Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 2015, Qupperneq 75

ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS74
slegið. Yfir gólfinu í norðvesturhluta hússins voru leifar kolabings, þétt lag
af kolamolum sem ekki hafa ratað í ofn eða af l. Syðst í byggingunni voru
nokkur þunn moldarlög á milli kolalaga, en slíkt var ekki að finna annars
staðar og virtist uppsöfnun gólf laga í byggingunni hafa verið samfelld.
Stoðarsteinar og -holur fundust með nokkuð reglulegu millibili
meðfram langveggjunum að austan og vestan og fyrir gaf linum að
sunnan. Fyrirkomulagið var óljósara inni í byggingunni sjálfri einkum
að norðan vegna rasks. Nokkrar hugsanlegar stoðarholur voru fyrir miðju
smiðjugólfinu og var hluti þeirra í línu við innri stoðaraðirnar miðað við
suðurgaf linn og virðist byggingin hafa verið með fjórar stoðaraðir, þ.e.
stoðir í röð meðfram útveggjum og tvöfalda röð eftir miðju. Af ummáli
holanna að dæma kunna þær að vera eftir þakberandi stoðir. Hæð og
umfang torfveggjanna sem sloppið höfðu við rask bendir til að um veggi
í fullri hæð kunni að hafa verið um að ræða. Allt hnígur að því að hér
hafi verið varanleg bygging með þaki þótt ekki verði fullyrt með vissu
Mynd 5. Snið í suðurvegg eldri rauðasmiðjunnar A7. Sniðið hefur orðið til þegar grafið var niður fyrir 19. aldar
fjárhúsi. Á myndinni er búið að fjarlægja fjárhúsin með öllu sem og hluta þeirra jarðlaga sem komu upp að
veggnum. Þar á meðal var ljósbrúnt lag með H-1104, gjóskunni óhreyfðri, sem sýndi svo ekki var um að villast að
byggingin var frá því fyrir þann tíma. Undir torfveggnum sem hlaðinn var úr hnausum af einhverju tagi, hugsanlega
klömbru, sést rauðbrúnt moldarlag með gulum flekkjum úr forsögulegri gjósku Heklugjósku H3. Það er uppmokstur
frá því að grafið var niður fyrir gólfi byggingarinnar og jafnað undir veggi hennar. Þetta lag kom beint ofan á dökka
gjósku úr Landnámssyrpunni svonefndu en yngsta gjóskulagið í þeirri syrpu er frá því um 940 og ljóst að ekki
hefur verið langt liðið frá því sú gjóska féll og húsið var byggt.