Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 2015, Qupperneq 37

ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS36
Eftir þann skammvinna sigur fékk hann viðurnefnið Peloponniacus og var
gerður að ríkisstjóra („duce“). Hann lést árið 1694.1
Morosini og f loti hans sigldi inn í höfnina í Píreus 21.-22. september
1687. Hann hafði þá einnig fulltingi af landher undir stjórn hins þýsk-
sænska herforingja Otto von Königsmarck. Tyrkir létu lítið á sér kræla
og þegar þann 29. september gáfust þeir upp. Um leið og Morosini fór frá
Aþenu vorið eftir tóku þeir völdin aftur og héldu þeim að mestu til ársins
1830, þegar Grikkir loks endurheimtu sjálfstæði sitt.
Fram að þessu hafði hið mikla Parþenonhof á Akrópólishæð verið
heillegt en þar sem von Königsmarck hafði haft veður af að Tyrkir geymdu
púðurbirgðir sínar í hofinu lét hann sprengja það í loft upp. Útveggir stóðu
þó uppi og nú ákvað Morosini að taka eina lágmyndina efst á hofinu með
sér heim til Feneyja sem herfang. Ekki tókst þó betur til en svo að þegar
taka átti marmaramyndina niður losnaði hún og féll til jarðar og var þá saga
hennar öll eftir rúm 2000 ár. Eyðilegging menningarverðmæta í stríði er
ekki nýmæli í mannkynssögunni.
1 Carl Christian Rafn gerir í verki sínu Antiquités de L’Orient, sem út kom 1856, nákvæma grein fyrir
tildrögum þess að ljónið kom til Feneyja.
D’Arsenale, aðalstöðvar og vopnabúr ítalska flotans var byggt á 16. öld. Á torginu fyrir framan innganginn standa
fjögur forngrísk marmaraljón, hið rúnum rista ljón er lengst til vinstri. Ljósmynd: Þórgunnur Snædal.