn, að ég finn
smá lykt og bragð en ekki eins
og var áður,“ segir Ásthildur
sem er mikil smekkkona á
mat og sannkölluð listakona í
eldhúsinu.
Einmanaleikinn
„Það sem var erfiðast í öllu
þessu ferli voru ekki veikindin
sjálf heldur miklu frekar þessi
langa einmanalega einangrun.
Að vera innilokaður í litlu
herbergi og stara á veggina
og mega ekki koma nálægt
fólkinu sínu reyndi alveg tölu-
vert á, bæði mig og eins á hina
fjölskyldumeðlimina. Fyrir þá
að vita af sínum nánasta þarna
innilokuðum og mega ekki
koma nálægt honum. Einnig
hafði ég alltaf áhyggjur yfir
því að stofna þeim í hættu með
því að smita þau í hvert sinn
sem ég þurfti á snyrtinguna
og eins þegar dyrnar voru
opnaðar þegar ég fékk matar-
sendingarnar.“
Ásthildur segist hafa fundið
sterkt fyrir því hvað litlu
hversdagslegu hlutirnir gefa
manni mikið. Líkt og að sitja
til borðs með fjölskyldunni,
fara sjálf fram og fá sér að
borða þegar maður vill. „Í
þessum aðstæðum verður fólk
algjörlega upp á aðra komið.
Litlir hlutir eins og að fara
út fyrir hússins dyr í stuttan
göngutúr eru ekki í boði.
Heimur manns, lífsgæðin og
frjálsræðið verður innsiglað
inni í því rými sem einangr-
unin á sér stað í.“
Dagdraumar um fjöll
Ásthildur reyndi að láta dag-
ana líða en inniveran reyndist
þessari orkumiklu íþrótta-
konu erfið. Ástríður starfaði
um árabil sem einkaþjálfari
og er sannarlega ekki sú teg-
und sem getur sleppt hreyf-
ingu auðveldlega. „Ég hafði
hundana mína tvo mér til
mikillar ánægju, fór langleið-
ina með að klára Netflix, öll
símtölin styttu svo sannarlega
stundirnar, þegar ég komst í
bað þá reyndi ég að vera eins
lengi í því og ég gat til að láta
daginn líða. Ég gat ekkert les-
ið en þar sem ég elska að fara
í fjallgöngur úti í náttúrunni
að þá fannst mér dásamlega
skemmtilegt að skoða flottar
myndir af landslagi, fjöllum
og náttúru á Instagram og
Facebook og lét mig dreyma
um að komast á fjöll og fékk
hugmyndir að skemmtilegum
fjallgöngum.“
Þörfin fyrir hreyfingu fékk
litla sem enga útrás. „Það
reyndi líka mjög mikið á
hversu litla hreyfingu ég fékk
allan þennan tíma. En ég er
að öllu jöfnu mjög líkamlega
virk en ég stunda mikla hreyf-
ingu og það skemmtilegasta
sem ég geri er að fara í fjall-
göngur. Þennan tíma var eina
hreyfingin sem ég fékk þegar
farið var á snyrtinguna og
svo reyndi ég að fara út í garð
einu sinni á dag og gekk þar
fram og til baka í smástund.“
Hápunkturinn
Feðginin Birgir Gunnarsson
eiginmaður Ásthildar og dótt-
ir þeirra Ásta Rakel hugsuðu
sannarlega vel um sína konu
og föndruðu dýrindis máltíðir
stundum oft á dag. Ásthildur
deildi myndum af matarbökk-
unum á samfélagsmiðlum á
meðan á einangruninni stóð
og biðu vinir hennar margir
spenntir eftir mynd dagsins.
„Hápunktar allra daganna
voru þegar ég fékk matar-
bakkann inn í herbergið
nokkrum sinnum á dag. Þar
sem bragðskynið var annað-
hvort ekkert eða brenglað þá
skipti öllu máli að maturinn
væri fallega framreiddur og
nógu litríkur fyrir augað.
Þau sáu fljótt hvað máltíð-
irnar vöktu mikla lukku hjá
mér og þegar bragð- og lyktar-
skynið var ekki til staðar þá
skipti svo sannarlega miklu
máli hvernig maturinn leit út.
Þegar bragðskynið var farið
þá fékk ég æði fyrir því að
borða Lay’s saltaðar kartöflu-
flögur, ekki að ég fyndi neitt
bragð – heldur var áferðin
svona líka skemmtileg að
narta í.“
Bragðskyn og lyktarskyn
getur breyst mjög samfara því
að fá veiruna og er eitt helstu
einkenna hennar. „Ég virðist
þola sterkan mat betur núna
þar sem bragðskynið er ekki
alveg komið aftur til baka.
Finn stundum lykt og stundum
ekki – eins og lyktarskynið sé
20 FÓKUS 4. DESEMBER 2020 DV