Morgunblaðið - 25.09.2020, Síða 29

Morgunblaðið - 25.09.2020, Síða 29
MINNINGAR 29 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. SEPTEMBER 2020 ✝ Ásta DíanaStefánsdóttir fæddist á Hvamms- tanga 24. mars 1930. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Grund 14. sept- ember 2020. For- eldrar hennar voru Stefán Díómedes- son sjómaður og verkamaður, f. 5. ágúst 1896, d. 26. sept. 1985, og Karólína Jóhann- esdóttir húsfreyja, f. 28. okt. 1901, d. 15. okt. 1972. Systkini Ástu Díönu eru Benedikt Málm- freð, f. 1. maí 1926 (látinn), Ást- dís Jóhanna, f. 21. júní 1938 (lát- in), og Jensína Guðrún, f. 8. des. 1941. Ásta Díana giftist hinn 3. des. 1960 Guðjóni Sigurjónssyni, f. 9. sept. 1931, d. 18. ágúst 2017. Börn þeirra eru: 1) Guðlaug Birna, f. 7. feb. 1957, dóttir hennar er Arna Huld Sigurð- ardóttir (faðir Sigurður Karl Sveinsson, látinn). Dóttir Örnu Huldar er Kolbrún Birna (faðir Þorsteinn Rúnar Kjartansson). 2) Stefán Karl, f. 19. feb. 1959, börn hans eru Ásrún Mjöll og Þorsteinn Davíð (móðir Ellý Alda Þorsteinsdóttir). 3) Ásta Verzlunarskóla Íslands, þaðan sem hún lauk verslunarprófi. Ásta hélt þá á vit ævintýra er- lendis og fór árið 1952 til Eng- lands þar sem hún starfaði í skóla fyrir málhölt börn. Árið 1954 fór hún til Danmerkur þar sem hún starfaði sem stofustúlka og á Radiumstationen í Kaup- mannahöfn. Eftir heimkomu starfaði Ásta við skrifstofustörf. Fyrstu árin eftir að Ásta og Guðjón stofnuðu heimili var Ásta heimavinnandi enda stækk- aði fjölskyldan ört. Síðar vann hún við ræstingar á Bókasafni Kópavogs þar til henni bauðst starf bókavarðar og vann við það til starfsloka. Eftir starfslok gerðist hún sjálfboðaliði hjá Rauða krossinum þar sem hún heimsótti aldraða og félagslega einangraða íbúa í Kópavogi. Eins tók hún mikinn þátt í fé- lagsstarfi aldraðra, s.s. silf- ursmíði og ritlist. Á árum áður var Ásta öflug í starfi Urta, sem var félagsskapur mæðra skáta í Skátafélaginu Kópum en þar varð til vinátta sem varði til ævi- loka. Árið 2016 flutti Ásta Díana á hjúkrunarheimilið Grund þar sem hún lést 14. sept. sl. Útför Ástu Díönu fer fram frá Kópavogskirkju í dag, 25. sept- ember 2020, klukkan 15. Streymt verður frá athöfninni, https://tinyurl.com/y4gmyaro/. Virkan hlekk á streymi má nálg- ast á https://www.mbl.is/ andlat/. Jóna, f. 23. maí 1961, maki Júlíus Þór Sigurþórsson, börn þeirra eru Rakel (faðir Elías Þ. Guðmundsson), Hildur og Ásta Sól- ey. Börn Rakelar og maka hennar, Atla Freys Rúnarssonar, eru Urður og Flóki. 4) Sigurjón Þór, f. 24. júlí 1962, maki Jóhanna Hjálmarsdóttir, synir þeirra eru Guðjón Orri og Franz. 5) Sigurður Þorsteinn, f. 11. mars 1970, maki Ragnhildur Þórarinsdóttir, dætur þeirra eru Thelma Rut (m. Jónatan Jón- atansson), Embla Ósk og Snædís Eva. 6) Karólína Rósa, f. 27. ágúst 1972, maki Helgi Bjarni Birgisson. Börn þeirra eru Steiney Þóra (m. Magnús G. Karlsson), Skarphéðinn Nói og Eldey Guðrún. Fyrir átti Helgi Diljá (m. Mikkel Eschen Phil- lips). Ásta Díana ólst upp á Hvammstanga. Hún hleypti snemma heimdraganum og starfaði í Versluninni Val á Blönduósi. Hún fór síðan til Reykjavíkur og vann við versl- unarstörf þar til hún hóf nám í Það var fyrir tæpum 30 ár- um að ég kynntist Ástu Díönu Stefánsdóttur, tengdamóður minni, en þá hafði ég kynnst Sigurjóni Þór Guðjónssyni, syni hennar og Guðjóns Sigurjóns- sonar sem nú er látinn. Ásta var einstök kona, ljúf, einlæg, en í senn glettin og hafði hjarta úr gulli. Það var stórt heimilið hjá þeim, sex krakkar sem voru nefnd fyrripartur og seinni- partur. Guðlaug Birna, Stefán Karl, Ásta Jóna og Sigurjón Þór, fyrriparturinn - síðan komu Sigurður Þorsteinn og Karólína Rósa, seinnipartur. Eins og gefur að skilja var mikið líf og fjör, læti og gaura- gangur, en aldrei heyrði ég hana hækka róminn. Svo var viðkvæðið ef einhver sagði ekki satt, sem kom nú fyrir, þó full- orðin væru: Spurðu mömmu, hún veit það, og þá brosti Ásta sínu fallega brosi, hún vildi ekki koma af stað látum á milli þeirra. Ásta var mjög listræn kona, saumaði mikið á árum áður, orti ljóð og þegar hún fór að hitta vini sína hjá eldri borg- urum í Kópavogi fór hún í silf- ursmíði og eru til munir eftir hana. Þegar við Siggi komum í bæ- inn með strákana okkar Guðjón Orra og Franz var stórfjöl- skyldunni alltaf boðið í mat, svo ég tali nú ekki um kaffihlað- borðin sem hún reiddi fram eldsnemma á morgnana áður en farið var í Herjólf, eða í flug erlendis og ferðafélagarnir áttu að koma líka. Ég má til með að segja frá atviki sem kom upp hjá okkur Ástu. Hún hringdi í mig og sagðist vera orðin svo leið á að gera við fötin fyrir alla krakk- ana; hún ætlaði að gefa sauma- vél inn á hvert heimili - við er- um að tala um sex nýjar saumavélar. Ég sagðist ekki þurfa vél, ég og saumavélar eigum ekki sam- leið, þarft ekki að senda vél til okkar. Þú þarft nú að gera við af strákunum og færð vél. Næst þegar ég kom í bæinn beið mín vél. Barnabörnin sem eru orðin 15 og langömmubörnin þrjú voru henni mjög kær og fylgd- ist hún vel með þeim á meðan heilsan leyfði. Ásta Díana lést 14. septem- ber 2020 á Hjúkrunarheimilinu Grund, þar sem hún dvaldi síð- ustu árin. Ég þakka Ástu tengdamóður minni fyrir samfylgdina. Kær kveðja í sumarlandið. Jóhanna. Elsku amma hefur fengið hvíldina. Loksins, mætti jafnvel segja, þar sem að mörg ár eru frá því að hún greindist með alzheimer. Það er erfitt að horfa uppá ástvin sinn þurfa að kljást við þennan ömurlega sjúkdóm. Amma var ein besta mann- eskja sem hægt er að kynnast. Hún vildi allt fyrir alla gera og var einstaklega góð og hlý. Ég hef ekki tölu á þeim flíkum sem hún lagaði fyrir mig, en það hanga enn kjólar inn í skáp sem hún bjargaði fyrir mig á snilldarhátt. Hins vegar mátti nú ekki hafa mikið fyrir henni. „Ertu viss um að ég sé ekki að trufla þig … þetta má alveg bíða.“ Oftar en einu sinni litaði ég á henni augabrúnirnar og augn- hárin og í hvert skipti mátti bara koma smá litur, henni fannst ég gera þetta aðeins of ýkt fyrir hennar smekk. En alltaf fékk hún svarið, „amma, þetta dofnar strax“. Þetta voru gæðastundir með ömmu, þó hún hafi nú nær undantekn- ingalaust sofnað. En það var fylgikvilli drómasýkinnar sem hún hafði þurft að lifa við frá því hún var unglingur. Þegar ég horfi til baka og hugsa til ömmu þá kemur í hugann ofsalega góður matur, hunangsmelóna, vínber, bestu skonsur í heimi (og rauðrófu- salat með) og amma sofandi við eldhúsborðið eða í stól. Oftar en ekki kíkti maður til hennar á bókasafnið þar sem hún vann og oft var spennandi að fá að hanga þar. Allt samstarfsfólk ömmu var svo notalegt og okkur leið vel að koma þangað. Amma var félagsvera og var gaman að hlusta á hana tala um starfið hjá félagi eldri borgara og auðvitað fannst mér það mjög merkilegt að amma væri að keppa í íþróttum/boccia komin á gamals aldur. Þegar amma og afi fluttu af Vallartröðinni, ættaróðalinu, og yfir í Fannborgina var að sjálf- sögðu farið yfir allt dótið. Þeir sem þekktu ömmu vita að hún átti erfitt með að henda dóti og reyndi þetta á þolrifin hjá fólk- inu sem hjálpaði til. En í þess- um flutningum fannst skírnar- kjóllinn sem amma var skírð í. Kjóll, sem er orðinn meira en hundrað ára, sem móðuramma og -afi ömmu komu með heim eftir búsetu í Englandi. Það var því einstaklega falleg tilhugsun að geta skírt dóttur mína, lang- ömmubarnið, hana Kolbrúnu Birnu, í þessum yndislega kjól. Og mikið var amma ánægð með það. Ég mun alltaf minnast ömmu með bros á vör þegar/ef ég fæ mér bollu (áfengisbollu með ávöxtum í). Hún þreyttist nefnilega aldrei á því að segja mér söguna af því þegar ég var lítil og aðvaraði ömmu að það væri svo mikið áfengi í ávöxt- unum þannig að það væri viss- ara að láta þá í friði. Það eru þessi litlu atriði sem hlýja manni um hjartarætur en skipta samt svo óheyrilega miklu máli. Takk, elsku amma, fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig og Kol- brúnu Birnu. Þín verður sárt saknað. Það hafa eflaust orðið fagnaðarfundir þarna uppi þeg- ar þú mættir á svæðið. Bið að heilsa. Þín Arna Huld. Amma mín var með hlýjasta og stærsta hjarta sem ég hef komist í kynni við og faðmur hennar sá allra mýksti. Ég fór ekki varhluta af því, enda svo lánsöm að búa á neðstu hæðinni hjá henni og afa á Vallartröð- inni með mömmu fyrstu árin. Naut ég samvista við ömmu frá fyrstu tíð og hún skipar stóran sess í æskuminningum mínum. Það duldist engum sem komst í kynni við ömmu hversu einstök hún var; ljúf, réttsýn, heiðarleg og hógvær. Fékk ég oft að heyra frá börnum í bæn- um hversu lánsöm ég væri að „góða konan“ á bókasafninu væri amma mín. Ég varði ein- mitt ótal stundum með ömmu þar, bæði á safninu sjálfu sem og þar sem bókband og við- gerðir fóru fram. Það var æv- intýralegt og mikil forréttindi fyrir bókaorminn mig. Eftir því sem ég eltist áttaði ég mig sífellt betur á því að amma var ekki bara heimsins best, heldur einnig alveg ótrú- lega mögnuð og merkileg kona. Hún var á margan hátt á undan sinni samtíð. Hún ferðaðist víða frá unga aldri og ein af ferða- sögunum fyllir mig alltaf að- dáun yfir kjarki hennar og dugnaði. Þegar amma var 22 ára gömul réð hún sig til starfa í Surrey í Bretlandi. Hún sigldi með Gullfossi frá Reykjavík til Edinborgar og þar átti að taka á móti henni og fylgja henni alla leið á vinnustaðinn í Sur- rey. Einhver misskilningur var um komutímann og enginn beið á bryggjunni. Amma lét þó ekki deigan síga og kom sér sjálf á áfangastað, án þess að hafa fyr- irfram nokkra hugmynd um hvernig ætti að fara alla þessa leið á ókunnugan stað í ókunnugu landi. Ferðin var í nokkrum áföngum, með lestum, bifreiðum og göngu, en á leið- arenda komst hún. Vinnuveit- endum hennar brá heldur betur í brún þegar þessi hugrakka og sjálfstæða stúlka mætti óvænt ein síns liðs og reiðubúin til starfa. Amma var eldklár, mikil tungumálamanneskja og viðaði víða að sér ýmissi þekkingu. Þá hafði hún margvíslega hæfi- leika og áhugamál sem hún iðk- aði. Hún tók myndir af fólki og náttúru, stundaði dans og ringó, smíðaði skartgripi, skrif- aði sögur og orti ljóð, svo dæmi séu tekin. Eitt slíkt fékk ég í veganesti þegar ég flutti til Danmerkur um tíma, upphafið að svoköll- uðum Ömmuheilræðum, og þótti ákaflega vænt um. Amma var oft framúrstefnuleg í mat- argerð og framreiddi nýjungar sem þekktust ekki á þeim tíma. Hún eldaði þó einnig sígildan heimilismat, svo sem allra bestu fiskibollur sem sögur fara af. Amma var líka mikil fé- lagsvera. Mér er sérstaklega minnisstæð veisla sem var haldin í tilefni af útskrift minni. Vinir mínir höfðu jafn gaman af samræðum við ömmu og hún við þá og allir enduðu saman á dansgólfinu, amma hrókur alls fagnaðar. Amma er mér mikil fyrir- mynd og það eru forréttindi að hafa notið leiðsagnar hennar í lífinu. Ég er þakklát fyrir að hafa getað kynnt Urði og Flóka fyr- ir henni og þykir vænt um að þau hafi bæði hlotið nafn í sama kjól og hún. Ég óska þess að þau erfi mannkosti hennar, þó ekki væri nema að hluta. Ég kveð ömmu nú í hinsta sinn full af söknuði, en jafn- framt full aðdáunar, virðingar og þakklætis í hennar garð. Hjartans þakkir fyrir allt, elsku yndislega amma. Rakel. Ásta Díana Stefánsdóttir HINSTA KVEÐJA Ömmuheilræði Gáðu að þér gullið mitt, glys er margt til boða. Farðu vel með frelsi þitt og forðastu allan voða. Velja skaltu vinahóp, vel og dyggilega. Varastu bæði vín og dóp, það veldur mörgum trega. Margur krókinn makar sinn, misvel fengnum auði. Haltu fast um heiður þinn þó hafirðu minna af brauði. (Ásta Díana Stefánsd. 2002) Takk elsku amma fyrir góðu heilræðin. Arna Huld, Rakel, Guðjón Orri, Hildur, Ásrún Mjöll, Diljá, Franz, Thelma Rut, Ásta Sóley, Þorsteinn Davíð, Steiney Þóra, Embla Ósk, Skarphéðinn Nói, Snædís Eva, Kolbrún Birna, Eldey Guðrún, Urður og Flóki. ✝ VilhelmínaNorðfjörð Sig- urðardóttir fæddist á Akureyri 28. febrúar 1938. Hún lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri 16. september 2020. Foreldrar henn- ar voru Sigríður Ingibjörg Ingi- marsdóttir, f. 1916, d. 1976, og Sigurð- ur Norðfjörð Jónatansson, f. 1915, d. 1939. Fósturforeldrar hennar voru Hulda Ingimars- dóttir, f. 1911, d. 1979, og Sig- urður Jónsson prentari, f. 1905, d. 1963. Hálfsystkini Vilhelmínu sam- mæðra eru Inga Eyfjörð Sig- urðardóttir, f. 1936, d. 2004, Margrét Hólmfríður Magn- úsdóttir, f. 1942, d. 1998, Gunn- laug Jóhanna Magnúsdóttir, f. 1948, Kristín Pálína Magn- úsdóttir, f. 1949, María Ingi- björg Magnúsdóttir, f. 1951, d. 1952, Magnús Jóhannes Magn- ússon, f. 1954, og Ingi Kristinn Magnússon, f. 1955. Uppeldissystur hennar voru María Sigurðardóttir, f. 1931, d. 1994, og Bára Sigurð- ardóttir, f. 1933, d. 2007. Vilhelmína giftist 19. maí 1956 Hjalta Hjaltasyni, f. 7.2. 1935. Dætur þeirra eru: 1) Stúlka, f. 23.6. 1955, d. 23.6. 1955. 2) Anna Hulda, f. 5.10. 1956, maki Ólafur Þorsteinn Ólafsson, f. 15.9. 1945. Börn Önnu eru Sigurður Rúnar Marínósson, f. 1972, maki Hel- ena Björk Svein- björnsdóttir, f. 1975, og eiga þau saman þrjú börn. Karen Ósk Hall- dórsdóttir, f. 1983, maki Hilmar Kári Þráinsson, f. 1990. Börn Karen- ar úr fyrra sambandi eru tvö og saman eiga þau Hilmar tvö börn. 3) Sigrún Elva, f. 25.8. 1966, maki Baldur Heiðar Hauksson, f. 21.10. 1958. Dætur þeirra eru Birta Ýr, f. 1987, sambýlismaður Bjarni Helga- son, f. 1987, og eiga þau saman eina dóttur. Elva Líf, f. 1993, sambýlismaður Stefán Óli Bessason, f. 1992. Vilhelmína átti fjögur ömmu- börn og átta langömmubörn. Vilhelmína ólst upp á Akur- eyri. Eftir hefðbundna skóla- göngu starfaði hún við ýmis störf, þ.á m. í fataverksmiðj- unni Heklu og ÚA. Mestmegnis var hún þó heimavinnandi húsmóðir. Vilhelmína tók einn- ig þátt í uppfærslum með Leik- félagi Akureyrar.Útför Vil- helmínu fer fram frá Akureyrarkirkju í dag, 25. september 2020, og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Elsku besta mamma mín, hlý eins og sólin sem skín. Án þín væri ég ekki til allt það besta fyrir þig vil. Stóðst þig vel í hlutverki þínu, átt stóran stað í hjarta mínu. Allt sem þú gerðir, ég ei gleymi, besta mamman í öllum heimi. (Sædís Sif Jónsdóttir) Ég fann það svo sterkt, ég fann þú komst til mín að kveðja. Aldrei hef ég fundið svona sterka tilfinningu fyrir þér elsku mamma mín, þótt alltaf værum við nánar, en aldrei eins mikið og síðustu mánuðina þína. Í gegnum árin hringdumst við á stundum oft á dag og alltaf eitt símtal á kvöldin. Það var nóg að ég hugsaði um að fara að hringja, þá hringdir þú og öfugt. Hlógum við oft að þessu. Undir það síðasta reyndum við að halda þessu, en þú áttir orðið erfitt með það. Yndisleg var stundin okkar daginn áður en þú kvaddir, bar ég á þig krem og dekraði við þig eins og ég gat. Við hlógum saman og töluðum um hvað það yrði gott þegar þú kæmir heim eftir nokkra daga, héldumst í hendur og horfðumst í augu. Það þurfti engin orð því við vissum báðar að það væri bara til að fá að kveðja þar, umkringd ástvinum þínum. En ferðin þín hefur verið ákveðin fyrr og náðir þú ekki að koma heim. Sárt er það að kveðja þig elsku hjartans mamma mín, meira en orð fá lýst. Ég geymi þig í hjarta mínu. Þín Sigrún. Vilhelmína Norð- fjörð Sigurðardóttir Elsku Eysteinn. Ég man ennþá svo vel daginn sem ég hitti þig í fyrsta sinn. Það var falleg- ur haustmorgunn árið 2011 þegar þú komst til okkar Úlfhildar á Nesveginn. Þann vetur hittumst við æ oftar, yfirleitt þegar þú komst í mat til okkar. Ávallt varst þú svo þakklátur fyrir heimboðið. Okkur þótti gott að fá þig til okk- ar, þú gast verið hjá okkur tím- unum saman, horft á fréttir og spjallað um daginn og veginn. Eftir því sem árin liðu fjölgaði ferðunum upp í bústað þar sem þið Úlfhildur sáuð um matjurta- garðinn og þú settir iðulega niður eitt og eitt tré. Þú varst hvergi jafn rólegur og í Álfalandinu. Þar vorum við mikið úti, hraðinn lítill Eysteinn Þorvaldsson ✝ Eysteinn fædd-ist 23. júní 1932. Hann lést 8. september 2020. Útförin fór fram 22. september 2020. sem enginn og gott að sitja á pallinum og fá sér kaffi eftir góðan vinnudag. Þú tókst vel á móti mér frá fyrsta degi og þó þú settir ekki alltaf hugsanir þínar í orð fann ég ávallt fyrir hlýju frá þér. Þegar við Úlf- hildur sögðum þér frá væntanlegu barnabarni, í tvígang, varst þú yfir þig ánægður. Ég sá þig aldrei glaðari en í kringum Urði og Ey- stein. Þú ljómaðir allur og hafðir svo mikla ánægju af því að fylgj- ast með þeim vaxa og dafna. Sumir halda að fólk af eldri kynslóðum sé fordómafullt eða sýni ekki hinsegin fjölskyldum skilning. Frá þér fann ég aldrei fyrir öðru en fordómaleysi og stuðningi, sem mér hefur alltaf þótt einstaklega vænt um. Þakka þér fyrir allar fallegu stundirnar. Þín tengdadóttir, Aldís Þorbjörg Ólafsdóttir.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.