Morgunblaðið - 25.09.2020, Qupperneq 19

Morgunblaðið - 25.09.2020, Qupperneq 19
MINNINGAR 19 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. SEPTEMBER 2020 ✝ Svala VatnsdalHauksdóttir fæddist í Vest- mannaeyjum 4. ágúst 1939. Hún lést 11. september 2020 eftir skamm- vinn og erfið veik- indi. Svala var dóttir Hauks Högnasonar bif- reiðarstjóra, fædd- ur 7. júlí 1912, lát- inn 13. apríl 1993, og Jóhönnu Jósefsdóttur húsmóður, fædd 2. október 1912, látin 2. nóvember 1982. Systkini Svölu voru: Pét- ur Jóhannesson Haraldsson, fæddur 26. júní 1933, látinn 27. janúar 2004, Ölver Hauksson, fæddur 11. september 1943, lát- inn 25. september 2018. Eft- irlifandi er Sigurður Högni Aron Hansen, Sunna Lind Löv- dal, maki Pétur Róbert Sig- urðsson, börn þeirra eru Apríl Ósk og Emilía Nótt, og Gabríel Bjarkarson. 3) Jóhanna Inga Jónsdóttir, maki Hólmgeir Austfjörð. Börn þeirra eru Óli Bjarki Austfjörð, maki Lísa Guðbjörnsdóttir, Svala Björk Hólmgeirsdóttir, maki Logi Snædal Jónsson, barn þeirra Jóhanna Björk Logadóttir, og Jón Ævar Hólmgeirsson. Svala ólst upp í austurbæ Vestmannaeyja, á ættaróðalinu Vatnsdal, og lauk hefðbundinni skólagöngu í Vestmanneyjum. Svala starfaði við verslunar- störf á sínum yngri árum, en síðar sem hannyrðakona og leiðbeinandi við dvalarheimilið Hraunbúðir. Áhugamál Svölu tengdust fyrst og fremst fjöl- skyldunni, heimaslóðunum, gönguferðum, náttúru, gælu- dýrum og umönnun þeirra. Útför Svölu fer fram frá Landakirkju Vestmannaeyjum í dag, 25. september 2020, og hefst kl. 13. Hauksson, fæddur 17. janúar 1948, kvæntur Margréti Brandsdóttur, bú- settur í Vest- mannaeyjum. Eiginmaður Svölu var Jón Hauksson lögmað- ur, fæddur 8. maí 1943, látinn 6. júlí 2008. Þau voru gefin í hjónaband 21. september 1968. Börn Svölu og Jóns eru: 1) Haukur Jóns- son, maki Björg Jóhannsdóttir. Börn þeirra eru Svala Guðný Hauksdóttir og Fanney Bjarg- ardóttir. Stjúpdóttir: Auður Tinna Hlynsdóttir, börn: Kol- brún Sunna og Þóra Mist. 2) Bjarki Jónsson, maki Ósk Gunnarsdóttir, börn þeirra eru Geta mömmur ekki dáið? Jú, svo sannarlega, en þegar var lít- ill hugsaði ég svona vegna þess að mamma var súperman eins og flestar mömmur eru, ég var alinn upp á þeim tímum þegar konur unnu meira heima og þess vegna vorum við systkinin kannski dekruð meira en gerist í dag. Mamma einhvern veginn náði að gera alla hluti, hún vakn- aði alla morgna með okkur og bjó til nesti o.fl., hún var alltaf til staðar fyrir okkur, hreinlega allan sólarhringinn. Mamma var mikill dýravinur og á heimilinu áttum við ketti, páfagauka, fiska, hunda, kanínu og meira að segja lunda sem við fundum olíublautan á sínum tíma og lifði hann hjá okkur í eitt og hálft ár. Mamma var klár í höndunum og allt sem hún gerði var gert af vandvirkni, hún meðal annars saumaði, málaði og gerði fleiri hluti. 1998 tók ég bestu ákvörðun lífs míns, ákvörðun sem flestir vita hver er, en eftir þá ákvörð- un flutti ég á höfuðborgarsvæðið og augljóslega minnkuðu sam- skiptin, þ.e.a.s. ferðirnar til Eyja, en við töluðumst reglulega við í síma og alltaf gaman að heyra í mömmu, hún var vin- mörg og mikil fjölskyldumann- eskja, oftast fullt hús af fjöl- skyldumeðlimum, vinum og ættingjum. Auðvitað hefði ég átt að reyna að finna meiri tíma með mömmu minni en alltaf er hægt að vera vitur eftir á, því miður. Eitt skiptið af mörgum sem ég heimsótti þig á Landspít- alann sagði ég við þig að ég elsk- aði þig og sá þá gleði í þér þrátt fyrir þessi ömurlegu veikindi sem þú þurftir að ganga í gegn- um. Þar sem þú ert núna er pottþétt yndislegur staður, því betri mömmu var ekki hægt að hugsa sér. Góða ferð, mamma mín, sjáumst seinna. Þinn sonur, Bjarki. Elsku mamma mín. Hvernig kveð ég þig í síðasta skipti? Í sinni barnalegu trú vonar maður og vill hafa foreldra sína hjá sér um aldur og ævi. En því miður er það ekki svo, og þegar höggið kemur, og veruleikinn blasir við og þú ert horfin á braut, þá verður allt svo tómt. Hvernig þakka ég þér fyrir alla ástina og umhyggjuna sem þú gafst mér og börnunum mínum alla ævi? Hvernig get ég sýnt þér hve mikið ég elskaði þig? Alltaf varstu til staðar fyrir mig. Þú varst ekki bara mamma mín og amma barnanna minna þriggja, þeirra Óla Bjarka, Svölu og Jóns, og stolt langamma Jó- hönnu litlu, þú varst langbesta vinkona mín. Við sögðum hvor annarri allt, og alltaf mætti ég og börnin ást og skilningi hjá þér. Þú varst einstök, vildir öll- um vel og varst ótrúlegur dýra- vinur. Ef þú vissir um eitthvert dýr sem átti erfitt, þá varðstu að bjarga því, og oft var heimilið okkar eins og húsdýragarður eftir ættleiðingar ýmissa dýra- tegunda. Engum leiddist í kringum þig og þú leist á alla sem jafningja. Það sem ég hef lært af þér í gegnum ævina er manngæska og náungakærleikur. Þú varst vinur vina þinna og elskaðir barnabörnin þín út af lífinu, enda voru þau mjög háð þér og dugleg að koma til þín. Alltaf var borðið hlaðið bakkelsi, og pönnukökurnar þínar voru best- ar í heimi að sögn krakkanna og vina þeirra. Þú bakaðir heimsins bestu rjómatertu sem þú skírðir „Geiratertu“ því þú vissir að Geiri minn elskaði hana. Það er lán í þessu lífi að eiga mömmu fyrir sálufélaga, og aldrei slettist upp á vinskapinn, og varð hann bara sterkari með árunum. Þú varst minn klettur, og skyggðir þú á Heimaklett með þinni vernd og ást. Það er skrýtið að geta ekki heimsótt þig eða talað við þig oft á dag, að minnsta kosti 10 sinnum, og spjallað um allt og ekkert. Þú hringdir alltaf til að minna mig á að horfa á hina og þessa þætti, sérstaklega séra Brown og Gísla Martein. Minnist ég nú þessara símtala með miklum söknuði. Mikið óskaplega á ég eftir að sakna þín, og þakka ég fyrir all- ar þær yndislegu stundir sem við áttum saman, og allt það veganesti sem þú gafst mér út í lífið. Takk fyrir allt og allt elsku mamma mín, þín dóttir Jóhanna. Móðir mín kæra er farin á braut, til mætari ljósheima kynna. Hún þurfti að losna við sjúkdóm og þraut, og föður minn þekka að finna. Vönduð er sálin, velvildin mest, vinkona, móðir og amma. Minningin mæta í hjartanu fest, ég elska þig, ástkæra mamma. Þakka þér kærleikann, hjartalag hlýtt, af gæsku þú gafst yl og hlýju. í heimi guðsenglanna hafðu það blítt, uns hittumst við aftur að nýju. (Höf. ók.) Þín dóttir, Jóhanna. Elsku mamma, það er svo stutt síðan veikindi þín uppgötv- uðust, hetjuleg barrátta, lífsvilj- inn óþrjótandi til síðasta and- ardráttar. Augu þín sögðu meira en orðin þegar nístandi hönd þess sem ekki varð umflúið þok- aðist nær, stolt þú mættir sjálfri þér. Arfleifð þín lifir, barnabörn- in, góðmennskan, allar góðu stundirnar. Hús þitt ætíð opið, umvafið hjartahlýju gestgjafans, ógleymanlegt þeim sem nutu. Jákvæðar minningar birtast. Veisla var gjarnan göldruð fram, krydduð lífsins gleði, fjörlegir kaffitímar og á stundum gest- kvæmt. Jólagjafir sem klæð- skerasniðnar, hátíðarmatur sem hefði sómt sér í ævintýrum. Svo mætti lengi telja, ósérhlífnin var einstök. Móðir mín var gegnheil gæða- kona sem ætíð var tilbúin að leggja sitt af mörkum. Gæludýr áttu vísa alúð og skjól. Hún var í góðu líkamlegu formi, gekk mik- ið, naut útivistar, ætíð tignarleg og svo vel til fara að eftir var tekið. Betri móður er vart hægt að hugsa sér, æskan, unglings- og fullorðinsár, ætíð til staðar sem klettur. Hjálpsemi og manngæska var henni í blóð bor- in. Fjölskyldan var stærsta áhugamálið, að sá fræi, upp- skera árangur og vellíðan sinna nánustu veitti henni gleði og þá ekki síst barnabörnin. Elsku mamma, ég kveð þig með einlægu og auðmjúku þakk- læti, ljúf minning þín lifir áfram. Ég sakna þín, trúi að þér líði vel, njótir þín og þinna nánustu áfram á þann hátt sem þér einni er lagið. Þinn sonur, Haukur Jónsson. Amma Svala er fallin frá. Hún var alltaf svöl, flottasta skvísan í bænum, klædd eins og það hefði kostað milljónir. Amma var svo afskaplega góð við mig og vini mína, sem vildu heimsækja hana sem oftast. Það var alltaf hægt að tala við hana um það sem okkur datt í hug, umræðuefni skorti aldrei, alltaf svo yndislega skemmtileg. Við lok 10. bekkjar unnum við þrjár saman verkefni sem bar heitið: „Hvers vegna eru ömmur á eftirlaunum svona uppteknar?“ Amma Svala var þar í aðalhlutverki ásamt tveim- ur öðrum ömmum. Hún var ómetanleg og átti stóran þátt í því að við unnum til verðlauna fyrir frumlegasta verkefnið. Amma Svala dekraði við mig, alltaf að gefa sætindi eða pening til að kaupa þau. Yfirleitt var hún í góðu skapi, bros hennar svo fallegt og einlægt, yndisleg og góð kona. Ég veit ekki um eina manneskju sem ekki líkaði vel við hana og dýrum var hún alltaf mjög góð. Elsku amma Svala, takk fyrir allt og hve yndisleg þú varst. Nú ertu komin til afa, Ölvers og Asks, ég veit að þér líður vel hjá þeim, þú átt það skilið. Svala Guðný Hauksdóttir. Elsku amma Svala. Orð geta ekki útskýrt hversu mikið við elskuðum þig, þú varst besta amma í öllum alheiminum og við vitum að englarnir munu líta á þig sem sína fyrirmynd. Hvíldu í friði, og við elskum þig lang- mest. Þú varst okkur amma svo undur góð og eftirlétst okkur dýran sjóð, með bænum og blessun þinni. Í barnsins hjarta var sæði sáð, er síðan blómgast af Drottins náð, sá ávöxtur geymist inni. Við allt viljum þakka amma mín, indælu og blíðu faðmlög þín, þú vafðir oss vina armi. Hjá vanga þínum var frið að fá þá féllu tárin af votri brá, við brostum hjá þínum barmi. Við kveðjum þig elsku amma mín, í upphæðum blessuð sólin skín, þar englar þér vaka yfir. Með kærleika ert þú kvödd í dag, því komið er undir sólarlag, en minninga ljós þitt lifir. Leiddu svo ömmu góði guð í gleðinnar sælu lífsfögnuð, við minningu munum geyma. Sofðu svo amma sætt og rótt, við segjum af hjarta góða nótt. Það harma þig allir heima. (Halldór Jónsson frá Gili) Óli Bjarki, Svala Björk, Jón Ævar og Jóhanna Björk. Það er erfitt að sitja fyrir framan autt blað og hugsa til Svölu. Fram streyma minning- arnar. Það er eins og það hafi síðast verið í gær sem ég heyrði í henni í símanum, heyrði fallegu röddina hennar, glettnina í mál- rómnum þegar hún spurði hvort ég vildi ekki fá mér kaffi með þeim Hauki. Ég kynntist Svölu Vatnsdal Hauksdóttur fyrst þegar ég var krakki. Við Jóhanna dóttir henn- ar urðum þá vinkonur. Frá þeim tíma lifa minningar um fallegt heimili, góðan mat, hlýjan faðm, fallegt bros og hlátur. Leiðir okkar Svölu lágu sam- an á ný þegar ég hóf samband við Hauk, son hennar. Þar sem ég bjó í Kaliforníu áttu flest okk- ar samskipti sér stað í gegnum síma. Þegar við Svala spjölluðum hvarf aldursmunurinn, við áttum svo margt sameiginlegt. Tíminn týndist þegar við skiptumst á sögum af hundunum, köttunum og bernskubrekum æskunnar. Við hlógum að misgáfulegum stjórnmálamönnum, ræddum fallega muni, fatakaup og strídd- um Hauki. Í gegnum símann myndaðist fallegt samband, og sterk vinátta. Svala tók Fanneyju, dóttur minni, einstaklega vel. Hún fylgdist með því sem hún tók sér fyrir hendur og sendi henni glaðning, hvort sem um var að ræða jól, afmæli, eða bara eina af reglubundnum ferðum Hauks til Kaliforníu. Þegar þær vinkon- urnar hittust urðu miklir fagn- aðarfundir og bar Fanney gæfu til að fá að hitta Svölu nú í ágúst og kveðja. Svala var einstakur fagurkeri og glæsilega til fara hvert sem tilefnið var. Við mæðgurnar nut- um góðs af smekkvísi hennar og gjafmildi. Þeir voru ófáir pakk- arnir sem Haukur var sendur með, fylltir fallegum fötum, ís- lenskum listmunum, sælgæti og jafnvel heimabökuðum smákök- um og sultu. Þegar ég dvaldi í Vestmanna- eyjum eyddi ég löngum stundum við eldhúsborðið í Haukabergi, húsi Svölu. Svala hellti upp á kaffi og á örskotsstundu galdraði hún fram kræsingar sem vel hefðu sómt sér í með- alfermingarveislu. Svala var fljót að finna út hvað mér þótti gott, svo á boðstólum voru oft á tíðum marenstertur og séríslenskt gúmmelaði, sem hún gat sér til að ég saknaði, búandi í Amerík- unni. Svala var hreykin af afkom- endum sínum og vildi allt fyrir þá gera. Hún naut þess að nostra við aðra, sama hvort það voru tví- eða ferfætlingar. Hlýjuna lagði frá henni, það fundu barnabörnin, vinir þeirra og nágrannabörnin, sem komu í heimsókn og fundu þar góðgæti, knús og eyra tilbúið að hlusta. Haukaberg var allt í senn, fal- legt heimili, félagsmiðstöð og kaffihús, með kattavinafélag í kjallaranum, þar sem fjöldi fé- lagskatta var óræður. Ég get ekki fylgt Svölu minni síðustu skrefin hér á jörð. Þess í stað mun ég klæða mig upp í einn fallega Desigual-kjólinn sem hún sendi mér, fá mér kökusneið og góðan kaffibolla og fylgjast með á netinu. Hugsan- irnar um allt sem átti að verða en ekki varð, heimsóknirnar, ferðalögin, eru sárar, en eftir lif- ir minningin um yndislega konu sem gerði líf allra þeirra sem hún snerti betra. Elsku Svala, þín verður sárt saknað. Elsku Haukur, Bjarki, Jó- hanna, Siggi og fjölskyldur, missir ykkar er mikill. Björg Jóhannsdóttir. Elsku Svala. Það var yndis- legt að kynnast þér. Þú varst falleg að utan og innan. Þú tókst mig að þér eins og ég væri þitt eigið barnabarn. Það mátti sjá af öllum áhuganum sem þú sýndir því sem ég tók mér fyrir hendur og kortunum sem þú sendir og skrifaðir undir „þín amma“. Þú tókst mig að þér, eins og þú tókst að þér heimilislausu kett- ina í Vestmannaeyjum og bauðst öllum í nýárskaffi. Allt sem þú gerðir sýndi hvað þú varst góð og hlý manneskja. Ég er mjög þakklát fyrir að ég fékk tæki- færi til að kveðja þig. Heimurinn væri betri staður ef það væru fleiri konur eins og þú. Þín Fanney. Svala Vatnsdal Hauksdóttir ✝ Sölvi RúnarVíkingsson fæddist á Grund- arhóli á Hólsfjöll- um 25. ágúst 1955. Hann lést á sam- býlinu Snægili 1, Akureyri, 18. sept- ember 2020. Foreldrar hans voru Vikingur Guðmundsson, bóndi og vöru- bifreiðastjóri á Grænhóli, Ak- ureyri, f. 29. maí 1924, d. 11. jan. 2006, og kona hans Berg- þóra Sigríður Sölvadóttir hús- móðir, f. 28. sept. 1932, d. 2. júní 2008. Hálfsystur Sölva eru Arnbjörg Anna, f. 1946 (sam- feðra), og Laufey Björnsdóttir, f. 1950 (sammæðra). Alsystkini Sölva eru: Guðmundur, fv. bóndi í Garðs- horni, f. 1953, Vignir mál- arameistari, f. 1954, Elín Mar- grét ferðamálafræðingur, f. 1956, Jón hjá Össuri, f. 1962, Guðný Sigríður kennari, f. 1963, Gunnar bifreiðastjóri, f. 1965, og Þórunn Hyrna lög- fræðingur, f. 1978. Sölvi ólst upp fyrstu æviárin á Grundarhóli á Hólsfjöllum með systkinum sínum. Það var námskeiða í Hvammshlíð- arskóla og seinna hjá Símey. Í uppáhaldi hjá honum voru leik- listar- og dansnámskeið. Sölvi var afar áhugasamur um ís- lenska tónlist og eyddi drjúgum hluta ævi sinnar fyrir framan plötuspilarann. Hann hafði ákaflega gaman af því að syngja og fór gjarnan upp á svið og söng ef þess var kostur eða sýndi dans eða fimleika- atriði. Hann var flink eft- irherma. Sölvi stundaði boccia af kappi og keppti með Íþrótta- félaginu Eik til margra ára. Hann vann í fjölda ára á Plast- iðjunni Bjargi - Iðjulundi við kertagerð og ýmislegt og einn- ig við að slá garða en flutti sig svo í Hæfingarstöðina við Skóg- arlund, þegar starfsgetan fór minnkandi. Sölvi bjó mestan hluta ævi sinnar heima á Grænhóli. Þeg- ar heilsu Víkings og Beggu fór að hraka flutti hann í Eiðsvalla- götu 34 þar sem eru þjónustu- íbúðir fyrir fatlaða og bjó hann þar í rúm 10 ár. Sölvi greindist með alzheimersjúkdóm árið 2016 og flutti þá fljótlega í sam- býlið í Snægili 1, þar sem hann eyddi síðustu æviárunum. Jarðaförin fer fram í Glerár- kirkju, Akureyri, í dag 25. sept- ember 2020, klukkan 10.30 og verður streymt í beinni útsend- ingu á FB, Jarðarfarir í Gler- árkirkju. Virkan hlekk má nálgast á https://www.mbl.is/ andlat/. fjölmennt á Hóls- fjöllum á þessum árum, mörg börn og mikið um að vera. Fljótt kom í ljós að Sölvi var með Downs-heil- kenni og fór hann ekki í skóla en var alltaf heima og lærði af heim- ilisfólkinu. Hann var duglegur, glað- ur og sérstaklega samvisku- samur drengur. Árið 1962 flutti fjölskyldan til Akureyrar. Fljót- lega eftir komuna til Akureyr- ar bættist í systkinahópinn og var Sölvi óskaplega pöss- unarsamur og natinn við litlu systkini sín og lét vita svo þau færu sér ekki að voða. Ekki var hann síður ljúfur og góður við systkinabörn sín þegar þau bættust í hópinn. Víkingur var með búskap og hjálpaði Sölvi til, til jafns við hina. Þegar hin systkinin voru farin að heiman, eða í skólann, sá Sölvi um að fara í húsin og gefa. Sölvi var um tíma á Sólborg, sem var þá vistheimili fyrir fatlaða, og hann sótti til margra ára menntun og fjölda „Ekki í lagi heima hjá þér?“ sagði Sölvi eins og svo oft áður þegar ég bölvaði því að ekkert súkkulaði væri lengur á súkku- laðirúsínum frá Góu. Stuttu seinna blasti við mér sú sjón að félagi Sölvi skilaði rús- ínunum í skálina eftir að hafa sogið súkkulaðið af þeim, sem ég át svo í kjölfarið. Sölvi hristi svo bara hausinn þegar ég gerði mál úr þessu, sagði mig ruglaðan og skildi skömmina eftir hjá mér yf- ir því að njóta ekki betur þeirrar gæðastundar sem þessi kvöld- vaka var eins og allar hinar með honum og James Bond vini okk- ar. Stuttu seinna var James Bond (Pierce Brosnan) hættur í bresku leyniþjónustunni og „byrjaður með Abba“ (þegar hann fór að leika í Mamma mia) og kom þá reglulega fyrir á skjánum syngj- andi kátur og laus við sitt kokteil- sull og alla „glæpamorðingjana“. Þessar gæðastundir og aðrar minningar með honum Sölva minna á mikilvægi þess að njóta augnabliksins og láta ekki smá- vægilegt ergelsi hafa áhrif á dag- legt líf. Allar stundir með Sölva voru forréttindi þar sem ætíð var stutt í gleðina og þær mun ég varðveita í hjarta mínu með miklu þakklæti. Hvíldu í friði elsku vinur. Ragnar Sigurðsson. Sölvi Rúnar Víkingsson

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.