Morgunblaðið - 28.07.2020, Blaðsíða 19

hlutverkum. Þetta fannst mér
góð hugmynd og við sömdum um
að hann skrifaði handrit og söng-
texta fyrir söngleikjaplötu fyrir
börn og ungmenni. Undirbún-
ingsvinnan tók um það bil tvö ár,
og samdi Andrés skemmtilega
sögu um ferð Gláms og Skráms
um Regnbogalöndin, þar sem
þeir lentu í alls konar ævintýrum.
Plötunni var skipt í stutta leik-
þætti með söngvum á milli og
fékk ég Ragnhildi Gísladóttur og
Þórhall Sigurðsson til að semja
tónlistina og stjórna vinnslunni.
Þetta var platan Glámur og
Skrámur í sjöunda himni, sem
fékk góðar viðtökur þegar hún
kom út.
Rætt var um frekara samstarf,
sem varð samt ekki eins mikið og
upphaflega var áætlað. Engu að
síður tók ég þátt í einu verkefni til
viðbótar með Andrési. Þegar tök-
ur kvikmyndarinnar Veiðiferðar-
innar stóðu sem hæst leitaði
Andrés til mín til að fá aðstoð
varðandi tónlist við myndina.
Andrés samdi handritið, annaðist
leikstjórn og sá um klippingu
myndarinnar og vildi að ég og
mitt fólk tækjum að okkur tón-
listarhlutann. Ég stakk upp á því
að fá Magnús Kjartansson til að
sjá um að semja og útsetja tónlist
fyrir myndina. Síðan fengum við
Pálma Gunnarsson til að syngja
lagið Eitt lítið andartak, sem ég
gaf út á lítilli plötu, en á bakhlið-
inni var instrúmental lag eftir
Magnús, sem heitir Veiðiferðin.
Andrés var fagmaður fram í
fingurgóma og með allt sitt á
hreinu. Hann kom vel fyrir og við
áttum gott og gefandi samstarf.
Hann varð vinur minn á auga-
bragði og vinskapur okkar hélst
alla tíð þó svo að við hittumst ekki
oft í seinni tíð. Það er skarð fyrir
skildi, góður og traustur maður
er fallinn frá, en minningin lifir.
Ég sendi fjölskyldu hans, ætt-
ingjum og vinum samúðarkveðj-
ur.
Jón Ólafsson.
Andrés Indriðason þekkti ís-
lensku þjóðina. Hann þekkti ekki
einungis þjóðina heldur átti hann
stóran þátt í að móta hana með
dagskrárgerð sinni í sjónvarpi
um áratugaskeið, með bókum sín-
um og leikritum. Alltaf var hann
réttur maður á réttum stað og á
réttum tíma. Hann var einn af
fyrstu starfsmönnum sjónvarps-
ins og tók þátt í að búa það til og
halda utan um alla helstu þræði í
hálfa öld. Á þeim tíma stjórnaði
hann ár eftir ár vinsælustu sjón-
varpsþáttunum. Þar á meðal hin-
um vinsæla þætti Gettu betur í
ríflega tuttugu ár, og bjó til sjón-
varpsstjörnur af öllum stærðum
og gerðum, þær eftirminnileg-
ustu líklega Glámur og Skrámur.
Ritstörf léku einnig í höndunum á
honum og hann einfaldlega
breytti barna- og unglingabók-
menntum þegar hann steig fram
á sviðið sem verðlaunahöfundur á
ári barnsins 1979 með fyrstu bók
sína af mörgum. Samhliða þessu
skrifaði hann mörg leikrit og
sömuleiðis handrit að kvikmynd-
inni Veiðiferðin ásamt því að leik-
stýra henni.
Ég kynntist Andrési sem barn
þegar ég var valinn til að leika í
leikriti eftir hann sem hann leik-
stýrði sjálfur hjá Leikfélagi
Kópavogs og í útvarpsleikriti í
kjölfarið. Hann var einstaklega
ljúfur og þægilegur maður að öllu
leyti, átti afar auðvelt með að
stýra fjölbreyttum hópi fólks og
láta alla þræði ná saman og
tryggja þannig góða útkomu.
Andrés tók þátt í að móta ís-
lensku þjóðina í gegnum störf sín
og listsköpun. Hann átti einnig
stóran þátt í að móta íslenskt
sjónvarp frá upphafi. Samstarfs-
fólk hans hjá Ríkisútvarpinu til
áratuga þakkar einstaklega
ánægjulega samfylgd og hans
mikilsverða framlag. Ég sendi
jafnframt Valgerði, dætrunum
Ester og Ástu og öðrum ástvinum
innilegar samúðarkveðjur.
Stefán Eiríksson.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. JÚLÍ 2020
✝ Hans AdolfHjartarson
fæddist í Reykjavík
20. september
1977. Hann lést á
heimili sínu í
Reykjavík 18. júlí
2020.
Foreldrar Hans
Adolfs eru Hjörtur
Hansson, f. 15.9.
1946, og Guðrún
Geirsdóttir, f. 7.3.
1951, d. 17. 9. 2001. Eiginkona
Hjartar er Kristín Þórisdóttir, f.
11.7. 1952. Systkini hans eru
Geir Óskar, f. 18.6.
1973, Haukur Árni,
f. 26.4. 1981, og
Guðrún Hrönn, f.
23.6. 1986.
Eiginkona Hans
Adolfs er Rakel
Ósk, f. 3.7. 1981, og
börn þeirra eru
Helena Ósk, f.
29.12. 2004, og
Hjörtur, f. 2.12.
2007.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 28. júlí 2020,
klukkan 13.
Elsku frændi, mikið er sárt að
kveðja.
Þú háðir hetjulega baráttu í
veikindum þínum með krafti og
jákvæðni sem var svo lýsandi fyr-
ir þig. Það var aðdáunarvert að
fylgjast með öllu því sem þið fjöl-
skyldan náðuð að gera síðustu
vikur með baráttuna að leiðarljósi
og ákveðin í því að njóta saman.
Ég var svo heppin að vera mik-
ið inni á æskuheimili þínu sem
barn og unglingur og þykir svo
vænt um að hafa á þeim tíma
fengið að taka þátt og aðstoða í
jólaföndrinu með mömmu þinni.
Sterk tengsl milli fjölskyldna
okkar hafa alla tíð verið mér ein-
staklega kær.
Árlega jólaboðið sem við fjöl-
skyldurnar köllum „Þorláks-
messuna“ hefur verið fastur og
ómissandi þáttur hjá okkur öllum
í kringum jólin og alltaf verið
mikil tilhlökkun hjá okkur að hitt-
ast.
Síðastliðin jól var þó ákveðið að
fresta Þorláksmessunni okkar
fram á vor og mikið erum við öll
þakklát fyrir samveru okkar núna
í lok júní á þessu yndislega kvöldi
þegar við hittumst. Þar kom svo
sterkt í ljós hvað fjölskyldu-
tengslin voru þér dýrmæt.
Við töluðum oft um sameigin-
lega áhugamálið okkar sem er
badminton þegar við hittumst og
gamli badmintonáhuginn hjá þér
leyndi sér ekki. Mér þótti því ein-
staklega vænt um þegar þú
ákvaðst að taka aftur fram spað-
ann og varst kominn af fullum
áhuga, gleði, stemningu og
keppnisanda inn í okkar frábæra
badmintonhóp. Við hópurinn eig-
um dýrmætar minningar um þig í
öllu spilinu, mótum og samveru
og mikil og einstök væntumþykja
myndaðist þar milli okkar frænd-
systkinanna.
Þú varst mikill fjölskyldumað-
ur og passaðir stoltur upp á hóp-
inn þinn.
Þig einkenndi ákveðinn kraft-
ur, hlýja og hjálpsemi og þú varst
umhyggjusamur og áhugasamur
um það sem aðrir tóku sér fyrir
hendur.
Elsku Rakel, Helena og Hjört-
ur, Hjörtur og Kristín, Geir Ósk-
ar, Guðrún Hrönn, Haukur Árni
og fjölskyldur. Með sorg í hjarta
kveðjum við elsku Hans.
Við Bjössi og fjölskylda og
pabbi og mamma sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur, hugurinn er hjá ykkur.
Elsku frændi, við söknum þín
og munum ávallt geyma minning-
arnar um þig í hjarta okkar.
Guðrún Björk Gunnarsdóttir.
Það eru alltaf þung skref að
fylgja ástvinum til grafar en þeg-
ar jafn ljúfir og góðir menn
kveðja og frændi minn Hans
Adolf, sem tekinn er frá okkur
langt fyrir aldur fram, er sárs-
aukinn afar stór og sterkur og
miklar tilfinningasveiflur á alla
kanta.
Meðal kærustu æskuminninga
minna voru heimsóknirnar og
gistinætur í Akraselinu enda mik-
ill samgangur milli fjölskyldna
okkar í uppvextinum.
Jólaboðin þar voru alltaf
skemmtilegustu jólaboðin í stór-
fjölskyldunni og þegar við bætast
hörku borðtenniskeppnir þar sem
ég barðist af hörku árum saman
með tilheyrandi gleði og skemmt-
unum er óhætt að segja að Akra-
selið var alltaf einn af uppáhalds-
stöðum mínum.
Ljúflingurinn Hans Adolf var
alltaf skammt undan þegar mað-
ur gisti í Akraselinu og við Geir
Óskar í tölvuleikjum, borðtennis
eða að horfa á vídeó og nærvera
hans alltaf svo góð og ljúf.
Aldrei man ég eftir að hafa séð
Hans Adolf skipta skapi. Aldrei
sá ég hann reiðan eða pirraðan.
Hann var alltaf lífsglaður, bros-
andi og bara alveg yndisleg
manneskja á alla kanta alveg eins
og öll systkini hans, Geir Óskar,
Guðrún Hrönn og Haukur Árni
og svo auðvitað pabbi hans og
mamma, Hjörtur og Guðrún.
Við hittumst auðvitað sjaldnar
eftir að lífið tók við og menn uxu
úr grasi en sambandið var alltaf
sterkt og manni leið alltaf vel að
hitta hann í fjölskylduboðum í
gegnum árin og svo auðvitað vor-
um við í stafrænu sambandi á
samfélagsmiðlunum og áttum
góða spretti þar af og til enda með
sameiginlegan húmor á mörgum
sviðum.
Sérstaklega þótti mér vænt um
móralskan stuðning hans t.d. þeg-
ar við Geir Óskar fórum til Las
Vegas fyrir nokkrum árum í
frændaferð þar sem margt var
brallað, þ.m.t. leigðum við okkur
kappakstursbíla á keppnisbraut
og var keppt á Porsche og Lam-
borghini.
Allir sem voru viðstaddir þenn-
an kappakstur þennan dag sáu
augljóslega að ég gersigraði Geir
Óskar á báðum bílunum en af ein-
hverjum afar undarlegum ástæð-
um sýndi brautarklukkan að Geir
Óskar hefði rassskellt mig og
gjörsigrað í bæði skiptin.
Sé haft í huga að ég vann alltaf
Geir frænda í borðtennis, tölvu-
leikja- og tenniskeppnum okkar í
gamla daga, af hverju í ósköpun-
um skyldi ég nú fara að taka upp á
því á besta aldri að gjörtapa fyrir
Geir Óskari í kappakstri? Þetta
var ítarlega rætt á Facebook og
Hans Adolf sýndi mér mikinn
skilning – þetta bara gekk engan
veginn upp!
Svona eru sannir vinir. Horfa
fram hjá „falsfréttum“ og biluð-
um brautarklukkum og styðja
mann í blíðu og stríðu. Ég veit að
hann horfir núna niður af himn-
um og blikkar mig, brosandi…
Ég mun sakna þín mikið, elsku
frændi. Ég bið að heilsa Óla Páli
frænda okkar sem einnig lést
langt fyrir aldur fram og svo auð-
vitað Guðrúnu móður þinni, sem
ég veit að hefur knúsað þig mikið
við endurfundina og þar sem ég
man svo afar vel eftir stórkostleg-
um föndurlistaverkum hennar í
Akraselinu veit ég að þú ert um-
vafinn bæði ástúð og stórkostleg-
um listaverkum um ókomna
framtíð á himnum.
Hvíl í friði, elsku frændi.
Björn Sch.Thorsteinsson.
Með sorg í hjarta og tregatár-
um kveðjum við kæran vin,
Hansa okkar. Það er með öllu
óskiljanlegt að ungur maður sé
hrifinn á brott í blóma lífsins frá
elskandi eiginkonu, börnum, fjöl-
skyldu og vinum. Orð mega sín
lítils á stundu sem þessari og það
eina sem við getum gert er að
minnast þessa góða drengs.
Við urðum þeirrar gæfu að-
njótandi að fá Hansa í badmin-
tonhópinn okkar fyrir milligöngu
Guðrúnar frænku hans og liðs-
félaga okkar. Eitthvað hafði Guð-
rún heyrt af áhuga hans á að
byrja aftur að spila og var hann
gripinn glóðvolgur. Hansi vann
hug og hjarta hópsins, þvílíkur
liðstyrkur. Á hans yngri árum var
hann í hópi efnilegustu badmin-
tonspilara og hafði unnið til
margra titla áður en hann lagði
spaðann á hilluna eins og gengur
og gerist þegar annað spennandi
tekur við í lífinu. Enda kom það
svo á daginn að Hansi hafði engu
gleymt. Hann var frábær bad-
mintonspilari með mikið keppn-
isskap en ávallt með gleðina í
fyrirrúmi. Þeir sem spiluðu á móti
honum þurftu að hafa sig alla við
en sem meðspilari var hann frá-
bær „peppari“, alltaf svo jákvæð-
ur og gerði mann að betri spilara.
Hansi snerti líf okkar allra með
persónutöfrum sínum innan sem
utan vallar. Hann var einstakt
ljúfmenni, hlýr, glaðlegur, um-
hyggjusamur og einstaklega
hjálpsamur. Þegar eitthvað stóð
til hjá hópnum var hann mættur
fyrstur á svæðið til að hjálpa og ef
einhver slasaðist var hann fyrstur
til þess að bjóða fram aðstoð sína
og bruna upp á slysó með viðkom-
andi. Auðvitað kom síðar að því að
Hansa var stolið yfir í sterkari
hóp og horfðum við á eftir honum
með mikilli eftirsjá og söknuði.
En Hansi var aldrei langt undan,
enda hafði myndast dýrmætur
vinskapur og sterkur strengur á
milli okkar allra.
Við eigum eftir að sakna Hansa
en við erum fyrst og fremst þakk-
lát í hjarta okkar fyrir að hann
kom inn í líf okkar og gaf svo ríku-
lega. Hann snerti líf okkar allra
eins og sumarblærinn, svo hlýr og
góður.
Við biðjum allt það góða í heimi
hér að umvefja, styðja og styrkja
Rakel, Helenu, Hjört, fjölskyldu
og ástvini Hansa með kærleika
sínum og sendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðju.
Minningin um góðan dreng lif-
ir.
Fyrir hönd badmintonfélaga í
Sleggjum,
Guðbjörg Jóna
Guðlaugsdóttir.
Þegar við hittum Hans í síðasta
skipti fyrr í sumar var mér efst í
huga hversu hverfult og ósann-
gjarnt lífið getur verið. Ég dáðist
að því hversu opinskátt hann tal-
aði um veikindi sín og baráttuna
upp á líf og dauða sem hann var
búinn að vera að heyja. Þótt Hans
væri farinn að láta á sjá líkamlega
var enn þá stutt í brosið, glað-
lyndið og áhugann á því sem aðrir
voru að kljást við. Hann talaði um
ferðalögin sem voru fram undan í
sumar með fjölskyldunni og það
var alveg ljóst að hann var ekkert
að fara að gefast upp. Hann ætl-
aði að nota tíma sinn vel.
En þrátt fyrir hetjulega bar-
áttu laut Hans í lægra haldi á end-
anum. Hann lætur eftir sig yndis-
lega og samheldna fjölskyldu sem
nú þarf að takast á við nýjan og
erfiðan veruleika. Elsku Rakel,
Helena, Hjörtur og fjölskylda, við
Dassa og strákarnir sendum inni-
legar samúðarkveðjur til ykkar.
Minningin um Hans mun lifa með
okkur um ókomna tíð.
Hilmar Gunnarsson.
Í dag kveðjum við með miklum
trega góðan og traustan vin,
Hans Adolf Hjartarson. Lífið er
hverfult og stundum mjög ósann-
gjarnt, Hansi vinur okkar barðist
hetjulega við illvígan sjúkdóm
sem á endanum sigraði.
Leiðir okkar Hansa lágu sam-
an fyrir rúmum 20 árum og vor-
um við mestu mátar alla tíð síðan.
Við Hansi kynntumst konunum
okkar á svipuðum tíma og náðu
þær líka strax vel saman, þarna
var komin uppskrift að langri og
góðri vináttu okkar allra.
Þegar litið er yfir farinn veg
rifjast upp skemmtilegir tímar
sem við eyddum með Hansa og
Rakel, fjölmörgu matarboðin, bú-
staðaferðirnar, útilegurnar, utan-
landsferðirnar, veitingastaðahitt-
ingarnir og svo mætti lengi telja.
Hansi var frábær vinur, eld-
klár og hnyttinn, hann var ósér-
hlífinn og samgladdist mjög þeg-
ar öðrum gekk vel. Golfi og
fótbolta hafði Hansi mikla ástríðu
fyrir og spiluðum við okkar fyrsta
hring saman núna í sumar, þar
hrósaði hann mér fyrir gott spil
þótt ég hafi nú ekki haft roð við
honum, þannig var Hansi, sá allt-
af það jákvæða og eyddi ekki tíma
í það neikvæða. Einnig er mér
minnisstæð ferð okkar til Man-
chester á fótboltaleik, ferð sem
var í alla staði vel heppnuð,
skemmtilegur leikur, mikið hleg-
ið, aðeins drukkið og sumir
versluðu eitthvað en Hansi fór og
fyllti allar töskur af gjöfum fyrir
Rakel og börnin.
Fjölskylduböndin eru sterk í
fjölskyldu Hansa og iðulega
heimsóttu þau hjónin systur
Hansa til Grundarfjarðar. Í síð-
ustu ferð sinni núna í enda júní
bauð Hansi okkur að koma líka,
sem við þáðum og áttum þar ynd-
islegan tíma öll saman. Þar var
hlegið, kveiktur eldur í fjörunni
og rifjaðir upp skemmtilegir
tímar, ómetanlegt!
Börnin og fjölskyldan skiptu
hann öllu, hann var stoltur faðir
og flott fyrirmynd fyrir Helenu
og Hjört.
Við erum þakklát fyrir þann
tíma sem við áttum með Hansa og
minnumst hans með hlýhug en
sorgin og söknuðurinn er mikill.
Elsku Rakel, Helena og Hjört-
ur, innilegar samúðarkveðjur á
þessum erfiða tíma, minningin
um góðan dreng mun lifa.
Kjartan (Kjarri) og Sif.
Það er þyngra en tárum taki að
kveðja elsku Hansa okkar. Vinur
sem var tekinn frá fjölskyldu og
vinum allt of fljótt. Hansi var svo
einstakur maður á margan hátt.
Hann var ástríkur faðir og eig-
inmaður, vinur vina sinna, hlýr og
sýndi öllum umhyggju. Hann var
líka gjafmildur, barngóður og lifði
lífinu til fulls.
Þegar hún Rakel okkar byrjaði
með Hansa árið 2003 fannst okk-
ur það frekar fyndin tilhugsun
satt best að segja. Margar okkar
höfðu verið tíðir gestir á æsku-
heimili Hansa í Akraselinu, þar
sem Haukur Árni bróðir hans var
okkar vinur og Hansi stóri bróð-
irinn sem okkur fannst alltaf al-
veg fáránlega töff.
Við duttum því í lukkupottinn
þegar Hansi og Rakel felldu hugi
saman og við svo sannarlega verið
heppin að eiga vináttu hans alveg
síðan.
Hansi var góður vinur sem
sýndi okkur öllum og okkar lífi
einlægan áhuga í hvert skipti sem
við hittumst.
Hann hafði áhuga á ferðalög-
um okkar og börnunum okkar og
þar var hann líka á heimavelli.
Hansi elskaði að ferðast með fjöl-
skyldu og vinum og naut lífsins
fram í fingurgóma fram á síðasta
dag, hetjan sem hann var.
Hann elskaði góðan mat, gott
vín, elskaði að spila golf, horfa á
fótbolta og vera með þeim sem
honum þótti vænt um. Það sem
okkur þótti hins vegar vænst um í
fari hans var hversu djúpt hann
elskaði vinkonu okkar. Það fór
ekki framhjá neinum hvað honum
þótti Rakel sín falleg og hrósaði
henni í hástert. Missir hennar og
barnanna er mikill en eftir sitja
dýrmætar minningar. Elsku
Hansi okkar, takk fyrir allt. Þú
munt lifa í hjarta okkar allra
áfram og við munum skála fyrir
þér við hvert tilefni sem gefst. Við
lofum líka að gæta Rakelar þinn-
ar og yndislegu barnanna ykkar
því þau voru þér allt.
Innilegar samúðarkveðjur til
elsku Rakelar, Helenu Óskar og
Hjartar og fjölskyldunnar allrar
vegna fráfalls Hansa. Heimurinn
er svo sannarlega fátækari án
hans.
Saumaklúbburinn Málfríður
og fjölskyldur,
Harpa, Helga Rut, Jóhanna,
Klara, Ólöf Dómhildur,
Sandra, Sigríður og
Sigurbjörg Ósk.
Það var á upphafsárum okkar í
Árbænum fyrir u.þ.b. 12 árum að
dóttir okkar fór að bjóða vinkonu
sinni af leikskólanum í heimsókn
til sín. Það var auðvelt að taka
ástfóstri við Helenu Ósk og mað-
ur sá strax að þessi ljúfa stelpa
átti ekki langt að sækja mann-
kosti sína þegar við hjónin kynnt-
umst foreldrum hennar, þeim
Rakel og Hans. Leiðir okkur
héldu áfram að liggja saman og út
frá samveru á fótboltamótum
spratt dýrmætur félagsskapur.
Hansi var töffari en einstaklega
traustur og kærleiksríkur. Okkur
er minnisstætt þegar hann bjarg-
aði okkur fjölskyldunni fyrir
nokkrum árum þegar bíllinn okk-
ar bilaði á leiðinni í útilegu.
Óvænt helgarferð til Belfast fyrir
tæpum tveimur árum þar sem við
höfðum pantað okkur sömu ferð í
sitthvoru lagi en enduðum svo á
því að verja allri helginni saman
við skemmtun og fróðleik. Heim-
sóknin í Crumlin Road-fangelsið
og leiðsögnin með leigubílstjóran-
um um hverfi Belfastborgar þar
sem við fræddumst um óöldina
sem þar geisaði um árabil. Pítsu-
staðurinn sem átti að vera svo
góður en var svo ekki með vín-
veitingaleyfi en bauð samt upp á
vínglös þannig að strákarnir
stukku yfir götuna og keyptu
rauðvín. Hláturinn og flissið yfir
þessu pínu misheppnaða veitinga-
staðavali sem varð svo bara ekk-
ert misheppnað því maturinn var
góður og reikningurinn lægri en
ella. Uber-ferðirnar um borgina
þar sem einn bílstjórinn dáðist að
því að undirrituð var enn með
heilar fimm stjörnur sem notandi
þjónustunnar. Upp frá því spratt
grínið um mikilvægi þess að halda
fimm stjörnum okkar á milli; eng-
in leiðindi og vesen því annars
myndi stjörnunum fækka. Ferðin
endurtekin að ári þrátt fyrir veik-
indi Hansa. Helga og Gauti bætt-
ust í hópinn og gleðin var við völd
þrátt fyrir skuggann af veikind-
um Hansa. Staðfesta hans í að
njóta líðandi stundar var aðdáun-
arverð. Hann átti stóran vinahóp
af foreldrum vina barna hans sem
hann var duglegur að hitta. Hans
tók þátt í gleðinni af innlifun þrátt
fyrir að mjög væri af honum
dregið. Rakel stóð þétt við hlið
hans og börnin pössuðu vel upp á
pabba sinn. Það var svo aðdáun-
arvert að fylgjast með honum lifa
lífinu til hins ýtrasta allt fram á
síðustu stundu og kynnast ein-
stöku lífsviðhorfi hans og ein-
beitni. Hrósið og þakklætið sem
maður fékk frá honum á sama
tíma og hann glímdi við það erf-
iðasta sem hægt er að hugsa sér í
þessu lífi. Áminning um mikil-
vægi þess að njóta líðandi stundar
og lifa í sátt við sjálfan sig og sam-
ferðamenn sína.
Svo þegar sumarið er í al-
gleymingi kemur reiðarslagið því
þrátt fyrir grimman raunveru-
leikann er vonin það eina sem
ekki er hægt að hrifsa frá manni.
Við erum öll harmi slegin og það
er sárt að horfa upp á vini sína
syrgja kærleiksríkan eiginmann
og föður. Vanmátturinn og sorgin
er algjör. Elsku Rakel, Helena og
Hjörtur; megi allar góðar vættir
vaka yfir ykkur og styrkja. Minn-
ingin um elsku Hansa okkar yljar
og lifir með okkur um ókomna tíð.
Og talandi um stjörnugjöf þá hélt
Hansi ekki bara sínum fimm
stjörnum heldur bætti hann sí-
fellt í safnið.
Fríða og Sverrir.
Hans Adolf
Hjartarson