Fréttablaðið - 03.04.2021, Qupperneq 21

Ég var orðinn vanur því að sigla á
milli þessara eyja og í hvert sinn
sem ég steig niður fæti á nýrri eyju
fór allt á verri veg, svo ég beið milli
vonar og óttar er við nálguðumst
eyjuna.“
Dómarinn var stuttorður að sögn
Mohammeds. Lýsti því yfir að hann
væri saklaus maður. Lögreglan hefði
gert mistök og að hann myndi fá 25
þúsund evrur í bætur. En Mohamm­
ed fann ekki fyrir þeim létti sem
hann bjóst við.
„Ég hafði beðið í fjórtán mánuði
og ávallt haldið því fram að ég væri
saklaus. Þeir pyntuðu mig, niður­
lægðu mig, létu mig dúsa í fangelsi í
fjórtán mánuði. Ég bað bara um að
fá eigur mínar til baka og bæturnar
og þau sögðu að það væri sjálfsagt,
ég þyrfti bara að koma við á lög­
reglustöðinni í Ródos til að ganga
frá einhverri pappírsvinnu.“
Þegar þangað var komið var
Mohammed vísað inn í fangaklefa.
„Þetta átti að taka klukkutíma en
mér var ekki hleypt út fyrr en mán­
uði síðar. Það var búið að sýkna mig
og ég átti rétt á bótum. Nú, sagði lög­
regluþjónninn einn daginn, eins og
hann væri bara að heyra af þessu
í fyrsta sinn. Gjörðu svo vel, sagði
hann og benti mér að ganga út. En
hvað með þessa pappírsvinnu,
spurði ég? Búið að ganga frá öllu,
svaraði hann og brosti. Fljótlega
eftir að ég yfirgaf stöðina og fór að
heimta bæturnar mínar, áttaði ég
mig á þessu öllu.“
Þá var Mohammed tilkynnt að
hann hefði átt að sækja peningana
innan tíu daga frá sýknudómi. „Ég
ræddi við lögmann og dómarann
sjálfan og þeir þóttust vera furðu
lostnir yfir því að ég hefði ekki sótt
bæturnar mínar. Ég þurfti að nota
allan minn viljastyrk til að öskra
ekki á þessa menn. Ég útskýrði fyrir
þeim að ég hefði verið í haldi lög­
reglunnar á Ródos í heilan mánuð
án skýringa. Þeir samþykktu að
koma með mér niður á lögreglu­
stöð til að staðfesta þetta, en þegar
við mættum á stöðina þá þóttist
lögreglumaðurinn í móttökunni
ekkert kannast við mig. Þetta var
sami maður og hafði sagt mér að ég
þyrfti ekkert að ganga frá neinum
pappírum. Ég var svo reiður og til að
bæta gráu ofan á svart hótuðu þeir
mér með tveggja ára fangelsisvist
fyrir að ljúga að dómara. Þá gafst ég
upp. Það var engin leið til að ná fram
réttlæti í svona spilltu kerfi.“
Frjáls en allslaus
Mohammed var að vísu orðinn frjáls
maður en hann stóð uppi allslaus
og bugaður. Hann lagði leið sína frá
Ródos til Kos og fyllti út umsókn til
þess að fá pláss í flóttamannabúðum
en alls staðar mætti hann lokuðum
dyrum.
„Það er svolítið skrýtið að ganga
um göturnar í ókunnugu landi og
átta sig á því að maður er heimilis­
laus. Maður upplifir rosalegt örygg­
isleysi og þarna er enginn til að taka
á móti manni.“
Eftir að hafa sofið á götunni í
nokkra daga hitti Mohammed
verndarengil sinn, unga konu frá
Írlandi.
„Hún var góð,“ segir Mohammed
og bros færist andlit hans. „Þessi
írska kona, sem var bara ferðamaður
á Grikklandi, ákvað að setjast við
hliðina á mér og spjalla við mig.
Hún sagðist vilja hjálpa mér og bauð
mér að fara í sturtu á hótelherbergi
sínu, gaf mér ný föt og mat. Hún átti
flug heim til Írlands daginn eftir en
áður en hún fór gaf hún mér far­
síma.“
Moha mmed sva f á f r a m á
ströndinni næstu daga en fékk svo
símhringingu frá írska verndar­
englinum og 3.000 evra peninga­
sendingu. Þá kviknaði von í brjósti
Mohammeds og ætlaði hann að nota
peningana til að kaupa sér farmiða
til að komast burt frá landinu sem
braut hann. Hann ákvað að kaupa
sér far með ferju yfir á meginlandið
og ætlaði að fljúga frá Aþenu.
Á leiðinni á höfnina var hann
stöðvaður af tveimur lögregluþjón­
um á mótorhjóli. „Þeir leituðu á mér
og fundu peningana og sögðu að ég
þyrfti að borga fyrir vináttu þeirra.
Þeir rændu þúsund evrum af mér.
Eftir allt sem ég hafði upplifað vissi
ég betur en að reyna að mótmæla
spilltum lögregluþjónum.“
Þetta voru ekki einu lögreglu­
þjónarnir sem rændu Mohammed.
„Um borð í ferjunni mætti ég öðrum
lögregluþjóni sem sagðist þurfa að
leita á mér. Þegar hann fann restina
af peningunum mínum sagðist hann
þurfa að gera þá upptæka, það væri
ólöglegt að vera með svona mikla
peninga á sér. Þá fylltist ég reiði, að
hugsa sér að vera rændur tvisvar
sama dag af lögreglumönnum. Ég
neitaði að gefa honum peningana
mína og þá tók hann mig til hliðar
og hótaði að handtaka mig. Það var
ekkert sem ég gat gert.“
Þegar Mohammed komst loks á
leiðarenda átti hann nokkur hundr­
uð evrur eftir og gat enn keypt sér
flugmiða. „Ég flaug til Svíþjóðar og
var þar í eina viku. Það var eitthvað
vesen við landamærin vegna kóróna­
veirunnar svo ég flaug til Íslands og
sótti um hæli. Fyrsta manneskjan
sem ég hitti var landamæravörður.
Hann brosti og bauð mig velkominn
til Íslands. Þetta var eins og stíga
niður fæti í annan veruleika; hér var
lögreglan góð við mig og hér var gott
fólk sem vildi aðstoða mig.“
Mohammed hefur dvalið á Ásbrú
í um fjóra mánuði og er mál hans til
skoðunar hjá Útlendingastofnun.
Hann fékk höfnun fyrir nokkru og
hefur krafist þess að stofnunin fari
yfir mál hans. Á meðan hefur hann
verið að læra íslensku og stefnir á að
fara í mastersnám til að klára lög­
fræðina svo hann geti barist fyrir
þá sem hafa upplifað ranglæti, líkt
og hann hefur þurft að þola frá því
að hann steig um borð í litla rauða
gúmmíbátinn.
Mohammed
hefur dvalið á
Ásbrú undan-
farna fjóra
mánuði og er
mál hans til
umfjöllunar
hjá Útlendinga-
stofnun. FRÉTTA-
BLAÐIÐ/ERNIR
ÉG HAFÐI BEÐIÐ Í FJÓRTÁN
MÁNUÐI OG ÁVALLT HALD-
IÐ ÞVÍ FRAM AÐ ÉG VÆRI
SAKLAUS. ÞEIR PYNTUÐU
MIG, NIÐURLÆGÐU MIG,
LÉTU MIG DÚSA Í FANGELSI
Í FJÓRTÁN MÁNUÐI. Þessa mynd tók Mohammed í flóttamannabúðunum á eyjunni Kos.
Svona ferðaðist Mohammed ásamt 50 öðrum yfir Miðjarðarhafið.
Mohammed svaf á götunni á Kos eftir að hafa verið svikinn um bætur.
ÞAÐ ER SVOLÍTIÐ SKRÍTIÐ
AÐ GANGA UM GÖTURNAR
Í ÓKUNNUGU LANDI OG
ÁTTA SIG Á ÞVÍ AÐ MAÐUR
ER HEIMILISLAUS.
H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð 21L A U G A R D A G U R 3 . A P R Í L 2 0 2 1