Morgunblaðið - 23.11.2020, Blaðsíða 21

upp. Hann hélt sér vel við fag-
lega, og til stóð að Jón einbeitti
sér enn meira að faglegri þróun,
miðlun þekkingar og ráðgjöf á
efri árum starfsævinnar. Af því
getur því miður ekki orðið.
Fyrir hönd EFLU verkfræði-
stofu vil ég þakka frábæra sam-
leið með Jóni Vilhjálmssyni, og
votta Jóhönnu Rósu, eiginkonu
Jóns, Vilhjálmi syni þeirra, þeim
Svavari og Ernu Dís stjúpbörn-
um Jóns og börnum Jóhönnu
Rósu og öðrum aðstandendum
innilega samúð. Megi minningin
um góðan dreng lifa.
Guðmundur Þorbjörnsson.
Það var snemma á níunda ára-
tugnum sem leiðir okkar Jóns
Vilhjálmssonar lágu saman í
starfshópi raforkufyrirtækja,
Jón þá nýkominn úr framhalds-
námi í Bandaríkjunum og starfs-
maður Orkustofnunar og ég
starfandi á Landsvirkjun. Á
næstu árum var samstarf okkar
mikið og kom þá vel í ljós hæfi-
leiki Jóns til að vinna skipulega
að lausn flókinna verkefna. Svo
fór að við stofnuðum saman
Verkfræðistofuna Afl árið 1987
og ári síðar bættist Júlíus Karls-
son í hópinn. Við þrír rákum
saman fyrirtækið um 20 ára
skeið, en tókum þá þátt í stofnun
Eflu ásamt fleiri verkfræðistof-
um.
Jón sinnti margvíslegum
verkefnum fyrir orkufyrirtæki
og ráðuneyti og var eftirsóttur
ráðgjafi og fyrirlesari. Hann
lagði grundvöll að vandaðri gerð
orkuspáa fyrir Ísland, skipulagði
söfnun og tölfræðilega úrvinnslu
á truflunum í raforkukerfinu og
aðstoðaði rafveitur við gjald-
skrárgerð svo nokkur dæmi séu
nefnd. Þá vann hann mikið fyrir
iðnaðarráðuneytið við greiningu
á smásöluverði raforku og nið-
urgreiðslum þess.
Jón sinnti ekki aðeins verk-
efnum á orkusviði, heldur stýrði
hann einnig hugbúnaðardeild
verkfræðistofunnar þar sem
sinnt var fjölbreytilegum verk-
efnum, einkum á sviði gagna-
grunna. Stærsta verkefni á því
sviði var skipulagning gagna-
grunnskerfis öldrunarrannsókna
fyrir Hjartavernd, en rannsókn-
in var samstarfsverkefni Hjarta-
verndar og bandaríska heilbrigð-
isráðuneytisins. Í því verkefni
þurfti að uppfylla strangar kröf-
ur bandaríska ráðuneytisins og
stóðst vinna Jóns þær með prýði.
Aldrei bar neinn skugga á
samstarf okkar Jóns og við gát-
um rökrætt um málefni á fagleg-
um grunni. Starfsvettvangur
okkar var að mörgu leyti ólíkur,
en skaraðist þó að nokkru. Oft
unnum við hvor fyrir sitt fyrir-
tækið sem höfðu ólíka hagsmuni
og það kom fyrir að við vorum
beðnir að kíkja yfir Kínamúrinn
á milli okkar og reyna að finna
lausn á ágreiningsefnum þeirra.
Jón var fjármálastjóri Afls frá
upphafi og sinnti því með stakri
prýði eins og öllu sem hann tók
sér fyrir hendur. Honum var
annt um starfsmenn stofunnar
og reyndist þeim vel ef eitthvað
bjátaði á.
Fljótlega eftir að við stofnuð-
um verkfræðistofuna kom Rósa
eiginkona hans til sögunnar og
var það til að auka samveru-
stundir okkar þriggja eigenda
ásamt mökum. Hægt er að minn-
ast margra góðra stunda yfir
mat og drykk og ferðalaga inn-
an- og utanlands með starfs-
mönnum og mökum þeirra.
Jón hafði stundað laxveiði frá
unga aldri með föður sínum og
var góður veiðimaður. Um nokk-
urra ára skeið veiddi hann í Hít-
ará í góðum hópi félaga sem
unnu í orkugeiranum, sem minn-
ast hans nú sem góðs félaga.
Jón var mikill fjölskyldumað-
ur og umhyggja hans fyrir börn-
unum greinileg. Hann starfaði
mikið í barna- og unglingastarfi
Fylkis þar sem Vilhjálmur æfði
knattspyrnu frá unga aldri.
Í dag kveðjum við Jón vin
okkar hinstu kveðju og segjum
að þar hafi drengur góður farið
allt of snemma. Við sendum
Rósu, Vilhjálmi, Svavari, Ernu
Dís, tengdabörnum og barna-
börnum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Jón Bergmundsson og
Þórunn Ingimundardóttir.
Kæri vinur, það voru ekki góðar
fréttir sem þú færðir okkur fyrir
ári um að þú hefðir greinst með
krabbamein. Eftir aðgerð kom í
ljós að meinið var dreifðara og
við tók erfið og krefjandi með-
ferð. En eins og venjulega varst
þú bjartsýnn og staðfastur og
tókst á við þessa baráttu með
það að leiðarljósi að hafa betur.
Því miður var meinið of langt
gengið þegar hér var komið.
Þrátt fyrir það áttum við ekki
von á að baráttan yrði svona
stutt.
Ég naut þess að hafa haft þig
sem vin frá því í landsprófi í
Laugalækjarskóla og þar til yfir
lauk.
Við fórum saman í eðlisfræði-
deild Menntaskólans við Tjörn-
ina. Þar komu vel í ljós helstu
mannkostir þínir, dugnaður,
staðfesta, iðni, einbeiting og viss-
an hvert þú ætlaðir í lífinu.
Stefnan var sett á raunvísindi og
þú lagðir þig fram og uppskarst
eins og til var sáð. Varðst síðar
einn af okkar helstu sérfræðing-
um í orkumálum. Þú varst hlé-
drægur og lést ekki mikið fyrir
þér fara en traustur vinur
varstu.
Við vinirnir héldum tengslum
eftir menntaskóla, þú í raf-
magnsverkfræði og ég í bygg-
ingarverkfræði. Minnist ég þess
er við um helgar sátum í her-
berbergi þínu í Skildinganesinu
að leysa lífsins gátur undir co-
untry-tónlist áður en haldið var í
Sigtún eða Óðal. Oftar en ekki
kom það í hlut föður þíns að
keyra okkur þangað. Country-
tónlist var þín tónlist og þú
sökktir þér niður í hana eins og
síðar þegar þú hófst að stunda
götuhlaup. Ekkert var gert með
hálfkáki.
Þegar háskólanámi lauk fórum
við í skemmtiferð til Mallorka,
þar sem margt var brallað og
góðar minningar lifa.
Minnisstætt er líka þegar þú
komst til okkar hjóna þegar ég
var í framhaldsnámi í Colorado
og ferðaðist með okkur um vest-
ur-miðríki Bandaríkjanna.
Heppnin var með þér þegar þú
kynntist Rósu sem vann með þér
á Orkustofnun og hugir ykkar
náðu saman. Með Rósu fékkstu
tvö yndisleg börn, þau Ernu Dís
og Svavar. Síðar kom Vilhjálmur
sem varð augasteinn ykkar
hjóna.
Eftir að við kynntumst eiginkon-
um okkar hefur vinátta okkar
tekið nýtt flug.
Við höfum ferðast saman eins og
til Ítalíu á skíði og líklega ein
besta ferð okkar er ævintýra-
ferðin til Peking.
Gott var að koma í matarboð í
Árbæinn en þar voru ævinlega
miklar kræsingar á borðum og
góð vín með. Lengi verður hægt
að njóta minninganna af góðum
kynnum og skemmtilegum sam-
verustundum með þér og síðar
ykkur Rósu.
Við brosum þegar við hugsum til
nýárskvölds á Borginni og Food
& Fun sem við höfum farið
nokkrum sinnum á saman og
notið framandi rétta.
Það er með söknuði sem við
kveðjum þig, góði og trausti vin-
ur sem fórst frá okkur alltof
fljótt. Við munum ylja okkur við
ljúfar minningar.
Elsku Rósa, Vilhjálmur, Svavar,
Erna Dís, Valur og barnabörn,
blessun ykkur til handa.
Guð blessi minningu þína.
Tryggvi og Inga.
✝ Eggert Þor-steinsson pípu-
lagningamaður
fæddist á Akureyri
26. nóvember 1938.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skógarbæ fimmtu-
daginn 12. nóv-
ember 2020.
Foreldrar hans
voru Þorsteinn
Stefánsson húsa-
smiður frá Nýjabæ í Keldu-
hverfi, f. 4. nóvember 1902, d.
28. október 1964, og Óla Guðný
Sigríður Sveinsdóttir húsmóðir
frá Naustahvammi í Norðfirði, f.
27. ágúst 1906, d. 9. júní 1994.
Systkini Eggerts eru: 1) Stef-
án, f. 14. janúar 1928, d. 3. júní
2001; 2) Erna, f. 21. desember
1929, d. 13. október 1980; 3)
Sveinn Ingvi, f. 22. febrúar
1931, d. 26. október 2007; 4)
Ingibjörg, f. 30. ágúst 1932, d.
19. janúar 2002; Þráinn, f. 19.
nóvember 1935 og Bergþóra, f.
17. ágúst 1949.
Eggert fæddist á Akureyri en
ólst upp í Neskaupstað. Hann
fluttist til Keflavíkur ásamt for-
12. mars 1968 og Kristínar Pét-
ursdóttur, f. 30. ágúst 1905, d.
14. ágúst 1977. Börn Eggerts og
Birnu eru: 1) Kristín, f. 1963,
gift Ölveri Thorstensen. Sonur
þeirra er Olivert Andreas, f.
1998. Dóttir Kristínar er Hrafn-
hildur Ýr Þrastardóttir, f. 1983.
2) Linda Hrönn, f. 1964, gift
Guðmundi Erni Guðmundssyni.
Synir hennar eru Ragnar Eldur
Linduson, f. 1989 og Aron Þór
Hermannsson, f. 1991. 3) Þor-
steinn Freyr, f. 1966, kvæntur
Önnu Dagbjörtu Hermanns-
dóttur. Börn hans eru Andri
Már, f. 1991, Rebekka Rut, f.
2007 og Karlotta Ósk, f. 2009. 4)
Óla Björk, f. 1969, gift Hólmari
Ástvaldssyni. Börn þeirra eru
Orri Þór, f. 1994 og Birna
Hrund, f. 1995. 5) Edda Birna, f.
1972, gift Þresti Sigurjónssyni.
Börn þeirra eru Ísabella Mjöll, f.
2001, Ísak Máni, f. 2003, og Ísa-
dóra Myrra, f. 2008. Fyrsta
barnabarn Eggerts og Birnu,
Hrafnhildur Ýr Þrastardóttir, f.
1983, ólst að mestu upp á heimili
afa síns og ömmu.
Útför Eggerts fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag kl. 13,
að viðstöddum nánustu aðstand-
endum. Athöfninni verður
streymt. Stytt slóð á streymið
er: https://tinyurl.com/yynnbbd6/.
Virkan hlekk á streymið má
nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat/.
eldrum og systk-
inum á unglings-
aldri þar sem hann
vann með föður sín-
um við uppbygg-
ingu Keflavík-
urflugvallar. Hann
starfaði um tíma
sem aðstoðar-
kokkur á Vellinum.
Fjölskylda Egg-
erts flutti svo til
Reykjavíkur og
settust þau að í Heiði í Blesu-
gróf. Um tíma var Eggert kokk-
ur á Tungufossi en mestalla
starfsævi sína var hann sjálf-
stætt starfandi pípulagninga-
maður.
Eggert átti sitt fyrsta barn,
Þórhildi, árið 1958 með Ástu
Gústafsdóttur. Ástu og honum
var vel til vina allt til æviloka.
Þórhildur er gift Ársæli Sigur-
þórssyni. Dóttir þeirra er Rakel
Ársælsdóttir, f. 1978. Þann 1.
desember 1963 kvæntist Eggert
eftirlifandi konu sinni, Birnu
Bjarneyju Kristinsdóttur, fædd
13. september 1943. Hún er
dóttir Kristins Guðfinns Péturs-
sonar, f. 28. september 1898, d.
Elsku Eddi minn, með þessu
fallega ljóði vil ég minnast þín og
þakka þér fyrir samfylgdina á
lífsleiðinni.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Með tárum og trega kveð ég
þig, elsku Eddi. Minning þín mun
ávallt lifa.
Þín
Birna.
Elsku pabbi okkar, Eddi píp-
ari, hefur kvatt þess jarðvist.
Pabbi fæddist á Akureyri en
sleit barnsskónum á Norðfirði.
Fjölskyldan flutti til Keflavíkur
þegar hann var 16 ára gamall þar
sem hann vann með föður sínum
við uppbyggingu Keflavíkurflug-
vallar. Pabbi starfaði síðan sem
aðstoðarkokkur á Vellinum. Fjöl-
skyldan flutti í Heiði í Blesugróf
og réð pabbi sig sem messagutta
á Tungufossi. Þegar kokkurinn
forfallaðist leysti pabbi hann af.
Þótti hann afbragðskokkur og
var ráðinn eftir að hafa eldað
kjötsúpu eftir uppskrift Ólu móð-
ur sinnar.
Á siglingaárum sínum á
Tungufossi ferðaðist pabbi víða
um heiminn og kynntist þá ólík-
um löndum og menningarheim-
um. Hafði hann yndi af því að
segja frá ævintýrum sínum og
björgunarafrekum. Eftirminni-
legustu sögurnar eru frá því þeg-
ar hann kom tveimur skipsfélög-
um sínum til bjargar. Í
siglingunum skoðaði pabbi sig vel
um og tók fjölda ljós- og stutt-
mynda og áskotnuðust honum
ýmsir áhugaverðir munir. Færði
hann fjölskyldu sinni og frænd-
systkinum ýmsar gjafir.
Pabbi lærði pípulagnir og átti
hann farsælan feril í þeirri grein
sem einyrki og gekk undir nafn-
inu Eddi pípari. Það var aldrei
lognmolla í kringum pabba og er
glaðværð hans, spaugsemi, hlýja
og hláturmildi í minningu þeirra
sem þekktu hann. Hann var úr-
ræðagóður, útsjónarsamur og
snyrtilegur í allri umgengni. Eddi
pípari var trúr og tryggur sínum
stóra kúnnahópi. Hann var mikill
nákvæmnismaður og gerði allt
eftir kúnstarinnar reglum.
Á síldarplani austur á fjörðum
árið 1962 kom pabbi auga á vest-
firsku blómarósina sína, hana
Birnu frá Bíldudal. Felldu þau
hugi saman og komu sér fyrir í
kvistherbergi á Heiði í Reykjavík
hjá tilvonandi tengdaforeldrum
Birnu. Þeirra fyrsta heimili var á
Segulhæðum við Rafstöð þar sem
þau eignuðust sitt fyrsta barn,
Kristínu. Börnin komu svo eitt af
öðru á næstu 9 árum. Kristín varð
móðir þegar hún bjó enn í for-
eldrahúsum í Hamrabergi og
naut Hrafnhildur dóttir hennar
atlætis ömmu sinnar og afa. Eddi
og Birna lifðu saman til æviloka
pabba eða í alls 58 ár.
Pabbi var ástríðufullur maður
sem hafði einstaklega gaman af
því að segja lífsreynslusögur af
lífi sínu. Áhugamál hans voru ótal
mörg og hann var líka mikill
dýravinur og hlúði að ýmsum
dýrum í neyð.
Pabbi var mikill fjölskyldu-
maður og fór í fjölda ferða með
okkur. Á sumrin var farið í tjald-
útilegur og voru veiðistangirnar
ætíð teknar með. Í þeim ferðum
voru ættingjar og vinir heimsótt-
ir landshornanna á milli. Á vet-
urna var farið á skíði og skauta.
Hafði pabbi gaman af að sýna
listir sínar enda fimur og léttur á
sér. Um helgar var farið í Bláa
lónið, baðað sig í læknum í Naut-
hólsvík og svamlað í sjónum við
Korpúlfsstaði. Einnig fór fjöl-
skyldan í ógleymanlegar ferðir
upp á Sandskeið þar sem pabbi
flaug flugmódelum sínum af mik-
illi list.
Margs er að minnast og af
mörgu að taka en minningin um
pabba, Edda pípara, lifir og eftir
situr stór hópur afkomenda.
Elsku pabbi okkar, blessuð sé
minning þín.
Þórhildur, Kristín, Linda
Hrönn, Þorsteinn Freyr, Óla
Björk og Edda Birna.
Eggert Þorsteinsson, tengda-
faðir minn, var ákaflega lifandi
maður. Æskuárin í Neskaupstað,
árin í siglingunum, vinnan uppi í
virkjunum o.fl. voru bakgrunnur
sem hann var stoltur af, en hann
var líka hugfanginn af nýjungum
og tækni sem auðvelduðu honum
leik og starf.
Eggert átti til að mynda verk-
færi til að leysa flest það sem iðn-
aðarmaður getur lent í, hvort sem
það tengdist hans atvinnugrein
pípulögnum, trésmíðum eða öðru.
Enda var hann iðnaðarmaður
með stórum staf og gerði allt
sjálfur. Laghentur var hann og
sérstaklega vandvirkur í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur. Flísa-
lagnir, arinhleðslur, veislutertur
og skrautskrift eru dæmi um
hversu mikill verkmaður hann
var.
Eggert var mér góður tengda-
faðir. Hann var hjálpsamur og úr-
ræðagóður ef maður leitaði til
hans og það þurfti heldur ekkert
alltaf að leita til hans því hann
hafði gaman af að gefa af sér og
kom oft með góðar hugmyndir og
ráðleggingar.
Hann var líflegur og skemmti-
legur í öllum fjölskylduboðum og
samkomum, sagði sögur, tók
myndir, dansaði og renndi sér
jafnvel í splitt á áttræðisaldri ef
svo bar undir. Börnum var hann
góður afi og fyrirmynd.
Við fjölskyldan þökkum Egg-
erti innilega fyrir samfylgdina.
Hólmar Ástvaldsson.
Elsku afi okkar. Við bræðurnir
minnumst þín með bros á vör. Þú
varst alltaf svo hress og skondinn
á skemmtilegan hátt. Við munum
þegar þið amma og Hrafnhildur
frænka komuð í heimsókn til okk-
ar þegar við bjuggum í Svíþjóð.
Þá fórum við öll saman á strönd-
ina og syntum í sjónum. Kennari
mömmu, Anna Lundgren, og
maðurinn hennar Lars buðu okk-
ur í siglingu á skútu til lítillar eyj-
ar. Þar gróf Lars lambakjöt niður
og borðuðum við það með bestu
lyst. Þú hafðir gaman af að spjalla
við Önnu og þið hlóguð mikið
saman. Þið amma og Hrafnhildur
gistuð hjá þeim í litlu gestahúsi á
lóð þeirra við sjóinn í Västervik.
Mamma flutti síðan með okkur
til Íslands og þá vorum við hjá
ykkur í nokkra mánuði. Afi, þú
kenndir okkur að veiða og við fór-
um öll saman í skemmtilegar úti-
legur sem við gleymum aldrei. Þú
varst alltaf að sýna okkur hvernig
ætti að gera hlutina og við hugs-
um til þín þegar við erum að
vanda okkur við hin ýmsu verk.
Hvíl í friði, elsku afi, og megi
guð geyma þig.
Ragnar Eldur Linduson og
Aron Þór Hermannsson.
Elsku afi, þú gekkst mér í föð-
urstað. Ég á margar dýrmætar
minningar um þig eins og um allt
sem þú kenndir mér. Þú sagðir
alltaf „að vel skal vanda það sem
lengi skal standa“.
Við áttum það sameiginlegt að
vera miklir dýravinir. Þú settir
aldrei fyrir þig þó ég kæmi heim
með hin og þessi gæludýr. Ég var
ansi dugleg við það. Afi minn, ég
gat alltaf leitað til þín eins og til
dæmis þegar ég rataði ekki á
þann stað sem ég ætlaði þar sem
þú þekktir allar götur borgarinn-
ar eins og lófann á þér.
Þú varst alltaf tilbúinn að
hjálpa, sama hversu lítið eða stórt
það var. Ekki aðeins þegar ég bjó
hjá ykkur heldur alla tíð á meðan
þú hafðir heilsu til. Þá reyndist
þú manni mínum, Svavari, ein-
staklega góður tengdafaðir og
lærði hann endalaust af þér og
verkviti þínu sem hann nýtir sér á
hverjum degi í vinnu sinni.
Afi minn, þú varst líka dásam-
legur langafi barna minna, Mím-
is, Janettu, Amíru og Adríans.
Við vorum alltaf velkomin í
Hamrabergið til ykkar ömmu.
Við fjölskyldan söknum þín og
þú lifir ávallt í minningu okkar.
Takk fyrir allt sem þú gafst mér
og fjölskyldu minni.
Þitt afabarn,
Hrafnhildur Ýr.
Eggert
Þorsteinsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi. Ég á æðisleg-
ar minningar um þig en
mest langar mig að segja
hversu leiðinlegt mér finnst
að hafa ekki verið duglegri
að hitta þig. Tíminn líður
hratt en heimurinn breytist
hraðar. Tæknibyltingin
togar mann í allar áttir, all-
ar áttir nema heim til sín.
Sakna þín.
Orri Þór.
Elsku afi minn. Ég á svo
bágt með að trúa því að
hann sé farinn frá okkur og
að hann muni nú ekki leng-
ur sitja í sófanum í Hamra-
berginu með Birnu ömmu
og segja mér sögur.
Það var alltaf svo gaman
að spjalla við afa því hann
hafði frá svo mörgu
skemmtilegu að segja.
Hann var líka svo hlýr og
góður.
Elsku afi, allar góðu
minningarnar um þig mun
ég geyma í hjarta mínu.
Þín
Birna Hrund.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. NÓVEMBER 2020
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRDÍS SIGURÐARDÓTTIR,
Árgerði, Eyjafjarðarsveit,
lést 20. nóvember í Kollugerði á
hjúkrunarheimilinu Lögmannshlíð. Útför fer
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir færum við MND-teyminu
og starfsfólki hjúkrunarheimilisins
Lögmannshlíðar fyrir einstaka umönnun og
hlýju.
Herdís Ármannsdóttir Stefán Birgir Stefánsson
Alda Björg Ármannsdóttir
Sigurður Helgi Ármannsson Gyða Gissurardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
 Fleiri minningargreinar
um Jón Vilhjálmsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.