Börn og menning - 01.04.2012, Síða 7

mér finnst...
7
forlag skapi heilu landi tiltekinn markað fyrir
verðlaunabækur handa börnum með því
að búa til verðlaun og ákveða sömuleiðis ((
samvinnu við matsnefnd) hverfær þau? Það
er þetta með að eiga kökuna og éta hana
líka, og fyrir vikið er sú staða komin upp
að bækur sem ekki uppfylla staðal Islensku
barnabókaverðlaunanna eiga þá bara ekki
séns á viðlíka viðurkenningu, t.a.m. frumlegar
og skemmtilegar skrímslabækur Áslaugar
Jónsdóttur. Það er einsog hugmyndin sé sú
að börn eigi bara að lesa eina tegund bóka,
og því er athyglisvert að á sama tíma og
eitt forlag hlutast til um verðlaunabækur
handa kjörlesendum hafi Andri Snær
hlotið íslensku bókmenntaverðlaunin fyrir
Söguna af bláa hnettinum. Það er bók sem
aldrei átti möguleika á að hljóta stærstu
barnabókaverðlaunin á (slandi.
Á engan hátt vil ég bera í bætifláka fyrir
að börn lesi bækur eftir Helga Jónsson. En
þau gera það nú samt, enda hafa börn alveg
jafn fjölbreyttan smekk og annað fólk. Börn
vilja stórar bækur og litlar, langar og stuttar,
myndskreyttar og ómyndskreyttar. Þau vilja
skáldsögur, þjóðsögur og ævintýri; fantasiur,
goðsögur og sögur úr sveitinni. Fyrst og
fremst vilja börn lesa skemmtilegar bækur.
Þau vilja allt þetta og meira til. Hinsvegar
vilja þau ekki endilega 50 blaðsíður sem
staðið geta án myndskreytingar, kannski
vilja einmitt færri lesa svoleiðis bækur en
hitt, svo það skýtur skökku við að Islensku
barnabókaverðlaunin vilji ekki bjóða upp
á aðra möguleika. Þeim virðist nefnilega
vera ætlað að uppfylla kröfur einhverra
allt annarra en barna, og ekki síst þess
vegna er mikilvægt að velta fyrir sér hvort
bókmenningin eigi sjálf hlutdeild í minnkandi
lestri þeirra.
Höfundur er íslenskufræðingur
„Mér finnst..." lýsir skoðunum
höfunda fremur en ritstjórnar
eða stjórnar IBBY samtakanna.