Víkurfréttir - 29.07.2020, Side 81

Fimm uppáhaldsplötur
Guðjóns Inga Guðjónssonar
Sumar á Sýrlandi – StuðmennÞetta var fyrsta poppplatan sem ég féll fyrir, enda ekki annað hægt. Það var einhver nýr tónn sem sleginn var með þessari plötu Stuð-manna „and the rest is history“ eins og sagt er. Á meðan nálin flutti mér þessa stórkost-legu tóna af þessari eðalskífu grandskoðaði ég plötuumslagið en á bakhlið þess var teikni-myndasaga sem gerði upplifunina enn ánægju-legri. Snilld frá Stuðmönnum.
Greatest Hits – The Cure
The Cure er sannarlega ein mín uppáhalds-
hljómsveit og hefur verið lengi. Ég gæti
sett nokkrar plötur með þeim sem mínar
uppáhalds en kýs að setja bara safnplötuna
þeirra frá 2001, sem ber hið frumlega nafn
Greatest Hits, því hún inniheldur mörg
þeirra bestu laga. Ég hef hlustað mikið á
þessa plötu og diskurinn hefur verið í spilar-
anum í bílnum mínum í mörg ár.
Piano Man – Billy Joel
Þegar ég var þrettán ára ga
mall unglingur á Akureyri
kom út
platan „The Stranger“ með
Billy Joel, plata sem er frá
bær og
er talin ein hans allra besta
. Ég gerði mér far í bæinn ti
l þess
að kaupa plötuna en hún va
r hvorki til í Vöruhúsi KEA
né í
Sport og Hljóð, sem voru þe
ir staðir sem hægt var að ka
upa
plötur á Akureyri á þessum
tíma. En tómhentur vildi é
g ekki
fara og keypti því aðra plöt
u með Billy Joel (og reynda
r einu
plötuna sem var í boði með
honum í búðinni), „Piano M
an“.
Við fyrstu spilun varð ég fy
rir nokkrum vonbrigðum, h
ún var
sannarlega ekki með þeim
vinsælu smellum sem voru
á „The
Stranger“ og ekki hægt að s
egja að textarnir hafi almen
nt
verið mjög upplífgandi en e
ftir nokkra hlustun fannst
mér
hún virkilega góð – það eitt
að lagið Piano Man, sem er
enn í
dag eitt af mínum uppáhald
slögum, sé á plötunni setur
hana í
flokk með mínum uppáhald
splötum.
Mellon Collie and the Infinite Sadness – The Smashing Pumkins
Þessi tvöfalda plata The Smashing Pumkins sýnir hversu miklir snillingar eru þarna á ferð, ein plata dugði þeim ekki en hvor um sig hefði náð að slá í gegn. Klárlega ein allra besta útgáfa tíunda ára-tugarins sem ég þreytist ekki á að spila.
Tunnel Of Love – Bruce Springsteen
Bruce Springsteen, sá mikli meistari, hafði komið með
marga smelli og gefið út góðar plötur þegar hann, árið
1987, gaf út plötunva „The Tunnel of Love“ en þar
finnst mér hann hafa toppað sig. Ég hlustaði á þessa
plötu hvenær sem færi gafst á þessum tíma og hlusta
á hana enn í dag. Persónulega finnst mér ekki veikur
blettur á þessari plötu, algjört meistaraverk.
Ég er í raun alæta á tónlist, ef lagið er grípandi og mér finnst það gott
skiptir ekki máli hvort það flokkast sem diskó, pönk eða hvað sem er
þar á milli. Ég hef gjarnan tekið ástfóstri við ákveðin lög án þess endi-
lega að annað sem frá viðkomandi tónlistarmanni hafi komið hafi snert
mig mikið. Ég hef því í gegnum tíðina ekki átt marga hillumetra af
plötum eins og sumir en það eru ákveðnar plötur sem ég hef átt sem ég
hef hlustað á meira en aðrar og eru þessar hér hluti af þeim.
Miðvikudagur 29. júlí 2020 // 29. tbl. // 41. árg.
víkurFrÉttir á SuðurNESjuM í 40 ár // 81