Morgunblaðið - 08.06.2020, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. JÚNÍ 2020
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, systir
og amma,
VALDÍS VALGEIRSDÓTTIR,
Laugarnesvegi, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
19. maí. Útför hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Sérstakar ástarþakkir fær starfsfólk líknardeildar fyrir einstaka
hlýju og fagmennsku. Aðstandendur þakka fyrir veittan stuðning
og hlýhug.
Herdís Ósk Unnarsdóttir Örvar Þór Kristjánsson
Ingi Valgeirsson
Birgir Geir Valgeirsson
Jóna Kristín Jónsdóttir
Guðlaugur Sveinsson
og barnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
RAGNAR INGI HARALDSSON
bifreiðarstjóri,
Grundarfirði,
lést 31. mars síðastliðinn. Minningarathöfn
og jarðsetning fer fram í
Grundarfjarðarkirkju laugardaginn 13. júní
kl. 14. Streymt verður frá athöfninni, hægt
er að fá slóðina hjá aðstandendum.
Jóna Björk Ragnarsdóttir Guðmundur Smári Guðmunds.
Auður Hanna Ragnarsdóttir Reynir Ragnarsson
Ásgeir Ragnarsson Þórey Jónsdóttir
Sveinn Ingi Ragnarsson Tinna Torfadóttir
 Fleiri minningargreinar
um Ástu Arnórsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝ Vilborg Ein-arsdóttir fædd-
ist 1. september
1932 á Geithellum í
Álftafirði. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Skjólgarði, Horna-
firði, 1. júní 2020.
Foreldrar Vil-
borgar voru hjónin
Einar Jóhannsson, f.
28. apríl 1906, d. 24.
maí 1975, bóndi á
Geithellum, og Laufey Karls-
dóttir, f. 24. mars 1912, d. 4. júní
1994, húsfreyja. Systkini Vil-
borgar: Helga, f. 14.6. 1931, lát-
in. Hennar maður var Guð-
mundur Vilmar Magnússon,
látinn; Þormóður, f. 26.9. 1934,
látinn. Hans kona var Erla Ein-
arsdóttir, látin; Ólafur, f. 18.11.
1935. Kona hans var Sunneva
Jónsdóttir, látin; Jóhann, f. 30.7.
1937. Sambýliskona hans er Ást-
ríður Baldursdóttir; Þorkell, f.
15.5. 1939, látinn; Kristín, f. 10.8.
1942, hennar maður var Sigjón
Bjarnason, látinn; Hjörtur f.
17.7. 1953; Leifur, f. 22.12. 1955,
látinn.
Vilborg giftist 8. september
1957 Helga Hálfdanarsyni, vél-
virkja á Höfn, f. 30. janúar 1928,
d. 13. maí 2018. Dætur Vilborgar
og Helga eru: 1) Laufey, f. 8. júní
1958, gift Sigurbirni Jóhanni
Karlssyni, f. 29. júlí.1957. Börn
þeirra eru Birna Þrúður , Jó-
hanna Sigurborg, Helgi Berg,
Heiða Vilborg og
Lúcía Jóna. Barna-
börnin eru orðin 10
talsins. 2) Guðný, f.
16. febrúar 1961,
maður hennar er
Hákon Gunn-
arsson, f. 21. jan-
úar 1958. Börn
þeirra eru Gunnar
Bjarni og Sig-
urbjörg Karen.
Barnabörnin eru
orðin tvö talsins. 3) Þorbjörg, f.
19. apríl 1963, maður hennar er
Vignir Júlíusson, f. 24. nóvember
1963. Börn þeirra eru Páll Sig-
urður, Margrét og Þorkell Ósk-
ar. Barnabörnin eru orðin þrjú
talsins.
Vilborg ólst upp á Geithellum
í Álftafirði en flutti árið 1957 til
Hafnar í Hornafirði. Hún gekk í
barnaskóla sveitarinnar, var í
Húsmæðraskólanum á Hallorms-
stað 1951-52 og nam ljósmóð-
urfræði við Ljósmæðraskóla Ís-
lands 1953-54. Hún var ljósmóðir
í Álftafjarðar-, Búlands- og
Beruneshreppum frá 1954-57 er
hún flutti til Hafnar. Þá varð hún
ljósmóðir á Mýrum, Nesjum,
Lóni og á Höfn frá 1966. Suð-
ursveit bættist við 1971 og frá
1974-2001 starfaði hún á heilsu-
gæslustöðinni á Höfn og sinnti
þá allri Austur-Skaftafellssýslu.
Útför Vilborgar verður gerð
frá Hafnarkirkju í dag, 8. júní
2020, klukkan 11.
Elsku amma, nú ertu komin til
afa. Það er margs að minnast og
margt að þakka. Þú varst alltaf
tilbúin í að gera allt fyrir mann
og gott betur en það.
Sérstakar þakkir fyrir að leyfa
mér að búa hjá ykkur á meðan ég
var í Heppuskóla, fá heitan mat í
hádeginu og á kvöldin er ómet-
anlegt.
Þú varst einstök, að fá að hafa
þig með í sumarfrí með mér og
krökkunum sumarið 2018 var
ævintýralegt.
Þú bjargaðir kvöldmatnum öll
kvöld þegar þú reyndir eftir
bestu getu að kenna mér á kolag-
rill og held ég að ég muni aldrei
koma nálægt kolagrilli aftur, ég
hafði ekki þolinmæðina í að það
myndi hitna.
Ég hlæ enn að því þegar ég
spurði þig hvort við ættum að
kíkja á nokkra staði og þú sagðir
með suma staði: „Nei, við þurfum
ekki að fara þangað, það var ekk-
ert að sjá þarna fyrir 30 árum“ og
það var ekki farið.
Ég get hlegið að mörgu sem
gekk á í fríinu okkar en hló ekki
þá en hlæ núna. Ætli það sé ekki
Vilborgar-nafnið sem ber þrjósk-
una sem við erfðum. En ánægð er
ég að við höfum farið í 10 daga frí
og börnin mín fengið að kynnast
þér enn betur.
Einnig eru ekki margir sem
eiga ömmur sem voru heims-
meistarar í super mario. Sendir
mann upp í rúm klukkan 22 og
birtist svo á rúmstokknum
klukkan 23 til að spila nokkur
borð.
Maður vildi helst ekki biðja þig
um aðstoð í super mario því það
var óvíst hvort maður fengi stýr-
ispinnann aftur næsta klukku-
tímann.
Þú kenndir mér mörg spilin og
var gaman að spila við þig.
Skemmtilegast var að spila við
þig gömlu jómfrú sem barn og
reyna að vinna því það voru einu
skiptin sem þú leyfðir okkur að
sjá þig taka tennurnar úr þér og
gretta þig svo við myndum
springa úr hlátri.
Eitt skiptið af mörgum mætt-
um við Sigurbjörg og Margrét í
hádegismat hjá þér og maturinn
og drykkurinn kominn á borðið
og urðum við frekar skrítnar á
svipinn 15 ára gamlar, þar sem
þú hafðir keypt pilsner handa
okkur en hélst að þú hefðir keypt
gos. En sagðir okkur að við
mættum alveg smakka þetta þar
sem þetta væri ekki áfengt og
minnist ég að við höfum nú allar
smakkað þennan drykk.
Bryndísi fannst alltaf gaman
að koma til þín þar sem hún vissi
að í flestum tilvikum fengi hún
pönnukökur og þér fannst gaman
að horfa á hvað hún var dugleg að
borða þær þar sem hún sat oft við
borðið þangað til diskurinn var
tómur.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt og hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
x
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku amma, ég veit að þið afi
fylgist með okkur að ofan, nú
kveð ég þig í hinsta sinn, ég
geymi mínar fallegu minningar
um þig og afa í hjarta mér og segi
börnunum mínum og öðrum frá
þeim.
Heiða Vilborg.
Elsku amma okkar.
Við kveðjum þig með söknuð í
hjarta en einlægu þakklæti fyrir
þær minningar sem við eigum um
þig sem munu fylgja okkur alla
okkar ævi.
Þú varst listakona mikil og það
voru einstaklega fallegar og
vandaðar flíkur sem komu af
prjónunum þínum sem fóru með
þér hvert sem er, enda voru vett-
lingar og sokkar fljótir að birtast
þegar kaldar hendur bönkuðu
upp á hjá þér. En það var ekki
einungis handavinnan sem þú
lagðir svo mikinn metnað í, því að
hengja upp jólaskrautið ár hvert
var margra manna verk, enda
þurfti einhver að horfa á ljósin
hengd upp bæði inni og úti til að
allt yrði fullkomið, því þér fannst
Vilborg
Einarsdóttir
✝ Ásta Arnórs-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 17. apr-
íl 1928. Hún lést á
Hrafnistu Hafnar-
firði 2. júní 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Sólveig Sig-
urðardóttir, f. 1905,
d. 1988, og Arnór
Þorvarðarson, f.
1897, d. 1976.
Ásta var fimmta í
röðinni af átta systkinum, sem
öll eru látin nema Sólveig, f.
1947.
Þann 2. desember 1951 giftist
Ásta Þorsteini Skúla Bjarnasyni,
f. 19. júní 1927, en hann lést 17.
febrúar 2018.
Foreldrar hans voru Árný
Ólöf Skúladóttir, f. 1891, d. 1953,
og Bjarni Anton Sigurðsson, f.
1901, d. 1935.
Börn Ástu og Skúla eru: 1)
Árný, f. 14.10. 1951, gift Friðriki
Guðlaugssyni, börn þeirra eru
Ásta, Ólöf og Friðrik Árni. 2)
Sólveig Arnþrúður, f. 2.10. 1957,
synir hennar og Sveins Magn-
ússonar eru Magnús Leifur og
Þorsteinn Skúli. 3) Arnór, f.
21.11. 1959, kvæntur Margrjéti
Þórðardóttur, börn þeirra eru
Óskar, Signý og Rúnar. 4) Skúli,
f. 21.12. 1964,
kvæntur Katrínu
Guðbjartsdóttur,
dætur þeirra eru
Auður Björt og
Ásta Steina.
Barna-
barnabörnin eru 13
og það 14. á leið-
inni.
Ásta bjó alla sína
tíð í Hafnarfirði og
lengst af á Jófríð-
arstaðavegi 5 og Hlíðarbraut 9,
en síðustu árin bjuggu þau Skúli
á Hraunvangi 1. Síðustu sex
mánuði dvaldi Ásta á Hrafnistu í
Hafnarfirði í góðu yfirlæti.
Ásta varð gagnfræðingur frá
Flensborgarskólanum og vet-
urinn 1949 til 1950 var hún í Hús-
mæðraskólanum Ósk á Ísafirði.
Hún vann fyrstu árin eftir skóla
á skrifstofu Rafha í Hafnarfirði
en síðan lærði hún til sauma hjá
Önnu móðursystur sinni. Ásta
var heimavinnandi húsmóðir eft-
ir að börnin fæddust en 1971 hóf
hún störf hjá saumastofu Magna.
Frá 1985 vann hún í eldhúsi leik-
skólans Kató.
Útför Ástu fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 8.
júní 2020, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Elsku mamma mín, nú hefur þú
kvatt þennan heim og hefur pabbi
tekið fagnandi á móti þér. Þær eru
margar minningar sem kom upp í
huga mér eftir þau rúmlega 62 ár
sem ég hef fengið að fylgja þér. Þú
varst frekar hógvær kona og fyr-
irmyndarhúsmóðir hvort sem var
að elda mat, baka kökur, sauma,
prjóna og eða gera hannyrðir.
Alltaf varstu tilbúin að passa
barnabörnin og á ég þér miklar
þakkir hve strákarnir mínir hafa
fengið að njóta þess. Aldrei kom
maður á Hlíðarbrautina þar sem
þið áttuð heima frá 1956 til 2013
nema til væru kökur með kaffinu.
Alltaf var sunnudagskaffi þar sem
allir mættu sem gátu komið og var
þá alltaf til nóg með kaffinu handa
öllum hópnum. Pönnukökur þínar
þær bestu sem maður smakkaði
og held ég að núna verði ég að fara
æfa mig að baka þær eins og þú
hafðir hvatt mig til og sagðir að
það væri ekkert mál. Við vorum
mjög nánar og voru þær ófáar
bæjarferðirnar sem við fórum
saman í til að kaupa á þig föt sem
þú hafðir mjög gaman af því alltaf
vildir þú eiga fallega föt. Oftast
fórum við á kaffihús og seinni árin
sagðir þú alltaf að þú værir búin
að taka til kaffi handa pabba því
þú hugsaðir einstaklega vel um
hann. Þú hafðir mjög gaman að
því ferðast bæði innan- og utan-
lands með pabba og voru þær ófá-
ar ferðirnar sem þið fóruð. Þegar
pabbi fór í sína tuttugustu ferð til
Austurríkis á skíði sagði hann, nú
fer ég ekki meira án þín. Þú
ákvaðst að fara með og var ég með
í þeirri ferð og man ég hvað þú
naust þess að hafa farið með þó
svo þú værir ekki á skíðum. Ferð-
irnar þínar urðu fjórar með hon-
um á skíði og var ég með ykkur í
þeim öllum og er það mér dýrmæt
minning.
Elsku mamma, ég kveð þig
með söknuði og en jafnframt ynd-
islegum minningum. Eins og
pabbi sagði alltaf þegar við vorum
að fara eitthvað, góða ferð, elsku
mamma, og jafnframt góða heim-
komu á nýjum stað í faðmi pabba.
Þín elskulega dóttir,
Sólveig.
Elsku amma Ásta.
Nú hefur þú lokið dagsverkum
þínum til 92 ára og kveð ég þig
með nokkrum orðum. Þó ég segi
sjálfur frá held ég að fáir toppi þig
í hlutverki og starfi hinna sönnu
íslensku húsmæðra enda húsmóð-
urskólagengin frá Ísafirði. Hvort
sem það var að elda mat, baka fyr-
ir veislur eða prjóna heilu peys-
urnar á alla í jólagjöf þá var mikill
metnaður lagður í þau störf. Ég
naut þeirra forréttinda á mennta-
skóla árum mínum í Flensborg að
hlaupa heim til ykkar afa á Hlíð-
arbrautinni í heitan mat og voru
margir sem öfunduðu mig af því.
Alltaf var hægt að treysta á það að
brúnkaka væri til frammi í búri
enda fannst þér alveg ómögulegt
að eiga ekkert með kaffinu. Frá
því ég man eftir mér fórstu alltaf í
lagningu á föstudögum til þess að
láta laga á þér hárið og það gat
komið fyrir að þú færir á öðrum
dögum ef svo bara undir, t.d. ef
helgidag bar upp á föstudag.
Þetta gerðir þú fram á síðasta dag
og var þetta mjög mikilvægt hjá
þér að komast og láta laga á þér
hárið. Síðustu tvö ár hafa verið
þér pínuerfið eftir að afi dó í febr-
úar 2018 eftir nærri 70 ára hjóna-
band, gerir aðrir betur. Þegar eitt
líf hverfur úr þessum heimi verð-
ur til annað nýtt og á það svo
sannarlega við í mínu tilfelli þar
sem lítil stúlka er á leiðinni í heim-
inn hjá okkur Lilju í september
nk. Í miðjum COVID-faraldrinum
fórum við í 12 vikna sónar og varst
þú sú fyrsta sem ég hringdi í og lét
vita að barn væri á leiðinni enda
mátti ég ekki koma til þín heim-
sókn á Hrafnistu. Þú varst mjög
ánægð og enn þá ánægðari þegar
mamma tilkynnti þér að stúlka
væri á leiðinni. Ég var að vonast
til að geta komið í heimsókn til þín
með hana þegar hún væri fædd en
í stað þess mun ég minnast þín og
vera duglegur að heimsækja ykk-
ur afa í kirkjugarðinn þegar
göngutúrar verða farnir með
dömuna í vagninum.
Nú kveð ég þig með söknuði og
sakna allra þeirra frábæru ára
sem við áttum saman. Góða ferð
en jafnframt góða heimkomu til
afa Skúla. Hvíldu í friði og sofðu
rótt elsku amma.
Þinn dóttursonur,
Þorsteinn Skúli.
Amma Ásta, staðalímynd ís-
lenskrar húsmóður sem setti vel-
ferð húsbóndans og gestanna
fram yfir sína eigin. Flest allar
minningar okkar systkinanna
snúa einmitt að þessum persónu-
einkennum, þ.e. matargerð og
hannyrðir. Hlutirnir brögðuðust
einhvern veginn betur hjá ömmu,
t.d. brúna kakan með kókosmjöl-
inu, skyrið yfirsykrað eins og börn
kunna að meta það og svo hvernig
henni tókst að gera besta spag-
hettíið, án þess þó að hafa mjög
gaman af því að borða það sjálf.
En það var einmitt þannig, sjá um
aðra og gefa sér sjaldan tíma til að
njóta eða hvílast sjálf. Öll áttum
við prjónasokka og peysur sem
komu úr framleiðsludeild ömmu.
Nú hverfur þú á braut, södd
lífsdaga, kannski til að halda
áfram að sjá um afa, en við minn-
umst ómetanlegra stunda á H9 og
kveðjum þig með söknuði og
þakklæti, með tvær góukúlur í
hönd.
Óskar, Signý og Rúnar.
Í dag kveðjum við ömmu Ástu
með hlýju og söknuði. Amma
Ásta, eins og hún var alltaf kölluð,
tók loforð af okkur að skrifa ekki
einhverja langa minningargrein í
blöðin þegar hún myndi falla frá.
Endalaus upptalning um hjúskap,
störf og uppeldi var ekki að henn-
ar skapi. Hlutirnir áttu að vera
einfaldir, ræður stuttar og það átti
að koma sér beint að efninu.
Amma Ásta var glæsileg, sett-
leg og staðföst kona. Það var stæll
yfir henni og henni þótti gaman að
eignast ný og falleg föt. Skemmti-
legast fannst henni að máta og
sýna okkur það sem hún hafði
keypt sér þegar hún var upp á sitt
besta. Lagning var partur að
hennar vikulegri rútínu en hún
lagði mikið upp úr því að hafa hár-
ið í lagi. Henni þótti einfaldlega
gaman að punta sig, gera sig fína
og hafði sterkar skoðanir á því í
hverju hún ætti að klæðast allt
fram á sitt síðasta. Amma var
mikil prjónakona og átti auðvelt
með að framleiða hinar ýmsu út-
færslur af peysum, sokkum og
vettlingum. Því miður getum við
systkinin ekki státað okkur af
þessum hæfileikum en nutum svo
sannarlega góðs af hennar getu
þegar við vorum yngri. Amma var
líka ákveðin kona og gat stundum
verðið ótrúlega þrjósk. Við reynd-
um eitt árið að sannfæra hana um
að kristalsrauðvínsglösin hennar
væru allt of lítil og hún þyrfti ein-
faldlega að fá sér ný. Hún hélt nú
ekki og ný glös kæmu ekki inn á
hennar heimili. Við fengum því
þessa frábæru hugmynd að gefa
henni ný rauðvínsglös í jólagjöf og
þar með yrði málið leyst. Þeim
glösum var einfaldlega skilað um
leið og búðir opnuðu eftir jólin.
Amma hafði gaman af því að fá
fólkið sitt til sín og hennar nánasta
fjölskylda var líka einstaklega
dugleg að kíkja í heimsókn til
hennar. Ef það hefði verið haldin
keppni um fjölda heimsókna til
vistmanna á Hrafnistu þá hefði
amma pottþétt unnið þá keppni,
jafnvel sett heimsmet ef út í það
væri farið. Okkur eru minnisstæð-
ar margar gleðistundirnar á Hlíð-
arbrautinni hjá ömmu og afa en á
sunnudögum mættu allir sem
gátu til að gæða sér á pönnukök-
um, vöfflum eða kleinum sem
amma bakaði af mikilli list. Ef við
kíktum við eftir vinnu á föstudög-
um þá var amma einnig með einn
ískaldan fyrir okkur sem var mjög
vinsælt eftir að við urðum eldri og
höfðum aldur til. Amma lagði
nefnilega mikið upp úr því að fjöl-
skyldan kæmi saman og byggi til
minningar, eitthvað sem við
Reynibergsfjölskyldan höfum
tekið til fyrirmyndar og munum
viðhalda með okkar nánustu.
Við systkinin eigum dýrmætar
og góðar minningar um yndislega
manneskju. Manneskju sem
kenndi okkur svo mikið, var okkur
góð fyrirmynd og hafði virkilegan
áhuga á öllu því sem við tókum
okkur fyrir hendur.
Elsku amma okkar, við þökk-
um þér fyrir allt það sem þú
kenndir okkur og fyrir allar þær
góðu samverustundirnar sem við
áttum saman. Við kveðjum þig
með söknuði og biðjum þig um að
skila góðri kveðju til afa Skúla.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Hvíldu í friði, elsku amma.
Ásta, Ólöf og Friðrik Árni
Friðriksbörn.
Ásta
Arnórsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma Ásta.
Takk fyrir alla þá ást og
hlýju sem þú gafst okkur
og fyrir allt súkkulaðið.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þínar langömmustelpur,
Árný Friðrikka, Elísabet
Tanja, Valgerður Ásta og
Andrea Röfn.