Morgunblaðið - 23.11.2020, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. NÓVEMBER 2020
✝ Grétar S. Sæ-mundsson
fæddist á Bjarna-
stöðum í Saurbæj-
arhreppi í Dala-
sýslu 17. mars 1943.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans
8. nóvember 2020.
Foreldrar hans
voru Margrét Jó-
hannsdóttir ljós-
móðir, f. 1898, d.
1981, og Sæmundur Guðmunds-
son bóndi, f. 1889, d. 1957. Grétar
var yngstur af sínum systkinum
en þau eru Jóhann, f. 1928, Lilja
Lára, f. 1933, d. 1998, og Kristján
Finnur, f. 1937.
Grétar giftist 20. ágúst 1967
Auði Baldursdóttur frá Orms-
stöðum í Klofningshreppi, f.
1947. Foreldrar hennar voru
Selma Kjartansdóttir og Baldur
Gestsson. Börn Auðar og Grétars
an af hrognkelsaveiðum í fjör-
unni. Hann fór ungur að heiman
til vinnu og tók gagnfræðapróf
og landspróf á Laugum í Reykja-
dal í Þingeyjarsýslu. Hann stund-
aði síld- og loðnuveiðar og fór á
vertíð. Árið 1967 hófu Grétar og
Auður búskap í Reykjavík og fór
hann þá um haustið í lögreglu-
skólann. Hann starfaði sem lög-
reglumaður til 2003 og var
lengst af rannsóknarlögreglu-
maður hjá RLR og aðstoðaryfir-
lögregluþjónn. Tók hann þá við
starfi sem dómvörður í Hæsta-
rétti til 2011.
Grétar hafði gaman af skóg-
rækt, stundaði fiskveiðar og
skotveiðar og var skákmaður
góður. Hann sinnti börnum og
barnabörnum af stakri kostgæfni
og var ávallt reiðubúinn að að-
stoða alla.
Útförin fer fram í dag, 23. nóv-
ember 2020, klukkan 13 frá Sel-
tjarnarneskirkju. Streymt verð-
ur frá athöfninni. Slóð á
streymið: https://www.sonik.is/
gretar
Virkan hlekk á streymið má
einnig nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
eru: 1) Baldur, f.
1967, maki Ásthild-
ur Jóhanna Krist-
jánsdóttir. Börn
þeirra eru: a) Auður
Ásta, sambýlis-
maður hennar er
Þorbjörn Þór-
arinsson, b) Kristján
Hilmir. 2) Sæmund-
ur, f. 1968, maki
Guðrún Þorleifs-
dóttir. Börn þeirra
eru: a) Grétar Guðmundur, sam-
býliskona hans er Guðný Árna-
dóttir, b) Pétur Matthías, c)
Gunnar Axel, d) Agnes Lóa. 3)
Selma, f. 1972, maki Søren Pet-
ersen. Börn þeirra eru: a) Hel-
ena, b) Gústaf, c) Magnús.
Grétar ólst upp á Bjarnastöð-
um til 1945 er fjölskylda hans
flutti að Neðri-Brunná í sömu
sveit. Þar ólst hann upp við hefð-
bundin sveitastörf og hafði gam-
Það brá stundum fyrir alveg
sérstöku bliki í augum tengda-
pabba þegar barnabörnin hans
voru annars vegar. Það er ekki
auðvelt að lýsa þessu augnaráði
með orðum en það geislaði af bæði
væntumþykju og stolti. Barna-
börnin voru honum mikilvæg en
það var líka fjölskyldan öll, bæði
nánasta fjölskylda og stórfjöl-
skyldan. Hann sýndi umhyggju
bæði í stóru og smáu og krafa um
eitthvert endurgjald fyrir greiða
heyrðist aldrei.
Grétar var félagslyndur, naut
þess að segja sögur og vildi helst
fara fremur nákvæmlega yfir
málavexti í sinni frásögn. Sumar
sögurnar heyrði maður oftar en
einu sinni en þær voru eitt af hans
einkennum sem verður svo sárt
saknað. Hann sagði ósjaldan frá
uppvaxtarárum sínum í Saurbæn-
um og ýmsum ævintýrum sem
hann upplifði með foreldrum sín-
um, systkinum, sveitungum og
vinunum Dedda og Birgi. Tilfinn-
ingin er sú að uppvöxturinn hafi
verið ánægjulegur tími. Ský dró
fyrir sólu þegar hann missti föður
sinn ungur en fljótlega tóku við
námsár, svo árin á sjónum og loks
Auður. Eftir að hún kom til varð
það þannig að nafnið hans var oft-
ar en ekki nefnt í sömu andrá og
annað nafn; Auður og Grétar.
Þeirra tími saman varð 55 ár,
börn, tengdabörn og barnabörn
bættust við eitt af öðru og fjöl-
skyldan stækkaði. Í vinnunni voru
viðfangsefnin ærin; ekki síst innan
lögreglunnar. Fálkagatan varð
heimilið nær allan búskapinn en
miklum tíma var líka varið í sveit-
inni á Ormsstöðum við ýmis bú-
störf og síðar skógrækt.
Grétar sinnti öllum sínum ólíku
verkefnum af mikilli samvisku-
semi, vandvirkni og dugnaði.
Hann var heilsteyptur og traustur
en hann var líka skemmtilegur,
fyndinn og stríðinn og það var
aldrei leiðinlegt að verja tíma með
honum.
Grétar skilur eftir sig stórt
skarð en það er stútfullt af dýr-
mætum minningum um góðan
mann.
Takk fyrir samfylgdina.
Guðrún Þorleifsdóttir.
Elsku afi safi.
Það er erfitt að setjast niður og
setja saman texta sem fangar
hversu mikilvægur þú varst mér
og hversu mikil áhrif þú hafðir á
mig. Eftir því sem ég sökkvi mér
dýpra í minningabrunn okkar
verður söknuðurinn enn meiri en
á sama tíma ylja þessar minningar
mér um hjartarætur.
Þú varst fljótur að vinna þér
sess í hjarta mínu og munt eiga
þann sess að eilífu. Frá fyrsta degi
var ég mikil afastelpa og var því
vel við hæfi að mitt fyrsta orð hafi
verið „afi“. Það var einnig ósjald-
an sem ég fékk að heyra setn-
inguna „mikið ofboðslega ertu lík
honum afa þínum“. Þegar ég var
yngri fannst mér ekki töff að vera
líkt við afa minn en í dag kann ég
svo sannarlega að meta það.
Þær eru margar minningarnar
úr æsku af stundum okkar saman.
Dýrmætar stundir í sveitinni þar
sem þú leyfðir okkur barnabörn-
unum að hanga aftan í þér á meðan
þú gróðursettir plöntur. Þú hafðir
yndi af því að dunda þér við skóg-
ræktina allt fram á síðasta dag. Í
sumar sást þú til þess að koma eins
miklum fróðleik um skógræktina
yfir til okkar Þorbjarnar og þú gast
og við munum sjá um skógræktina
þína um ókomin ár.
Þú varst ótæmandi brunnur
fróðleiks á svo ótal mörgum svið-
um. Þú varst afi sem vissi allt. Ég
minnist stunda okkar á Fálkagöt-
unni þar sem þú lagðir fyrir okkur
barnabörnin þrautablöð til að
leysa. Það var miserfitt að leysa
þrautirnar þínar en þú hafðir allt-
af trú á því að við gætum það og
hvattir okkur áfram. Þér þótti
einnig gaman að stríða okkur með
þrautum. Hvert okkar hefur feng-
ið þrautina „hvað verður þú gömul
á næsta ári“ kl. 00:01 á gamlárs-
kvöld. Þú hafðir gaman af því að
sjá viðbrögðin okkar þegar við átt-
uðum okkur á gildrunni sem við
höfðum fallið í.
Þegar ég var yngri var minn
helsti draumur að verða rann-
sóknarlögreglukona þegar ég yrði
stór. Ég hélt lengi vel að sá
draumur væri innblásinn af löggu-
þáttum sem ég hef alltaf haft gam-
an af. Þegar ég rifjaði upp æsku-
minningarnar um afa löggu þá
rann loks upp fyrir mér hvaðan
þessi draumur kom. Þú varst fyr-
irmyndin mín – afi lögga sem náði
öllum vondu bófunum. Mér þykir
vænt um það hversu mikið þú
hélst upp á myndina sem ég teikn-
aði fyrir þig á tveggja ára afmæl-
inu mínu. Þá varst þú ekki mættur
því að þú varst að elta bófa. Ég
settist niður og teiknaði mynd af
bófa fyrir þig til þess að hjálpa þér
að leysa málið. Að sjálfsögðu náðir
þú bófanum þann daginn eins og
svo ótal marga aðra.
Það er svo margt sem þú hefur
kennt mér, afi. Bæði almennan
fróðleik og ekki síður um það
hvernig manneskja mig langar að
vera og hvaða eiginleika ég vil til-
einka mér. Þú hafðir ómælda þol-
inmæði fyrir því að leiðbeina og
kenna okkur nýja hluti. Þú varðst
aldrei reiður og sýndir aldrei
neinn pirring. Það hvíldi alltaf yfir
þér notaleg yfirvegun sem gerði
nærveru þína svo góða. Ég vona
að í framtíðinni verði ég jafn góð
amma og þú varst góður afi.
Við sjáumst aftur seinna, elsku
afi.
Auður Ásta Baldursdóttir.
Í dag kveðjum við afa Grétar
með miklum söknuði. Ég kynntist
Grétari þegar ég kom inn í fjöl-
skylduna 19 ára gömul, þegar leið-
ir okkar Baldurs lágu saman.
Grétar tók hlýlega á móti mér og
ég áttaði mig fljótt á því að tilvon-
andi tengdapabbi var skarp-
greindur og víðlesinn, lúmskt
stríðinn og orðheppinn maður. En
fyrst og fremst var honum um-
hugað um fólkið sitt og það sem
það var að sýsla. Grétar var afinn
sem mætti á leiki og fylgdist vel
með því sem barnabörnin tóku sér
fyrir hendur, hvernig þeim gekk í
skólanum eða almennt í lífinu.
Hann var líka alltaf til í að sækja
og skutla og dekra við liðið ef á
þurfti að halda. Afi var þolinmóð-
ur að leiðbeina unga fólkinu,
leggja fyrir það ýmsa hugarleik-
fimi og hann hafði einstaka unun
af því að segja sögur. Auður mín
var fyrsta barnabarnið og afi kíkti
oft í heimsókn og var mjög áhuga-
samur að fylgjast með henni
þroskast. Eitt kvöldið þegar hann
var að vinka henni bless þá rann
fyrsta orðið af vörum hennar og
það var stoltur afi sem fór heim
það kvöldið því að hún hafði kvatt
hann með því að segja afa. Eitt-
hvað svo táknrænt.
Afi Grétar og amma Auður
eyddu sumrunum á Ormsstöðum
og eftir að hann fékk áhuga á
skógrækt undi hann sér vel niðri í
skógræktargirðingu. Það var því
dýrmætt að við fengum að eiga
helgar með honum í sveitinni í
sumar og fylgjast með honum
nota síðustu kraftana í að klippa
niður trjágreinar og njóta sín í
sveitinni.
Grétar glímdi við krabbamein
og í veikindum sínum sýndi hann
óbilandi æðruleysi og baráttuvilja
og var ótrúlega vel áttaður þrátt
fyrir mikil veikindi. Þar skein
hans sterki hugur í gegn. Það
sýndi hann þegar hann kvaddi
okkur á messenger á Covid-tím-
um með því að veifa okkur tveim-
ur dögum áður en hann dó, sár-
þjáður en samt enn þá með
hugann hjá fólkinu sínu. Hvíl í
friði, elsku Grétar, ég veit að þú
heldur áfram að gæta okkar.
Ásthildur J. Kristjánsdóttir.
Mig langar að segja nokkur orð
um hann afa Grétar sem féll frá
sunnudaginn 8.11. 2020. Ég held
að ég geti talað fyrir alla sem hann
þekktu þegar ég segi að hann afi
hafi verið yndislegur maður sem
gerði allt fyrir fjölskyldu sína og
vini. Frá því að ég man eftir mér
gat ég alltaf leitað til afa ef eitt-
hvað bjátaði á. Það eru forréttindi
að eiga afa sem elskar mann og
dáir, hvetur mann áfram og hjálp-
ar manni að ná þeim árangri sem
maður vill. Frá því að ég var
krakki fannst mér alltaf gaman að
vera í kringum ömmu og afa, ég
fékk ósjaldan að fara með þeim í
sveitina þar sem ég fékk að njóta
mín einn með þeim. Þegar maður
var lasinn og fór í pössun til þeirra
þá mátti maður fá hvað sem var
því afi vildi alltaf hjálpa manni að
líða betur. Við barnabörn afa dutt-
um sannarlega í lukkupottinn og
hefðum ekki getað beðið um betri
mann í starfið en hann afa Grétar.
Maðurinn sem við litum öll upp til
og elskuðum af öllu hjarta.
Margir muna ábyggilega eftir
einhverri af þeim ótal sögum sem
afi Grétar kunni og sagði. Hann
var botnlaus uppspretta af upp-
lýsingum, vitneskju og sögum.
Sumar þeirra voru eflaust lygar
og þvæla en það skipti mann aldr-
ei máli því þær heilluðu mann allt-
af. Ég mun sakna þess að heyra
sögur frá afa en þær sem ég fékk
að heyra munu lifa í minningunni.
Afi Grétar tók stóran þátt í að
móta mig í þann mann sem ég er í
dag. Hann kenndi mér að hafa
sterka réttlætiskennd, trúa á
sjálfan mig og að Manchester
United væri og muni alltaf vera
besta fótboltalið í heimi. Kannski
mætti segja að uppeldið hafi loks-
ins tekist hjá afa þegar ég kom til,
þar sem enginn annar í fjölskyld-
unni er United-maður.
Þrátt fyrir að seinustu dagar
hafi verið afar erfiðir og sorglegir
er þó fallegt að hugsa til þess að afi
fái loksins að hvílast eftir erfiða
baráttu. Við fáum að kveðja þenn-
an fallega og yndislega mann og
minnast þeirra góðu stunda sem
við áttum með honum. Börnin mín
munu aldrei fá að kynnast afa
Grétari en þau munu svo sannar-
lega vita hver hann var. Þau munu
fá að heyra allar sögurnar og allar
minningarnar og ég vona af öllu
mínu hjarta að einn daginn þegar
ég verð afi geti ég verið eins og
hann.
Elsku afi, þín verður sárt sakn-
að. Ég veit að þú munt vaka yfir
okkur öllum og halda áfram að
hvetja okkur til dáða. Ég vil þakka
þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir
okkur og ég hlakka til að sjá þig
aftur á endanum og heyra allar
nýju sögurnar.
Kristján Hilmir Baldursson.
Þá er mágur okkar horfinn á
braut eftir erfið veikindi. Ótíma-
bært en enginn spyr að leikslok-
um. Eins og gerst hafi í gær mun-
um við þegar Auður systir okkar
kom með þennan „töffara“ inn í líf
okkar. Við höfðum heyrt af honum
og séð hann keppa á íþróttamót-
um en áttum ekki von á að hann
yrði einn af fjölskyldunni. Í gegn-
um tíðina hefur hann reynst okkur
vel og alltaf tilbúinn að gera allt
fyrir okkur. Önnur okkar býr út á
landi og þurfti oft að koma til
Reykjavíkur vegna veikinda eig-
inmanns og dætra. Fékk fjöl-
skyldan þá að gista hjá Auði og
Grétari og var Grétar ötull að að-
stoða og hjálpa til. Hann var ekki
maður margra orða en traustari
og áreiðanlegri mann var vart
hægt að finna. Á sumrin fór hann í
sínum fríum í sveitina til foreldra
okkar og aðstoðaði við búskapinn
og í seinni tíð tók hann þátt í skóg-
rækt með móður okkar. Allt sem
hann tók sér fyrir hendur var unn-
ið af mikilli kostgæfni. Grétar var
mikill húmoristi og alltaf til í grín.
Á sínum skólaárum bjó Unnur hjá
Grétar S.
Sæmundsson
✝ Þórey Hvann-dal, Tóta,
fæddist á Akureyri
12. mars 1950. Hún
lést 5. nóvember
2020. Foreldrar
hennar eru Jón
Eggert Hvanndal,
f. 1930, og Hjördís
Hvanndal, f. 1931,
d. 2015. Systkini
Tótu eru Dóra, f.
1955, Björg, f.
1957, og Ólafur, f. 1962, d. 2014.
Tóta giftist John Flemming
Jensen, f. 1943, d. 2013, árið
1973, þau skildu. Dóttir þeirra
er Hjördís Þóra Hvanndal, f.
1973, gift Andra Hlyni Guð-
mundssyni, f. 1968, og eiga þau
tvær dætur, Eydísi Björt A.
Hvanndal, f. 1996,
og Aldísi Ósk A.
Hvanndal, f. 2000.
Tóta ólst upp í
Reykjavík. Að
loknu skyldunámi
fór hún í Versl-
unarskóla Íslands
og lauk þaðan
verslunarskóla-
prófi. Tóta starfaði
við fjármálastjórn
og bókhald en rak
einnig eigin verslun með móður
sinni um árabil.
Útförin fer fram frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík í dag, 23. nóv-
ember 2020, klukkan 14. Í ljósi
aðstæðna verða eingöngu nán-
ustu ættingjar og vinir við-
staddir útförina.
Elsku hjartans systur mína
og frænku kveðjum við með
ljóði eftir Hannes Pétursson,
sem var hennar eftirlætis-
ljóðskáld.
Þú gekkst mér við hlið
að garði sofenda
vorkvöld þegar sólin
seig rauð til eyja.
Svo reikaði ég einn
hjá algrónum þúfum
og rýndi, fávís
þau rök: að deyja.
Línur sem ég kvað
um kvöldstund þessa
um leiðin og grasið
og gamlan nafna minn
þær lagðir þú allar
þér á ljóðelskt hjarta -
sem nú er komið
í næturstað sinn
því nú ert þú sjálfur
sofnaður í jörðu.
Þú heyrir mig ekki
er ég hugsa til þín
né veizt þó ég signi
yfir svörð þinn grænan
þegar vorkvöldsbjarmi
um Vesturdal skín.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
Dáinn er ég þér.
En þú munt lifa
undir himni mínum
þar til myrkvast hann.
Missa hlýt ég þá
eins og þú hefur gert
ljós dagsins
land, sögu, hvern mann.
Þú verður ávallt í hjarta okk-
ar, elsku Tóta.
Þínar
Dóra og Valgerður.
Elsku Tóta mín, með sorg í
hjarta kveð ég þig í þetta sinn. Í
huga mér verður þú alltaf þessi
fallega kona, með sterka út-
geislun, sjarma og yndislegan
hlátur. Það var alltaf svo nota-
legt að vera í návist þinni, tala
við þig og hlæja með þér. Ég
elskaði hláturinn þinn.
Þó svo að við höfum ekki sést
svo mikið undanfarin ár, þá
varst þú ávallt í huga mér,
reyndar á hverjum degi, þegar
ég þarf að nota smjördolluna.
Ég hef nefnilega alltaf notað
þína aðferð til þess að skafa
uppúr smjördollunni, eftir að þú
komst því svo fínt frá þér að þú
þoldir ekki þegar það var byrjað
að skafa úr miðju smjördollunni.
Svo núna byrja ég alltaf við
annan endann og hugsa til þín í
hvert skipti, með bros á vör.
Elsku Tóta mín ég er svo
óendanlega þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast þér og
ég elska þig fyrir að hafa eign-
ast hana Þóru okkar.
Með þessum fáu orðum vil ég
segja bless til þín elsku Tóta
mín. Hvíl í friði.
Þín
Bryndís.
Fallin er frá vinkona mín,
Þórey Hvanndal. Við kynntumst
í 1. bekk í Verslunarskóla Ís-
lands fyrir 55 árum og höfum
haldið vináttu síðan. Ég var tíð-
ur gestur á æskuheimili Tótu,
þar sem Hjördís mamma henn-
ar tók mér opnum örmum. Tóta
Þórey Hvanndal
Elsku bróðir okkar, frændi og vinur,
AUÐUNN GESTSSON,
blaðasali og ljóðskáld,
lést á heimili sínu í faðmi fjölskyldu og vina
miðvikudaginn 18. nóvember.
Gerður og Heiður Gestsdætur
og aðrir aðstandendur
Elsku besti pabbi minn, sonur okkar, bróðir,
mágur, barnabarn og frændi,
LEÓ JÓHANNSSON,
kafari og vélvirki,
lést af slysförum hinn 17. nóvember sl.
Blóm og kransar eru vinsamlegast
afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á reikning á nafni dóttur hans, kt.
200314-3520, reikningur nr.
0114-18-751558.
Útför Leós fer fram frá Vídalínskirkju hinn 3. desember kl. 15:00.
Ísey Hrönn Leósdóttir
Hrönn Jónsdóttir
Jóhann Heiðmundsson Unnur Ármannsdóttir
Atli Guðjónsson Íris Scheving Edwardsdóttir
Tjörvi Guðjónsson Ingunn Grétarsdóttir
Hanna Carla Jóhannsdóttir Ólafur Víðir Ólafsson
Elvar Örn Jóhannsson
Kristján Geir Fenger Eyleif Þóra Heimisdóttir
Iðunn Elíasdóttir
Guðrún Jóhannsdóttir
og systkinabörn