Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1961, Qupperneq 170

1961
— 168 —
geta unnið að vélsmiði eins og hver
annar.
Að þessu athuguðu sér læknaráð
ekki ástæðu til þess að breyta fyrri
umsögn sinni.
Greinargerð og ályktunartillaga rétt-
armáladeildar, dags. 11. júni 1963,
staðfest af forseta og ritara 23. sept.
s. á. sem álitsgerð og úrskurður lækna-
ráðs.
Málsúrslit: Með dómi bæjarþings Vesc-
mannaeyja, kveðnum upp 10. apríl 1964, var
stefnda dæmd til að greiða stefnanda kr.
397.650,00 með 6% ársvöxtum frá 20. apríl
1954 til 22. apríl 1960, 9% ársvöxtum frá
þeim degi til 29. des. s. á. og 7% ársvöxtum
frá þeim degi til greiðsludags, og kr. 30.000,00
i málskostnað.
Fébótaábyrgð var lögð óskipt á stefnda.
3/1963.
Þór Vilhjálmsson, borgardómari í
Reykjavik, hefur með bréfum, dags.
19. október og 25. nóvember 1962, skv.
úrskurði kveðnum upp á bæjarþingi
Reykjavikur 10. október 1962, leitað
umsagnar læknaráðs í bæjarþingsmál-
inu nr. 2102/1962: I. T-sen gegn
Tryggingastofnun ríkisins.
Málsatvik eru þessi:
Fimmtudaginn 12. janúar 1961 var
m.s. ..., eign Skipaútgerðar ríkisins,
á siglingu undan Svörtuloftum. Skip-
stjóri var ..., Reykjavik. Um kl. 9.30
árdegis varð þess vart, að vörur í einni
lest skipsins fóru úr skorðum, þar eð
vont var i sjóinn. Samkvæmt skýrslu
skipstjóra var þá dregið úr hraða
skipsins og þvi haldið upp i vindinn,
meðan bátsmaðurinn, S. T-sen, ...,
Reykjavík, f. 8. júní 1907, fór ásamt
tveim hásetum niður í lestina til að
gera öryggisráðstafanir.
í sameiginlegri skýrslu þriggja
sjónarvotta, þ. e. II. stýrimanns og
tveggja háseta, segir svo orðrétt:
„Er bátsm. og hásetar voru komnir
upp úr lestinni og voru að ganga frá
lúkunni, tók S. T-sen bátsm. undir
lúkurnar, en ofan á þeim voru seglin,
en þau voru gegnblaut og illa með-
færileg. Rykkti S. lúkunum upp og
kom þeim fyrir á sínum stað, dró
hann því næst seglin yfir lúkuna, en
er hann var að enda við það, skrik-
aði honum fótur, og datt bann á þil-
farið, en á þvi var hnéhár sjóvaðall.
Reis S. þegar mjög snöggt upp til
hálfs, en þá var eins og kraftar hans
þrytu, og féll hann niður á dekkið.
Var S. þegar borinn inn i stýrishús
og gerðar á honum lifgunartilraunir
án árangurs.“
Hásetarnir A. G-son og G. S-son
komu fyrir dóm 18. september 1962
og staðfestu framan greinda skýrslu
sína.
í framburði A. segir svo meðal ann-
ars:
„Að gefnu tilefni frá lögm. stefn-
anda segir vitnið, að S. muni hafa
þurft að taka verulega á, þegar hann
var að ganga frá lúgunni. Vitnið segir
lúguna stóra og yfir henni þrefalt
segl. Voru seglin orðin gegnblaut eft-
ir stöðuga suðaustanátt alla leið frá
ísafirði. Losað hafði verið um seglið
nægilega til að koma tveim lúguhler-
um frá, og lágu seglin ofan á þeim.
Segir vitnið, að mikið átak þurfi til
að losa hlerana og skjóta þeim til
hliðar, en ennþá meira til að koma
þeim fyrir á ný. Að gefnu tilefni frá
sama lögm. segir vitnið, að S. hafi
farið allur á kaf, er hann datt í sjó-
vaðalinn, en vitnið segir, að sjómenn
kalli það vaðal, þegar á þilfari er sjór,
sem ekki er kyrr, en slæst á milli
borðstokka.“
í framburði G. segir svo meðal ann-
ars:
„Vitnið skýrir nú með sama hætti
og A. frá frágangi lúguopsins og tel-
ur S. hafa tekið mjög mikið á við að
ganga frá því. Vitnið segir S. hafa
unnið með þeim A. í lestinni, en ekki
þurft að taka neitt sérstaklega á þá.
Vitnið segir S. hafa farið á kaf i vaðai-
inn á þilfarinu.“
H. O-son, II. stýrimaður, kom fyrir
dóm 1. október 1962 og staðfesti fram-
angreinda skýrslu. f framburði hans
segir meðal annars:
„Mætti segir að S. hafi einn tekið
i lúguhlerana, en hásetarnir staðið sitt
hvorum megin við hornin á lúgunni