Fréttablaðið - 30.01.2021, Qupperneq 26

Tinna Garðarsdóttir var stödd í Nettó með syni sína tvo í júní í fyrra þegar hún fékk símtal sem hefur haft mikil áhrif á líf hennar og
margra annarra. Símtalið var frá
bestu vinkonu Tinnu, Stellu, sem
sagði henni að hún hefði greinst
með krabbamein.
„Þetta var algjört sjokk,“ segir
Tinna. „Ég mun aldrei gleyma
þessu augnabliki og í rauninni vissi
ég hvað hún var að fara að segja en
samt brá mér,“ bætir hún við.
Stella hafði eignast dóttur í nóv-
ember 2019 og var enn með hana
á brjósti þegar hún greindist með
krabbameinið. „Hún heldur að hún
sé með stíf laðan mjólkurkirtil eða
eitthvað svoleiðis, en þegar hún er
komin með verk upp í holhönd-
ina fer hún til læknis. Hún hélt að
læknirinn væri bara að fara að segja
að þetta væri ekkert en þegar hún
er búin að fara til hans verður hún
svolítið hrædd,“ segir Tinna.
„Hún hringdi í mig og sagði mér
frá því að hún væri orðin hrædd
þannig að þegar hún hringir í mig
til að segja mér að hún sé með
krabbamein þá kom það ekki beint
á óvart,“ útskýrir hún.
Tinna og Stella hafa verið vin-
konur frá því að þær voru tólf ára.
Þær kynntust á leiklistarnámskeiði
fyrir rúmum 20 árum og þrátt fyrir
að hafa ekki búið í sama hverfi eða
gengið í sama skóla voru þær alltaf
vinkonur. „Þegar ég fékk þetta
símtal meðtók ég ekki alveg strax
hvað væri í gangi en ég vissi bara
að ég ætlaði að standa með henni
hundrað prósent. Ég held að ég sé
bara mjög heppin með það hversu
nánar við erum, ég hef aldrei þurft
að meta hvert mitt hlutverk í þessu
er, ég bara veit það,“ segir Tinna.
Greiningin hefur áhrif á marga
Á hverju ári greinast um 70 ungir
einstaklingar hér á landi með
krabbamein. Greiningin hefur
áhrif á þann greinda og fjölmarga
sem að honum standa. Ætla má að
krabbameinsgreining einstaklings
hafi áhrif á um sjö til tíu einstakl-
inga í kringum hann. Því hafa sjötíu
greiningar ungs fólks áhrif á allt að
700 manns hér á landi á hverju ári.
Tinna segir að greining Stellu
hafi haft mikil áhrif á hennar líf en
að opin og hreinskilin samskipti
þeirra vinkvennanna hafi auðveld-
að margt. „Við erum mjög opinskáar
við hvor aðra og það er mjög gott,
ég get ímyndað mér að þetta sé
jafnvel erfiðara fyrir þau sem eru
kannski aðeins lengra frá henni,“
segir Tinna. „Það hefur verið mjög
gott fyrir okkur að geta sagt hvor
annarri hvað við viljum og þurfum
og ég get spurt hana hvað hún vilji,“
segir Tinna.
„Hún hikar ekki við að segja mér
það og það kom til dæmis tímabil
þar sem hún vildi ekkert tala um
þetta og þá töluðum við bara um
eitthvað annað. Það var ekkert mál
af því ég vissi það,“ segir Tinna.
„Svo skammaði hún mig líka um
daginn,“ bætir hún hlæjandi við og
blaðamaður spyr um hæl fyrir hvað
hún hafi uppskorið skammirnar.
„Hún skammaði mig af því að ég
hlífði henni. Henni fannst hún ekki
lengur vita hvað væri í gangi í mínu
lífi og hvernig mér liði,“ segir Tinna.
„Það var alveg rétt hjá henni, ég
hafði ekkert verið að taka upp sím-
ann og segja henni frá einhverjum
vandamálum í fjölskyldunni eða
einhverju veseni í vinnunni, bæði
af því ég vildi hlífa henni en líka af
því að öll önnur vandamál blikna í
samanburði við krabbameinið og
maður er ekkert að kvarta yfir því
sem skiptir ekki máli í stóra sam-
henginu,“ bætir Tinna við.
Fallegt augnablik þegar hárið fór
Tinna segir að þegar Stella greindist
hafi hún vitað af ákveðnum hlutum
sem biðu þeirra í náinni framtíð.
„Ég vissi að hún myndi missa hárið,
þyrfti að fara í aðgerð og lyfjameð-
ferð og mér fannst ég einhvern
veginn undirbúin fyrir þetta allt en
samt var ég kvíðin. Ég kveið því til
dæmis mikið að hún myndi missa
hárið,“ segir hún.
„Ég var búin að sjá það augnablik
fyrir mér þar sem allir væru grát-
andi og allt væri ömurlegt en hún
gerði það of boðslega fallegt, segir
Tinna og bætir við að þegar Stella
hafi áttað sig á því að hún væri að
missa hárið hafi hún hringt í vin-
konur sínar og sagt þeim hvað væri
að gerast, svo bauð hún þeim að
koma til sín.
„Hálftíma seinna erum við komn-
ar heim til hennar, hátt í tíu stelpur,
allar á inniskónum með ælu og slef
á öxlinni af því að við bara löbb-
uðum út um leið og hún hringdi,“
segir Tinna.
„Ein kom með kampavín og við
bara skáluðum og tókum fullt af
myndum af Stellu með alls konar
mismunandi klippingar og svo var
hárið rakað af henni og syni hennar
sem vildi vera eins og mamma sín,“
segir Tinna og brosir. „Þetta var
ótrúlega skemmtileg og falleg stund
en þegar ég kom út í bíl brotnaði ég
saman og grét alla leiðina heim.“
Mikilvægt að taka þátt í lífinu
„Ég hef lært hversu mikilvægt
það er að vera til staðar og hversu
mikilvægt það er fyrir alla að fá að
taka þátt í lífinu, líka fyrir þau sem
eru veik, segir Tinna. „Ég hef ekki
eins mikla þörf fyrir að pirra mig
á litlu hlutunum og ég finn mjög
mikla væntumþykju gagnvart fólk-
inu mínu, bæði öðrum vinkonum
mínum og fjölskyldunni minni af
því ég veit hversu viðkvæmt lífið
getur verið og hvernig það getur
breyst á einu augnabliki.“
Tinna segist hafa upplifað hinar
ýmsu tilfinningar á þeim rúmu sjö
mánuðum sem Stella hefur glímt
við krabbameinið. Hún hafi til
að mynda fundið fyrir vanmætti,
sektarkennd og hræðslu. „Van-
máttur er mjög erfið tilfinning en
krabbamein er þannig að maður
getur ekkert gert. Ég hef alveg
upplifað það að ég sé ekki að gera
nóg, sérstaklega í COVID þegar ég
fæ enn færri tækifæri til að hitta
hana,“ segir Tinna.
Hún segir að fyrstu mánuðina
eftir að Stella greindist hafi hún
passað sig að vera alltaf með sím-
ann á sér. „Ég þorði ekki að leggja
hann frá mér ef hún myndi hringja
og ef hún hringdi þá svaraði ég allt-
af, labbaði út af fundum ef ég þurfti
þess,“ segir hún.
„En núna er ég aðeins rólegri með
þetta og þó ég hafi oft verið hrædd
þá hef ég eiginlega aldrei verið
hrædd um líf hennar. Hún er bara
með krabbamein núna og svo ætlar
henni að batna,“ segir Tinna.
Nú stendur yfir átak og fjáröf l-
unarherferð Krafts, stuðnings-
félags fyrir ungt fólk sem greinst
hefur með krabbamein. Átakið,
sem ber yfirskriftina Lífið er núna,
stendur til 4. febrúar og fer söfnun
fram með sölu á húfum hönnuðum
af Heiðu Birgisdóttur og framleidd-
um af Varma. Húfuna má nálgast í
vefverslun Krafts eða í verslunum
Símans og Geysis.
Ég ætlaði að standa með henni
Tinna Garðarsdóttir lærði að meta litlu hlutina í lífinu þegar besta vinkona hennar greindist með krabbamein.
Hún ákvað að standa þétt við bakið á henni og styðja hana. Greiningunni fylgdu ýmsar ólíkar tilfinningar.
Tinna Garðarsdóttir hefur upplifað ýmsar tilfinningar frá því að Stella, besta vinkona hennar, greindist með krabbamein síðasta sumar. Hún segist hafa
lært hversu mikilvægt það sé að vera til staðar fyrir fólkið í kringum sig og finnur fyrir aukinni væntumþykju til fjölskyldu og vina. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Tinna hafði kviðið fyrir því að Stella
myndi missa hárið, stundin varð þó
falleg og minningin eftirminnileg.
Stella og Tinna
fóru saman á
línuskauta á
Ægisíðunni í
ágúst í fyrra,
stuttu eftir að
Stella hóf lyfja-
meðferð. Þær
skemmtu sér
konunglega og
segir Tinna að
þetta sé í fyrsta
og eina skiptið
sem hún hafi
verið í betra
formi en Stella. Tinna og Stella hafa verið vinkonur
frá því að voru 12 ára gamlar. Hér
eru þær fjórtán ára. MYND/AÐSEND
Birna Dröfn
Jónasdóttir
birnadrofn@frettabladid.is
3 0 . J A N Ú A R 2 0 2 1 L A U G A R D A G U R26 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð